Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Ik ben een man en woon in Tervuren (België) en mijn beroep is Commissaris van politie op rust.
Ik ben geboren op 08/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zowat van alles van lezen tot crea, van schrijven tot lekker niets doen en genieten van leven..
teveel om in dit kleine vakje te kunnen plaatsen
Over mijzelf
Ik ben Ria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Miekemuis.
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (Belgie) en mijn beroep is Verzorgen van de animatie in ons dienstencentrum en alle regelingen die daar bij horen..
Ik ben geboren op 19/08/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker eten en genieten van het leven en de kleinkinderen. Miekemuis is creatief op vele punten .
zoveel te zeggen dat het vakje dat voorzien is te klein zou zijn
We have a dream
In deze donkere tijden geloven wij meer dan ook in de toekomst van de mens.
Wij kunnen niet geloven dat de mens niet in staat is een betere wereld te scheppen.
Wij kunnen niet geloven dat wij als mens niet méér zijn dan een speelbal van het lot
dat wij niet kunnen werken aan de toekomst.
Wij geloven dat hoe hard de kanonnen ook bulderen, hoeveel bommen er ook ontploffen,
er ooit een stralende morgen komt,
Het leven zal altijd sterker zijn dan de dood, ondanks alles.
Wij geloven dat ooit alle bewoners van de aard drie maal per dag zullenkunnen eten
om hun lichaam te voeden.
Dat ze de opleiding zullen krijgen om hun geest te ontplooien en het recht en de vrijheid om hun hart te tonen.
Wij geloven dat ooitde vrede en de eerbied voor elkaar aanvaard zullen worden als universele wet.
Dat elk mens onder een boom zal zitten vrij van alle angst.
werkje van Miekemuis in maart 2006, Afrikaans koppel op doek
Beeldje Afrikaans koppel, werkje van Miekemuis met Pretex in maart 2006
werkstukje voor pasen 2006 in het crea-atelier van Miekemuis
Boomer is onze 100.000e bezoeker
Miekemuis en haar Maatje
Dank voor je bezoek, kom gerust eens terug en wil je een berichtje nalaten in het gastenboek, dat staat aan de rechterkant hier wat verder naar beneden. Dank je wel
17-07-2006
Nieuws van Maatje
Nieuwtjes van Maatje
Sinds mijn laatste bericht is er weinig verandering in de toestand, behoudens dat ik nu mijn haar aan het verliezen ben. Sinds verleden vrijdag had ik opgemerkt dat er bij het kammen van mijn haar tamelijk haar in de borstel bleef zitten. Zaterdag was dat terug iets erger, en toen ik met de hand door mijn haar ging, haalde ik ganse plukken haar mee. En alle dagen kwam er meer haar weg door het borstelen, of gewoon tegen het oorkussen. Ik heb dus nu een heel frisse kop, komt feitelijk van pas met dit warm weer.
Voor de rest voel ik mij ok, ik heb nog weinig pijn aan de rug en de ribben, godzijdank, want dat vond ik het ergste van gans de zaak.
Vandaag heb ik het laatste pilleke met cortisone van de eerste serie ingenomen, nu is het wachten tot de 25° juli om met de tweede reeks chemotherapie te starten, ditmaal in dagopname, voor het toedienen van de 4 opeenvolgende infuusoplossingen, daarna terug gevolgd door de kuur thuis, zoals ik deze nu heb gedaan. Ook zal ik de 25° een speciaal infuus krijgen met een botversterker, daarvoor dien ik de ganse dag binnen te gaan, voor de andere infuus dien ik alleen in de namiddag te gaan.
Dus, feitelijk voel ik mij goed, ik kan doen en laten wat ik wil, ik eet goed, ik slaap goed en krijg regelmatig vrienden en kennissen op bezoek, waarom zo ik moeten klagen?? Ik ben goed omringd en gesteund door familie, kennissen en vrienden, die ik nogmaals wil bedanken voor hun steun en medeleven.
Wanneer het is het niet meer plezant? vraag ik me af na een telefoon van Steven en Lindsay.
"Vrienden" hadden zijn huis aan versieren geweest na het drinken van een paar pintjes en nu hadden ze voor een paar 1000 euro aan schade.
Via een keukenvenster die ze hadden stukgeslagen (dubbel glas) waren ze met 6 man in huis geraakt.
Bed was uitgebroken en alles naar de zolder verhuisd. Heel het huis zat onder de bloem en suiker, de nieuwe tapijten, de zetels tot in de kleerkast, alle netjes gewassen kleden kunnen in de wasmachine, de tapijten moeten naar de nieuwkuis, de bloem gaat er niet uit.
Al wat van eten in vooraad was is opengedaan. De nieuwe lederen salon moet volledig worden opgekuist, omdat daarin ook bloem was uitgestrooid
Op de ramen hadden ze eieren stuk geslagen die met de warmte goed was aangeplakt, samen met de bloem en confituur was het een plezant werkje.
In het huis waren maar liefst van al 35 oude autobanden die overal de toegang versperden. Twee grote banden van een vrachtwagen hadden plaats gemaakt voor het bed, als je dan om 03,00 uur van je trouwfeest thuis komt zeker geen grap.
Erger was het gesteld met de nieuwe stoelen van de woonkamer, ze hadden die op elkaar gestapeld, maar door het gewicht waren de fijne pootjes door het kunstleder gezakt waardoor er een paar stoelen onherroepelijk kapot zijn.
Steven kon er niet mee lachen; Alleen al het gebroken glasvenster en de stoelen vernieuwen kosten handen vol geld, de autobanden kunnen naar een container park maar blijkbaar moeten ze daar ook voor betalen: 5 euro per band x 35 stuks. Dan nog met je eigen wagen heen en terug rijden met iedere keer 4 banden in je auto, een klein fortuin voor jonge mensen.
Ze zijn al de hele dag aan poetsen, zei hij, samen met zijn schoonmoeder en schoonbroer, erg heel erg.
Moet het dan echt op die manier? Het waren vrienden en collegas zei hij plezant kan en mag, een beetje opkuis niet erg, een grapje ben ik voor te vinden, maar dat noem ik puur vandalisme en gelijk heeft die.
Ik zou die Vrienden laten betalen voor de schade heb ik gezegd maar ja het zijn vrienden, zei hij en hij wou geen ruzie .
Wie had dat verwacht mijn kleine Steven, klein??? die kerel is 1.80 m.
Ik kom net onder zijn arm door, en ik was gisteren een van de gelukkigste mensen ter wereld.
Zoon van mijn broer en oogappel van mijn ouders,en mijn petekind.
Hij had het niet gemakkelijk gehad in het leven tot nu toe.
Zoon van een drankverslaafde vader en seksverslaafde moeder,een moeder die op haar 20ste al 4 kinderen op de wereld had gezet, en tweemaal een miskraan had gehad, die op haar 21 jaar, iedereen achterliet omdat ze het niet meer aan kon, kortom: een kind met kinderen.
De kinderen werden in een home gezet, Steve ver weg van zijn drie zusjes waarvan de jongste pas 2 was.
Er was geen andere oplossing: moeder wou de kinderen niet en hun pa kon er niet voor zorgen en ging nog meer drinken.
Wij zelf konden die 4 kinderen ook niet opvangen,
in het weekend kwamen ze soms eens af maar meer kon ik ook niet doen.
Ik had mijn eigen leven en zorgen.
In het home hebben de kinderen geleerd voor zichzelf op te komen, het goede en het kwade te onderscheiden, de ene heeft het begrepen, de andere niet.
De ene kon er weg mee, de andere ook niet. En Steve die kon het niet.
Ondertussen was de moeder na een paar jaar weer opgedoken en had de meisjes van school gekregen, haar zoon wou ze niet, ze noemde hem een aap en dom kieken, dus ze wou hem niet meer.
Steeds te groot voor zijn leeftijd en graatmager was hij, de pestkop van school, op zijn 16 jaar had hij al vele scholen doorlopen, steeds met wisselent succes.
Op een dag kwam de klap, net 19 jaar vertelde hij mijn dochter dat hij aan de drugs was en niet zo maar een beetje, hij vroeg om hulp, en dan weer niet,en dan terug .
Ik bespaar jullie de lijdensweg, mijn broer kon het weer niet aan, en had zijn eigen zorgen. Mijn ouders wilde wel maar waren te oud, als meter heb ik dan mijn verantwoordelijkheid genomen om samen met hem de therapie te beginnen.
Twee maal per maand naar de sleutel in Brugge, zelfs soms iedere week. Bijna twee jaar lang, het verdriet, de verwijten, zijn slechte jeugd alles heb ik als meter daar te verwerken gekregen; ik ben nog naar huis gereden niet weten wat te beginnen van ellende om zoveel leed en frustraties dat ik Gent stond in plaats van Zelzate.
Gelukkig hebben we veel hulp gekregen van Broeder Tonny; een schat van een man die in Brugge zijn klooster openstelde voor jonge criminelen.
Steven ging van kwaad naar erger, niets was veilig ook hier thuis niet, van diefstal met geweld, tot vechten en drugs verkopen, aankoop van een pistool waarmee hij wat in rond ging schieten op café, gelukkig zonder verdere gevolgen buiten wat kogels in het plafond en een flink proces aan zijn been.
Steeds was Broeder Tonny daar om te helpen als het kon, we kunnen die mens niet dankbaar genoeg zijn, en samen hebben we Steve over de drempel gekregen, terug op het pad met beide voeten op de grond, met vallen en opstaan, veel verdriet en miserie.
maar de wil om te overleven
Verzoend met zijn vader en zijn zusters,'en vooral weg uit het milieu' een toffe kerel die nu na een lange weg, al 10 jaar zijn eigen weg is gegaan in de goede zin van woord.
Dus gisteren is hij getrouwd met Lindsay. De trouwdatum stond al vast van in het begin van jaar maar blijkbaar hebben ze niet kunnen wachten: hun eerste kindje zal geboren worden in november.
Samen met Broeder Tonny, mijn ouders en zijn vader, zussen hebben we gisteren zijn feest gehad, het was ook ons feest. Dankbaar dat alles goed terecht is gekomen en ik als meter fier kan zeggen Petekind het gaat je goed, ik ben echt fier op jou, draag zorg voor je vrouw en kindje je weet wat het leven is, laat het anders zijn voor je nageslacht.
En zeker die kerel zal het goed doen. Ik, zijn meter weet het voor 100%. daarvoor hebben we te veel meegemaakt samen. Hij is net als ik een Jorissen en onze pa zegt steeds; Een Jorissen krijgen ze niet klein, nu niet en nooit. En gelijk heeft die .
Onder een blakende zon zijn zaterdag de Gentse Feesten geopend. Op de eretribune veel (Gentse) politici, onder wie premier Guy Verhofstadt en minister Freya Van den Bossche met haar nieuwe vriend en toekomstige echtgenoot.
Tijdens de traditionele openingsparade zaterdag geven groepen een voorsmaakje van het programma dat tijdens het tien dagen durende stadsfestival te zien zal zijn. Schepen van Feestelijkheden Daniël Termont schat dat er evenveel bezoekers zullen komen als vorig jaar: 1,7 à 1,8 miljoen.
De plaatselijke kolderfiguur, Pierke Pierlala, gaf een humoristisch woordje uitleg bij alle groepen die de revue passeerden en zette een aantal eregasten in hun hemd. Voor "Gietje de spleite" (Verhofstadt) zette hij een zelfgeschreven lied in dat alludeerde op het fietsongeval dat de premier ooit had en hem in het ziekenhuis deed belanden. Gouverneur André Denys kroop onder de ogen van het publiek op een clownfiets. (belga)
voor verdere info zie blog http://blog.seniorennet.be/la_douce_france/ deze mensen hebben onze hulp nodig laten we samen zorgen voor de nodige hulp tegen de winter groetjes Miekemuis en Maatje
Het geheim van de Gentse Feesten Wat is toch het geheim van de Gentse Feesten, vroeg een Nederlandse journalist me. Ik stond even met de mond vol tanden, want ja wat is het geheim? ,,Wij waren zowat de eersten en die Feesten zijn gewoon spontaan en in een natuurlijk tempo gegroeid. Alle anderen zijn gevolgd. De Gentse Feesten zijn de moeder van alle feesten in dit landje'', leek me een goede verklaring. Ik vertelde het verhaal van een podium gemaakt met wat planken en enkele bierbakken, wat gekleurde lampjes, een krakkemikkige geluidsinstallatie, enkele honderden toeschouwers, een boekhouding op bierviltjes, Walter De Buck met baard en sandalen en een schare artiesten van uiteenlopende kwaliteit die wel erg meenden wat ze deden. Voeg daar nog die ondefinieerbare Gentse spirit aan toe, een mengeling van trots, lichte anarchie, spot en relativeringsvermogen en je bent al een eind weg. Maar dat antwoord voldeed de rationele geest van die Nederlander niet. Kom kom, waarom stroomt de stad tien dagen vol en komen zowat anderhalf tot twee miljoen bezoekers naar die Feesten Je zag hem met zijn koopmansgeest al rekeningetjes maken. Geen nood, de economische impact van de feesten is becijferd, zei ik. Het gaat om zo'n 50 miljoen euro. Wellicht is het nog flink wat meer. Ik ken verkopers van T-shirts, uitbaters van cafés en eetkramen die er hun jaar goedmaken. Er wordt hard gefeest, maar ook hard gewerkt tijdens de Gentse Feesten. Door artiesten, stadsambtenaren, flikken, de mannen van Ivago, organisatoren Het is een professionele machine geworden. De enorme verscheidenheid is een grote troef, voegde ik er nog aan toe. Koop een programmaboekje - te koop voor slechts twee euro - en je vraag zal al goeddeels beantwoord zijn. Binnen die Feesten bloeien veel bloemen. Ik legde hem uit dat de pleinen het hart vormen. Maar dat elk plein weer anders is. Je kunt Boomtown niet vergelijken met het Veerleplein, Sint-Jacobs niet met het Sint-Baafsplein. ;En dat er naast de pleinen nog tal van andere initiatieven zijn. Festivals met wereldacts, honderden theatervoorstellingen, tentoonstellingen, wandelingen, debatten. En ga ook eens naar echte Gentse spektakels, riep ik hem nog na. O ja en zak eens een nacht door op de Vlasmarkt ;Dat moet je toch wel hebben gedaan om het geheim te doorgronden, dat is zoals het ontgroenen van matrozen die over de evenaar varen. De beste herinneringen aan de Feesten heb je niet alleen aan schitterende optredens of de breugeliaanse sfeer die in de stad hangt, maar ook aan die wonderlijke nacht toen je doorzakte en er geen eind aan scheen te komen. < Of zoals de oude rotten Roland en Walter De Buck zeggen: dan heb je zelfs het idee dat de Feesten oorlogen kunnen tegenhouden.
Hem aanraden om naar de stoet _ enfin openingsparade _ te gaan kijken durfde ik dan weer niet. Ik zag hem knikken maar hij was nog niet tevreden. Wat is toch jullie geheim, begon hij weer. ,,O ja'', bedacht ik plots. ,,Ze zijn ook gratis.''
Overgenomen uit de krant 'het laatste nieuws'
Mij zal je daar ieder geval regelmatig zien, mijn hart is nog steeds in mijn geboorteplaats en als rasechte Gentenaar mag ik daar nu niet ontbreken, ik was er van in de tijd met Walter De Buck iedere avond na 01uur was er een film te zien op het plein met een 20 tal bleven we hangen meer volk was er niet, gewoon te kunnen zeggen dat ik de feesten heb weten opstarten doet me verlangen naar die tijd dat Gent nog niet de moeder van alle feesten was
JERUZALEM - Albert Einstein had een stuk of tien vriendinnen en vertelde zijn vrouw dat zij hem achtervolgden met ''ongewenste neigingen''. Dat bleek uit de 1400 openbaar gemaakte brieven en kaartjes van het genie.
De joods-Duitse wetenschapper, beroemd door zijn relativiteitstheorie, was maar weinig thuis. Hij gaf les in Europa en de Verenigde Staten, waar hij in 1955 op 76-jarige leeftijd overleed. Maar Einstein schreef zijn familie in die jaren wel honderden brieven waarin hij openlijk over zijn buitenechtelijke relaties sprak.
Uit eerder openbaar gemaakte berichten bleek al dat zijn huwelijk in 1903, met zijn eerste vrouw Mileva Maric slecht was. Zij gingen in 1919 uiteen waarna al snel hertrouwde met zijn nicht Elsa. Hij bedroog haar vervolgens met zijn secretaresse Betty Neumann.
Cadeaus In nieuwe brieven die de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem maandag uitgaf, omschrijft Einstein nog een aantal vrouwen. Hij bracht tijd met hen door en kreeg cadeaus van ze terwijl hij getrouwd was met Elsa. Sommigen noemde Einstein bij name, onder wie een zekere Estella, een Ethel, een Toni en zijn ,,Russische spionagevriendin'' Margarita.
Anderen duidde hij alleen aan met initialen, zoals M. En L. ,,Het is waar dat M. Me (naar Engeland) volgde en haar jacht op mij loopt uit de hand'', schreef hij in 1931 aan zijn stiefdochter Margot. ,,Van alle dames ben ik in feite alleen gehecht aan mevrouw L., die absoluut onschuldig en fatsoenlijk is.''
Margot droeg de bijna 1400 brieven en kaartjes in het begin van de jaren '80 over aan de Hebreeuwse Universiteit, die met steun van Einstein is opgericht. Maar zij wilde dat de stukken pas twintig jaar na haar dood openbaar zouden worden gemaakt. Margot overleed op 8 juli 1986.
Op internet zijn verschillende mensen, Ieder op zich met verschillende wensen. De 1 uit zijn verdriet, Terwijl een ander van gezelschap geniet. Zo vangen we elkaar allemaal hier op, Met een traan of met een goede mop. De 1 is erg depressief, maar toch zo lief. De ander voelt zich eindelijk bevrijd, Na een gevoerde innerlijke strijd. Weer iemand vindt hier een nieuw begin, En duikt steeds vaker de prive chat in. Dat kan iemand weer jaloers maken, Want die wil ook wel eens contact maken. Het leven schenkt je lieve mooie blije dagen, soms sta ik duidelijk bij het leven in de gunst. Als het me goed gaat,hoort niemand me klagen. Maar met de trieste dagen omgaan, Dat is De kunst Dan neemt het passen meer tijd in beslag, Dus vul die tijd in de chat op met een lach. Bied je schouder aan of deel virtueel bier, Als mens zijn we dan allemaal gelukkig hier. Als mens zijn we allemaal uniek, Met z'n allen kunnen we hier zorgen voor muziek. Een ieder verdient op zijn manier respect, Want wees eerlijk, niemand is perfect.
Dag vrienden bloggers, eindelijk de tijd en de goesting gevonden om nog eens iets van mij te laten horen. Het is nu reeds een week dat ik terug thuis ben en daar mijn genezingskuur dien verder te volgen. Alles verloopt tot nu toe heel rustig en kalm. Schijnbaar reageer ik goed op de medicatie en ik kan zeggen dat het pijngevoel grotendeels verdwenen is, gelukkig. Wat er wel is, vermoedelijk tengevolge van de medicatie, is dat ik heel rap moe ben en in slaap val waar ik zit na een kleine inspanning. Ik laat mijn lichaam de toon aangeven en probeer toch in beweging te blijven door het maken van korte wandelingen, en probeer mij toch bezig te houden, zodat ik 's nachts kan slapen. Nu met het goede weer kan ik ook al eens een beeje in de tuin zitten, genietend van de rustige omgeving waar ik woon, nu en dan een praatje maken met de buren, is feitelijk wel uit te houden. Ik probeer er het beste van te maken, en met de steun van Miekemous en de andere blog-vrienden slaag ik er nog in mijn dag te vullen door op de blogs te gaan kijken. Groetjes van Maatje
De Italianen hebben gewonnen en Zelzate zal het geweten hebben gisteravond.
Met vele waren ze gekomen, die knappe gasten uit het zuiden in de gouden jaren van Sidmar de staalfabriek.
Ze kwamen en overwonnen menig Zelzaats meisjeshart, die stoere binken met donkere huid en zwarte haren.
Heden ten dagen zijn ze hier nog steeds met een clan, met een echte peetvader aan het hoofd en ze hebben goed geboerd.
De nieuwe generatie werk al lang niet meer op Sidmar en hebben via immobiel kantoren en restaurantjes hun weg gevonden onder de Zelzaatse bevolking.
Gisteren was het dus feest, ze hadden op het terrein aan de watertoren een barbecue georganiseerd.
Met grote tv schermen zouden ze de voetbal volgen en iedereen mocht er bij zijn.
Al van in de vroege middag reden ze luidruchtig door de gemeente met vlaggen, toeters en bellen en tegen dat de wedstrijd moest beginnen was het feest al een succes.
Zwoele muziek, goede wijn en voetbal wat moet men meer hebben.
Ik ben niet voor de voetbal, na jaren van voetbalterreur met mijn ex, wil ik geen bal meer zien.
Voetbal beheerste heel zijn leven en alles moest daar voor wijken, dus voor mij geen voetbal meer had ik gezworen toen hij weg ging.
En toch gisteren ..even gaan zien en blijven plakken voor de buis.
Het verslag staat in iedere krant, winnen met penaltys is ook niet dat, maar ze hebben gewonnen en dan was het hek van de dam.
Onze zuiderse buren werden gek van vreugde en hebben de halve nacht Zelzate onveilig gemaakt.
Luid toeterend reden ze rond de markt van Zelzate en slapen was het er eerste uur niet bij, niet erg als je niet moet werken maar deze had de vroegdienst en dan kan je daar niet echt mee lachen en dan nog
God ze winnen ook niet iedere week de wereldbeker zeker.
Zal het aan de ouderdom liggen of het weer of de toestand ik zou het niet weten maar het is een feit dat ik meer en meer begin te filosoferen de laatste tijd.
Dagdromen en nadenken over leven, dood gezondheid de dag dagelijkse dingen waarvan ik denk zou dat daar ook zo aan toe gaan.
Gisteren bijvoorbeeld had ik in de Story van ons ma zitten lezen overdie prinsenkindjes,
ze waren naar de boerderij geweest, kwestie van onder het volk te komen schreef de pers.
Elizabeth zal er stralend uit in haar roze jurkje met witte schoentjes, en de Philippe en zijn Madam of ze van een bal de la roze kwamen.
Ik dacht gelijk aan die kapoentjes van mij die potzwart en met vieze botten terug komen van een dagje in de kinderboerderij.
Je moet ze met klederen en al in sop zetten of dat komt niet goed.
Arme prinsenkindjes denk ik dan,
kunnen jullie net zoals die van ons eens niet lekker zwart en vies voor de dag komen zoals ieder gezond kind.
Kunnen jullie net zoals die van ons eens niet lekker met de vriendjes in het zwembadje spelen,of in de tuin op de schommel met een ijsje,
die meer in zand ligt dan dat je het kan eten.
Zouden Philippe met zijn Madam met de warmte van verleden week
ook thuis gekomen zijn en de plastieken teenslippers en korte broek hebben aangedaan na het werk vraag ik me af
Zou ons Mathilde haar bikini hebben aangedaan en in de tuin toples liggen zonnen
of gewoon een zomerkleedje met alleen een string eronder te durven dragen.
Zie het dus niet echt gebeuren met Tante Fabi in de omtrek
Ik denk dan zo mensen jullie hebben geld maar zijn jullie gelukkig
Weten jullie wel echt hoe het leven is,
wat jullie missen wat die kindjes van jullie missen.
Zijn we dan verwonderlijk dat de prinsenkinderen wereldvreemd zijn
Ik ben niet zo voor het koningshuis toch niet in deze vorm.
Maar ondanks hun geld denk ik dan, arme van geest dat zijn die mensen toch wel
Geef mij dus maar liever een werkmens dan die prins op zijn witte paard met kindjes die zwart worden van gezondheid en met een geest die openstaat voor anderen,
Prinsjes / prinsesjes zijn goed voor in sprookjes, maar hun leven is er geen en weinig zouden willen ruilen en daar moet ik niet over filosoferen.
,,Door storm en wind hebben we mekaar altijd fantastisch bemind''
ZELZATE - ,,Net als vijftig jaar geleden, wordt Mariette door Eddy nog altijd aanbeden'', zong Johnny Hoes gisteren voor het eerst live in het Zelzaats gemeentehuis. Met een speciaal opgenomen CD en heel wat felicitaties, zijn Eddy Wally en zijn Mariette in de bloemetjes gezet voor hun gouden huwelijksjubileum.
Eddy Wally (in Zelzate geboren als Eduard Van De Walle) wordt stilaan een vaste gast in het Zelzaats gemeentehuis. Hij werd er een tijd geleden nog tot ereburger benoemd en kreeg er vorig jaar met de nodige protocol het ereteken van Ridder in de Leopoldsorde. Zelzate inviteerde hem nu om te vieren dat hij en Mariette op 19 juli vijftig jaar gehuwd zijn.
,,Ze zijn getrouwd in de kerk van Ertvelde na een verkering van vier jaar. Hun huwelijksreis ging naar de waterfeesten in Overmere-Donk. Na hun huwelijk gaf Eddy zijn werk in de weverij op en gooide zich volledig op zijn muzikale carrière'', klonk het.
Eddy woonde aanvankelijk in de woning van een familielid langs de Assenedesteenweg in Zelzate en keerde er zo'n tien jaar geleden naar terug.
Storm en wind
,,Eddy is dus veel meer van Zelzate dan van Ertvelde'', riep een echte fan. ,,Door storm en wind hebben we mekaar altijd fantastisch bemind'', antwoordde Eddy zingend en lachend op onze vraag hoe zijn huwelijk zolang stand kon houden.
Johnny Hoes
Het gemeentebestuur gaf de jubilarissen bloemen en cadeautjes maar het hoogtepunt was wel het moment dat charmezanger en Eddy's coach en vriend Johnny Hoes een speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerd en opgenomen nummer bracht. Eddy en Mariette pinkten heel wat traantjes weg.
En het houdt niet op. Vandaag krijgt Eddy zijn eigen standbeeld in de gemeente Ertvelde, waar hij jaren een eigen dancing, de Chérie-Paris Las Vegas in de Achterstraat had.
Kijk daar mag Zelzate dan fier op zijn de man is geliefd bij jong en oud, Is overal geweest en iedereen houd van zijn liedjes en toch is de man gebleven wie hij was. De werkmens Eddy Wally.
Het is al even geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen, we zijn al dinsdag vandaag realiseer ik mij ineens.
Dus zal ik maar vlug een beetje info geven inzake het verdere verloop van mijn ziekte.
Dus zoals Miekemous had meegedeeld, ben ik vrijdag rond 15 uur naar huis mogen gaan. De professor in het kliniek is van oordeel dat ik heel gunstig reageer op de behandeling. En het is ook inderdaad zo dat ik mij reeds stukken beter voel. De pijngevoeligheid is voor zo een 70% minder geworden, ik heb geen negatieve bijwerkingen en behoudens nu en dan een opflakkering van pijn aan de ribben, voel ik mij goed. Ik stel wel vast dat ik vlug moe ben en nood heb aan veel rust. Dat zijn dus de kenmerken die er op wijzen dat de behandeling gunstig verloopt, ik moet mij daar aan aanpassen en het levensritme anders gaan indelen.
De verdere behandeling bestaat er nu uit tijdens een tijdspanne van 3 weken afwisselend medicatie in te nemen, goed te rusten en veel vitamines op te slaan. Na deze drie weken dien ik dan terug vier dagen chemotherapie te krijgen met het inbrengen van een infuus, waarna de cyclus van drie weken afwisselend medicatie terug dient hernomen, en dit 3x na elkaar. Dan zal er een nieuwe evaluatie worden gemaakt om te zien in hoeverre de volgende behandeling kan worden gestart.
Bij die volgende behandeling zal ik bepaalde groeistoffen krijgen toegediend, die er voor moeten zorgen dat ik voldoende goede stamcellen kan aanmaken, om die dan uit mijn bloed te filteren bij middel van een soort dialyse, teneinde deze goede stamcellen te kunnen bewaren voor een latere auto-transplantatie van de bloedstamcellen. Hier heeft men mij al verwittigd dat het een zware periode zal worden, met een heel zware chemotherapie om alle bestaande stamcellen te vernietigen, om daarna de goede zelf gekweekte stamcellen terug in te brengen. Gedurende deze behandeling dien ik in volledige afzondering geplaatst te worden, gezien door het vernietigen van de bloedstamcellen mijn lichaam geen enkele weerstand heeft tegenover eender welke ziekte of virus. Na het inbrengen van de eigen gekweekte stamcellen, zal mijn bloed zich terug herstellen en terug alle nodige afweer tegen ziektekiemen opbouwen. Deze procedure zou een drietal weken in beslag nemen, met daarna de kans op een gewoon gezond leven, zonder verdere complicaties. Een zesmaandelijkse of zelfs een jaarlijkse controle van de bloedstamcellen zou dan volstaan om de ziekte onder controle te houden. Volgens de professor zijn er gevallen gekend die reeds een zevental jaar zonder verdere complicaties leven na deze behandeling.
Dus mijn vooruitzichten zijn heel goed vind ik zelf en ik zie dan ook geen enkele reden om mijn hoofd te laten hangen. De ongemakken die nog moeten komen neem ik er wel bij, want uiteindelijk kom ik er goed vanaf, als ik vergelijk met de tegenslagen en ziekten van andere mensen die ik ken.
In iedere geval zeg ik nog eens dank je wel aan iedereen die zijn medeleven en sympathie heeft betuigt, want dat zijn uiteindelijk de kleine dingen die je er terug bovenop helpen, namelijk weten dat je niet alleen staat, dat je vrienden hebt die aan jou denken en met jou meeleven.
Deze brief is verzonden naar het verandwoordelijke bestuur van de stad Antwerpen, en via gewone mail verder gezonden, ik wil jullie deze niet onthouden, omdat ik denk dat de Heer Nicola 100% gelijk heeft
Open brief aan de bestuursverantwoordelijke van Antwerpen en de media.
Geachte Patrick Janssens en bestuursleden,
Ik heb een vraagje voor u. Ik ben maar een gewone Antwerpenaar die alles mede lede ogen aankijkt, de stad lijkt meer en meer de dieperik in te schuiven. Moorden à volonté, agressie, criminaliteit, enz. Het lijkt wel of er geen politie meer is.
Maar dan realiseer ik me weer dat de politie andere taken heeft, zoals boetes schrijven, zware criminele verkeersovertreders pakken die even fout staan geparkeerd, of de moordenaars vatten die in plaats van 50 km/u rijden er 55 rijden. Geen tijd voor de kwajongensstreken van de allochtoonse jongeren.
En inderdaad ik noem een koe een koe. Het zijn de allochtoonse jongeren die uw ganse stad ziek maken, het zijn niet dé jongeren het zijn de allochtoonse jongeren. Nu kan u met deze brief naar het inquisitie bureau, het CGKR, gaan maar ik trek het me niet meer aan. Ik heb lang genoeg gezwegen, het komt me de strot uit beste burgemeester. Ik wil dezelfde rechten en behandeling krijgen die de allochtonen
krijgen. Ik ben de voor hen positieve benadering en voor mij negatieve discriminatie meer dan moe. Iedereen gelijk voor de wet. Ik dacht zelfs dat het in de grondwet staat.
Nu is er weer een man doodgeslagen en getrapt op een bus, een man van 54 die de allochtoonse jongeren wou bedaren. Hij heeft het moeten bekopen met zijn leven. Dank u Kardinaal Danneels. De daders kan men niet vinden want waar was de politie? Juist de melkkoe van deze samenleving aan het melken. Dat brengt immers meer op dan de burger zijn veiligheid garanderen, en het is minder gevaarlijk. Voor uw agenten minder gevaarlijk dan toch. Echte moordenaars en criminelen vatten is
blijkbaar iets te hoog gegrepen voor deze beleidsploeg
Nog een vraag beste burgemeester. Komen er nu ook protestmarsen? Gaat u nu ook voor deze man heel demonstratief op televisie staan wenen? Gaat u nu ook een week lang in het zwart rondlopen? Of is deze behandeling alleen voor de allochtoonse medeburger?
Ik kan het al raden, het zal dezelfde behandeling worden als Glen Wijnants kreeg toen hij door een groepje allochtonen werd doodgestoken.
Een laatste punt geachte burgemeester. Als het racisme opflakkert in Antwerpen dan hebben mensen zoals u en de media er de schuld aan. U omdat u niet al uw burgers gelijk behandeld en de media omdat ze van een allochtoons slachtoffer een media circus maken en als het over een autochtoons slachtoffer gaan ze het amper vermelden. Zo was gisteren op de rode staatszender vrt de reportage over de gestorven schildpad langer dan die van de doodgeslagen man.
Men andere woorden ik ben het beu, kotsbeu!!
En nee, ik ben geen Vlaams Belang stemmer. Maar de argumenten die ik heb om niet op het Vlaams Belang te stemmen worden stilaan kleiner en zwakker.
Met nog steeds vriendelijke maar enorm teleurgestelde groeten,
En hopend op een reactie
Nicolas R.
Gelieve door te sturen. Als de pers de moord wil afdoen als een incidentje, volgens Kramers woordenboek is dat een storend voorval. Dan moeten we zelf maar zorgen dat uw buren, vrienden en familie op de hoogte blijven.
Een man wordt doodgeslagen en getrapt en voor de pers is het een "storend voorval" een incidentje. Wat een verschil met de berichtgeving ivm de vorige moorden.
Ozon is de giftigste component van zomersmog. De molecule, een onstabiele verbinding van drie zuurstofatomen, dringt bij inademing door tot in de kleinste luchtwegen en longblaasjes, en prikkelt daar de slijmvliezen.
Typische klachten van acute blootstelling aan ozon zijn een geprikkelde ademhaling met hoesten, en irritatie van de ogen. Ook kan inademing van ozon op astma lijkende reacties teweegbrengen. Daarnaast kunnen mensen last krijgen van duizeligheid, misselijkheid of hoofdpijn, omdat ozon inwerkt op het centraal zenuwstelsel.
De klachten nemen toe met een toenemende hoeveelheid ozon en een toenemende blootstelling. Vandaar de raad om binnen te blijven als het ozongehalte in de buitenlucht de drempelwaarde overschrijdt.
Naar schatting is bij meer dan een op de tien kinderen van 7 tot 12 jaar de longfunctie op ten minste één dag in de zomer tijdelijk verminderd door smog. Dat blijkt uit onderzoek van het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Op dit moment is nog onduidelijk of ozon de longen en de slijmvliezen blijvend kan beschadigen.
In de loop van een hittegolf kan luchtverontreiniging door ozon ouderen zelfs het leven kosten. In de leeftijdsgroep boven 65 jaar is het aantal dagelijkse sterfgevallen tijdens een hittegolf hoger, leert onderzoek van het Belgische Wetenschappelijk Instituut voor de Volksgezondheid. Dat ligt ook aan storingen in de vocht- en zoutstofwisseling en aan een verhoogd aantal hart- en vaatziekten, mentale, nerveuze en urogenitale aandoeningen. Ook is er meer longontsteking tijdens warme zomers.
In Egypte is een fatwa uitgesproken die gehuwden verbiedt zich volledig te ontkleden tijdens het liefdesspel. ,,Volledig naakt zijn tijdens de seksuele daad maakt het huwelijk ongeldig'', ordonneert Rashar Hassan Khalil, de voormalige rector van de faculteit van de sharia aan de universiteit van al-Ahzar, de meest beroemde van de soennitische islam.
De omstreden fatwa ontketende een hevige discussie onder theologen in de Egyptische media. Volgens tegenstanders van de fatwa is er geen enkele heilige tekst partners verbiedt om zich volledig te ontkleden of bepaalde lichaamsdelen te zien wanneer ze de liefde bedrijven. (zouden die op SeNet gelezen hebben dacht ik daar mag ook geen bloot )
Verder in de krant stond een bericht van een Pakistaan die in het hospitaal was opgenomen met een gloeilamp in zijn anus???
De man die in de gevangenis zat en zwaar aan de drank kon zich met de beste wil van de wereld niet herinneren hoe dat ding daar was gekomen, en hoelang het er al zat, hij kon alleen reeds een paar dagen niet naar de Wc gaan ja je zou van minder
Hij beweerde gedrogeerd te zijn door andere gevangen maar de dokters geloven er dus geen bal van
Ze hebben de gloeilamp kunnen verwijderen zonder te moeten opereerden, en buiten een paar dagen een pijnlijke poep zal de man er lichamelijk niets van over houden
Geestelijk gezien zal dat iets anders zijn , als de man al als normaal kan worden beschouwd wel te verstaan, zot zijn doet in dat geval wel zeer.
Kijk dat zijn nu van die dingen die me doen zeggen, nee ga het niet zeggen jullie zullen best weten wat ik bedoel
Jongen jongens in wat een gekke wereld leven we toch
Met het prachtige weer is water natuurlijk best plezant, koel en afwisselend.
Maar als je 's morgens om 06 uur, pas uit je bed, met je voeten in het water staat in de garage net voor je dienst begint, dan kan je daar niet echt mee lachen.
De buizen van de waterontkalker waren blijkbaar kapotgesprongen. Vraag me niet hoe, dat ding staat daar al een paar jaar zonder verdere problemen, maar nu stond de garage blank.
Tapijtjes doorweekt van het water, pakken cola, limonade en allerhande flessen, alles nat.
Natuurlijk geen tijd om onmiddellijk op te kuisen, dus dat wordt het eerste werkje na het werk, waardoor de planning van de maandag om zeep was.
Opgebeld naar de firma, maar daar konden ze pas tegen woensdag komen. Goed, de ontkalker er van tussen en alle kranen dicht en op hoop van zegen als ik water moest hebben dat het wel zou meevallen met het waterverlies.
Als de kraan eens 10 min openstond kon ik de garage uitdweilen, dus wil dat zeggen na ieder waterafname, hetzij voor de afwas hetzij voor een bad of douche.
Ondertussen was ook in de vijver een buis gesprongen naar de filter, waardoor het water (plezant voor de vissen) rustig zijn gang ging, erg was het niet, maar geen filter betekent geen zuiver water, en geen zuiver water betekent zieke vissen na een tijdje.
Ik heb eerst zelf een poging om te herstellen gedaan, ben daar een paar uur zoet mee geweest om dan te zien dat na 1 uur de leiding weer weg was. Ik had blijkbaar geen kracht genoeg om de buis vast te zetten. Dan maar de kerel van het tuincenter gebeld die de klus op ½ uur klaarde.
De rekening moet nog volgen,.
Eindelijk: woensdag - ontkalker - nieuwe buizen en onderhoud 120 euro madammeke en je bent weer gered jajajaja.
Inderdaad alles werkt oef . tot en met donderdag! Blijkbaar is het nu de grondwaterpomp die het niet meer doet, ze zuigt water maar geen druppel komt er uit en ze valt te pas en te onpas stil .
Dus nu de hele troep afgesloten en terug alles op stadswater gezet en wachten tot mijn ex kan komen zien wat er fout is, hij kent heel die troep omdat hij alles geïnstalleerd heeft. Maar mijnheer zit met een of andere tuttebel in Spanje, dus wachten en ondertussen... ja ondertussen af en toe eens een goede godver ..
Water de bron van alle leven en deze week van mijn ellende.
Terwijl ik hier zit te schrijven kwam mijn wilde tijgerpoes mij een geschenk aanbieden. Vol trots komt ze haar gevangen muis aan mijn voeten leggen, ik wist eerst niet wat ik zag en was het even schrikken. Gelukkig is het beestje dood.
nu nog de dierentuin hier en we zijn rond pitou mijn wilde tijger en duivelke doe het al in huis van breken tot lekker lui zijn en mijn eten opeten en dan mijn vijver met vissen waar ik heel trots op ben van de kippen hebben we alleen de eitjes
onze jeffe geboren op 19/05/1991 en overleden op 25/12/02. Ik mis hem nog iedere dag
Mijn tuin waar het heerlijk verblijven is tussen de vogeltjes en het bruisend water van de waterval en de vijver
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Dag vrienden bloggers, eindelijk de tijd en de goesting gevonden om nog eens iets van mij te laten horen. Het is nu reeds een week dat ik terug thuis ben en daar mijn genezingskuur dien verder te volgen. Alles verloopt tot nu toe heel rustig en kalm. Schijnbaar reageer ik goed op de medicatie en ik kan zeggen dat het pijngevoel grotendeels verdwenen is, gelukkig. Wat er wel is, vermoedelijk tengevolge van de medicatie, is dat ik heel rap moe ben en in slaap val waar ik zit na een kleine inspanning. Ik laat mijn lichaam de toon aangeven en probeer toch in beweging te blijven door het maken van korte wandelingen, en probeer mij toch bezig te houden, zodat ik 's nachts kan slapen. Nu met het goede weer kan ik ook al eens een beeje in de tuin zitten, genietend van de rustige omgeving waar ik woon, nu en dan een praatje maken met de buren, is feitelijk wel uit te houden. 
