Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Naast mijn eigenlijke taak op de werkvloer vonden verschillende directieleden dat ik de geschikte persoon was om er nog wat neventaken bij op te nemen, al behelsden deze neventaken soms een verpletterende verantwoordelijkheid. Naast badgegheeerder van een paar duizend badges met al hun mogelijke toegangscombinaties, werd ik o.m. in vertrouwen genomen om het archief te beheren. Op zich niet zo moeilijk al was het wel één van de mindere aangename bijtaken. Want een archief werd altijd zo klein mogelijk gehouden. Het werd dus vaak wringen en op gevaarlijk plaatsen reiken juist naar die stapel, of die doos waar een directielid zeker van was dat ze de inhoud zou bevaten waar hij zelf al dagen had naar gezocht. Dus dan maar roepen naar zijn vertrouwenspersoon, ondergetekende dus. Het zou me te ver brengen verder uit te wijden over dit onderwerp. Toch nog deze. Het was tussen deze rekken en dozen, in deze smalle gangen dat ik een verpleegkundige moest zien om te toveren tot de heilige man; las je eerder wel. Maar wat me nu voor ogen komt na al die jaren is het beeld van de aaneengesloten rijen archiefkasten van grijs staal. Overal stonden mappen in verschillende afmetingen en uitvoeringen. Ze hadden ruggen van stof, ruggen van plastic, ruggen van metaal. Er stonden ingenaaide boeken, gebonden boeken en oude documenten - heb daar zelfs mijn eigen geboortegegevens gevonden -, fraai en zorgvuldig bijeengehouden met touwtjes en zelfklevers die over de schappen gingen. Nu ik eraan terug denk stonden er ook gepensioneerde elektische typemachines van Triumph en Facit. Er stonden grote ladekasten voor stadsplattegronden. Fotodozen (die ooit spoorloos waren verdwenen en nog altijd niet terecht zijn!) en archiefboxen van bruin karton - laatste moest ik jaarlijks bijbestellen toen het verlof er aan kwam- stonden tegen elkaar opgestapeld. Er stonden zelfs verrijdbare stalen archiefkasten. En er waren vooral de stevige baxterdozen waarvan ik de naam hier niet mag noemen ... Hoe dan ook, in alle bescheidenheid, ik vond alles terug, soms met spinnewebben in het haar of een hoest van die droge lucht. En eens gevonden vonden die heren directieleden het vanzelfsprekend, net zoals ze hun verloren sleuten terug kregen eens ik had gegrasduind in de sleutelkast die ook aan mij was toevertrouwd. En dat alles naast mijn hoofdbezigheid waar ik uren voor te kort kwam. Maar ik klaag niet, wat men ook nodig had en nergens meer kon vinden, dan klopte men bij me (letterlijk) aan, al dan niet in paniek. "Je bent zo een engel, moesten wij jou niet hebben ..." Maar wat doe je daar mee voor het verdere leven?!
Reacties op bericht (1)
07-07-2010
Hallo ....
07-07-2010 om 06:48
geschreven door Friend
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.