Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Ik ben een man en woon in Tervuren (België) en mijn beroep is Commissaris van politie op rust.
Ik ben geboren op 08/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zowat van alles van lezen tot crea, van schrijven tot lekker niets doen en genieten van leven..
teveel om in dit kleine vakje te kunnen plaatsen
Over mijzelf
Ik ben Ria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Miekemuis.
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (Belgie) en mijn beroep is Verzorgen van de animatie in ons dienstencentrum en alle regelingen die daar bij horen..
Ik ben geboren op 19/08/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker eten en genieten van het leven en de kleinkinderen. Miekemuis is creatief op vele punten .
zoveel te zeggen dat het vakje dat voorzien is te klein zou zijn
We have a dream
In deze donkere tijden geloven wij meer dan ook in de toekomst van de mens.
Wij kunnen niet geloven dat de mens niet in staat is een betere wereld te scheppen.
Wij kunnen niet geloven dat wij als mens niet méér zijn dan een speelbal van het lot
dat wij niet kunnen werken aan de toekomst.
Wij geloven dat hoe hard de kanonnen ook bulderen, hoeveel bommen er ook ontploffen,
er ooit een stralende morgen komt,
Het leven zal altijd sterker zijn dan de dood, ondanks alles.
Wij geloven dat ooit alle bewoners van de aard drie maal per dag zullenkunnen eten
om hun lichaam te voeden.
Dat ze de opleiding zullen krijgen om hun geest te ontplooien en het recht en de vrijheid om hun hart te tonen.
Wij geloven dat ooitde vrede en de eerbied voor elkaar aanvaard zullen worden als universele wet.
Dat elk mens onder een boom zal zitten vrij van alle angst.
werkje van Miekemuis in maart 2006, Afrikaans koppel op doek
Beeldje Afrikaans koppel, werkje van Miekemuis met Pretex in maart 2006
werkstukje voor pasen 2006 in het crea-atelier van Miekemuis
Boomer is onze 100.000e bezoeker
Miekemuis en haar Maatje
Dank voor je bezoek, kom gerust eens terug en wil je een berichtje nalaten in het gastenboek, dat staat aan de rechterkant hier wat verder naar beneden. Dank je wel
16-05-2006
de Inbreker
Inbreker verrast slachtoffer met een massage
Op een wel erg speciale manier heeft een Japanse inbreker een van zijn slachtoffers geprobeerd tot rust te brengen.
Nadat hij haar eerst bijna een miljoen yen (7.000 euro) afhandig maakte, trakteerde de crimineel de vrouw op een ruim vier uur durende massage in haar appartement in de hoofdstad Tokio.
Voor alle zekerheid had hij de vrouw voor eerst op een stoel vastgebonden.
De 29-jarige inbreker bekende na zijn arrestatie dat hij in het huis van de vrouw heeft gewacht tot de bankautomaten zouden openen, zodat hij geld kon afhalen met de bankkaart van het slachtoffer.
Om de vrouw de moeite te besparen een nieuwe kaart aan te moeten vragen, stuurde de attente inbreker de bankkaart zowaar terug per post.
Toen ik deze foto binnenkreeg moest ik gelijk denken aan het Vuurpeloton net iets voor die mannen/vrouwen dacht ik Een penis, spiraal en vagina aan je voordeur is niet voor iedereen de normaalste tuindecoratie
Wel tof gedaan maar vraag me toch af wat de buurvrouw zou zeggen mocht dit in mijn tuin staan???
De bikini bestaat deze zomer zestig jaar. Al zag het er bij de lancering van het tweedelige badpak bijzonder slecht uit. Iedereen met aanzien verguisde de bikini, alles met gezag verbood het kledingstuk. Uitvinder Louis Réard, een Franse autotechnieker, is er helemaal niet rijk van geworden.
In 1946 erfde Louis Réard de lingeriezaak van zijn moeder. Réard was daar absoluut niet gelukkig mee. Hij was geen man voor finesse, hij was een man van de mechaniek. Hij had een vrij goed draaiende autogarage in de buurt van Parijs. Zij het wel dat de oorlog een domper op de zaken had gezet. Dus wilde Réard zich wel even concentreren op zijn erfenis.
Réard had een idee dat even simpel was als ingenieus. In een buitenlands tijdschrift had hij gelezen dat het Amerikaanse leger serieus zou gaan besparen op kledij. Ook op die van de - weliswaar schaarse - vrouwelijke militairen. Er mocht niet meer zoveel stof in hun badpakken kruipen. Door een diepere ruguitsnijding zou minder textiel nodig zijn.
Réard had een beter idee: een badpak in twee delen, naar het voorbeeld van de lingerie in de winkel van zijn moeder. Een slipje en een bovenstukje. Simpel. Réard maakte zelf het eerste ontwerp. Uit een Lap stof van 70 centimeter sneed hij vier driehoeken. Dan verknipte hij nog eens twee stukken touw om alles aan elkaar te zetten.
Réard verwonderde er zich nog over dat niemand anders hem was voorgeweest. In stoffige boeken over de kledij in de oudheid - ook die zaten in de erfenis - vond hij genoeg afbeeldingen van dames in zo'n tweedelig badpak. Maar toen Réard op zoek ging naar modellen om zijn ontwerp te showen, werd hem algauw duidelijk dat hij toch iets revolutionairs had gemaakt.
Geen enkel bekend model was bereid om met zijn uitvinding te defileren. De tijd drong nochtans, want Réard had voor op 5 juli 1946 een zwembad in Parijs afgehuurd.
Er waren nog meer zorgen: Réard had nog geen naam voor zijn badpak. Op een avond hoorde hij op de radio dat de Amerikanen nucleaire tests zouden doen op Bikini, een atol tussen Papoea-Nieuw-Guinea in Hawaï. Réard redeneerde dat zijn revolutionaire badpak even hard zou inslaan als de atoombom. Kwam daarbij dat de bi in bikini al aangaf dat het over twee stuks ging. Zoals je bij bicyclette meteen weet dat het over iets met twee wielen gaat.
Réards geluk kreeg uitbreiding, want twee dagen voor de officiële voorstelling was Micheline Bernardini dan toch bereid om als model langs de rand van het zwembad te paraderen. Bernardini was voor haar normen goed gekleed met een bikini, want eigenlijk was ze naaktdanseres in het Casino de Paris.
Schande voor Frankrijk
Het defilé was een immens succes. Meer dan 10.000 bezoekers kwamen kijken. Réard was in zijn opzet geslaagd. Zo leek het toch. Maar toen de volgende dag de kranten hun gal en gif spuwden over de vertoning, kroop hij weg in het kleinste hoekje. Niemand berichtte positief over de bikini. De grote woorden kwamen uit de kast: zedenverwildering! Een schande voor Frankrijk!
Vooral het feit dat de bikini de navel toonde, stootte tegen de borst. Dat dit gedeelte van de vrouwelijke anatomie als onfatsoenlijk gold, kwam uit Amerika overgewaaid. Daar had kort voordien de code-Hays zijn intrede gedaan in de filmwereld. Die code was ingevoerd omdat Hollywood te losbandig werd en de films te amoreel. Producent Hays stelde een morele code op. Daarin stond dat onder andere het tonen van de navel voortaan ongepast was en dus niet meer kon.
Réard evenwel was niet uit zijn lood te slaan. Hij was ervan overtuigd dat Europa niet zo preuts zou zijn. In die overtuiging zette hij nog vóór de zomer van 1946 grootse promotiecampagnes op. Daarin ging hij het frontale gevecht aan met zijn rechtstreekse concurrent Jacques Herim. Die had een eendelige badpakkenlijn op de markt, die hij promootte onder de slogan: 'Dit zijn de kleinste'. Réard zette daar zijn slogan tegenover: 'Toch zijn wij de kleinste.'
Herim won de slag met vlag en wimpel. Het eerste seizoen werden amper 3.000 bikini's verkocht. Maar de zwaarste klap moest nog komen. Toen Réard de volgende zomer weer een bikinicampagne opzette, kwam vanuit het Vaticaan een duidelijke veroordeling: de bikini is immoreel.
Nog had Réard zijn kelk niet helemaal geledigd. Want Italië, Spanje en Portugal verboden het kleinood op hun stranden. Réard had het nu wel begrepen. Hij maakte brave ontwerpen voor de lingeriewinkel van zijn vrouw.
Maar in 1951 was de automecanicien daar weer met zijn bikini's. En weer eens was de timing bijzonder slecht. Want de volgende week pakte het toonaangevende tijdschrift Vogue uit met een enquête en die concludeerde: ,,De moderne vrouw verafschuwt de bikini, omdat die sommige stranden - hier werd verwezen naar de Belgische, waar de bikini wel was toegelaten - veranderen in de backstage van een music hall.''
Voorlopig was er nog maar één winnares in de hele bikini-affaire: de naaktdanseres Micheline Bernardini. Sinds zij die fameuze vijfde juli de bikini had geshowd, bleven de huwelijksaanzoeken binnenkomen. Daartegenover stonden dan weer de aanvallen van de eerste feministen. Ze verweten Bernardini dat ze vrouwen aanzette zich te laten exploiteren door mannen die erop uit waren het vrouwenlichaam op nog maar eens een andere manier te tonen. Ironisch genoeg zouden het net de feministen zijn die later voor de totale aanvaarding van de bikini zouden zorgen.
Réards uitvinding moest eerst nog de jaren vijftig helemaal door. Toen werd de Europese film toch wat minder preuts. Brigitte Bardot kwam eraan. In 1956 draaide ze de film Et Dieu Créa La Femme , waarin ze veelvuldig in bikini was te zien. In die periode kwam de Amerikaanse ontwerpster Anne Cole van Californië naar Europa. Hier zag ze voor het eerst de bikini. In haar memoires schreef ze: ,,Het was een droom. Het meest opwindende dat ik ooit zag.''
Cole was ook slim. Ze wist dat er in Amerika nog steeds een verbod rustte op het tonen van de bikini. Cole nam de voor de hand liggende beslissing. Ze maakte de bikinibroekjes hoger, tot boven de navel.
Dat was al veel verstandiger dan wat Réard nu weer aan het doen was. Hij had zich volledig op zijn nieuwste spectaculaire uitvinding gestort: het kameleonpak. Een pak dat zich aan de omgeving aanpaste. Daarvan zijn tien stuks verkocht. Zeven klanten brachten hun exemplaar terug omdat het pak niet deed wat het beloofde.
Proces tegen bikini van Ursulua Andress
Er dreigden processen. Iets waar Louis Réard zelf ook al bijzonder goed mee vertrouwd was. Want ondertussen was men overal ter wereld zijn uitvinding wel aan het kopiëren. Réard deed ze allemaal een proces aan. Ook de Jamaicaan die de fameuze bikini had gemaakt waarmee Ursula Andress in de James Bond-film Dr. No (1962) uit de zee kwam. Inderdaad: Hollywood had zich eindelijk van het juk van de Hays-code ontdaan. Maar dat was geen bron van vreugde voor Réard.
Ook tegen de Ursula Andress-bikini trok hij naar de rechtbank en ook die keer verloor hij zijn zaak. In 2001 werd de Andress-bikini met ivoren gesp geveild in het Londense Christie's voor 30.000 euro.
Zijn enige overwinning behaalde Réard in 1984, toen het woord bikini voor het eerst in een officieel woordenboek werd gezet met als uitleg: ,,Zwempak bestaande uit twee delen, met zeer beperkte afmetingen.'' Dat is alleszins méér dan wat de oorspronkelijke inwoners van het koraaleiland Bikini kregen. Hun nakomelingen hebben nog steeds processen lopen tegen de Amerikaanse staat omdat zij de 500 miljoen euro beloofde schadevergoeding voor de gedwongen verhuizing in 1964 nooit hebben gekregen.
Feministen nu voor
Midden de jaren zestig gaf de wereld de strijd tegen de bikini op. Daar waar vrouwen zich aanvankelijk in naam van het feminisme tegen de bikini keerden, eisten ze in diezelfde naam in de jaren zestig het recht op de bikini op. Geen moraalridder zou hen nog zeggen wat ze wel en niet mochten dragen.
Ondertussen was ook Hollywood helemaal bijgedraaid. In 1966 verscheen Raquel Welsh in bikini op de cover van het magazine Life. In Europa had zanger Brian Hyland ondertussen een dikke hit te pakken met Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini. En in de filmzalen was Bikini Beach met Annette Funicello en Frankie Avalon dé kaskraker.
Anno 2006 is een derde van de 52 miljoen badpakken die jaarlijks wereldwijd worden verkocht aan dames boven de 14 jaar, tweedelig. De meeste meisje krijgen hun eerste bikini op hun vijfde. Het gros van de 17 miljoen bikinikoopsters per jaar zijn twintigers. Vanaf 40 kiezen dames weer meer voor een eendelig zwempak.
Frankrijk ziet in dat het fout was toen het 60 jaar geleden de bikini zo hard verfoeide. Om dat goed te maken, moeten dit jaar de kandidates miss Frankrijk in bikini het podium op.
Deze Poppemie doet haar Eerste Communie samen met de fiere mama, papa grote broer en de grootouders en overgrootouders. Vooral voor mijn eigen ouders is het een dag waarop ze hebben naar uitgezien. Papa is 84 en Mama 85 en weinig achterkleinkindjes kunnen zeggen dat ze dat geluk hebben beiden overgrootouders op hun communie feest te kunnen verwelkomen. Dankbaar voor dit geluk gaan we er een prachtige dag van maken in de hoop dat ze op het vormsel van hun kleinzoon binnen 3 jaar er weer bij zijn.
Watertoren wordt openbaar verkocht Buurtcomité vreest voor overlast als toren dancing wordt
ZELZATE - De gemeenteraad besliste deze week dat de omgeving van de watertoren een gewone woonzone wordt. Op die manier kan deze vervallen hoek eindelijk een nieuwe bestemming krijgen. Buurtbewoners reageren verontrust, zeker na de berichtgeving dat er plannen zouden zijn om van dit 35 meter hoge gevaarte een klimmuur, een jeugdhuis of zelfs een dancing te maken.
Het duurde vele jaren voor er duidelijkheid kwam over de toekomst van de in onbruik geraakte watertoren. De gemeente wilde de buurt eerst verkopen aan een sociale huisvestingsmaatschappij die van de toren sociale koopappartementen wilde maken. Daarom wijzigde men de bestemming van het perceel naar sociale woonzone . Dit project bleek te duur en er drong zich een nieuwe wijziging op, deze keer naar gewone woonzone .
,,Na recente persberichten over de toekomst van de watertoren zit er de schrik hier in de buurt goed in. Nu deze omgeving een woonzone wordt en het perceel met toren en al openbaar wordt verkocht, is het niet uitgesloten dat er horeca of sportactiviteiten worden ingeplant'', zegt Carlo Bruggeman die op tien meter afstand woont.
De bestemmingswijziging naar woonzone sluit niet uit dat private investeerders voor dit bouwwerk een nieuwe functie zoeken. Misschien ziet iemand wel brood in de verbouwing van de toren tot een restaurant op 35 meter hoogte, met een prachtig uitzicht op het kanaal en de Gentse haven. Maar evengoed wordt de toren afgebroken en komen er nieuwe woningen.
,,Vergeten hoekje''
,,We willen niet wachten tot het te laat is en vragen nu al aan politiek Zelzate de nodige waarborgen zodat er zeker geen voorzieningen komen zoals een dancing, een jeugdhuis of wat dan ook, zaken die voor overlast kunnen zorgen'', vervolgt Bruggeman.
,,In de wijziging van het bijzonder plan van aanleg zoals dit nu is goedgekeurd, kunnen we niets dat wettelijk in een woonzone mag op voorhand verbieden. Als deze site is verkocht, kan de gemeenteraad wel via de eventueel gevraagde verkavelingsvergunning een en ander bijsturen'', stelt burgemeester John Schenkels gerust.
,,We hebben in ons vergeten hoekje al eerder te maken gehad met voldongen feiten. Op de toren werden antennes geplaatst voor de mobiele telefonie. Ook toen kregen we geen inspraak. Al enkele jaren worden vlak in onze buurt door het gemeentebestuur grote honderddagenfuiven georganiseerd'', vult buurtbewoonster Hilde Van De Voorde nog aan.
Wetenschappers in Egypte hebben de penis van koning Toetanchamon teruggevonden.
Het gemummificeerde en sterk gekrompen lichaamsdeel van de legendarische farao was verondersteld gestolen te zijn, maar werd dankzij een CT-scan losliggend teruggevonden in het zand rond zijn lichaam.
Volgens mummy-expert Eduard Egarter was de farao normaal gebouwd en werd hij bij de mummificatie wellicht zelf geflatteerd.
Omdat een penis sterk doorbloed is, gaat hij sterk krimpen na mummificatie.
Toetancamon regeerde van 1333 voor Christus tot zijn dood op 19-jarige leeftijd in 1325 voor Christus.
De Australische schilder Tim Patch heeft een portret van de Australische premier John Howard gemaakt.
Patch maakte het werk met zijn penis. Eerder maakte hij op die manier al een portret van oppositieleider Kim Beazley.
Beide werken zijn te bezichtigen op de Sexpo-tentoonstelling in Perth. Patch was tot voor kort actief als portretschilder op markten en festival.
Hij ziet echter meer heil in zijn nieuwe schildertechniek. Succes blijft voorlopig echter uit. Enkel de organisatie van de Sexpo-tentoonstelling was geïnteresseerd in het concept.
In oktober verschijnt bij de Standaard Uitgeverij Het penisboek van Goedele Liekens. Het hoort als vanzelfsprekend bij Het vaginaboek , de bestseller van de VTM-presentatrice en seksuologe die vorig jaar verscheen.
Ook Het penisboek wordt aangeprezen als ,,een handleiding voor hem en haar''. Goedele Liekens zou vakkundig fabels en taboes rond de penis uit de wereld helpen met dit boek vol weetjes en tips over de erectie, de Ideale Lengte, zaadlozing en impotentie, enz. In zijn genre is het boek niet origineel. Journalist Laurens de Keyzer en uroloog Bo Coolsaet waren in 1998 de eersten met Het penseel van de liefde - Leven en werk van de penis.
Wie zijn partner mishandelt, heeft steeds meer kans om tegen de lamp te lopen. Enerzijds dienen er elk jaar zowat vijf procent meer slachtoffers een klacht in. Anderzijds zal de politie vanaf Pasen strenger optreden.
"De cijfers over het aantal aangiftes van partnergeweld stijgen jaar na jaar. Ook in 2005 ligt het aantal klachten weer hoger dan het jaar voordien", zegt VLD-kamerlid Guido De Padt. Hij baseert zich op nieuwe cijfers van de eerste helft van vorig jaar. Toen waren er 11.118 klachten wegens partnergeweld.
"Voor de tweede helft van het jaar zijn er nog geen gegevens, maar als de trend zich heeft doorgezet dan waren er einde vorig jaar 22.126 klachten over 'moeilijkheden in gezin met slagen', weer duizend meer dan in 2004. Toen waren het er al 21.033, of zowat 58 per dag."
Hulpverleners schatten dat een op de vijf vrouwen in Vlaanderen het slachtoffer wordt van partnergeweld. Minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS) pakt het probleem aan. Vanaf 3 april komt er een strengere aanpak van partnergeweld.
BRUSSEL - Amper een paar dagen na de start van de verkoop, haalt Carrefour de vibrators al uit de rekken. ,,Het product past toch niet in ons assortiment'', zegt woordvoerster Geneviève Bruynseels.
Carrefour had gekozen voor de vibrator Play van Durex (95 euro). Er was geen speciale campagne gevoerd om de verkoop de lanceren. Wel was het personeel op voorhand ingelicht van de uitbreiding van het assortiment.
Play zat in een koffertje dat niet meteen zijn inhoud prijsgaf. Carrefour was overtuigd dat er zo wel voldoende interesse zou zijn voor de vibrator. ,,Uit informatie die we uit de Verenigde Staten hebben, blijkt dat de vibrators in reguliere winkels heel goed verkopen'', wist Geneviève Bruynseels.
Carrefour is lang niet de eerste supermarkt die vibrators verkoopt. Sinds vorig jaar al is dit product te koop bij de cataloogwinkel Colishop van Colruyt, bij Cora en bij drogisterij Di, dat deel uitmaakt van de groep Delhaize.
Vroeger kon dit soort seksuele speeltjes alleen maar gekocht worden via postorderbedrijven of gespecialiseerde zaken - lees seksshops. Blijkbaar aanvaardt de samenleving dat vibrators nu ook in de gewone winkels liggen. Voor zover bekend kregen Colruyt, Di en Cora nooit klachten.
,,Wij denken dat ook wij met de vibrators tegemoetkomen aan bepaalde verwachtingen van onze klanten'', zei Geneviève Bruynseels zaterdagmiddag. De vibrators lagen sinds begin vorige week discreet in de parfumerie-afdeling van 15 Carrefour-vestigingen. Ze lagen niet in de GB's, die nochtans ook tot de Carrefour-groep behoren.
Zaterdag in de late namiddag dan, liet de Carrefour-woordvoerster weten dat de vibrators de uren tevoren uit de rekken werden gehaald en naar de leveranciers worden teruggestuurd. ,,Het is een kwestie van gevoel'', zei Bruynseels. ,,Vibrators passen toch niet in ons assortiment.''
En ik moet morgen nog naar de GB Verdomme toch erg he weeral te laat
Onder luid protest van de lokale bevolking is begin deze week een kleine bruine beer afkomstig uit Slovenië uitgezet in de Franse Pyreneeën. In de komende weken zullen nog eens vier andere beren uitgezet worden. Een en ander maakt deel uit van een poging om de vroegere berenpopulatie weer op peil te krijgen. De beer stierf in de jaren 80 uit in de Pyreneeën.
Het is niet de eerste keer dat er beren uitgezet worden. In 1996 werder al eens drie beren losgelaten om de soort weer terug te krijgen in de Pyreneeën. Toen at één van hen maar liefst 165 schapen op. De lokale bevolking is doodsbang voor een herhaling van deze gebeurtenissen en heeft luidkeels geprotesteerd tegen de gang van zaken.
Door het protest werd de beer niet bij de plaats Arbas werd uitgezet, zoals aanvankelijk voorzien, maar op een andere plek, ver van camera's en demonstranten.
Hartpatiënten genezen niet sneller als mensen voor hen bidden.
Dat blijkt uit een onderzoek van een Amerikaans medisch instituut in samenwerking met christelijke organisaties, zo meldde het Britse wetenschapsblad New Scientist vrijdag op zijn website.
Het bidden blijkt verrassend genoeg zelfs een negatief effect te hebben.
Onderzoek
In deze opmerkelijke studie onderzochten wetenschappers ruim 1.800 patiënten die een bypassoperatie hadden ondergaan.
Christelijke organisaties baden voor slechts een deel van de proefpersonen, de artsen en de patiënten wisten niet voor wie.
Van degenen voor wie werd gebeden, kreeg 52 procent binnen een jaar één of meer complicaties.
Van de andere groep was dat 51 procent, een verwaarloosbaar verschil.
Opmerkelijk Een derde groep patiënten kreeg van tevoren te horen dat voor hen zou worden gebeden. Van hen kreeg 59 procent binnen een jaar complicaties. Volgens de onderzoekers is dat wel een significant verschil.
De enige verklaring die ze kunnen bedenken is dat hartpatiënten wellicht extra stress voelen als zij weten dat anderen voor hen bidden.
nu nog de dierentuin hier en we zijn rond pitou mijn wilde tijger en duivelke doe het al in huis van breken tot lekker lui zijn en mijn eten opeten en dan mijn vijver met vissen waar ik heel trots op ben van de kippen hebben we alleen de eitjes
onze jeffe geboren op 19/05/1991 en overleden op 25/12/02. Ik mis hem nog iedere dag
Mijn tuin waar het heerlijk verblijven is tussen de vogeltjes en het bruisend water van de waterval en de vijver
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Meme met haar schatjes.
