BUIKPIJNGEVOEL

Het leven blijft gewoon doorgaan, ook als je niet langer geluk hebt.

Ook als men al lang niet meer jong is blijft men ongelukkig genoeg het gevoel van de jeugdigheid houden.

Behoefte aan liefde is er altijd, ook al neemt de kans steeds verder af dat iemand je nog lief zal hebben of dat je iemand zult kunnen liefhebben, en het buikpijngevoel van verliefdheid blijft altijd acuut voelbaar.

Ware liefde en begeerte zijn weliswaar twee verschillende dingen, maar ze zijn ook moeilijk los van elkaar te zien of van elkaar te onderscheiden.

"... Hongerige man-vogel op leeftijd, wat haat ik verlangen, wat velang ik naar genot, wat geniet ik van liefde, en hoe zwaar moet het vallen om niet langer jong te zijn!"

Dat is het moment waarop je door gebrekkige oordelen verliefd wordt op iemand die je lefde onmogelijk kan beantwoorden.

Als je in het verleden geen geluk hebt gehad in de liefde, zul je de liefde niet weten vast te houden als ze zich aan je opnbaart: het zal onmogelijk zijn er greep op te houden.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Beschaamd en gefrustreerd blijf je op je vaste plek. Zo is het leven:

vrijwel voortdurend op je plaats zitten.

Een nest is er niet en er is niemand bij je, niet op dezelfde rots en niet op dezelfde tak.

De omstandigheden van je hartstochten zijn veel te onbeduidend om uitnodigend te zijn voor anderen. Dus blijf je daar maar zitten, sluimerend en dromend, om je voor onheil te behoeden. 

En ondertussen jeuken je vingers, wil je tong zich roeren en sper je je ogen machteloos open...

Kreten van verlangen en van pijn doen je oren tuiten.

Niemand die het hoort.

.... en toch heb ik liefde altijd hoog ingeschat ...