Mijn lireve zus verjaart op zestien april, en dat zouden we vieren op Pasen in familiekring.
In de Heilig Hartkerk te Roerelare liep een tentoonstelling over Bijbelse vrouwen. Bij die tentoonstelling lagen ook een paar kunstboeken, met inspirerende teksten. Dit vond ik een origineel idee voor haar verjaardagsgeschenk. De boeken konden enkle maar aangeschaft worden na de kerkdiensten.
Maar gezien het paaszaterdag was, dacht ik dat er wel iemand in de kerk aanwezig zou zijn met de voorbereidingen voor de paaswake. Ik ging er dan ook heen; het was pas 15.30 u maar tot mijn verbazing zag ik de kerk vollopen met heel veel jonge gezinnen en met nog meeer kinderen. En al die kinderen droegen overvolle manden met paaseieren die ze op de trappen voor het altaar plaatsten.
Ik haaste me dan ook maar vlug naar de sacristie waar ik een priester hoopte te ontmoeten om het boek te kopen, maar er was niemand. Ik dus maar wachten, maar de enige beweging die kwam was van nog meer kinderen met nog meer manden met eieren. Er waren er zo veel dat ik al helemaal geen kans meer zag over al die eieren heen te stappen, gezien ook de breedte van de trappen. En nog steeds geen mens te bekennen, geen priester, noch organist noch medewerker, en we waren al een half uur later ...
Ik was mijn kostbare tijd aan het verliezen en zag al dat ik daar voor de rest van de dienst in de sacristie mijn tijd zou moeten doorbrengen, tot plots de priester, reeds in zijn liturgische gewaden me zag staan. Ik vrroeg hem dan ook naar het boek, maar hij antwoordde dat hij nu direct aan de dienst moest beginnen. Ook hij had gezien dat ik niet meer over die bergen eieren op de gewone manier de kerk kon verlaten en hij leidde me naar een lokaal langs achter zodat ik in de tuin belandde van de kerk. Maar mijn opluchitn was van korte duur. De poort die naar de parking leidt was gesloten, en het poortje dat toegang geeft naar de straat was ook dicht!
Er zat niets op dan over een ijzeren omheining te klauteren. Ik zag twee mannen staan en vroeg om hulp. 'Do you speak English'? was het eerste wat ik hoorde. 'Yes'. Ze kwamen naar me toe, de ene nam mijn ene hand, de andere maakte tillde zijn been op zodat ik er kon op steunen.... Bevrijding.
Ik kan je vertellen, het was bijna één uur sterven om dan een klein beetje te verrijzen, maar zonder boek!
O ja, en die vele kinderen en dat Engels ... Het was een Paasdienst voor de Poolse families in Roeselare. Van een 'jonge' kerk gesproken!
|