Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Toen ik recent even door blogland wandelde maakte ik me volgende bedenking:
"HOEVEEL AANDACHT EN TIJD BESTEED JIJ AAN EEN BLOGBEZOEK?"
Het toeval wil, als toeval al bestaat, dat ik gisteren een gelijkaardige reactie las van een blogger, die eveneens blijkbaar niet wordt gelezen en dan maar afhaakt. Waar hebben wij dat nog gehoord?! Inderdaad heel spijtig, want we bloggen niet om de gunst van een ander, m.a.w. om zoveel mogelijk handtekeningen te verzamelen op ons blogje.
Wie met aandacht een blog leest zal er maar enkele goed kunnen doornemen, zelfs niet eens volledig. maar hij zal aanvoelen wat er in de ander omgaat aan vreugde en verdriet, geluk en wanhoop, eenzaamheid en twijfel. Van daaruit zal hij misschien de noodkreet horen van een mens die gebukt gaat onder eigen zwakheid. Hij zal ook zien met hoeveel inspanning een blogger unieke tafereeltjes maakt of muziek wil delen.
Misschien moeten we wat meer aandacht besteden aan één blog, wat dieper ingaan op een stille wenk, al is het ook goed afstand te nemen, want we zijn God niet. Maar beter zo dan gewoon een dagboek te ondertekenen en dan overgaan naar een ander. Er kruipt inderdaad heel wat tijd in het bezoeken van een blog, want daar bezoek je een mens van vlees in bloed, en allen zijn we zeer verschillend. We hebben wel dit ene gemeen, dat we allemaal bloggers zijn die het beste van onszelf willen geven, en dan ook willen gelezen/gezien worden. Een compliment is dan wel graag meegenomen, maar daar hoeven we het echt niet voor te doen.
Reacties op bericht (4)
05-02-2010
Goedemiddag Martin, zoals je ziet ben ik ook weer eens aan het bloggen.
Na mijn melding virus, ben ik ook even gestopt met bloggen. Ik heb echter vanaf 27/01 tot nu, je schrijfsels gelezen en ben dus weer op de hoogte. Ik vind het probleem, aardig en duidelijk beschreven. Ook vind ik de reactie's (2?) wel leuk en terzake. Ik lees niet alleen de gedichten en teksten maar zeker ook alle reactie's. Inmiddels ben je weer op de hoogte van het een en ander en rest ons nog je een gezellig weekend toe te wensen. (Heb je inmiddels je vermissing alweer terug gevonden?)
Een statisticus waadde vol vertrouwen door een rivier die gemiddelsd één meter diep was. Hij verdronk
Godfried Bomans (1913-1971)
Hartelijk groetend
05-02-2010 om 15:16
geschreven door krelis
04-02-2010
Heel goed geschreven Martin
Ik ben het helemaal met je eens ..lezen van blogs kost veel tijd maar wat is tijd? Doordat ik nogal eens in de lappenmand zit..loop ik vaak achter, maar ik ga wel eerst lezen, dan maar soms 3 bezoekjes op een dag.En bepaalde dingen noteer ik als ik weet dat er bij iemand iets bijzonders aan de hand is...dan ga ik daar wat vaker naar toe.Vrienden maak je alleen door er zelf één te zijn, zo is het toch? Er zijn ook dagen dat ik simpelweg te moe ben en tja het huishouden gaat ook door.Per dag moet ik bekijken wat ik aan kan.En wat jij zegt...de week is zo snel om, dat ik vaak aan het einde ervan denk: wat heb ik nu kunnen doen. Ik ben wel dankbaar dat ik veel lieve bloggers vind die me ook bezoeken als het me minder gaat. Ik dank je ook voor je bezoekjes, dat doet me toch wel deugd.Ik hoop dat met jou alles goed gaat en wens je een fijne dag verder.Met een lieve groet van Rozemarijn.
04-02-2010 om 12:05
geschreven door roze
toeval
het is puur toeval dat ik vandaag eens naar jou blog afzak , voor 't eerst nog wel , denk ik maar , maarten , mensen lezen wat ze willen en sommige zijn niet bijster blij , wanneer wij onze kommer hier loslaten , elk wat wils hé , jongen , ik stort af en toe wel mijn hart uit ... , allé , tot ziens , zou ik zeggen ?!
04-02-2010 om 12:01
geschreven door ani
Hallo Martin
Hier ben ik nog nooit aangelopen.Interessant je blog.Maar je kan mensen niet verplichten alles te lezen.Zoals je zegt komen sommige alleen maar om veel bezoekers op hun eigen blog te krijgen..maar dit is zeker niet zwart wit.Is je blog interessant dan krijg je bloggers die met regelmaat aanlopen en je steunen als het slecht gaat.Er ontstaat een wisselwerking.Als je weet dat er momenteel meer dan 17000 bloggers zijn dan is het normaal dat je ze allemal niet kan bezoeken en er af en toe eentje per toeval ontdekt.Ik kwam in de week op een voetbalblog..(dat interesseert me niet.).dus was ik binnen de korste keren weg.Heb de maker wel succes gewenst.Want voor anderen zal dat blog weer super zijn.Neen zwart -wit is het in bloggenland zeker niet. Ik kom zeker terug om telkens weer kleine stukjes te lezen Groeten marylou
04-02-2010 om 10:55
geschreven door marylou
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
