gehandicapt,
''lieverd'',zei mijn moeder......''jij bent uniek''.
 ''nee mam'',antwoorde ik,
''ik heb een handicap en ben dus ziek''
ze schudde haar hoofd en schoot in een lach
vertelde me dat ik het dus helemaal verkeerd zag
 vol aandacht luisterde ik naar haar,
 we hadden even alleen maar oog voor elkaar.
ze zei:''altijd als ik tegen iemand praat wéét ik dat elk woord
het ene oor in en het andere oor uitgaat.
 ze hóren me wel.....maar ze luisteren niet.
dat is een vorm van doofheid,die men niet ziet.
heb ik problemen of heb ik verdriet dan is er niemand die dat zomaar ziet
 ze kijken wel......maar zien het niet
 dat is dus een vorm van blindheid waar het grootste deel van de mensen aan lijdt.
 ze behandelen jou als was je geestelijk gestoord een gek
 dát mijn kind....is pas een gebrek
 ze proberen zelfs voor jou te denken en hebben niet door dat ze je daarmee krenken
 je bent bij je volle verstand en tóch laten ze je staan aan de kant
 ze mijden je liever dan dat ze even vragen welke ziekte jou zo is komen plagen.
bekeken ze jou nou is met andere ogen,
zouden ze respect hebben voor je doorzettingsvermogen.
sommige dingen kosten jou moeite en grote inzet,
 maar het zijn dingen die je ook zonder hulp redt.
oké.....sommige dingen doe je wat minder snel
maar door te knokken kom je er wel.
 ook mij kan het mateloos irriteren
 dat men een handicap zo verkeerd kan interpreteren
 gehandicapt zijn betekent niet dat je gek bent
 je bent gewoon een lichaam met een mankement
 maar in dat gehandicapte lijf zit een geweldig mens....
jij ondanks je ziekte ben je er gewoon altijd,
voor je vrienden en voor mij''
en zo opende mijn moeder mijn ogen..
 er is immers niks mis met mijn denkvermogen
dus ga ik maar door met filosoferen dat de mensen mij
,ondanks mijn handicap, zullen waarderen.
misschien kan ik er zelfs nog een paar leren
dat niet mijn handicap, maar wel hún hadelen mij isoleren.
(deze tekst heb ik gevonden op internet ik weet niet wie hem geschreven heeft maar ik vond hem zo mooi, en zit veel waarheid in,gezonde mensen reageren in de meeste gevallen zo tegenover gehandicapte mensen)
met dank aan Andrea.

en op mijn beurt dank aan Leopold omdat ook ik me, samen met zovele anderen, me daar in herken, want wat is 'handicap'?
In mijn blog zullen jullie het wel ergens het antwoord gevonden hebben tussen de regels en berichten.
"Gehandicapt" blijft een zo driest woord ... en de verdoezelde termen helpen de mens in kwestie niet.
Laat ons dus maar tot steun zijn, elkaar waarderend en in zijn eigen waarde latend.