|
Vlaanderens mooiste is niet meer de mooistexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De hoogdag
van de heilige wielersport
Langs Vlaanderens kasseiwegen,
mosgroenen en vochtig of stoffig in t grijs,
fietst een kleurig peloton coureurs
waaronder, hier en daar, een Flandrien.
kromgebogen zoals het hoort,
stampen ze de gewichtige strijd,
met spaakgezang en framegeflits,
tegen de wind, binnen een tijd.
Volgautos met fietsen beladen
razen over het heuvelige land.
Bij een valpartij dominoën een tiental
renners, wat het hele peloton verlamt.
En danseuse, en gekruisigd door
de geselende kasseien, pedaleren ze over
de Geraardsbergse Vesten en Muur,
naar La cattedrale di Grammonte toe.
( Zoals een radio- televisiereporter in Italië ooit berichtte.)
Het kwaadste ligt maar achter hen,
of de Bosberg komt in al t zicht;
nog rap eens derailleren
om daarna gezwind
naar de meet te demarreren!
Hier 'werd' om de zege van
Il Giro delle Fiandre
gestreden.
Het is voorbij, voor altijd voorbij, alleen die wroeging
in de Oudenbergstad zal blijven bestaan.
In onze verbeelding zullen we het allemaal blijven zien
in een verhevigde vorm, in onze hoofden en met een helm op,
met de renners mee naar boven naar de mythe van de Muur
voor altijd
de Mythe!
Karel De Pelsemaeker
(De zin na he gedchtenstreepje is naar sportjournalist, Jan Wauters, een taalvirtuoos waar een grote bewondering voor had. )
|
