Hello evrybody,

Toen ik 1m70 groot was,besloot ik het huis te verlaten!
Den ouderdom speelde op diene moment geen grote rol,want op 20 jarige leeftijd is men al twee jaar volwassen en weet men toch alles beter hé:-))))
Dus ik maar met mijn lege valiezen en een volle madam het huis verlaten:-))
Nog een sjance dat mijn ouders da weekend wat boodschappen hadden gedaan,en dat ze een paar kasten en stoelen en een bed en ne frigo en nen volle diepvriezer tussen hun boodschappen hadden om ons mee te geven!
Ja ze hadden mij gezegd dat ge van water en liefde kon leven,en dus was ik achter al dienen brol die ne mens echt nodig heeft vergeten te gaan hé:-)).
9 Maanden later was mijn madam leeg,en stond ons huis vol:-))))
Ja da kan rap veranderen hé:-)))
Just bij mij veranderde niks!!
Toen we zijn gescheiden,ben ik met dezelfde lege valiezen als dat ik gekomen was,terug naar mijn moeke getrokken.

De jaren gingen voorbij,en mijn 30j stond voor de deur!!
Of beter gezegd,ik stond weer voor de deur van mijn moeke!!
Ik was toen 1m73 en was drie cm gegroeid.
Het verstand was blijkbaar nog steeds hetzelfde,en ook was het nog steeds dezelfde deur die voor mij open stond!!

Toen ik 40j was,duwde ik de deur bij mijn moeke terug open,op het moment dat zij mij voor altijd verliet.
Ik stond daar weer met mijn lege valiezen,maar ik kon ze nu vullen met verdriet.
Maar dat zou mijn moeke zeker niet gewild hebben,en ik ruilde het verdriet voor wa meer verstand!
ppfffffff ze hadden mij altijd gezegd dat het verstand niet voor de jaren kwam,maar dat ik daarvoor tot 40j moest wachten,dat hadden ze mij nu toch ook kunnen zeggen hé!

Toen ik 45j ben geworden,zat ik alleen met de foto van mijn moeke op de schouw.
Ik had precies nog wa meer zagemeel omgeruild voor een beetje verstand,want ik had ook leren nadenken door omstandigheden.
De afwezigheid van mijn moeder had mij geleerd dat ik nu een deur geworden was voor mijn vader en voor mijn kinderen.
De deur waar je naar binnen gaat in een hart!
De deur waar je gaat bellen voor een woord.
De deur die je de steun en de doorzetting geeft in het leven!

Op een dag droomde ik!!
Ik droomde dat ik niet meer wist hoe oud ik was!!
Het moest tussen de 45j en de 99j geweest zijn.
Ik droomde dat ik ginder boven bij mijn moeke ging aankloppen,en dat er daar ééne  de deur kwam opendoen.
Da was de portier aan de hemelpoort waar we hier zoveel over praten.
Vermits het nen droom was,en ik nog niet dood was,mocht ik maar just ne keer kijken om waarde aan mijnen droom te geven.
Maar binnen mocht ik nog niet.
Ik zag mijn moeke zitten,en Rogéke en .....en......
Allee teveel volk om op te noemen!!

Toen ik ben ontwaakt lag ik in mijn bed naar het plafond te staren en liet ik mijn slaperig verstand eens werken.
Ik dacht aan de deur van het leven en mijn moeke die ze kwam openen.
Maar ik dacht ook aan al die mensen die het geluk niet hadden om ooit zo'n deur te vinden.
Ik dacht aan mijn kinderen,en ik die de deur voor ze opende.
Maar ik dacht ook aan al die kinderen die nooit het geluk hadden van zo'n deur te vinden.
Ik dacht aan al die mensen die op een dag aan een deur staan te kloppen,maar die voor een gesloten deur staan!
In feite had ik van mijnen droom weer iets geleerd!!
Mijn moeke stond tijdens haar leven ook vaak voor een gesloten deur.

In feite is er maar één deur die altijd open gaat!!
Maar deze kan men niet openen tijdens het leven,en men is niet gehaast om er te gaan kloppen omdat men niet weet wat er zich achter bevindt:-))))

Groetjes chauffeurke

Met dank aan de auteur voor zoveel moederliefde weergegeven via seniorennet!