Wassily kandinsky: Lyrisch gedicht.

De abstracte schilderkunst is op 18 november een eeuw oud

De vader van de abstracte kunst is Wassily Kandinsky, in 1909 stichtte hij met zijn vriend alexej von Jawlensky  de  " Neue Künstlervereinnigung München".  Na een jaar verliet hij deze groep en richtte in 1911 met Franz Marc kunstenaarsvereniging " Der Baue Reiter" op. Deze tentoonstelling werd genoemd naar een eerder schilderij met ruiter (een blauw paard) van Kandinsky en naar de voorliefde voor paarden van Franz Marc, van het kleur blauw hielden ze allebei. ‘Der Blaue Reiter’ werd ook de naam van een door deze groep uitgegeven almanak

In 1912 verscheen, van kandinsky, in twee opeenvolgende edities zijn belangrijke essay ‘Über das Geistige in der Kunst’. Op 18 december 1911 echter, werd de legendarische eerste tentoonstelling van de groep gelijkgestemde kunstenaars ‘Der Blaue Reiter’ geopend, met werken van onder andere Franz Marc, Rousseau, Delaunay, Schönberg en Kandinsky zelf. Aan de bezoekers van de tentoonstelling werd een ietwat verwarrend beeld van de nieuwe schilderkunst aangeboden. Iedere schilder had namelijk een heel andere eigen stijl. Zelfs de welwillendste criticus had moeite om hun sprongen te volgen. Kandinsky en zijn vrienden hadden een ‘genezing door de kunst’ voor ogen, en wel door diep ingrijpende, nieuwe en spirituele kunst, die ze in veel verschillende kunstvormen meenden te herkennen. Volgens Kandinsky drukte er op de moderne ziel, van toen, een angstaanjagende last, een opvatting die door vele denkers en kunstenaars uit die tijd werd gedeeld.        

De abstracte kunst verwerp elke voorstelling van de zichtbare wereld. Deze benaming voor niet figuratieve kunst is geen stijl. Abstracte vormgeving bestond al eeuwen in de decoratieve kunst, maar verscheen pas in het begin van de 20ste eeuw in de schilder- en beeldhouwkunst en op verscheidene plaatsen en haast gelijktijdig.

De abstracte kunst ontstaat op twee mogelijke manieren. De eerste manier komt voort uit het vereenvoudigen van vormen uit de natuur en de oervorm. Dit soort abstractie is waar te nemen bij een aantal kunstenaars zoals Wassily Kandinsky, Robert Delaunay, Piet Mondriaan en kazimir Malevitch die rond 1910 de figuratieve kunst verlieten.

Een tweede manier is het samenbrengen van vormen, kleuren, lijnen en materialen in een compositie. Men gaat er dan van uit dat die elementen een eigen esthetische waarde hebben. Dit vormt de basis voor de meeste stromingen in de abstracte kunst.

Natuurlijk is er in de jaren 2000, of in de eeuw waar we nu in leven, niet opeens een totale breuk met het verleden opgetreden. Alle stromingen binnen schilderkunst van de 20ste eeuw die tot de actuele kunst behoren vinden gewoon hun voortzetting in de 21ste eeuw. Op de kunstmarkt bestaat daarnaast weer grote belangstelling voor jonge figuratieve schilderkunst; hoewel de van oorsprong Duitse schilderes Tomma Abts in 2006de Engelse ‘Turnerprize’ wint met abstract geometrische schilderijen.

Michaël Borremans

Voor figuratieve kunst is er, in deze eeuw, een grote belangstelling voor Geraardsbergenaar Michaël Borremans, hij rekent de Spaanse hofschilder Diego Velàzquez, tot zijn grote voorbeeld. Velàzquez werd geboren in Sevilla, op 6 juni 1599 en stierf in Madrid op 6 augustus 1660. Hij was een Spaanse kunstschilders die werkte als hofschilder van de Spaanse koning Filips IV, voor wie hij veel portretten van de koninklijke familie, evenals enkele religieuze schilderijen maakte.

Diego Velàzquez zijn werken zijn heel sterk gebaseerd op observatie, waardoor hij veel gemeen heeft met de Hollandse schildersschool van barok kunstschilders. Veder interesseerde hij zich voor alle facetten van het bestaan: voor het licht dat op een kruik, op een stuk stof of op een karaf met water valt, voor kleurnuances en schaduwen - maar vooral voor de blik in de ogen van mensen, voor de kleine trekjes rond hun mond, voor de lijnen in hun gezicht.

                                                                                                                       Karel De Pelsemaeker.

                                                                                                                    
" Uit Knack van 20 juli2010: Paleis stelt schilderijen Borremans voor

Vanaf nu behoort ook het werk van de Gentse kunstenaar Michaël Borremans tot de vaste collectie. Zijn zes schilderijen en videowerk kregen een plaatsje in de drie gerenoveerde salons tussen de Troonzaal en de Empirezaal. Aangezien Borremans de opdracht zo’n vijf jaar geleden kreeg, had hij voldoende tijd om met zijn schilderijen in te spelen op de omgeving en de historiek van het Koninklijk Paleis. De kunstenaar kreeg volledig carte blanche.”

Rechtzetting: Michaël Borremans is in Geraardsbergen geboren en opgegroeid. De man schildert het liefst in een net pak ( in za kostum).  Dat is een ritueel: “ Ja,  in vuile kleren kan ik geen goed werk maken - hoe netter het kostuum, hoe beter het schilderij.”  

                                                                                                                          kdp.

Paul Klee

Een slang verbeeldt de tijd,

verder is er geen appel

of boom noch mens te zien

in zijn abstracte paradijs

Geen schepen op een eindeloze zee,

maar toch zakt de zon

als de goudzonnige zee naar

blauwe hemel schijnt.

En eindeloos is de slang

die zich in haar staart bijt,

‘Dood’ is ze in 2 gesneden

 met een bloedrood mes.

Karel De Pelsemaeker

.

19-11-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

De eigenzinnige en levendige geest

van Giesbaargen

De Geraardsbergse geest van

zuiver bronwater is een geweldige

 geluk en optimisme schepper;

met de standvastigheid van een goed

gekneed brood dat de bakvorm uitrijst,

stijgt hij schuimend in een glas!

Een geest van 7 graden alcohol,

door een gistingsproces

van hop en mout tot stand gebracht,

lacht iedereen als een blond hoger bier

in een specifieke geëtiketteerde fles

als Giesbaargs Muurken toe!

KdP 

Een fijne blonde uit Giesbaargen, aanbevolen om op krachten te komen!
( Nadat je, bijvoorbeeld, de Muur Geraardsbergen bent opgereden. )

13-11-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

Escape escapisme  escapist en de Muur van Geraardsbergen

De woorden ‘escape’ en ‘scapism’ komen uit de Engelse taal. Ze werden vooraan in de 50-tiger jaren van de 20^ste eeuw algemeen gebruikt in psychologische en in psychiatrische teksten. Dat heb ik onthouden van toen ik in het begin van de jaren ’90 computerlessen ging volgen:

Linksboven het toetsenbord, of het keyboard, zit de ‘Escapetoets’: (Esc), met deze toets kun je het scherm, dat je voor je ziet, afsluiten; bijvoorbeeld bij computerspelletjes. Soms kom je via de ‘escapetoets’ ook op een vorig scherm terecht.

Escape betekent: verlaten, vluchten, ontvluchten, ontsnappen. Van escape zijn ook de woorden escapisme en escapist afgeleid. Wie er voor het eerst escapisme gebruikte om aan te duiden dat iemand die de feiten in het leven niet wil aanvaarden en de werkelijkheid wil ontvluchten, heb ik echter niet kunnen achterhalen. Een escapist is dus iemand die aan vluchtzucht lijdt, die voor iedere vorm van verantwoordelijkheid op de vlucht slaat. Door de zaak eenvoudig te verzaken. Door uit te wijken naar een eigengemaakte wereld van fantasie en zelfbegoocheling. Door wat Alfred Adler ‘Flucht in die Krankheid’ noemde. Ook het grijpen naar nicotine, alcohol, of naar drugs; het zich overgeven aan dagdromen kunnen verschijnselen zijn van het ziektebeeld ‘escapisme’. In een literaire en toch wel dubbelzinnige toepassing gebruikte de Engelse romanschrijver en criticus Cyril Vernon Connolly het woord al in 1939, in zijn autobiografie ‘Enemies of Promise’: ‘Bijna zijn wij allemaal ten gronde gericht door de eerste escapist: Eva, en gered door de tweede, die de Ark van de  Verbondsakte bouwde’. Tegen het einde van WO II werd dit werk veel gelezen. Door Connolly is de psychiatrische term toen een literair modewoord geworden. Het Engelse ‘escapism and escapist’ drong,  met de vloedgolf van de Engelse literatuur die na de oorlog de rest van Europa overspoelde ook op het vaste land door o. a. in Duitsland, dat toen zijn ‘ Jahr Null’ beleefde, zoals die dramatische tijd in de herinnering van de Duitsers heet. Angelsaksische wederopvoeders verlangden van de Duitsers dat ze zich nu met hart en ziel aan de democratie zouden wijden, maar daarbij stuitten ze bij velen op wantrouwen en moeheid ten opzichte van alle ideologieën. Dat was eveneens het geval bij de meeste kunstenaars, voor wie in sommige gevallen ‘abstracte kunst’ het mijden van ieder politieke of geestelijk engagement betekende en een vlucht uit de troosteloze werkelijkheid.  Zo ontstond het verwijt van ‘Eskapismus’, een verduitsing van het Engelse escapism, tegen die kunstenaars die hun werk niet in dienst van een nieuwe maatschappij wilden stellen, maar er een goede toevlucht in zochten.

Bij ons gingen ‘escapism en escapist’ spoedig tot modewoorden in literaire en kunstkritiek behoren. Tegenover de goddelijke deugd van het ‘engagement’ stond de duivelse ondeugd van het ‘escapisme’. Wie niet zijn engagement bewees door een gedicht te schrijven over Vietnamese kindertjes of een lofzang aan te heffen op Che Guevara, werd als een burgerlijk escapist met de vinger nagewezen. Maar zo een vaart loopt het nu niet meer. De jaren ’60 zijn al bijna een halve eeuw voorbij en escapisme heeft nog nauwelijks een ernstige betekenis. Behalve in Geraardsbergen!...

Daar ontsnapte er dikwijls op de wereldbekende Muur, tijdens de Ronde Van Vlaanderen, een renner uit het peloton. In 2010 nog verliet de Zwitserse Spartacus, Fabian Cancellara, onze nationale held Tom Boonen bij het beklimmen van deze kuitenbijter.

Ecapism en escapisten zijn woorden vanuit mijn tienertijd die de laatste weken terug door mijn geest spoken. Vooral wanneer ik aan die gasten uit Oudenaarde denk. Dat zijn mensen die de werkelijkheid ontvluchten, gedrogeerd door hun eigen visioenen waarin ze veel geld zien liggen, gaan ze in hun eigen fantasiewereld op. Ze zijn in ‘der Flucht in die Krankheid ’ beland en lijden aan ‘Eskapismus’, zou Alfred Adler vaststellen. Ziezo dit is mijn verhaal over “ The escaping of the Wall of Grammont”.   

                                                                                                                                           Karel De Pelsemaeker.

26-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

Mark Cavendish is de kersverse wereldkampioen op de weg. De Brit was na 266 km de beste en bleef in de niet te ontlopen massasprint Matthew Goss en André Greipel voor. Pim Ligthart was op plaats 21 de beste Nederlander.

25-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

Vlaanderens mooiste is niet meer de mooiste

De hoogdag

van de heilige wielersport

Langs Vlaanderens kasseiwegen,

mosgroenen en vochtig of stoffig in ‘t grijs,

fietst een kleurig peloton coureurs

waaronder, hier en daar, een Flandrien.

kromgebogen zoals het hoort,

stampen ze de gewichtige strijd,

met spaakgezang en framegeflits,

tegen de wind, binnen een tijd.

Volgauto’s met fietsen beladen

razen over het heuvelige land.

Bij een valpartij dominoën een tiental

renners, wat het hele peloton verlamt.

En danseuse, en gekruisigd door

de geselende kasseien, pedaleren ze over

de Geraardsbergse Vesten en Muur,

naar ‘La cattedrale di Grammonte’ toe.

( Zoals een radio- televisiereporter in Italië ooit berichtte.)

Het kwaadste ligt maar achter hen,

of de Bosberg komt in al ’t  zicht;

nog rap eens derailleren

 om daarna gezwind

naar de meet te demarreren!

Hier 'werd'  om de zege van

‘Il Giro delle Fiandre’

gestreden.

Het is voorbij, voor altijd voorbij, alleen die wroeging

 in de Oudenbergstad zal blijven bestaan. —   

In onze verbeelding zullen we het allemaal blijven zien

 in een verhevigde vorm, in onze hoofden en met een helm op,

met de renners mee naar boven naar de mythe van de Muur

voor altijd … de Mythe!

Karel De Pelsemaeker

(De zin na he gedchtenstreepje is naar sportjournalist, Jan Wauters, een taalvirtuoos waar een grote bewondering voor had. )

17-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

12-09-2011 om 14:53 geschreven door karel depelsemaeker

De Noordzee  

Wie heeft er niet meermaals aan het Noordzeestrand gewandeld? Wie kan de indruk vergeten, die de woelende watermassa op hem maakte, toen hij die de eerste keer aanschouwde?  Wie zal het niet erkennen, dat die indruk telkenmale vernieuwd en verlevendigd wordt, zo vaak als hij terugkeert naar zee?  En welk een verscheidenheid ontwaren we op die schijnbare zo eenvoudige waterspiegel!  Maar hoe zelden is hij inderdaad een spiegel, die als in een effen glas de drijvende wolkjes kalm terugkaatst. Doorgaans toch rimpelen zijn golven en verheffen de baren zich. Maar vaak vertoont hij zich in zijn volle woestheid en kracht zodat het schuim der branding rondspat in glinsterende gekleurde waterspatten die wel op edelstenen lijken.

Wil je de zee zien en genot hebben van dat schouwspel, begeef u dan niet naar de bedijkte kunst waar het krachtige mensenhand een kunstmatig leidsel heeft aangelegd. Maar wel naar waar je voeten wegzinken in het weke slib der wadden. Of waar hij geweldig op de klippen en de duinwanden beukt en de grondlagen van de hoogoprijzende zandheuvels door bestendig golfgeklots ondermijnt. Spoed je, in ons land althans, naar het westen, naar het door duinen beveiligde land, dat wij het Noordzeekust noemen. 

Je staat aan het strand. Er waait een fris oostenwindje en de hemel is helder.  Een blauwe grijsgroene gloed ligt over het golvende watervlak, en de zon spiegelt haar vrolijk in de hellende oppervlakten der golfjes, zodat deze als met een krans van stralen getooid door deze onafzienbare danszaal huppelen.  Je keert naar de naaste duinen terug en zet je daar in het frisse groen neer, om dat heerlijke spel van zon, zee en bries gade te slaan. De zon begint haar te verschuilen, er vertonen zich wolken aan de hemel, en de bries verandert in een stijve bries en storm. Welk een wisseling van decor op de bühne van dat grote schouwspel! De watergolven krimpen veerkrachtig ineen voor de schonk van de windvlagen en schijnen zich, in de diepte, te willen verschuilen. Maar een moment later rijzen de golven als bergen weer omhoog. Deze verenigen zich – vooral op zandbanken en op ondiepe plaatsen, waar de golf, in haar vaart belemmerd, door de achteraankomende golf wordt ingehaald – en hun toppen vermengen zich met de lucht en vormen waterbellen, die  tezamen een blinkend schuim worden. Een nieuwe brede golf zet aan – je ziet ze naderen, – ze raast en dondert en woelt en werkt, ze spant haar reuzenkrachten in en breekt op het harde strand, waar zij in duizenden droppen uit elkaar spat. Je hart kan een zekere beklemdheid verbannen, en het klopt sneller en sneller bij het aanschouwen van de gedurige herhaling van het toneel van woede en kracht.  Je voelt de geringheid van het menselijk vermogen tegenover het reusachtige geweld van Moeder Natuur.  

De toenemende storm zweept de wateren voort en de golfslag klotst en bonst op de indrukwekkende duinen, waarop je neerzit. De zee spoelt het zand ervan weg, dat door instorting van boven wordt aangevuld. Is hij een verstokte rover, die eeuwenoude zee, zodat hij zelfs de duinen niet onaangeroerd kan laten liggen? Wees rechtvaardig, de duinen zijn z’n eigendom. Hij zelf heeft ze langzamerhand in de loop van duizenden en duizenden jaren opgeworpen; hij zelf heeft ze opgebouwd uit een schat van zandkorrels door rivieren, van bergen en land, meegesleept, en hem in bewaring toevertrouwd. Neen, hij is geen rover, hij gebruikt slechts wat hij zelf heeft gewrocht!

Moge de bemanning van het solide gebouwde en goed bestuurde vaartuig in volle zee, zich weinig bekreunen om de storm. Wee de pechhebbers, die bij het woeden van de orkaan lager wal zien en er hun onvermijdelijk einde te gemoed snellen. Zij wilden afhouden van de kust, maar het schip raakt zijn evenwicht kwijt, en de baren rollen donderend over de boorden, en het slingerde vaartuig gehoorzaamt niet langer aan het roer. De storm heeft het in zijn ijzeren armen geklemd en danst er woest mee op het water, hij springt er mee in de afgrond van het golvendal en gooit het met reuzenkracht op de top van een baar. Inmiddels nadert zeestorm meer en meer de kust. Zie je die witte strook, door hoge zwarte golven gedragen? Het is de branding, – daaruit strekt zijn verlangen zicht uit, – daar wil hij, als het speelzieke kind de brozen notendop, het schip, verpletteren en verbrijzelen op de zandbank, terwijl gehuil zich als een schimpgelach verheft bij de kreten van de rampzalige schipbreukelingen.

Maar ook van rustige taferelen kan je aan zee getuige zijn.  Wanneer je tijdens de zomer, aan zee bent, en je bezoekt de zuidkant van onze kust; tijdens een zoele nacht bij heldere maneschijn wandel je daar, in de omgeving van De Panne en Duinkerke. Er heerst daar een volkomen stilte. De geuren van de duindoorns en kamperfoelie rijzen op en storten een zoete bedwelming over jou uit. Je hoort niets anders dan enige krekels en het wegrukken van het gras door enig rundvee, dat bij de zee heeft staan hongeren geurende de drukke hitte van de dag. En dan het gekrijs van enkele meeuwen, dan een dof, eentonig geraas in de verte, en een zacht gemurmel in de nabijheid. Dat geraas is de stem van de rusteloze Noordzee, dat gemurmel is het kabbelen van de golven langs de kust. In een ogenblik heeft een stilletjes voortspoedende wolk een bleek gordijn geweven voor het gelaat van de nachtvorstin. Daar werpt ze die sluier af en stort haar stralen uit in een zilveren streep, over de kalme oppervlakte van de zilte vloed. In die streep zie je op de ankerplaats enkele vaartuigen wiegelen bij de statige deining van het opkomende getij. Welk een vreedzaam tafereel! Wie het aanschouwt zal ondervinden, dat zelfs de hevigste woelingen in zijn hart langzaam bedaren.

Ja, de zee verschaft ons een tafereel van eindeloze afwisseling. Ze vertoont zich op verschillende uren van de dag, in verschillende seizoenen, bij heldere en bewolkte hemel, bij storm of kalme zee, in één woord bij veranderde omstandigheden met een volkomen ander voorkomen. Maar steeds is ze zij groot en indrukwekkend, altijd is zij verfrissend zowel voor lichaam als geest.  

Wie over de zee schrijft of vertelt heeft zelfs de keuze om haar (zijn) genus te bepalen: of   ‘hij of zij’ te gebruiken, want de ‘zee’ is een van die woorden die zowel mannelijk als vrouwelijk kunnen zijn, maar waarvan er één de voorkeur heeft. En meestal wordt de voorkeur gegeven aan de vrouwelijke vorm. Hoewel, zeg het nu zelf eens, heeft onze ‘stomende Noordzee’ niet meer weg van een oude bange rover dan van  een lieve oude oma? 

                                                                                                                     Karel De Pelsemaeker.

08-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

30-08-2011 om 16:51 geschreven door karel depelsemaeker

Le Tour de France

langs Vlaamse Wegen.

Heldere zonneschijn weerkaatst op akkers

tijdens een wandeling langs bloeiende

korenvelden, alleen de stilte is te horen.

Niets wordt verstoord, wattige wolken

hangen roerloos aan het blauwe zwerk.

In grasborders langsheen de veldwegen

bengelen de grasklokjes geluidloos.

Even zingt een geelgors vastberaden

In concerto grosso:

‘tsietsie tie tzuuuh.’

“Tata ta taa.”

De horizon wervelt in de midzomerhitte,

vlinders fladderen over de heldere kleuren

van witte kamille, rode papavers en blauwe

korenbloemen. Het kleurenspektakel en

het gezang roepen herinneringen op,

aan ‘le Tour de France’ langs Vlaamse

wegen. Toen Beethovens vijfde symfonie

over de velden klonk: ‘Ro…da…nia.’

“Tata ta taa.”

Tsietsie tsie tzuuuh.

Karel De Pelsemaeker

Ik schreef dit gedicht met het gezang van de geelgors in mijn achterhoofd:

‘tsietsie tie tzuuuh’.  Een geluid dat Beethoven had gehoord vooraleer hij zijn

‘Vijfde symfonie’ schreef met het gekende ‘Tata ta taa’.

Dit deuntje werd zo bekend zodat ook het uurwerkenmerk Rodania het als reclamespot ging gebruiken, we kennen het allemaal als ‘Ro…da…nia’.

Op het tijdstip dat de Ronde gereden wordt, zingen de geelgorzen ‘langs stille wegen’ uit volle borst.

GERAARDSBERGEN - De Ronde van Frankrijk komt dinsdag 6 juli onder meer in Geraardsbergen voorbij. Het staat nu vast dat de renners pal door het stadscentrum komen en na een lus met de beklimming van de Oude Steenweg als hoogtepunt opnieuw via het centrum de stad verlaten.

Op 6 juli rijden de renners van Waterloo naar Wasquehal. Organisator Jean-Marie Leblanc brengt met deze rit een eresaluut aan de Ronde van Vlaanderen want hij stuurt de renners via aankomstzone Meerbeke naar Geraardsbergen, een van de breekpunten van 'Vlaanderens mooiste'.

Gisteren hadden burgemeester Guido De Padt, schepen Eric Spitaels en de politie een eerste vergadering als voorbereiding op de doortocht. Daarbij werd ook het parcours van de rit bekendgemaakt. De renners starten in Waterloo, komen in Meerbeke voorbij maar gaan niet door het centrum van Ninove. Wel wordt via de Brakelsesteenweg en de Aalstsesteenweg naar het centrum van Geraardsbergen gefietst.

Langs de Astridlaan gaat het aan het kruispunt met de Oudenaardsestraat naar de Grotestraat. Dan begint een lange klim via de Brugstraat, Markt, Vesten en Oude Steenweg. Via de Guilleminlaan keren de renners dan terug naar het stadscentrum en rijden ze door de Verhaegenlaan en Lessensestraat.

 De Groteweg vormt de aanloop naar het Henegouwse gedeelte van de rit. Tijdens de doortocht van de Ronde wordt de stad 4 uur volledig verkeersvrij gehouden. En het parcours wordt nog in detail onderzocht op onder meer gevaarlijke verkeerspaaltjes. Bij de passage van de renners staat de veiligheid immers voorop.

Geen Muur

De renners laten de Muur links liggen. Ook bij vorige edities werd de kasseibult niet beklommen. De organisatoren van de Ronde willen geen risico's nemen: het gewriemel van de renners op de kinderkopjes met mogelijke valpartijen tot gevolg en het feit dat de sportdirecteurs niet met de wagen over de kasseiheuvel mogen, sluit de Muur uit de Ronde.

Eric Spitaels, schepen van Feestelijkheden en Toerisme, is in zijn nopjes over de parcourskeuze. ,,We komen er heel wat beter af dan Ninove. Daar komen de renners enkel over de Halsesteenweg en niet door het stadscentrum. In Geraardsbergen passeert de ronde zelfs twee keer door het centrum. De werkgroep die de feestelijkheden omtrent de doortocht voorbereidt, kan nu van start gaan. Er zijn al plannen voor een Rondedorp op de Vesten.''

Voor de Geraardsbergenaars wordt 6 juli in elk geval een wielerhoogdag.


  Zaterdag 2 juli 2011 Gilbert Philippe

07-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

Tyler Farrar maakt het W-teken

Tyler Farrar had juist genoeg voorsprong in de massasprint om met zijn handen een W te vormen.

Nooit meer zal de Amerikaan zomaar blij kunnen zijn met een overwinning, hoe belangrijk ook.
Altijd zullen de gedachten tijdens een huldiging bij boezemvriend Wouter Weylandt zijn.
De Belg kwam op 9 mei om het leven tijdens een crash in de Giro d'Italia, bijna twee maanden later won Farrar in Redon zijn eerste Toursprint. Voor Wouter.
Het kon allemaal niet op. Een ploegmaat, Thor Hushovd, in het geel. Een dag eerder nog winnaar van de ploegentijdrit met zijn maatjes van Garmin-Cervélo. Dan zelf winnen. Bovendien is de vierde juli ook nog eens een feestdag in Amerika, Independence Day, onafhankelijkheidsdag.
"Lucky me", zei Farrar besmuikt. Je zag zijn gedachten wegdeemsteren. Ongecompliceerd genieten is er niet meer bij. De afgelopen twee maanden waren horrible geweest. Vreselijk.
"Ik heb een hoop ups en downs gehad."
Farrar (27) had zelden zin om te fietsen. "Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd."
Dat is natuurlijk ook niet vreemd als je beste vriend is omgekomen. "Gelukkig legde de ploeg me geen druk op, kreeg ik alle tijd."
Maar, besefte Farrar ook, de enige manier om Weylandt een mooi eerbetoon te geven, was door een overwinning te boeken.

04-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

De Amerikaan Tyler Farrar heeft in Redon de derde rit gewonnen. Grote namen als Cavendish, Boonen en Petacchi kwamen er door een valpartij in de laatste bocht niet aan te pas. Het is na de ploegentijdrit de tweede zege voor Garmin-Cervélo. Farrars ploegmaat Thor Hushovd blijft in het geel. Net als zaterdag in de eerste rit duurde het niet lang voor het peloton een groepje liet wegrijden. Niki Terpstra, Ruben Perez, Maxime Bouet, José Ivan Gutierrez en Mickaël Delage waren de gelukkigen (foto). Terwijl de leiders vlamden, wandelde het peloton. De voorsprong klom razendsnel boven de acht minuten. Na 104 kilometer zorgde de tussensprint toch voor wat opwinding. Cavendish won die, maar moest de punten later inleveren wegens een kopstoot. Tyler Farrar mengde zich niet in de supersprint. Na de rit bleek dit de juiste gok. De nervositeit in de aanloop naar de supersprint zorgde ervoor dat de bonus van de vijf vluchters snel slonk. Omdat de renners iets te rap ingelopen dreigden te worden, remde het peloton wat af. Delage sprokkelde onderweg, nota bene op een brug, één puntje voor de bolletjestrui. De Fransman komt hiermee op gelijke hoogte met zijn boezemvriend Gilbert, maar de Belg blijft wel aan de leiding van het bergklassement. Op 15 kilometer van de eindstreep in Redon nam HTC, de ploeg van Cavendish, zijn verantwoordelijkheid. De laatste twee vluchters werden zes kilometer verder ingerekend. Net voor de laatste kilometer probeerde Marco Marcato het nog even. Maar ook hij kon niet aan de greep van het peloton ontkomen. De Fransman Samuel Dumoulin viel in de laatste bocht, waardoor een aantal sprintfavorieten teruggeslagen werden. Gele trui Hushovd bracht Farrar in de perfecte positie. Voor Farrar iss het zijn eerste ritzege in de Tour, uitgerekend op de Amerikaanse feestdag. Hij won voor Feillu en Rojas. De Spaanse kampioen neemt ook het groen over van Philippe Gilbert, die dus wel de bolletjestrui behoudt.

Uitslag etappe 3 Tour de France 2011

De renners hebben Redon bereikt na 198 km gefietst te hebben en daarmee is de derde etappe geëindigd. Een gevaarlijk stukje met smalle wegen, spoorwegen en bruggen. Als je achterin het peloton zit, is het bijna al niet meer mogelijk om naar voren te komen. Maar natuurlijk was het wel een prachtige massasprint, die uiteindelijk is gewonnen door Farrar. De volledige uitslag van de derde etappe van de Tour de France 2011 zullen we hier zoals je gewend bent weer plaatsen!

De volledige uitslag van de derde etappe van de Tour de France 2011 zullen we hier zoals je gewend bent weer plaatsen!

04-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

	Naam	Team	Tijd	Verschil
1.	FARRAR Tyler	TEAM GARMIN - CERVELO	4h 40' 21"
2.	FEILLU Romain	VACANSOLEIL-DCM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
3.	ROJAS Jose Joaquin	MOVISTAR TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
4.	HINAULT Sébastien	AG2R LA MONDIALE	4h 40' 21"	+ 00' 00"
5.	CAVENDISH Mark	HTC - HIGHROAD	4h 40' 21"	+ 00' 00"
6.	HUSHOVD Thor	TEAM GARMIN - CERVELO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
7.	DEAN Julian	TEAM GARMIN - CERVELO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
8.	BOZIC Borut	VACANSOLEIL-DCM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
9.	GREIPEL André	OMEGA PHARMA - LOTTO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
10.	ENGOULVENT Jimmy	SAUR-SOJASUN	4h 40' 21"	+ 00' 00"
11.	GALIMZYANOV Denis	KATUSHA TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
12.	TURGOT Sébastien	TEAM EUROPCAR	4h 40' 21"	+ 00' 00"
13.	HAGEN Edvald Boasson	SKY PROCYCLING	4h 40' 21"	+ 00' 00"
14.	MEERSMAN Gianni	FDJ	4h 40' 21"	+ 00' 00"
15.	THOMAS Geraint	SKY PROCYCLING	4h 40' 21"	+ 00' 00"
16.	GERDEMANN Linus	TEAM LEOPARD-TREK	4h 40' 21"	+ 00' 00"
17.	BONNET William	FDJ	4h 40' 21"	+ 00' 00"
18.	KLÖDEN Andréas	TEAM RADIOSHACK	4h 40' 21"	+ 00' 00"
19.	RUIJGH Rob	VACANSOLEIL-DCM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
20.	GILBERT Philippe	OMEGA PHARMA - LOTTO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
21.	KREUZIGER Roman	PRO TEAM ASTANA	4h 40' 21"	+ 00' 00"
22.	ISAICHEV Vladimir	KATUSHA TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
23.	HORNER Christopher	TEAM RADIOSHACK	4h 40' 21"	+ 00' 00"
24.	MARTINEZ Egoi	EUSKALTEL - EUSKADI	4h 40' 21"	+ 00' 00"
25.	STEEGMANS Gert	QUICK STEP CYCLING TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
>> Reageer (0)

03-07-2011

zondag 3 juli ' Tour de France 2011'

Uitslag etappe 2 Tour de France 2011 Les Essarts - Les Essarts Zondag 3 juli 2011 Afstand: 23 km. Soort etappe: Ploegentijdrit Uitslag: 01. Garmin - Cervelo (USA) 24.48 02. BMC (USA) 24.52 03. Team Sky (Gbr) 24.52 04. Leopard - Trek (Lux) 24.53 05. HTC - Higroad (USA) 24.53 06. RadioShack (USA) 24.58 07. Rabobank (Ned) 25.00 08. Saxo Bank (Den) 25.16 09. Astana (Kaz) 25.20 10. Omega Pharma-Lotto (Bel)25 De ploegentijdrit in de Ronde van Frankrijk is weer terug. Zondag 3 juli moeten de 22 formaties het in de Tour tegen elkaar opnemen over een afstand van 23 kilometer, met start en finish in Les Essarts. De afstand is beperkt, maar de schade kan groot zijn. De reële verschillen worden doorberekend in het algemeen klassement. 'Het is zondag meteen een belangrijke dag', zo keek Robert Gesink vrijdag vooruit naar het ploegenspel op de tweede dag. 'Ik heb er wel vertrouwen in, we hebben met Lars Boom en Maarten Tjallingii mannen die hard kunnen fietsen. Zeker over zo'n afstand. Je stelt de ploeg erop in.' De Rabobankploeg won dit jaar in de Tirreno-Adriatico een ploegentijdrit. Van de huidige tourploeg maakten alleen Gesink en Boom die winst mee. In Italië ging het toen over 16,8 kilometer. Rabobank bleef de ploegen Garmin-Cervélo en HTC-Highroad voor, zondag ook grote kanshebbers. 'De ploegentijdrit is een puzzel die je moet oplossen', zegt Rabo-ploegleider Adri van Houwelingen over het fenomeen dat vorig jaar ontbrak en in de jaren zeventig en tachtig het domein van de ploegen van wijlen Peter Post was. ,,Je moet de juiste volgorde weten te bepalen. Geen kleine renner voor een lang iemand bijvoorbeeld.'' Lars Boom moet zondag één van de bepalende krachten in de Raboploeg zijn. Hij zal niet voorop starten. 'Ik ben iemand die heel fel start. In een gewone tijdrit ga ik de eerste kilometer al volle bak. Dan is er winst te behalen. In de ploegentijdrit is goed overleg geboden. Wat kleinere renners als Juanma Garate en Carlos Barredo moet je op een goede plek neerzetten. In de Tirreno startte Sebastian Langeveld als eerste, ik als tweede. Dat ging vrij pittig, maar was door de jongens goed te verteren.' Ook Andy Schleck (Leopard-Trek) keek vandaag al vooruit naar de tweede dag. De Luxemburger heeft in Fabian Cancellara de aanjager van het team. De Zwitser geldt als tijdritspecialist. 'Als ploeg kijken we ernaar uit. Ik zal nooit Cancellara worden, maar tijdritten rijden kun je wel trainen. Het zijn lange wegen waar hard gereden kan worden. Ik verwacht niet dat de verschillen groot zullen zijn.' 2de etappe  3 juli 2011 03-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags: tijdrit . 3 juli. Tour de France 2011

>> Reageer (1)

02-07-2011

2 Juli Philippe Gibert naar zege en gele trui in de Tour de France

Philippe Gilbert naar zege en geel  MONT DES ALOUETTES,  wielrennerminnend België had de datum alvast aangekruist en Philippe Gilbert bediende zaterdag iedereen op zijn wenken. De coureur die in het voorseizoen  vier klassiekers op zijn palmares schreef greep bij de start van de Tour de France de ritzege en de gele strui. Of Gilbert er lang van zal genieten is zeer de vraag,  met  3 juli  die ploegentijdrit over 23 kilometer op het programma. De beste renner van de ploeg  Omega Pharma-Lotto zat er zaterdag niet mee. Hij had zijn wens ingewilligd. De aankomst was op zijn lijf geschreven met een niet al te zware klim in de laatste  kilometers.  Als Gilbert gaat, kan niemand in het peloton hem volgen. Dat bleek al eerder dit seizoen, toen hij de Brabantse Pijl, de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zonder bedreiging op zijn naam schreef.  Dat hij in topvorm zit,  liet hij een week geleden merken door  Belgisch kampioen te worden. Zaterdag werd hij op de klim van Mont des Alouettes verwacht. Het was zijn aankomst. De aanval van Fabian Cancellara op het eind had hij verwacht, daarna nam de Waal zelf het initiatief. ‘Niemand kan hem op dit terrein volgen’, zei wereldkampioen Thor Hushovd. De rappe Noor reed voor de derde plaats. Gilbert was gemotiveerd. Nooit eerder won hij een rit in de Tour en het geel dragen was de toprenner in het Tourspektakel ook niet gegund. ‘Dit was mijn kans op een ritzege en het geel. Een droom voor mij’, zei Gilbert na de overwinning. ‘Het is ook een mooi verjaardagscadeau voor mijn vrouw.’ Vertelde hij verder.   Gilbert had zich in de aanloop naar de Tour geërgerd aan het feit dat zijn naam opdook in de affaire rond landgenoot Wim Vansevenant. De ex-renner werd dinsdag verhoord nadat de douane van het vliegveld van Zaventem twee weken eerder een verdacht pakje had onderschept. Daarin zat een nieuw geneesmiddel voor dieren. Het product zou zowel de spiermassa doen toenemen als het uithoudingsvermogen verbeteren. Gilbert was  erg boos over dit bericht.  Zaterdag was hij een stuk beter geluimd. Gilbert beahaalde ‘ le maillot jaune’, maar veroverde meteen ook de bolletjes- en puntentrui. ‘Spijtig van die ploegentijdrit  zondag , maar we  zien  het wel of ik lang van dat geel zal genieten?’ 02-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Maillot jaune voor Philippe Gilbert

>> Reageer (0)

01-07-2011

De 1e etappe van 2 juli 2011

De eerste etappe van 191, 5 km uit de Tour de France van 2011. 01-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags:De eerste etappe

>> Reageer (0)

29-06-2011

Belgisch Kampioenschap 2011 in Hooglede op zondag 26 juni 2011

Philippe Gilbert Is de nieuwe Belgische kampioen wielrennen. Er was geen kruid tegen gewassen. Op meer dan 2 kilometer demarreerde de snelle Waal van Omega Pharma-Lotto, Tom Boonen sprong naar zijn wiel, maar kon niet aanklampen.  Gianni Meersman werd tweede op 3 seconden, voor Jelle Wallays en Edwig Cannaerts. Dat levert - op topfavoriet Gilbert na - een enigszins verrassend podium op. Vanspeybrouck, Devolder en Boonen zijn de nummers vier, vijf en zes. Gilbert reed Boonen los uit het wiel op de Gitsberg op twee kilometer van de finish en had tijd om achterom te kijken toen hij over de meet ging. De koers lag in een beslissende plooi op 90 kilometer van de finish toen Philippe Gilbert demarreerde en 18 renners meenam op zijn vlucht. Toen konden Boonen en Devolder wel aanklampen. Deze kopgroep had nooit meer voorsprong van 2,5 minuten, maar hield makkelijk stand. Vansummeren en Nuyens, toch niet van de minsten, stapten twee ronden toch niet van de minsten, stapten twee ronden voor het einde van de fiets. Gilbert won dit seizoen al de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van België. "Geklopt door de sterkste" Wilfried Peeters van Quick-Step kon vrede nemen met het koersverloop: "Ik kan Boonen en de jongens niets verwijten. We zijn geklopt door de beste". In Frankrijk  was er wel een succes voor Quick-Step. Daar werd Chavanel nationaal kampioen. Ook elders in Europa werden nationale kampioenschappen gereden. Robert Wagner (Team Leopard Trek) heeft in Neuwied de Duitse titel op de weg veroverd. Het Italiaanse kampioenschap ging naar Giovanni Visconti (Farnese Vini). In Japan werd Fumiyuki Beppu (RadioShack) nationaal kampioen. En in Nederland  was Pim Ligthart (Vacancsoleil) de snelste.    Sta    Naam   Nat   Uitslag       1    Philippe Gilbert (Omega Pharma - Lotto)   BEL   05:19:38       2    Gianni Meersman (La Française Des Jeux)   BEL   00:02       3    Jelle Wallays (Topsport Vlaanderen - Mercator)   BEL   zt       4    Edwig Cammaerts (Landbouwkrediet)   BEL   zt       5    Pieter Vanspeybrouck (Topsport Vlaanderen - Mercator)   BEL   00:04       6    Stijn Devolder (Vacansoleil - DCM)   BEL   zt       7    Tom Boonen (Quick Step)   BEL   00:08       8    Kurt Hovelynck (Donckers Koffie - Jelly Belly)   BEL   00:13       9    Preben Van Hecke (Topsport Vlaanderen - Mercator)   BEL   00:16       10    Fabio Polazzi (Wallonie Bruxelles - Crédit Agricole)   BEL   00:18       11    Romain Zingle (Cofidis)   BEL   00:19       12    Kris Boeckmans (Topsport Vlaanderen - Mercator)   BEL   00:26       13    Kenny Dehaes (Omega Pharma - Lotto)   BEL   00:33       14    Dries Devenyns (Quick Step)   BEL   01:06       15    Jan Bakelants (Omega Pharma - Lotto)   BEL   01:26       16    Julien Vermote (Quick Step)   BEL   01:52       17    Olivier Pardini (Wallonie Bruxelles - Crédit Agricole)   BEL   02:30                  29-06-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Hooglede. Philippe Gilbert. Belgisch Kampioen.

>> Reageer (0)

21-06-2011

Midzomertijd. het zonnelicht staat nu in het midden van de Stonehenge

Rond Midzomertijd      24 Juni werd in de Juliaanse kalender als langste dag van het jaar gerekend. Deze kalender was in onze contreien tot 1700 in gebruik, in Engeland tot 1754. Het is ook op 24 juni dat de kerk het Sint-Jansfeest plaatste om het heidense Midzomerfeest te recupereren. Maar na het invoeren van de Gregoriaanse kalender, verschoof het zomersolstitium naar 21 juni. Naar gewoontegetrouw blijft men tot op heden Midzomer vanaf 20 juni ’s avonds tot 24 juni vieren. De Midzomernacht of Sint-Jansnacht met de daarop volgende ochtend werd algemeen gezien als een magische tijd, waarin het onmogelijke mogelijk werd. De kerk heeft enerzijds geprobeerd het Midzomerfeest te kerstenen in de Sint-Jansviering. Anderzijds werd door de eeuwen heen voortdurend gewaarschuwd tegen de gevaren van heksen en demonen die in deze magische nacht nogal hun slag slaan. In het Engels wordt een absurde situatie, waarin alles uit de hand loopt, aangeduid als ‘midsummer madness’, een uitdrukking die in de tijd van Shakespeare al was ingeburgerd. De Britse tv-serie ‘Midsummer Murders’ is daar een woordspeling op. In de bijbel staat geschreven dat Johannes de Doper zes maanden ouder is de Jezus. Met de kerstening van het Joelfeest (4de eeuw) naar Kerstmis was de stap vlug gezet om Midzomer te wijden aan Sint Jan. (Tijdens een concilie te Nicea in 325 werd voor december gekozen om het Joelfeest te kerstenen.) Merkwaardig is dat Jezus en Johannes de Doper op hun geboortedag worden herdacht terwijl alle andere heiligen herdacht worden op hun sterfdag. - Zoals alle Germaanse feesten werd dit feest op de vooravond gevierd. (In Engeland spreek men van de Midsummer’s eve.)  De ochtend nadien geldt als een magisch tijdstip. Heidense ommegangen rond de akkers in de Midzomerperiode werden gekerstend naar de Sint-Jansprocessies en in Sint-Pietersvuren. Ook de weerspreuken zeggen voor 24 juni: als het regent op St-Jan regent het veertig dagen lang.  Voor 29 juni:  St-Pieter komt met de gieter en  St-Pieter helder en klaar, is een goed iemenjaar (= bijenjaar). Maar dit jaar (2011) is het bijenjaar al gelukt van voor 29 juni! Niet veel langer dan een eeuw geleden, werd er in gans Europa tot in Rusland en tot aan de Middellandse Zee Midzomerfeest gevierd;  zowel door Germanen, Slaven, Kelten en andere volkeren, en ieder op zijn manier.  Allemaal ontstaken ze een groots vuur. Het vuur was het middelpunt van het hele gebeuren. Het werd meestal op een opvallende plaats aangestoken, zoals op het dorpsplein of bovenop een heuvel. Meestal werd het  Midzomervuur aangestoken met een halfverbrande tak van het vorige Midzomervuur, er werd er zelfs ‘speciaal hout’ voor bewaard. Dit konden negen verschillende houtsoorten zijn, ‘negenderlei hout’. Zoals na ieder feestvuur werd een deel van de as bewaard, deze werd soms in het eigen haardvuur gesmeten om de kracht van het Midzomervuur ook in huis te brengen. De as kon ook door het veevoer gemengd worden. Zo bleef de veestapel tegen onheil en ziekten beschermd. Een ander gedeelte werd over de akkers gestrooid. Alles wat in aanraking kwam met het Midzomervuur kreeg dezelfde kracht over zich. Zo stak men bezems in het vuur om ze later in huis op te hangen of in de akkers te steken. Verkoolde takken van het Midzomervuur legde men op de zolderbalken in de huizen om zich tegen blikseminslagen te beschermen. Het vuur was heilig en onheilwerend. Daarvoor sprong men, als de vlammen niet te hoog waren, over het vuur heen,  paartjes sprongen tezamen als teken van hun liefde voor elkander. Zieken zouden spoedig genezen. Kinderloze paren zouden spoedig hun wens om kinderen te krijgen in vervulling zien gaan. Ook het vee werd de volgende ochtend door de nog smeulende assen gejaagd.   Karel De Pelsemaeker   Een midzomerknuffel   Als grote en smalle weegbree bloeien langs het lange pad, waar zachte regendruppels het stof wegspoelen, stap je dan mee de frisse geuren van de midzomeravond in?   Overal regent het letters, komma’s, uitroeptekens, maar vooral vraagtekens. Ze vormen liefdesversjes in de stroming van de regengeul waarlangs we stappen.   Wellicht vinden we een plaatsje, waar de regen nog geen vat op had, en het gras ons uitnodigt voor een potje knuffelen te midden van de bekoorlijke geuren van de zomeravond.   Wetend dat er rond midzomer aan de nacht gauw een einde komt, beleven we wellicht de knuffel van ons leven.   “Liefde verkwikt als zonneschijn na regen!”   Karel De Pelsemaeker    De Midzomerbloemenkrans 21-06-2011 om 08:47 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Stonehenge. Midsummer.Midzomer

>> Reageer (0)

20-06-2011

Philippe Gilbert, is eindlaureaat in de Ster ZLM Toer geworden

Philippe Gilbert, van Omega Pharma-Lotto, is net als in 2009 eindlaureaat in de Ster ZLM Toer  geworden. Zijn leidersplaats kwam in de slotrit van zondag, een etappe over 192 km met start en aankomst in het Nederlandse Etten-Leur, niet meer in het gedrang. De zege in de slotetappe was voor de Australiër Leigh Howard ,HTC-Highroad, die het in een massasprint haalde voor de Argentijn Lucas Sebastian Haedo en de Amerikaan Tyler Farrar. De renners van Omega Pharma-Lotto bepaalden van bij de start het tempo. Toch slaagden de Nederlander Albert Timmer en Bert Jan Lindeman er na zowat 30 kilometer in om in de aanval te trekken. Zij kregen wat verderop het gezelschap van hun landgenoot Reinier Honig. Het peloton liet begaan en de drie konden hun voorsprong gestadig aan opvoeren. Halfkoers smolt echter alles opnieuw samen en konden de ploegmakkers van leider Gilbert opnieuw de snelheid van het pak regelen. Gilbert pakte nog bonificatieseconden onderweg en diepte zo zijn voorsprong op de tweede in de stand, Niki Terpstra, uit tot drie seconden. Met nog 25 kilometer voor de boeg trokken Gianni Meersman, de Brit Alex Dowsett en de Litouwer Ramunas Navardauskas ten aanval. Vooral laatstgenoemde, derde in de stand op 12 seconden, vormde een bedreiging voor Gilbert waardoor de kloof vlug gedicht werd. De leider ging zelfs onder de vod nog eens zijn kans maar uiteindelijk werd hij op 400 meter van de finish gegrepen en haalde Howard het na een massasprint. Uitslag: 1. Leigh Howard (Aus/HTC-Highroad) de 192 km in 4u42:03 (gem: 40,84 km/u) 2. Lucas Sebastian Haedo (Arg) 3. Tyler Farrar (VSt) 4. Davide Appollonio (Ita); 5. Adam Blythe (GBr); 6. Gianni Meersman; 7. Romain Feillu (Fra); 8. Michael Van Staeyen; 9. Kurt Hovelynck; Algemeen klassement. 1 Gilbert P.   19u02'16" 2 Terpstra N.   3" 3 Navardauskas R.   15" 4 van Leijen J.   36" 5 Tanner D.   44" 6 Dowsett A.   1'21" 7 Appollonio D.   1'26" 8 Bak L.   1'31" 9 van Winden D.   1'34" 10 Meersman G.   1'36" 20-06-2011 om 08:23 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Ster ZLM. Philippe Gilbert.

>> Reageer (0)

16-06-2011

Op 12 juni was het Kapitteldag voor "De Broederschap van Manneken-Pis van Geraardsbergen".

Onweer boven de Oudenbergstad           Alleen Manneken-Pis was buiten blijven staan   Het was al juni, we zaten in de week die Vadertjesdag voorafgaat. De lente was al wekenlang warm en droog geweest, alles, tot de levensloze natuur toe, scheen verschrikt en wachtend. Geen windje, bewoog de bladeren, de Oudenberg scheen wel een grote begraafplaats. Alleen boven de weiden was er een bijna onvatbaar gekwetter, in de lucht te horen, van hectische zwaluwen die in hun vluchten de komende regen een groet toestuurden. Terstond vertoonde zich aan de kim een zwart behangsel dat langzaam oprees, als een rouwfloer door de handen van Moeder Natuur over het angstig aardrijk gespreid; van tijd tot tijd weerlichtte een lichtgloed vanachter de westelijke gezichtseinder uit, de lucht werd nog zwaarder en de stilte van de middag nog meer ontzaglijk totdat het dreigend vuurgedonder een bode vooruitzond, als om te verwittigen: ‘Ik kom!’ Het vooraf gestuurde windje lispelde strelend door het gebladerte en boog de toppen der kruinen zachtjes; maar even snel ontvouwde zich het onweer: een vuurpijl schoot heen door de ruimte samen met een ratelende donderslag. Enige bliksemflitsen ontschoten te gelijk de gevaarlijke wolken; onmiddellijk daarop rees een loeiende wervelwind over de Oudenberg, plooide en ontwortelde de bomen, en voerde de afgerukte bladeren in wentelende kolken hemelwaarts: de lucht scheurde open, en de regen stortte op de aarde, als kwam een tweede zondvloed het mensdom straffen .. Het water stroomde intussen in greppels van de Oudenberg, een vlammende slang daalde over de bomen neer en brak een boom als een stro aan twee, en plofte zijn kruin met een vreselijk gekraak op de naar waterzuchtende bemoste bodem. Te midden van deze akelige natuurwoede, van vuur, schokken en donderslagen, werd het leven zinneloos. De regen kletste op de grijze daken tot de goten overliepen. Het water waalde over de Vesten en de Markt en verder de Brugstraat naar benden. Naar de blonde gezwollen Dender. Alle verkeer stond stil, in de huizen waren de lichten uitgedoofd. De stad was, in de minste tijd, een grote akelige spelonk geworden; waarin iedereen vreesde, tot ineens de wind stilviel en de lucht uitklaarde. Daarna stopte het met regenen en plaatste de zon de schade van het onweer in haar spot. Vanaf de stadspleinen en daken steeg een damp, vredig, naar de Oudenberg op. Alleen Manneken-Pis was buiten blijven staan, hij had zelfs geen seconde opgehouden om moedig zijn kleine boodschap te volbrengen, en er ons zo aan te herinneren dat Geraardsbergen de mooie bronnenstad van Vlaanderen is.   Karel De Pelsemaeker, Grootmeester bij de Broederschap van Mannken-Pis uit Geraardsbergen: voor de Kapitteldag op zondag  12 juni 2011.        16-06-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Manneken-Pis. Geraardsbergen. De oudste van 't land.

>> Reageer (2)

14-05-2011

De Oost-Vlaamse wielrenner, Bart De Clercq, won op vrijdag de 13e de 7e etappe in de Giro d' Italia!

Bart De Clerq wint etappe 7 in de Giro d'Italia   Bart De Clerq is op vrijdag de dertiende mei ’11 de onverwachte ritwinnaar in de Giro d’Italia geworden. De 24-jarige renner van Omega Pharma-Lotto, uit het Oost-Vlaamse Zottegem,   liet alle grote favorieten zoals Contador, Nibali en Menchov achter hem. Het is een korte bergrit over een afstand van 100 km tussen Maddaloni en Monteverginie di Mercogliano.      Giro d’Italia 2011 Uitslag etappe 7: Maddaloni - Montevergine di Mercogliano (100 km) 1. Bart De Clercq (België/Omega Pharma-Lotto) 2u54m47s 2. Michele Scarponi (Italië/Lampre-ISD) allen z.t. 3. Roman Kreuziger (Tsjechië/Astana) 4. Stefano Garzelli (Italië/Acqua e Sapone) 5. Vincenzo Nibali (Italië/Liquigas) 6. Joaquin Rodriguez (Spanje/Katusha) 7. José Rujano (Venezuela/Androni Giocatolli) 8. Dario Cataldo (Italië/Quick Step) 9. Alberto Contador (Spanje/Saxo Bank) 10. Christophe Le Mevel (Frankrijk/Garmin-Cervélo) 14-05-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Bart De Clercq. Giro etappe .13 mei

>> Reageer (3)

11-05-2011

10 mei 2011 in de Ronde van Italië

10 mei Ronde van Italië De vierde etappe van de Ronde van Italië 2011  werd op 10 mei 2011 verreden. Het was een heuvelachtige rit over een afstand van 208 km tussen Genua en Livorno. Deze etappe werd geneutraliseerd als eerbetoon aan de in de etappe van de dag voordien overleden renner wouter Weylandt. Het peloton reed in een gesloten formatie waarbij iedere team ongeveer tien kilometer achtereen op kop reed. De ploeggenoten van Wouter Weylandt, van Team Leopard-Trek, reden samen met zijn beste vriend Tyler Farrar van de Ploeg Garmin-Cervélode vijf laatste kilometers van de etappe op één lijn voor de rest van het peloton uit en reden eveneens op één lijn over de eindstreep.   Verdriet en pijn tekent de ploegmaten van Wouter Nooit zal de zon nog dezelfde zijn als toen ze op 7 mei in de Giro startten. 11-05-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker Tags:Giro 10 mei 2011

>> Reageer (2)