Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Toen ik deze week op de radio hoorde rond water gezien de 'waterdag' en ik enkele verhalen hoorde hoe groot de tegenstelling is tussen wij die gewoon maar een kraan hoeven open te draaien om aan water te geraken, en dit in tegenstelling waar mensen soms kilometers moeten wandelen om water te halen, en dit nog veilig thuis te brengen - want hoe gauw is een ongelukje niet gebeurd, schoot me plots een belevenis te binnen tijdens een reis doorheen de woestijn. Men had ons aangesppoord zo veel mogelijk water mee te nemen. Ook de organisator zorgde voor genoeg bidons water voor in de bus tijdens de reis.
Terugkomend van een klooster temidden de woestijn was alle drinkwater op dat we met ons mee droegen. Gelukkig was er een gids, zegge en schrijve tien jaar oud, die ons te midden die uitgestrekte zandvlakte precies een waterput kon aanwijzen. Je zou er als toerist gewoon aan voorbij zijn geegaan. De jongen liet ons even alleen en kwam toen terug van heel ver met een emeer en een lang touw in de handen. Hij liet het touw naar beneden en haalde met zijn emmer water naar boven, zodat onze drinkbusssen terug gevuld konden worden. We waren die gast natuurlijk bijzonder dankbaar. Toen verdween hij weer ergens achter een zandheuvel. Zijn taak at erop, wij dankbaar en de lokale gids zal hemwel iets hebben toegestopt.
Wij moesten verder met onze bus, en dan zien we het gebeuren. Eens de jongen terug naar de volgende groep op stap is die hij van water zal voorzien, zien wij een oudere gast plots opduiken die blijkbaar de plaats waar de jongen zijn emmer had verborgen die emmer met zich meenemen, er mee een eind verder loopt om dan die zo ver mogelijk weg te werpen. Wij konden enkel maar toezien terwijl onze bus al wegreed, maar waren allen - en wellicht tot nu toe - zwaar aangedaan om wat die kleine was aangedaan. Water was voor hem zijn broodwinning, misschien moest hij er ook wel van leven in die hitte, en wat met zijn 'meester', en de toeristen die bij een put belandden waar geen materiaal voor handen is.
Reacties op bericht (1)
26-03-2011
Lieve Maarten
Er gaat niet boven zuiver Rotterdams water hoor, kan ik liters van op!
Lieve groetjes op deze zaterdag van je blogvriend, Ton/Franciscus.
Knuffffffffs.
26-03-2011 om 20:28
geschreven door Ton
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.