Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Ik ben een man en woon in Tervuren (België) en mijn beroep is Commissaris van politie op rust.
Ik ben geboren op 08/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zowat van alles van lezen tot crea, van schrijven tot lekker niets doen en genieten van leven..
teveel om in dit kleine vakje te kunnen plaatsen
Over mijzelf
Ik ben Ria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Miekemuis.
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (Belgie) en mijn beroep is Verzorgen van de animatie in ons dienstencentrum en alle regelingen die daar bij horen..
Ik ben geboren op 19/08/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker eten en genieten van het leven en de kleinkinderen. Miekemuis is creatief op vele punten .
zoveel te zeggen dat het vakje dat voorzien is te klein zou zijn
We have a dream
In deze donkere tijden geloven wij meer dan ook in de toekomst van de mens.
Wij kunnen niet geloven dat de mens niet in staat is een betere wereld te scheppen.
Wij kunnen niet geloven dat wij als mens niet méér zijn dan een speelbal van het lot
dat wij niet kunnen werken aan de toekomst.
Wij geloven dat hoe hard de kanonnen ook bulderen, hoeveel bommen er ook ontploffen,
er ooit een stralende morgen komt,
Het leven zal altijd sterker zijn dan de dood, ondanks alles.
Wij geloven dat ooit alle bewoners van de aard drie maal per dag zullenkunnen eten
om hun lichaam te voeden.
Dat ze de opleiding zullen krijgen om hun geest te ontplooien en het recht en de vrijheid om hun hart te tonen.
Wij geloven dat ooitde vrede en de eerbied voor elkaar aanvaard zullen worden als universele wet.
Dat elk mens onder een boom zal zitten vrij van alle angst.
werkje van Miekemuis in maart 2006, Afrikaans koppel op doek
Beeldje Afrikaans koppel, werkje van Miekemuis met Pretex in maart 2006
werkstukje voor pasen 2006 in het crea-atelier van Miekemuis
Boomer is onze 100.000e bezoeker
Miekemuis en haar Maatje
Dank voor je bezoek, kom gerust eens terug en wil je een berichtje nalaten in het gastenboek, dat staat aan de rechterkant hier wat verder naar beneden. Dank je wel
09-09-2006
Eurosong for kids 2006
Zelzate heeft er een nieuwe ster bij.
Na onze vriend Eddy wally hebben we het plezier een jong talent aan jullie voor te stellen.
Een toffe meid van het 6de leerjaar Melissa Dewoyer
Met haar liedje Hé Jij zal ze een sprong proberen wagen om België op het komende Euosong for kids contest in Roemenie te vertegenwoordigen.
Melissa is geselecteerd voor de komende nationale voorrondes en op zondag 17 en 24 september voor de halve finales
Morgen tijdens de kennismakingshow wordt de exacte datum bekent gemaakt in welke van de twee finale Melissa zal zitten
SeniorenNet voor rechtbank voor schending auteursrechten
ANTWERPEN - Sabam en IFPI Belgium hebben een kort geding aangespannen tegen SeniorenNet. Ze eisen dat de website voor senioren stopt met het ter beschikking stellen van muziekbestanden. SeniorenNet heeft daar volgens hen geen toelating voor en is in overtreding met de wet op de auteursrechten. De zaak werd donderdag gepleit voor de kortgedingrechter in Antwerpen.
De auteursrechtenvereniging Sabam en de Belgische federatie voor muziekproducenten IFPI eisen dat SeniorenNet drie van zijn mailgroepen sluit, omdat er via deze weg illegale muziekbestanden zouden uitgewisseld worden.
SeniorenNet werd eind 2005 op het probleem gewezen dat leden van de bewuste mailgroepen soms ook muziekbestanden naar elkaar doorstuurden. De website trof maatregelen, waardoor het voor de leden onmogelijk werd om nog langer mp3 en wav- bestanden als bijlage te versturen, ook al ging het soms om eigen materiaal waar Sabam en IFPI niet eens de rechten van beheren.
Maar daarmee was het probleem volgens Sabam en IFPI niet van de baan. ,,SeniorenNet trachtte daarop de wetgeving te omzeilen door in de plaats daarvan links door te sturen naar websites waar wel muziek op beluisterd kan worden'', pleitte meester De Keersmaecker.
,,Bezoekers hebben inderdaad de mogelijkheid om links naar andere websites te leggen in hun teksten. Mochten daar links bij zijn naar illegale muziekwebsites, dient men uiteraard die sites te vervolgen en niet SeniorenNet'', antwoordde meester de Jong voor SeniorenNet daarop.
Hij voerde ook aan dat de door Sabam en IFPI opgestelde dagvaarding nietig was, omdat ze veel te algemeen was opgesteld. Er wordt volgens hem helemaal niet gesteld om welke inbreuken op de auteurswet het gaat en welk materiaal er in strijd mee zijn. SeniorenNet vroeg de rechter dan ook om de eis van Sabam en IFPI ongegrond te verklaren. De uitspraak volgt op 5 oktober.
Het is terug een tijdje geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen, dus hier volgt een beetje informatie inzake mijn toestand.
Eerst en vooral wil ik terug iedereen bedanken die regelmatig informeren naar mijn gezondheidstoestand, hetzij rechtstreeks aan mij, hetzij via Miekemous. Dit geeft een ongelooflijke steun om tegen de ziekte te vechten en niet toe te geven aan moedeloosheid.
Sinds mijn laatste sessie chemotherapie gaat het tamelijk goed moet ik zeggen. Ik voel mij na het maken van een inspanning wel onmiddellijk moe, maar als ik dan de nodige rust neem is alles weer in orde. En eerlijk gezegd, ik vind dat ik deze chemosessie beter verteer dan de vorige keer. Wat er wel is bijgekomen, is dat ik schijnbaar redelijke schommelingen heb van mijn bloeddruk, waardoor ik mij soms duizelig voel bij het rechtstaan van een stoel of een zetel. Ik maak daar feitelijk geen probleem van, ik moet alleen een beetje voorzichtiger zijn als ik rechtsta na een rustperiode. Verder voel ik mij goed. Mijn eetlust is ook terug om te zeggen bijna normaal, maar ja, alle dagen zijn verschillend, en het zal er ook wel van af hangen wat de pot schaft of ik honger heb of niet.
Verleden week ben ik een paar maal op uitstap geweest en ben ik alleen gaan winkelen. Ik stel daarbij vast dat met de auto rijden mij echt ontspant en zeker geen problemen geeft. Natuurlijk heb ik mij tot nu toe beperkt tot korte afstanden, ik neem geen onnodige risicos om ineens grote afstanden te gaan afleggen, hoe graag ik dat ook zou willen.
Wat wel een beetje pijn doet is het feit dat ik in normale omstandigheden nu op reis moest zijn naar Zuid-Tirol voor een week, met daarna nog acht dagen in het Zwarte Woud. Maar niet getreurd, dat vervang ik later wel door een vakantie als ik genezen ben.
Voor de rest voel ik mij tamelijk goed, ik heb geen pijn en heb omzeggens geen nevenwerkingen van de chemo, dus met volle moed op naar de volgende sessie chemo die rond 18 september moet plaatshebben. Dat is dan de vierde sessie chemotherapie en waarschijnlijk ook de laatste.
Ziezo, dit was het dan, ik kan niet veel meer zeggen, behoudens dat ik het niet opgeef en vecht om terug gezond te worden, en dat ik de steun die ik daarbij van jullie krijg ten zeerste apprecieer.
Nederlandse hulpactie kent succes tot in Vlaanderen
We vinden het intussen heel gewoon dat we kinderen in pakweg Indonesië of Rwanda kunnen ,,adopteren'' door elke maand een bedrag te storten waarmee ze naar school kunnen. Maar hulpbehoevende bejaarden adopteren, is dat niet wat vergezocht? Nee, vindt de Nederlandse hulporganisatie Dorcas, en met haar intussen al 1.200 sponsors, onder wie zo'n honderd Vlamingen.
,,Olga is op jonge leeftijd gescheiden en woont alleen. Haar enige zoon was verslaafd aan alcohol en is in 1996 overleden. Ze heeft een hoge bloeddruk, hartproblemen, pijnlijke benen en een slecht gezichtsvermogen. Ze slaapt slecht en wordt medisch behandeld. Haar inkomen bestaat uit een pensioen van slechts 88 euro per maand, en ze heeft moeite om rond te komen.''
Je kijkt toch even op van de website van het christelijke Dorcas, een Nederlandse hulporganisatie. Twaalf bejaarden kijken je aan met doffe blik, en wie doorklikt, botst op twaalf levensverhalen vol armoede en eenzaamheid in landen als Moldavië, Rusland, Oekraïne, Roemenië, Ethiopië, Egypte en Lesotho.
,,Gesponsord'' staat te lezen op sommige foto's. En dat is precies de bedoeling van de actie Adopt a Granny : mensen overhalen om elke maand 22,70 euro te storten waarmee de bejaarden op de foto aan eten, medicijnen of een nieuwe matras worden geholpen.
Ouderen niet vergeten
Henk Lubberts, woordvoerder van Dorcas, begrijpt dat mensen verrast reageren. ,,We zijn ondertussen volop gewend aan adoptieprogramma's voor kinderen, maar we mogen de hulpbehoevende ouderen niet vergeten. In Afrika bijvoorbeeld komen meer en meer ouderen op hun oude dag alleen te staan doordat hun familie verhuist of sterft aan aids. Ook in Oost-Europa zien we schrijnende problemen. Bejaarden moeten er constateren dat hun pensioentje of spaargeld door de hollende inflatie absoluut niet volstaat. Zolang ze nog een moestuintje kunnen onderhouden of zich kunnen behelpen, valt het nog mee. Maar als ze ziek worden, dan geraken ze al snel geïsoleerd.''
Het zijn problemen waar ook ouderen bij ons zich in herkennen. ,,Een groot deel van de mensen die nu iemand sponsoren, zijn trouwens zelf een dagje ouder'', zegt Lubberts. De actie loopt sinds begin 2003, en inmiddels storten zo'n 1.200 mensen elke maand trouw een bedrag. ,,Een groot succes vinden wij dat'', zegt Lubberts. ,,Ten slotte loopt er geen enkel spotje op radio of tv. Blijkbaar maakt het iets wakker.''
De bejaarden selecteert de organisatie niet zelf, dat doen lokale kerken of sociale diensten. Ze bezoeken de hulpbehoevenden, maken een map met foto en sturen die door naar Dorcas. Eenmaal een sponsor gevonden komt het geld niet op de rekening van de bejaarde. Wel wordt met het geld voedsel gekocht, de dokter wordt betaald of de bejaarde krijgt een nieuwe matras.
Uit het isolement
,,Maar het allerbelangrijkste'', zegt woordvoerder Lubberts ,,is dat we die mensen uit hun isolement halen. Ze krijgen bezoek, ze kunnen nog eens hun verjaardag vieren met anderen, en ze krijgen af en toe een kaartje van hun sponsor. Bezoek uit Nederland of Vlaanderen kan ook, al hebben bij mijn weten nog maar een tiental sponsors dat gedaan.''
Hoe hartverheffend de actie ook is, toch is de website met al die trieste gezichten ook indroevig. Voelen de bejaarden die foto niet aan als vernederend? ,,Ze zijn altijd heel blij met de hulp'', zegt Henk Lubberts, ,,maar die foto vinden ze niet allemaal leuk, dat klopt. We leggen hen wel altijd zeer goed uit hoe belangrijk die foto is, want sommige sponsors kiezen nu eenmaal op basis van een foto omdat ze dat persoonlijker vinden. Anderen maakt het niet uit, die storten en laten ons kiezen.''
Meer informatie bij Dorcas, Postbus 12, 1619 ZG Andijk in Nederland, of via www.dorcas. Net of www.adoptagranny.nl
Biertherapeuten roepen scholen op tafelbier te schenken
De VZW Leuvense Biertherapeuten roept bij de start van het nieuwe schooljaar de scholen op leerlingen tafelbier aan te bieden ter vervanging van frisdranken.
,,Het beste alternatief voor frisdranken is water, maar als het dan toch smaak mag hebben is tafelbier een veel betere keuze dan frisdranken. Enkele decennia geleden was het schenken van tafelbier overigens normaal op scholen", aldus de VZW.
Uit experimenten blijkt dat tafelbier veel minder dan softdrinks de insulineconcentratie in het lichaam doet stijgen en dus minder risico op overgewicht en kanker inhoudt.
Bij de jongeren die in het kader van een experiment na 12 uur vasten 33 cl tafelbier dronken, werd geen alcohol in het bloed vastgesteld. Tafelbier bevat zo weinig alcohol (slechts 1,1 procent) dat er ook geen gevaar voor verslaving is.
Wie niet zit krijgt geen biertje
In het Engelse stadje Preston sneuvelt een eerbiedwaardige traditie. Het bestuur verbiedt er binnenkort het rechtstaand drinken in de pub. Wegens veel te gevaarlijk.
Staande drinkers veroorzaken immers heel wat herrie wanneer ze vallen. Ze kunnen niet enkel het meubilair maar ook andere bezoekers schade berokkenen. Bovendien gedragen rechtstaande drinkebroers zich sneller agressief dan zatlappen die zitten, zegt het stadsbestuur.
Daarom mag vanaf november in Preston enkel bier en wijn geschonken worden aan pubbezoekers die braafjes neerzitten.
Het probleem is dat in de pubs van Preston een drankje aan tafel het dubbele kost van aan de toog.
Het nieuwe reglement doet dus heel wat inwoners knarsetanden
Terwijl ik deze beiden verhalen aan het lezen was, gingen mijn gedachten even op hol slaan
Zou dat voor de leraar de ultieme uitdaging zijn in de klas dacht ik.
Stel je voor een klas met hyperactieve kinderen, een leraar die het na twee maand verlof nog niet echt ziet zitten, geef ze bier.
Ik zie het dus voor mij, peuters van het éérst kleuterklasje pamperbroekje en samson koek en inplaats van een fruitsap dus tafelbier in het boekentasje.
Tegen de middag zijn die zoet en slapen de rest van de dag.Toegeven als juf. best een aanlokkend vooruitzicht.
Of leerlingen van het eerste middelbaar,die toch al niet meer van de gemakkelijkste zijn tegenwoordig. En de leraar die zegt: Bon wie niet binnen de 2 minuten op zijn stoel zit geen bier vandaag.
Ja, moet kunnen de tijden zijn veranderd, maakt er maar allemaal kleine dronkaards van jongens, het is zo dat het begint.
Als stoere zeebonk vond Brian Bainbridge zijn tatoeages best leuk, maar sinds hij zich tot vrouw liet ombouwen, is hij er niet meer zo tuk op.
Dus zit er niks anders op dan de talrijke zeilschepen - met daarin de namen van Brians negen kinderen - deskundig te laten verwijderen.
Kostprijs voor de Britse gezondheidszorg: 3.600 euro.
De 57-jarige Brian werkte tussen 1964 en 1976 bij de marine en liet zijn lichaam in die periode versieren met verschillende tatoeages.
Vijf jaar geleden besloot Brian om voortaan als Tanya door het leven te gaan.
Nu vindt Tanya de tatoeages niet zo vrouwelijk, en moeten de souvenirs aan een zeemansbestaan er aan geloven.
Tanya's huidige partner is het daar volledig mee eens. "Vrouwen kunnen wel tatoeages hebben, maar op discrete plaatsen dan".
Zeilschepen of scheepsankers op de onderarmen zijn duidelijk niet de tatoeages die hij in gedachten had.
Zou het kunnen dat de wereld echt om zeep is ?
Vroeger was een man en man, een vrouw een vrouw, een Zeeman een kerel met spieren en tatoe's die vertelde over de zee en zijn schip.
Nu worden mannen vrouwen, en terug man, naar gelang het in het kopje niet meer gaat.
De stoere zeeman met stoppelbaard en armspieren, een vrouw ?
Nu heb ik niets tegen het verbouwen van iemand zijn lijf, elk doet ermee wat hij wil
Maar vraag me toch af hoe die man er als vrouw zal uitzien met of zonder tatoeages zal geen zicht zijn.
Toen zag ik dus dit plaatje en dacht gelijk, van zo zal het dus wel iets wezen dit is ook geen echte vrouw toch niet in de betekenis van vrouw hier ga je beter niet mee op de vuist.
Dus geef mij maar liever die echte zeeman, eentje die naar de zee, water en het zout reukt, die met zijn verse vis aan de voordeur staat en zegt:
Hoewel mannen één keer per zeven seconden aan seks zouden denken, doen vrouwen het toch weer beter.
Terwijl mannen dagelijks 150 minuten per dag wijden aan erotische gedachten, dromen meisjes 180 minuten per dag van bedsporten.
Het oude stereotype dat mannen enkel aan seks denken, lijkt achterhaald te zijn, zegt een woordvoerder van lastminute.com, een datingsite die 4.000 Britten ondervroeg over het onderwerp.
Volgens dezelfde studie bleek wel dat zowel mannen als vrouwen het grootste deel van de dag aan het werk denken: mannen zijn ongeveer tien uur per dag met hun werk in de weer, vrouwen zon acht uur en half.
En zowel mannen als vrouwen brengen vijf uur per dag door voor de TV en met het plannen van uitjes.
Zes stappen naar de ware liefde
Mannen en vrouwen die wanhopig op zoek zijn naar de ware liefde moeten volgens enkele Amerikaanse wetenschappers slechts zes eenvoudige stappen volgen om dat doel te bereiken,
De weg naar de liefde staat beschreven in het populair wetenschappelijke magazine New Scientist.
Zes stappen
De onderzoekers zochten naar manieren waarop mensen zichzelf aantrekkelijker kunnen doen lijken in de ogen van een eventuele partner.
Ze kwamen uit bij zes verschillende stappen
1)samen angstaanjagende dingen beleven,
2)grapjes maken,
3)oogcontact maken,
4)de juiste muziek spelen,
5)de juiste lichaamstaal hanteren en natuurlijk ook de juiste chemische reacties opwekken.
Ga dus samen naar een pretpark: proefpersonen die ondervraagd werden na een ritje in de achtbaan, vonden andere proefpersonen plots aantrekkelijker.
6)Zorg er zeker ook voor dat je de lichaamstaal van de ander overneemt. Mensen baseren hun eerste indruk van anderen voor meer dan de helft op hun uiterlijk en hun lichaamstaal.
Rock
De psychologen van de North Adams State College in Massachusetts ontdekten tijdens hun onderzoek voorts dat vrouwen mannen aantrekkelijker gaan vinden wanneer er op de achtergrond zachte rockmuziek speelt.
Het kan ook helpen om diep in de ogen van een ander te kijken. Dat verhoogt immers de gevoelens van verbondenheid en aantrekking.
Een andere bekende sleutel tot het hart is chocola: het bruine goud bevat immers de chemische stof phenylethylamine, die je een euforisch gevoel geeft.
En als al het bovenstaande niet helpt, gooi het dan eens over een grappige boeg. Lachen maakt endorfine vrij in het lichaam en dat geeft ons een goed gevoel.
DISS - Het personeel van een bejaardentehuis in het Engelse Norfolk bedacht een van de oudste bewoners wel met een heel origineel verjaardagsgeschenk.
De 102-jarige Gwen Dorling had voor haar honderste verjaardag al aangegeven graag eens een stripper aan het werk te zien. Twee jaar later ging haar wens eindelijk in vervulling.
''Ze heeft van elke minuut genoten,'' aldus een woordvoerder van het tehuis, ''voor volgend jaar wil ze twee strippers.''
Het voordeel van verjaren is dat je geschenken krijgt
Ik heb dus voor mijn 50ste verjaardag ook een stripper gekregen.
De collegas hadden de centen bij elkaar gelegd dat was hun cadeau
Het was het grote geheim van de dienst en het zou, en moest een verrassing blijven
Vrouwen onder elkaar en een geheim komt nooit goed, zo wist ik het grote geheim nog voor het een geheim was,
Naar de avond kwam en de nacht in vergevorderde staat was, is de stripper gekomen
Nu denken jullie aan een bink zoals je ze alleen op foto ziet wel mis poes
Ik had ook zo iets in gedachten, maar mijn bink was klein, mager en een beetje van een Homo
Hij volgde dansles, ballet en met dat geld betaalde hij zijn lessen, hebben we achterna vernomen.
Dansen kon hij wel en verleiden ook,veel hebben de collegas niet gezien alles bleef zedig tot groot ongenoegen van het plubliek.
Maar als jarige heb je natuurlijk een streepje voor of moet ik zeggen en oogje meer en handje te veel, en toen het broekje viel dacht ik klein maar dapper meer moet dat niet zijn om een bink te wezen.
Nu kan ik me dus best voorstellen dat het oudje ook een stripper wou, als ik het geluk heb van oud te worden wil ik de chippendales aan mijn bed, niet één maar heel de kliek en dit oudje zal genieten zeker weten
De Amerikaan Michael Urbano sloot zichzelf uit zijn huis en besliste dan maar via de TV-kabel langs de schoorsteen terug naar binnen te komen. De kabel brak onder het gewicht en de 23-jarige ex-footballspeler uit Californië kwam vast te zitten.
Na ongeveer 5 uur gekneld te zitten, kon de brandweer de poedelnaakte Urbano bevrijden. Hij had zijn kleren uitgedaan om "minder wrijving te hebben in de schoorsteen".
Dubbele pech voor Urbano, want na zijn hachelijk avontuur werd hij gearresteerd omdat hij onder de invloed van drugs was.
Bij het lezen van dit moet ik denken aan mijn kinderjaren.
Iedere keer, rond 5 december doods bang was ik dat de Sint eens zou blijven hangen in de schouw en ik geen geschenkjes zou krijgen.
Die schouw zag er zo smal uit, dat geen ernstig mens er zou aan denken daar door te kruipen
Maar onze pa zei :dat de Sint een Heilig man was, en die konden alles, en wat papa zei, zal zo wel zijn daarom is hij je papa.
Maar toch had ik zo mijn twijfels, vooral omdat de Sint die ik had gezien nogal aan de dikke kant was, een bierbuik had en veel te wit haar om door een vieze schouw te kruipen.
Daarom zei papa, hebben ze knechten zwarte pieten die dat voor hem doen, als ik naar die zwarte piet keek, die dan nog heel veel weg had van mijn oom Marcel en oom Marcel was ook niet van de magere kant, nee hier kopt het verhaaltje niet meer.
maar papa zei van wel, dus zal zo wel wezen nietwaar.
Nu na al die jaren, lees ik dus in de krant dat je beter niet de schouw neemt om in huis binnen te gaan
Zie je wel papa, ik had gelijk eindelijk na al die jaren de Sint kan nooit door de schouw.
Uw dure wijn bedorven door verkurking? Er is nu een remedie
De Franse biochemicus Gérard Michel heeft na twintig jaar experimenteren een manier gevonden om gekurkte wijn weer in haar oude glorie te herstellen.
Professor Michel ontwikkelde namelijk een systeem waarbij die wijn chemisch wordt schoongemaakt zodat hij weer smaakt zoals bedoeld.
Volgens ramingen is 1 op de 10 flessen wijn aangetast door TCA, oftewel 2,4,6 trichloroanisol.
Die gevaarlijke chemische samenstelling, die kan ontstaan wanneer de kurk wordt gewassen, levert consument en wijnindustrie een jaarlijkse schadepost op van zo'n 500 miljoen euro.
De biochemicus, die zelf afkomstig is uit de wijnstreek Bourgondië, ontwikkelde met zijn Droomsmaak een remedie waarbij gebruik wordt gemaakt van de ioniserende substantie copolymeer, die de door kurk aangetaste molecule uit de wijn zuivert.
Dat gebeurt door de wijn in een plastic container te gieten en het Droomsmaaksysteem toe te voegen.
Na een uur is de bittere smaak verdwenen. Goedkoop is het niet, want de Droomsmaak kost zo'n 50 euro, plus 4,5 euro voor elke chemische behandeling.
De hamvraag is of het echt zo gezond mag wezen, één glas wijn per dag zou goed zijn voor het bloed, maar met deze chemische behandeling stel ik me toch de vraag of het nog steeds zo is
Jammer van je dure wijn dan maar, maar daarvoor hoef ik niets te vrezen, mijn wijn krijgt geen kans om oud te worden, en een goede fles moet daarom geen dure fles zijn
Ik geniet iedere dag van mijn wijntjes, op het gemak zonder overdrijven, op mijn terras in de zomer met het geluid van mijn waterval de vogels en krekels. En in de winter naast de open haard in goed gezelschap zachte muziekje, die wijn van mij kan hier niet oud worden daarvoor is het te lekker.
Heel vroeg aanwezig op de afspraak, om 07.30 uur reeds ter plaatse, gezien om 08.00 uur eerst een echografie van mijn hart moet worden genomen. Dit onderzoek begint stipt op tijd en duurt een goed half uur. Er wordt mij gevraagd of het stoort dat een nieuwe assistent het onderzoek bijwoont om met de apparatuur te leren werken, waar ik niet het minste bezwaar tegen heb, die mensen moeten het toch eens leren. Het onderzoek verloopt heel vlot, en ik denk dat die nieuwe assistent een goede dokter-specialist zal worden, want hij heeft alles vlug begrepen en stelt daarbij zinvolle vragen.
Na het beëindigen van dit onderzoek ga ik terug naar de afdeling voor de chemotherapie, voor het krijgen van de laatste infuus van de derde sessie.Hier moet ik een driekwart uur wachten, want mijn laatste infuus is maar besteld voor 10.00 uur.
Om 09.45 uur wordt het infuus gebracht en er wordt onmiddellijk verder gedaan door de verpleging, om zo weinig mogelijk tijd te verspelen, want het is weer heel druk op de afdeling.
Aan het onthaal is een manspersoon in een rolstoel van zijn oren aan het maken omdat hij te lang moet wachten, en wil niet verstaan dat het door zijn eigen nalatigheid is dat zijn infuus niet op tijd is kunnen aangemaakt worden omdat hij bij zijn vorige onderzoek nagelaten heeft een nieuwe afspraak voor vandaag aan te maken. Het vriendelijke meisje aan de onthaalbalie kan hem er uiteindelijk van overtuigen geduld te oefenen en te wachten op zijn infuus dat inmiddels besteld is.
Voor mij verloopt alles normaal, mijn infuus loopt op de normale snelheid, zodat dit op een uurtje leeg is. Dan nog 10 minuutjes doorspoelen en ik kan huiswaarts keren, en ben voor drie weken gerust van de infuus. Hopelijk krijg ik niet te veel last van de bijwerkingen en beperken die zich tot het vermoeidheidsgevoel zoals bij de vorige sessie.
Na een uurke wachten op de behandelende geneesheer, komt hij eindelijk met het goede nieuws wat betreft de uitslag van het echo van mijn hart: er zijn geen afzettingen op de hartspier van de eiwitten die teveel worden aangemaakt en mijn hart pompt terug op een meer normale manier het bloed door; aan het hart of de hartkleppen zijn geen afwijkingen merkbaar. Dit is dus heel goed nieuws.
Verder stelt hij er mij van op de hoogte dat ik zal uitgenodigd worden vanaf 18 september om de nieuwe minder agressieve chemo te doen, waarvoor ik dan wel vier dagen zal moeten binnengaan, het betreft hier de aanmaak van de nieuwe bloedplaatjes en de controle daarop.
Dus tot 18 september dien ik alleen mijn medicatie verder te nemen en mij te houden aan de richtlijnen, namelijk mij heel kalm houden en mij niet te veel te vermoeien.
Verdere info krijgen jullie dus tussendoor wel eens en zeker vanaf 18 september weer een dagelijks verslagje.
Ja, kind je hebt het niet meer, dacht ik deze nacht, alles op zijn tijd, kindjes als je jong bent en rustig genieten nu van de kids van anderen.
Amber wou in meme haar bed slapen, ze miste mama en wou niet alleen slapen.
Meme echter, heeft echt nood aan de nodige rust, maar je kunt die schat niet laten huilen, dus meme met een grote knuffel, muisje in slaap gekregen in mijn bed.
Zelf doe je dan geen oog dicht, de schat praat luidop en armen en benen vliegen me rond de kop.
Die kids zijn zo verdomd zelfstandig. Ik ren ik vlieg van het een naar het andere maar
steeds zijn ze me een stap vooruit.
Waar is die melk voor die muesli? oeps sorry niet boos zijn, gemorst, ik was nog aan zoeken verdorie en zij al aan het gieten.
Krijgen we een snoep, mag ik een appel wat limo, krijgen we een koek, krijgen we een ijsje? voor ik ja zeg zijn we weeral tien stappen verder.
Ik ren van de ene tv naar de andere, deze wil ketnet, de andere nicolonia of zoiets, ruzie! ik vlieg er tussen, oké geen van beide tv, gedaan, tv uit.
Een licht hier, een licht daar, mijn factuur denk ik dan, een deur open en nog een, en daar die kast ook nog, mijn huis is gelijk een varkensstal, speelgoed alom, ik ben het niet meer gewoon.
Had daar vroeger geen last van, was ooit onthaalmoeder, het huis was steeds vol kinderen en speelgoed, maar dat was vroeger, 30 jaar terug, alles op zijn tijd.
Gisteren in de badkamer schuim overal, ze weten dat ze geen zeep kunnen gebruiken als ze het bubbelbad aanzetten maar vergeten het natuurlijk in het hete van de pret.
Ze vervelen zich en willen naar buiten, spelen met de vriendjes, maar daarvoor moeten ze naar huis, die verdomde regen ook. We zouden kunnen fietsen naar een pretpark of een speeltuin, maar nu niet, nu zitten we met de verwarming aan binnen.
Meme hier, meme daar, deze morgen 06 uur Cedric: meme, ik kan niet meer slapen, wees stil zus slaapt en ga terug in bed het is midden in de nacht en zo voel ik het aan ook.
Gelukkig is Cedric terug in slaap gevallen, maar om 08 uur was muisje daar.
Waar is tijgerpoes? meme slaap je nog? ben niet meer moe, mag ik tekenfilm kijken, stil zus, broer slaapt nog, toe het is nog midden in de nacht nog even toe muisje, meme is moe.
Vanavond is mama terug thuis, beetje zwakjes nog, maar met hulp van papa zal het wel lukken. Zoniet slapen ze hier nog maar een nachtje en morgen zal ik ze missen dat weet ik nu al voor 100% zeker.
Goed op tijd gelijk altijd, dus om 13.30 uur kan er begonnen worden.
De verpleging dient eerst bloed te nemen, voor de controle. Er is schijnbaar iets gebeurd met de poortcatheter, want er kan geen buisje gevuld worden met bloed. Doorspoelen gaat wel, de catheter is dus niet verstopt, maar bloed afnemen lukt niet, dus dan maar op de oude manier via een ader in de arm. Wanneer de infuus opgehangen wordt om te beginnen, loopt de ook niet. De verpleegster herbegint alles, sluit alles opnieuw aan, en uiteindelijk wordt alles normaal en begint de infuus te lopen. Dus nu een uurtje geduld, dan zijn we er ook weer door.
Nog één te gaan, morgenvroeg, na de echografie van mijn hart die dient gedaan te worden.
Dus vol goeie moed een babbeltje aan het slaan met lotgenoten, want vandaag heb ik drie personen als gezelschap, maar wel voor andere behandelingen, met variabele tijdstippen voor de infusen die gegeven worden, waardoor er ook nog een heen en weergeloop is van de verpleging.
Schijnbaar zit er veel storing in de lucht in deze behandelingszaal, want om de haverklap zijn er problemen met de infuus van lotgenoten, gelukkig werkt mijn catheter terug normaal en doet die zijn werk zoals verwacht, zodat ik op het voorziene uur huiswaarts kan gaan.
Morgenvoormiddag laatste deel van deze derde sessie, en dan afwachten wat de bijwerkingen zullen zijn, denkelijk terug die vermoeidheid zoals bij de tweede sessie, maar die zullen wij wel verwerken.
Groeten aan alle bloggers, en zeker aan degenen die mij regelmatig een reactie sturen Maatje
Volgens afspraak mij aangeboden om 13.30 uur, voor de tweede infuus van de derde sessie. Alles verloopt heel vlot, de verpleging begint onmiddellijk de infuus in te brengen, en wonder boven wonder, ik zit helemaal alleen in de behandelingsruimte. Gewoonlijk zitten er reeds een paar lotgenoten, doch vandaag niemand. Dit geeft mij wel de kans dit stukje te schrijven zonder gestoord te worden.
Na verloop van een uurtje, tijd dat het infuus loopt, zit ik nog altijd alleen. Schijnbaar hebben mijn lotgenoten geen infuus meer nodig, of anders op een later tijdstip.Het is ook in de gang heel rustig, waar er anders veel over en weer geloop is. Ik ben blij voor de verpleging, want nu hebben zij het ook eens een beetje rustig en kunnen zij een beetje uitblazen.
Na het ontkoppelen van de infuus, nog een 10 minuutjes met de doorspoelvloeistof en mag ik huiswaarts. Hopelijk gaat het morgen ook zo vlot.
Morgen geef ik terug een kort relaas, dan nog donderdagvoormiddag en dan ben ik er weer een drietal weken vanaf en kan ik de medicatie haar werk laten doen thuis.
nu nog de dierentuin hier en we zijn rond pitou mijn wilde tijger en duivelke doe het al in huis van breken tot lekker lui zijn en mijn eten opeten en dan mijn vijver met vissen waar ik heel trots op ben van de kippen hebben we alleen de eitjes
onze jeffe geboren op 19/05/1991 en overleden op 25/12/02. Ik mis hem nog iedere dag
Mijn tuin waar het heerlijk verblijven is tussen de vogeltjes en het bruisend water van de waterval en de vijver
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
We zijn een fortuin waard!!
