beste blogvriend,
Volgend gedicht werd me doorgestuurd en het sprak me onmiddellijk aan, zowel omdat ik een beetje de afzender ken, maar ook omdat heel goed weet wat het is met een litteken rond te lopen.
Ook na menig blog te hebben doorlopen valt het me op hoeveel mensen hier proberen een helende werking te ervaren via het bloggen. De tekst werd gevonden op het internet. Ik deel hem met jullie als herkenning ...
Littekens die je niet ziet
.
Ze zitten op je ziel
.niemand die ze ooit zal zien
Ze zitten binnen
diep en verborgen
.
Soms doen ze je pijn
..
Dan kan je gillen en schreeuwen
..
Maar je doet het niet
..je huilt alleen
..je huilt van binnen.
Verdriet zonder tranen.
Soms denk je dat je littekens zijn geheeld
.
En dat de pijn over is
..
En dan plots voel je ze weer
.
Iedere keer als je denkt de pijn is over
.
Voel je het zeer weer
.
Ooit was ik zonder
..
Geen pijn, geen verdriet, geen stekende littekens
Maar hoe lang is dat al geleden
.?
Soms, heel soms, zou ik weer een kind willen zijn
.
Zonder verleden, zonder angsten, zonder pijn
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
