Eerst had ik één masker, niet veel later had ik reeds twee maskers, en daarna werden 't er snel drie, vier, vijf... ... Weet je, zei jij toen, dat er al mensen met tientallen maskers zijn, en die nooit zichzelf zijn! Mensen dragen maskers als een tweede gezicht. Maskers tonen nooit de echte mens. Je zegt' ja' als je 'nee' zou willen zeggen, je glimlacht, maar je glimlach is gemaakt , je doet alsof je gevoelloos bent, alsof niets je nog raakt, en toch... diep in je hart leeft het verlangen naar goedheid en menslievendheid. Waarom ben je niet zoals je bent? Als je alleen bent met jezelf valt je masker af, dan ga je door de knieën en ben je pas echt mens. Heer, mag ik straks - tijdens de veertigdagentijd - tijd en energie vinden om mijn masker af te zetten, om in de as ervan mijzelf te vinden, en spiegelbeeld van jou te zijn.
|