Vriendschap. Dat is een ander ontvangen in de woning van mijn hart op zo’n manier dat ze er thuis mogen zijn. Ik ben er niet toe verplicht een ander onder m'n eigen dak gastvrijheid te verlenen. Ik doe het omdat ik geraakt ben door wie die ander is. Daarbij is die ander ook werkelijk ‘anders’ en precies daarom voel ik me uitgenodigd om hem of haar te ontvangen. Mezelf hoef ik niet te ontvangen, ik ben al thuis bij mezelf. Wat niet betekent dat ik niet ook aan ‘mezelf ’ de nodige aandacht zou moeten besteden. Ook met ‘mezelf ’ mag ik goede maatjes worden, maar dat is wat anders dan vriendschap sluiten. In vriendschap verwelkom ik een vreemde als een gelijke en ben ik bereid m'n beste zorgen aan hem of haar te besteden.
Vriendschap is aandacht hebben. Tijd en activiteit zijn onbelangrijk, alleen het bij elkaar zijn telt. Het is genieten van elkaars aanwezigheid. Spreken en zwijgen onderstrepen dat belangeloze gebeuren. Vriendschap is elkaars kwetsbaarheid kennen en er de nodige zorg aan besteden.
|