Na een beroerte raakt een amateuractrice en schrijversmoeder haar spraakvermogen kwijt. Langzaam en onherroepelijk takelt ze af, steeds minder in staat te communiceren met wie haar lief is. In Sprakeloos maakt Tom Lanoye de balans op van zijn kleurrijke jeugd, van zijn worsteling met de liefde, van zijn conflicten met de kleine moederdiva, en van de strijd die zij manmoedig voert, en waarin ze reddeloos en redeloos ten onder gaat - en de blijvende woede en pijn die dat oplevert.
Ook heb ik het nooit echt voor deze schrijver gehad, de manier waarop hij zijn eigen moeder hulde wil brengen, heeft ervoor gezorgd dat ik dit boek in één ruk heb uitgelezen. Het is vooral mooi weergegeven hoe vitale mensen verworden tot een kastplantje ...
|