Vrienden,

Misschien klinkt de titel hierboven wel wat ernstig en toch; wanneer ik deze blog bijna een jaar terug opstartte wist ik dat LIEFDE EN VRIENDSCHAP als titel wel konden tellen als weegave van een blog. Maar gaandeweg heb ik ondervonden dat die liefde,die vriendschapsgedachten uiteindlijk gevoed zijn uit een GELOVEN in die vriendschap en liefde, ondanks alles zoals u al langer kon lezen via dit blog.
Eigenlijk bezondig ik me nu al omdat alle ideeën uiteindelijk geworteld zijn in een diep geworteld geloofsleven dat ik van thuis uit meegekregen heb, maar we blijven zo gemakkelijk horizontaal bezig.
Hoe langer ik echter gebruik maak van dit medium, hoe meer reacties er ook komen via mail of gastenboek m.b.t. wat ECHT geloven is en ik denk dan bij mezelf dat ik de naam van mijn blog misschien maar moet veranderen in GELOOF, HOOP en LIEFDE al wil ik daar niet mee terecht komen in de rubriek "geloven" ...
Maar meer dan het humane geloven in de goedheid van elkaar gaat het bij me dieper, raakt het me sterker. Het gaat om GELOVEN in een God Die met ons gaat, DOOR Wie en MET Hem en IN Hem we mogen verder leven.

Wij moeten geen predikant zijn, maar ik herinner me nog tot op heden volgend voorval.

Een goede vriend van me was ernstig ziek al vertelde hij dat niet met zoveel woorden. Hij is helemaal geen pilarenbijter, integendeel . Op een dag, letterlijk tussen pot en pint, vraagt hij of ik niet aan de symbolen kan geraken van hoop, geloof en liefde. Hij wou deze nl. aan een ketting om zijn hals hangen want die was hij ooit verloren, lang geleden. Ik wist niet wat ik hoorde en kende de symbolen niet echt. Een hartje voor de liefde, een kruisje voor geloven, maar de hoop? Ik vond het na veel zoeken in een kleine winkel: het ANKER van de HOOP. Ik bestelde het geheel, kocht hem de ketting en bezorgde het hem op zijn verjaardag.
Nog nooit heb ik zo een stoere vent zo gelukkig gezien. Nu, jaren later, herinner ik zijn woorden.
Wanneer hij niet kan inslapen, neemt hij die symbooltjes, het hartje, het ankertje en het kruisje - verguld - in zijn hand en klemt ze stevig vast als een woordeloos gebed en slaapt zo in.
Volledigheidshalve wil ik er nog aan toevoegen dat hij het verder materieel helemaal niet zo goed had, maar dat bijzonder kleinood, letterlijk en figuurlijk, was voor hem zijn alles.
Voor zo een geloof neem ik mijn petje af.

Inderdaad een mooie Paasgedachte!

Sterkte aan allen in deze Paasdagen met HOOP,GELOOF en LIEFDE wanneer je hier even op het blog komt. Weet dat je hier niet alleen bent met je verdriet, angsten of verlies....

Meer dan deze woorden op een blog kunnen zeggen, zeker in een digitale taal, wens ik VERTROUWEN aan vele blogvrienden en aan elke voorbijganger hier; nog een woord dat ik al eerder gebruikte in mijn blog en in mijn leven.