"HOUDEN VAN IS DENKEN AAN EN ZORGEN VOOR"

Beste mensen, ik sta al een heel poosje stil bij dit citaat ... Ik zou daar heel veel over kunnen schrijven, over de twee polen, het "denken aan" en het "zorgen voor", en  hoe langer ik daarover nadacht, des te duidelijker het me werd dat dit niet zomaar een gezegde is; het is veeleer de samenvatting van een leven van echte (niet-zo-jonge) senioren hier in blogland die een leven lang lief en leed hebben gedeeld, zorgend voor de partner, of voor de zieke ouders. Het constant begaan zijn om ... woordeloos, maar zo fundamenteel zoals het in het Evengelie staat, zolas wij ook anderen mogen opbeuren met een woord als:

"IK ZAL ER ZIJN VOOR U!"

Dat éne woord, dat een ander zin geeft en de kracht om voort te doen.  
Ooit schreef ik dit evangeliewoord aan het einde van een lange brief ... Ik wist niet wat voor impact  precies dat woord op deze persoon had, en dit duizenden km. van hier!
Beste mensen, elke dag opnieuw en telkens meer en beter besef ik dat wij allen die eenvoudige taak hebben er te zijn voor elkaar.
Misschien denken wij soms ook eens teveel aan een ander en is onze aandacht niet verdiend naar die ander, en toch moeten wij ons vooral dan herpakken!

Maar zoals ik een tijd geleden geschreven heb over die schilder: eens je iemand in je hart en huis hebt binnengelaten, ook met zijn nefaste gevolgen, dan nog zullen we blijven denken aan  die persoon en in stilte en hoopvol zorgen dat hij  straks toch goed terecht komt.
In die zin schreef ik hier al de voorbije dagen over dat zorgen voor.
Ik denk dat dit alleen maar kan wanneer we gelovend aanwezig zijn, want er is een band ontstaan, die hoger en verder reikt dan het direct aanraakbare, eventueel lichamelijke.
Doorheen het zorgen voor en denken aan is er een VERBONDENHEID gegroeid die moeilijk is uit te legggen, zoals een dame me gisteren nog vertelde. Dat geldt evenzeer in blogland; allen zijn we zomaar gestart, maar voor mensen met voelhorens komt vanuit de verte (die we God mogen noemen) een verbondenheid in het DENKEN AAN en zo het ZORGEN VOOR, zij het op afstand en virtueel.

Deze keer heb ik de titel niet verzonnen, maar voor de meesten, dus ook voor mezelf , geldt dat men al lang niet meer kijkt naar de titel van een blog. Het was dan ook wanneer ik het blog van Rozemarijn zag getiteld dat ik wist hier terug aansluiting te vinden met mijn eigen blog. Dus danke "Roos"!
De verbondenheid die voortvloeit uit het bloggen met dat doel geeft me meer rust dan alle oppervlakkige mailings en chatcontacten.

Goeie avond en dank  voor het "denken aan"! ... zeker straks op mijn verjaardag! (hint)