Waarom is zeilen voor mij “Eu-Motion”, en dit dan weer innerlijke bewogenheid ?

Vooreerst omdat het een fysieke inspanning vraagt, de ene keer al indringender dan de andere. Daarnaast, maar onlosmakelijk eraan verbonden, eist het een voortdurende aandacht, met een sterke graad van “veilige” zeilkennis, en een zekere graad van routine en procedure training.

Ga je op zee zeilen, dan moet je de zee en zijn gedragingen heel zeker hebben bestudeerd, en je zeilactiviteit daar steeds opnieuw op afstemmen. Op zee zeilen zonder voorbereiding en louter op het zicht, kan risico’s in zich houden. De zeebodem is geen plat vlak, en de zee is een bewegende massa, die stroming veroorzaakt. Ondieptes kunnen je doen vastlopen en je kiel losrukken, met zinken als gevolg, en stroming kan je mijlen ver weg voeren van het uiteindelijk idee ergens bepaald aan te komen. Op onze Noordzee wordt er druk gevaren door allerhande vormen van beroepsvaart, en je hebt er vlug de indruk nooit alleen te zijn, ook als je flink buitengaats gaat.  Men moet onthouden dat een zeilboot van pakweg 6 à 11 m lengte, in volle zee erg klein is en je bijna onopvallend bent voor grotere schepen.  Je radarreflector kan je wel verraden, maar dan nog ben je niet met het blote oog te zien. Binnen de kustlijn blijven is een oplossing, hoewel je stellig de ondieptes dicht onder de kust zal moeten kunnen vermijden, en die merk je ook niet zomaar op. De juiste zeekaarten bij hebben is de absolute boodschap. Deze kunnen interpreteren vraagt kennis. Kennis vraagt studie. 

Al bij al is het zo dat, om te gaan zeilen iedereen de moeite moet doen zich terdege een aantal basisvaardigheden en een groot deel basiswetenschap eigen te maken. Met de gerustheid aldus geen al te grove fouten te zullen maken, en rekening te kunnen houden met de weersveranderingen, is zeilen ontspannend.

Met het besef dat een zeilboot niet uit zichzelf kan varen, maar wind en de vaardigheid van een stuurman (-vrouw) nodig heeft, zal het toch wel altijd een bepaalde energie vergen om de wind en stroming passend te gebruiken om vooruit te komen. Terugkeren naar je beginpunt of varen naar een ander eindpunt, volgt één en dezelfde redenering: verlies nooit het Noorden! Dat noorden zie ik als een “centeras”.  Al de rest is daar veelvoud van. Zo weet je telkens wat je huidige koers of richting is. De ruimte die daaruit ontstaat is gekend, en ook de tijd nodig om deze af te leggen wordt voorspelbaar. Het is als een soort dans die je niet louter uitvoert, maar die je doet “ontstaan” en zo eigen is aan je wilsaktie. Het behoud van evenwicht op een zeilboot hangt samen met de kunst, je zelf “ingeslingerd” te weten. Ook hier gaat het om jou “centeras”, als een houvast om je verdere lichaamsaanpassing aan het voortdurend onevenwicht meester te blijven. Elke lichaamsbeweging is een veelvoud van die bewustzijnstoestand, en kan in de meeste gevallen ook zeeziekte voorkomen. Als je als zeiler lui op je boot zit te hoppen en te stampen, te rollen en te slingeren, mee met elke beweging die je boot maakt, en je je lichaam hierop niet in “center” houdt, zal je vlug gedesoriënteerd zijn, en wellicht misselijk worden. Het ver over de horizon kijken helpt je, het centeren te behouden. Het “gericht” met iets bezig zijn binnenin de boot, zal ook je maag sterker maken. Het Noorden is een zaak van “alert zijn”, want wat heb je aan een kompas of een centeras, als je deze niet volgt, niet raadpleegt, niet werkzaam laat zijn. Dobberen op de golven, zeilend met waar de wind en stroming je naartoe dwingen, is misschien voor de neofiet best even een leuke ervaring. Voor de zeiler die de zee kent, die de wetten van de fysica bij het gebruik van de zeilen inziet, het juiste gebruik oefent van de materialen waarmee je aan boord omgaat, en die wakker blijft om niet te verdwalen, is lukraak voortsukkelen op zee een onprettige gedachte. Zeilen is vrijheid. Vrijheid vraagt verantwoordelijkheid. Je bent maar vrij te varen waarheen je wil (of kan), als je alert blijft bij het zijn van wat je doet. “Pleziervaart” is een uitvinding voor de leek. Vaak is het een bedrieglijke combinatie van pronken met en hebben van, met de afwezigheid van voldoende kennis en feeling om dat uit te voeren waarmee men bezig “moet” zijn.  Zeiler dat ben je, je wordt dat niet zomaar na x-aantal uren varen of na het volgen van wat lessen.  Het zit je in het bloed. Het passioneert en fascineert je. Het neemt uiteindelijk je hele wezen in beslag. Dan pas houd je het hoofd koel in moeilijker omstandigheden, zoals bij onweer of storm, of een kritische averij aan de boord met letsels.

Je beseft dan ook dat je nooit alleen bent op zee, en dat nachtelijk varen, heel wat extra aandacht vraagt.  “Man overboord” is dan geen schreeuw in het ijle, maar een mogelijke “redding”.  Dan weet je waarvoor een stormfok dient, en hoe je die plaatst. Dan maak je alles zeevast aan boord, en wordt het geen rommelige kinderkamer benedendeks. De zee is geen speeltuin voor onwetende weekend zeilers.

Zeezeilen is een serieuze zaak. Als je weet dat er op veel bruggen van grote zeeschepen niemand aanwezig is, en die gevaartes door het water klieven met enkel de computer als stuurman, dan kan je onkunde als zeiler je vroeg of laat ooit fataal worden. Zeilen is een levend gebeuren en niet een gemechaniseerde en gedigitaliseerde “koude kunsten trucen-

doos”. Zeilen is werken. Toegegeven, dat werken kan je de beslommeringen van je dagelijkse leven doen vergeten, en dit kan echt ontspannend zijn.

Ik beweeg en dans omdat het mij een inspanning vraagt. Ik dans en beweeg omdat het mijn voortdurende aandacht opeist. Ik center mezelf om bij dit alles niet verloren te lopen, zinloos rond me te slaan met armen en benen. Ik center mezelf om me zelf tot leven te wekken, door mijn bewustzijn open te trekken. Wat beweegt meer dan een zeilboot op de zee? Ik, mijn eigen zelf!  Ik beweeg zinvol mee en stuur zo de gedachte, de intentie, ergens naartoe te zeilen, zo dat ik mezelf niet verlies in wat me door de zee en wind opgedrongen wordt. Ik kies voor die weg, een waarheid en in leven blijven… . Eens op deze weg, kan ik mezelf er niet meer onderuit trekken om de gemaakte keuzes blijvend alert op te volgen of correct aan te passen aan de wisselende omstandigheden. Dat is de essentie van zeilen.  Ons eigen leven verschilt daar weinig van.

Zoals iedere zeiler op een boot, elke taak op zich (zou) moeten kunnen nemen en aldus in feite solozeiler is, zo zijn we allen voor ons zelf verantwoordelijk, en ongewild of ongevraagd daardoor ook voor de anderen.  Solozeilers zijn alleen dan bijzonder, wanneer ze op een “verantwoorde” wijze de “overkant” halen. Zo ook maakt ieder verstandig mens de overtocht van zijn eigen leven. Als toeval in je voordeel speelt heb je geluk. Als tegenspoed het gevolg is van “afwezigheid” in dit bestaan, dan is het tijd je even om te draaien en te zien uit welke richting je komt, en waar je eigenlijk naartoe had gewild.  Het is nooit te laat voor een koerscorrectie, wel om te midden van de oceaan van mast te verwisselen, omdat je die bent verloren. Vooral: verlies nooit het Noorden! Ga niet “bewusteloos” doorheen je bestaan.  Doe een inspanning om aan je geluksgevoel toe te komen, en nog meer om ze te bewaren.  Dan gaan je “medezeilers” er ook plezier aan hebben, en het verder vertellen, en zal de zee zich openen voor jou, alsof het het leven zelf was. Dan heb je een boodschap doorgegeven die getuigt van liefde voor wind, water, weer, kortom: het leven… . Zeilen dat ben je.

Zeilen is initieel, want water is de bron van alle leven. Zeilen is intuïtief, want je aanvoelen speelt sterk mee. Zeilen is intentioneel, want je hebt een duidelijk bedoeling, een richting waar je naartoe wil, een beeld van je koers. Zeilen is de uitdrukking van je ziel, je verlangens, je diepe roerselen.  Uiteindelijk is zeilen de oriëntatie hiervan, binnen een richting overschrijdend besef dat je verantwoord leven moet.

Zeilen is de “betere” vorm van voortbewegen, niet vervuilend, niet lawaaierig, niet sneller dan nodig, rekening houdend met de schijnbare wind, en het geeft je de tijd om na te denken, te beleven wat is. Daarom noem ik het “Eu-Motion”: “zijn en bewegen”. Innerlijke rijkdom!

Huub Onzia Derdeyn (2008)   

Mijn Postvak In wordt beschermd door SPAMfighter
257 spam-mails zijn er tot op heden geblokkeerd.
Download de gratis SPAMfighter vandaag nog!