Dit beeld is geen unicum. Men heeft zich pas een tafeltje uitgekozen op een terras of de gsm komt boven. Heeft men elkaar dan niets meer te vertellen, zeker als vakantietijd een uitgelezen moment is om te werken aan de relatie wegens te druk op het werk? Maar dag en nacht is men bezig - zowel jong als oud - met bekijken en versturen van berichtjes. Men zou maar iets moeten hebben gemist. Wandelend praat of tokkelt men verder. Vroeger was het eerste wat men uithaalde zijn pakje cigaretten; op vandaag is het de gsm of smartphone. En dat is ook het geval wanneer familie op bezoek komt of vrienden over de vloer komen. Het eerste wat de salontafel siert zijn de vele variaties van deze hebbedingen, want zeg nu zelf: ze erg heb je ze niet nodig. Maar ik hnoor heet je al zeggen: handig mocht er iets gebeuren. Laaatste kan ik beantwoorden, maar gebeur er dan zo veel of weten wze gewoon niet meer wat aan elkaar te vertellen? Is er nog oprechte aandacht voor het echte verhaal van de ander als om de haverklap een belletje gaat rinkelen. Helaas rinkelt het echte belletje soms te laat. Geen mobieltje, geen vrienden meer tenzij op facebook, maar waar zullen die genen zij als je ze echt nodig hebt? Ze wonen soms aan de andere kant van de wereld...
|