Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Ik ben een man en woon in Tervuren (België) en mijn beroep is Commissaris van politie op rust.
Ik ben geboren op 08/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zowat van alles van lezen tot crea, van schrijven tot lekker niets doen en genieten van leven..
teveel om in dit kleine vakje te kunnen plaatsen
Over mijzelf
Ik ben Ria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Miekemuis.
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (Belgie) en mijn beroep is Verzorgen van de animatie in ons dienstencentrum en alle regelingen die daar bij horen..
Ik ben geboren op 19/08/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker eten en genieten van het leven en de kleinkinderen. Miekemuis is creatief op vele punten .
zoveel te zeggen dat het vakje dat voorzien is te klein zou zijn
We have a dream
In deze donkere tijden geloven wij meer dan ook in de toekomst van de mens.
Wij kunnen niet geloven dat de mens niet in staat is een betere wereld te scheppen.
Wij kunnen niet geloven dat wij als mens niet méér zijn dan een speelbal van het lot
dat wij niet kunnen werken aan de toekomst.
Wij geloven dat hoe hard de kanonnen ook bulderen, hoeveel bommen er ook ontploffen,
er ooit een stralende morgen komt,
Het leven zal altijd sterker zijn dan de dood, ondanks alles.
Wij geloven dat ooit alle bewoners van de aard drie maal per dag zullenkunnen eten
om hun lichaam te voeden.
Dat ze de opleiding zullen krijgen om hun geest te ontplooien en het recht en de vrijheid om hun hart te tonen.
Wij geloven dat ooitde vrede en de eerbied voor elkaar aanvaard zullen worden als universele wet.
Dat elk mens onder een boom zal zitten vrij van alle angst.
werkje van Miekemuis in maart 2006, Afrikaans koppel op doek
Beeldje Afrikaans koppel, werkje van Miekemuis met Pretex in maart 2006
werkstukje voor pasen 2006 in het crea-atelier van Miekemuis
Boomer is onze 100.000e bezoeker
Miekemuis en haar Maatje
Dank voor je bezoek, kom gerust eens terug en wil je een berichtje nalaten in het gastenboek, dat staat aan de rechterkant hier wat verder naar beneden. Dank je wel
03-01-2006
Het schrijverke
Was dat geen liedje vanWill Ferdy?Vraag het me af, dacht van wel....
In ieder geval ik zit zonder inspiratie, volgens sommige collegas ben ik gedeprimeerd en zwaarmoedig omdat ik nogal vrij zware literatuur op mijn blogje zet.
Ik weet niet, voel me goed in mijn vel, maar zal aan de tijd van jaar liggen, dan is het met iedereen na de feestdagen wel wat
Voor andere mag ik zomaar niet schrijven over het werk, beroepsgeheim ??? Welk geheim? of ik nu B, C, of Z schrijf, weten jullie wie ik wil zeggen?Bij nee toch
Dus niet langer over demente oudjes dan, en andere ken ik niet dus......
Over seks ? Geen concurrentie aan mijn vriend de Belg in Frankrijk denk ik dan, daarbij brabbens doet het ook al op zijn beestjes dus
Over parfum en ander mode, ja maar laat dat liever over aan madammen die het kennen, en waar ik iets kan van leren....
Natuur dan maar hou er van, ben er graag in, maar kan er buiten het feit dat het prachtig is niet echt veel van vertellen dus .
Politiek zou ook kunnen, maar in Zelzate zijn ze rood en kan je beter niet tegen je baas zijn schenen schoppen dus .. afwachten tot na de verkiezingen.....
Wat hebben we nog ? Laat me eens denken, het Vlaams blok ha ja (ook politiek) hoewel, die hier in Zelzate ook voorbij zijn gestreefd, (zoals onze baas zei (citaat) "wat die mannen doen, dat doen wij al jaren EIGEN volk eerst") dus . Einde verhaal.
Over wijn dan maar, drink hem graag hou er van, kan het waarderen, ken het verschil tussen een goede en slechte wijn, maar daar stopt het dan ook mee dus .
Lekker eten dan . Ja, maar kookboekjes heeft iedereen, en blogjes met goed eten zijn er ook genoeg dus......
Hobby, de eerst bedoeling, zou kunnen, maar weer geen kat die daar naar ziet dus .
Gedichtjes, inFrans , Engels . Latijn waarom niet? maar weer geen kat die dat leest, dus daar gaan mijn kijkcijfers .
Mijn leven zou ook kunnen, maar wie heeft, buiten de roddelpers, het reclameblad van Zelzate, Dag Allemaal of Storry daar iets aan? Niemand dus daarbij, dat ze daar mee wachten tot ik dood ben, van de doden niets dan goeds (snap je hem?)
Kan hier dus nog een tijdje mee doorgaan, dus zoals je ziet, beste bloggertjes, een vrij groot probleem stelt zich hier voor, wil ik mijn blogje op pijl houden, dan heb ik jullie hulp nodig. En alle hulp is welkom, suggesties worden met dank aanvaard en worden verwerkt tot ik er uit ben wat ik wil schrijven.
Lukt dat niet dan gaan we verder op de depri tour . Ziezo.
Aan alle lezers mijn dank, ga er nog eens over nadenken. Groetjes uit Zelzate
Mijn moeder,in de war en stotterend,vraagt zich af: 'Waar ligt de grens? 'Ze zegt : Ik weet wat een woestijn is "
1schoen en 2 handdoeken in de koelkast. 42 zakkdoeken in de wasmand. 6 pogingen om door de verandadeur te stappen.
Mijn moeder droomt van een dreigend dier dat rustig om zich heen grijpt, in alle hoeken van het huis een poot zet. Een zwijgend dier dat het huis vult met schaduw. Elk gevecht is bij voorbaat verloren.
Verwarde monologen aan het tuinhek. Hij noemt geen namen meer. Hij verdwijnt in het bankstel, doet alles om er niet te zijn.
Mijn moeder, opgewonden en verfomfaaid, vraagt zich af waar haar grens ligt. Zij is moe .
Hij plast in zijn broek. Loopt urenlang rond de tafel. Hij gaat op de vuist.
Als het allemaal even te dragen is, haalt mijn moeder de oude albums weer boven Zij staart zich blind op wat is verdwenen.
J.Van Oers uit'het afscheid laat op zich wachten dementie, een naald door beton
Schattig toch die kleinkinderen, ze hebben gisteren hun nieuwjaarsbrief voorgelezen.
Amber in haar kattepoot, ze is pas 6, het is haar 1ste zelfgeschreven brief, Ze schreef:
ik wens je een maan,
en een roos en een vis,
van alles op aarde het mooiste wat er is.
Een pen en een vork,
en koekjes op je bord,
van al wat je nodig hebt,
nooit iets te kort.
Een buik zonder zorgen
een oog zonder traan,
ik zal je helpen
als het moeilijk zal gaan .
Amber Boone 1 januari 2006-01-01
Onze Cedric was het al beter gewoon, hij is 9 dus zijn brief was langer. Het kon niet vlug genoeg gedaan zijn, dan kon hij terug op zijn pc en play station.
Ik zag hem zo denken ( gewoon niet de max,maar zal het maar doen ben er dan vanaf).
Vrolijk kerstfeest lieve mensen
Gelukkig nieuwjaar iedereen, jullie mogen nu iets wensen
Want een nieuwjaar start meteen.
2005 dat is voorbij
We beloven nieuwe dingen
Daarom krijg je die brief van mij,
Met een dikke kus erbij.
Vrolijk kerstfeest lieve mensen
Gelukkig nieuwjaar iedereen jullie mogen nu iets wensen
Want een nieuwjaar start meteen
Ik hou van jullie elke dag
Al ben ik niet steeds lief
Maar vandaag zie je een grote lach
Jij blijft mijn hartendief.
Cedric Boone 1 januari 2006
Ja, die kids die stelen je hart, ze worden zo vlug groot Normaal dat wel maar Diep in je hart wil je ze zo houden, die onschuld, hun behoeden voor de slechte wereld, dat beschermen
Jammer dat je ze moet laten gaan. Hun leven staat nog voor hen en je kunt en mag die niet in de weg staan ... Iedere dag is een stukje naar hun volwassenheid, en iedere dag neem ik een stukje afscheid van die kleine onschuldige hartendiefjes waar ik zoveel van hou.
Aan alle bloggertjes, groot en klein, dik of dun, rost of zwart . Mijn beste wensen uit heeeeeel mijn hart. Mag 2006 het jaar zijn van vreugde, geluk, maar vooral van een goede gezondheid; Geniet van de kleine dingen des levens, de tijd gaat zo vlug voorbij; en morgen kan morgen al niet meer zijn. Warme wensen uit het koude Zelzate Met een knuffel Miekemous(Ria 2) en wilde tijgerpoes
Een paar jaar geleden was er op de zuidgang een dame komen wonen bij ons in het rusthuis. Ze was van geboorte van Gent en had alzheimer en was niet meer in de mogelijkheid om zelfstandig thuis te Zelzate, waar ze een paar jaar woonde, te blijven.
Ik kon het goed met haar vinden en als we tijd hadden ging ik wel eens een praatje slaan. Ze was gek op mooie kleren en dat schepte een band, vrouwen onder elkaar he.
Na een tijdje was de alzheimer zo ver gevorderd dat ze voor eigen veiligheid naar de gesloten dienst van onze RVT moest worden geplaatst, deze dingen gebeuren, jammer, maar ooit zijn ze in een stadium dat het niet echt meer doenbaar is om zelfstandig op een kamer te verblijven.
Op de gesloten afdeling staan ze onder toezicht 24/24 uur en kunnen beter worden begeleid.
Nu was deze dame, deze morgen gevallen. Ze had al lang al het contact met de verpleegsters verloren van die dienst, mede door de medicijnen en de alzheimer die haar geest volledig had overgenomen, en daar ik op dienst was deze morgen en haar kende van vroeger, werd ik er bij gehaald om te zien of ze ergens pijn had, misschien sprak ze tegen mij wel, dachten de collegas.Ik ging dus naar beneden om eens te zien.
Nu heb ik een vrij luide stem en daar ik ook van Gent ben van geboorte en dus een mondje Gents kan ..wie weet dus ..
Ik zei dag jonge dame wat hoor ik daar, gevallen??? Ze keek op een glimlach verscheen op haar gezicht, ze herkende mijn stem, ik zag het aan haar ogen.
Ik vroeg waar doet het pijn? Ze bleef verdwaast glimlachen. Ik vroeg terug: hebt ge pijn? zeg het eens....
Terug die glimlach, die ogen die glinsterenden, meer niet Nog eens vragen, maar de blik in haar ogen was niet echt van besef .... Ik zei in Gents:" maar kind toch waar is de tijd he, weet je nog die veste(jas) van u die was schuune (schoon) zeg .en dat rokske met die zwarte bloeze hedde die nog (heb je die nog)?
Ze lachte en knikte met haar hoofd van ja, ik had contact, ze was er weer bij. Ik vroeg terug: hedde ziere??? . toog ne kier woar (toon het eens waar) .ze wees naar haar hoofd achteraan, daar stond ne dikke bult. Nog anders ziere (pijn) vroeg ik, ze knikte nee. Ik zei : we goan der iets aan doen, blijf rustig op je bedje, ik kom nog eens kijken (zien).
Jongens, dit deed deugd! Als je bij die mensen ook maar een klein beetje respons hebt, kunnen binnendringen in hun geest, in hun hart, in hun ziel .. Zoiets maakt je dag weer goed..... Gelukkig en met een zalig gevoel ging ik weer naar mijn eigen dienst. ts nog zo slecht niet bij die oudjes dacht ik, ook al zijn ze ver weg, ooit vind je die weg naar hun hart en geest terug.
steeds welkom!! Ik wens Wensen, wensen is typisch iets voor mensen. Nooit tevree met wat hij heeft, vraagt hij om meer, heel onbeleefd. Een fiets, een trui of een nieuw boek, een minnares wenst om een huwelijksaanzoek. Laat ik eens mee doen voor de grap en ik wens om meer vriendschap, Liefde en geluk in dit land en geld in de landen met achterstand. Minder haat in Amerika, en water in de sahara. Voedsel waar ze niet eten kunnen en warmte zou ik aan het koude gunnen. Groenten in de kale moestuin en een beetje sneeuw in mijn achtertuin. Een lach voor onze mopperaar, dan zijn dit mijn wensen voor dit jaar. Ik wens ieder van jullie een zorgeloos 2006 met liefde . Geluk . gezondheid en vrede met heel mijn hart. Miekemous(Ria2)
het was al donker om 16.30 vandaag grote sneeuwvolkjes bedekt het terras en de tuin de vijver is bijna dichtgevroren gelukkig is hij op zijn diepste punt 1.80 zodat de visjes geen gebrek aan zuurstof hebben en gewoon hun gang kunnen gaan prachtig zicht met de kerstboom en zijn lichtjes buiten gewoon om van te genieten
van pretex's en stone-art hebben we deze african lady en man gemaakt het relief papier is paperdecoratie die is bewerkt met pretex's daarvan zijn dan ook de klederen gemaakt het geheel staat op een ytonsteen die eveneens is bewerkt
Anouschka Vandenbosch leerling Sint-Jozefschool Mere
Samen in de nacht. Sterren aan de hemel. Donkere wolken waar we op zvweven. plots vallen jij en ik apart. Ik word wakker, roep en schreeuw, bij jou wil ik zijn. Daar ben ik veilig. Nu zijn er gevaren die kwaad lonken weg is mijn droom en weg ben jij.......
gedichten ingezonden door jongeren tussen de 13 en 15 jaar voor de poëziewedstrijden van Willy Bultereys 2004
Wanneer dag verdwaalt in nacht komt zacht de zoete slaap hij brengt tot leven zachte kleuren wolkendekjes, hemelhoge regenbogen wonderlijke geuren
dromen gaan, dromen komen wie ze vindt mag er even wonen
Wereld vol magie fonkelogen in de nacht zou hij komen , de prins waarop ik reeds zolang wacht?
dromen gaan, dromen komen wie ze vindt mag er even wonen
Soms tijdloos eeuwig soms roeloos stil soms flitsraak vlug soms koud en kil zo raakt de droom de diepste ziel verhalen vertellend aan wie luisteren wil
gedichten ingezonden door jongeren tussen de 13 en 15 jaar voor de poëziewedstrijden van Willy Bultereys 2004
Veel jonge mensen onder ons hebben het moeilijk, zij zijn niet bij hun beide ouders,of verblijven niet in eigen land of stad, zijn omgeven van verslavingsmiddelen, zien fysisch geweld en gevaar in eigen huiskring, Het is voor hun vaak ook moeilijk daarover te spreken,schroom weerhoudt hen en er is ook de vrees voor spot, onbegrip en onwil Wat onderdrukt is ,kan opduiken in angstdromen,ook overdag samen met verlangen naar betere omgevingen en zachtaardige toestanden Ook in dagboeken , intieme notities, brieven gedichtjes en andere dromerige of hallucinate geschriften verschijnen die inhouden Indien echt doorvoeld en spontaan hebben die uitingen een grote waarde, dan gaat het niet om het rijm of de lengte van een gedicht maar om de echtheid
Daniel De Neve jurylid van Dromen Poëziewedstrijd Willy Bultereys 2004
Ik ga vanaf morgen deze jonger zelf aan het werk laten door iedere dag een gedichtje of tekst uit hun droomwereld door te geven op dit blog misschien hebben we daardoor een betere kijk en begrip van hun denkwereld Veel leesplezier met Dromen ...uitgaven Willemsfonds oost-vlaanderen
De onbekende, die je achteloos voorbijgaat, kan misschien die mens zijn die reeds lang tijd op je vriendschap wacht dat je het ook nooit te druk mag hebben om lief te hebben dat wens ik ieder van jullie toe
voor het jaar 2006
vrij overgenomen van een vriend ..... Jan Van de Wiele
nu nog de dierentuin hier en we zijn rond pitou mijn wilde tijger en duivelke doe het al in huis van breken tot lekker lui zijn en mijn eten opeten en dan mijn vijver met vissen waar ik heel trots op ben van de kippen hebben we alleen de eitjes
onze jeffe geboren op 19/05/1991 en overleden op 25/12/02. Ik mis hem nog iedere dag
Mijn tuin waar het heerlijk verblijven is tussen de vogeltjes en het bruisend water van de waterval en de vijver
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Mijn moeder,in de war en stotterend,vraagt zich af: 'Waar ligt de grens? 'Ze zegt : Ik weet wat een woestijn is "
Aan alle bloggertjes, groot en klein, dik of dun, rost of zwart .
steeds welkom!!
brrrrrrrrrrr koud echt winter in mijn tuin prachtig plaatje maar........
Anouschka Vandenbosch leerling Sint-Jozefschool Mere
Depressie van Lien Baeyens Sint Jozefschool Mere
Veel jonge mensen onder ons hebben het moeilijk, zij zijn niet bij hun beide ouders,of verblijven niet in eigen land of stad, zijn omgeven van verslavingsmiddelen, zien fysisch geweld en gevaar in eigen huiskring, Het is voor hun vaak ook moeilijk daarover te spreken,schroom weerhoudt hen en er is ook de vrees voor spot, onbegrip en onwil
kerstmis is de dag 
