Bewegingsfluisterende gedachtendans Welkom op mijn Blog over: "Mind Talks" en "Body Blues" of: "dansende kleuren"... .
23-11-2009
Deel twee van mijn herstelproces!
Je hebt zo van die dagen, dat je te vroeg op bent omdat je vreest te laat te komen. Zo'n dag dat men je iets belangrijks gaat mededelen, en je ergens een beetje twijfels hebt. Een dag, met gietende regen en stormwind, waar je willens nillens doormoet, terwijl je warme bed zo uitnodigend vraagt bij haar te blijven. Maar, dan ga je door de regen, adieu warme wol, de twijfel achterna, met open ogen vragend om de zekerheid van iets. Dit is mijn dag! Bij mijn nieuwe medische controle, kreeg ik het zeer positieve nieuws, dat de verkalking van mijn gebroken been perfect is. De pijn in mijn knie, die af en toe ergerlijk naar voren treedt, is zenuwpijn, omdat men door alles heen heeft gesneden en heel diep, om de naald van 30 cm in mijn scheenbeen te steken. Dit is wellicht iets dat zal blijven hinderlijk aanvoelen, al kan ik het leren rekenen tot mijn tweede natuur. Alles went... . Ik mag dus gaan lopen en ook licht springen. De progressie daarvan zal afhangen van mijn eigen pijndrempel en toename van mijn conditie. Die is al bij al vrij goed gebleven, al kan je 2 maanden van een bijna volledige imobiliteit niet als gunstig ervaren. Maar, de kat kwam weer de volgende dag... . Zo vlug brengt men me niet van streek. Dus, deel twee van hertsel is aangevat. Alles doen om weer te kunnen dansles geven en te dansen (hedentijdse toneeldans. Al is een dansje voor de leute ook een stapje naar wat meer..). Ik kreeg ook een schriftelijke bevestiging dat mijn arbeidscontract in de musea verlengd is tot eind december 2010. Dat betekent ademruimte, levensruimte, tijd voor herordening. Zonder de steun van mijn enorme goede vriendinnen en vrienden, had ik misschien afgehaakt, en zitten tobben en kniezen, uitgeblust en diep gekwetst. Neen, ik ben scheppend, vol goeie moed, vol verlangen mijn medemens een hart onder de riem te steken. Ik heb een artikel in het Engelse 'Practical Boat Owner' van december, en zelfs de orthopedische hoofdchirurg die me opvolgt, was er van onder de indruk. Ik kreeg een dikke pluim voor mijn eigen revalidatie aanpak, en mijn moedig optreden tijdens de dramatische sequentie op de river Deben. Ik ervaar het als een kans om nog beter aan me zelf te werken. Alleen uit ervaring valt er te leren wie we wezenlijk zijn, wie ik Ben. Ik ben niet bitsig maar dankbaar. Al is niet elke dag er een van rozegeur en maneschijn. Ik geloof in de waarde van vriendschap, vertrouwen en liefde. December vorig jaar, dook ik ineen onder de druk van een vorm van vernedering en afwijzing. Juli, dook ik ineen onder de goedbedoelde hulp die in een drama omsloeg. Nu, zijn we weer een jaar verder, en mijn ziel zegt me: 'je bent op weg, mijn vriend, op de weg die jij moet gaan om geluk te brengen en te ontvangen'. Alles is OK, Alles IS! Ik zag zaterdag een prachtige regenboog net voor ik bijna in een enorme regenbui was gedoken om naar mijn moeder te gaan in Bredene a/z. Ik nam vlug enkele foto's. Het spectrum van het licht is wonderlijk. Toch, weet ik dat het ware Zijn, wit licht is. Alle kleuren zijn er in vervat, al zien we dat zo niet. Die regenboog getuigt van de rijkdom die wij als mens, 'wetend' in ons dragen. Laten we kleur bekennen, kleur aanbrengen in onze harten, kleurrijk leven en kleur schenken aan wie triest en vermoeid is. Intussen is het donker en klettert de regen striemend tegen het raam. Een immense bliksem met een hevige donderslag. Een wind die jaagt en zucht onder haar eigen kracht. Sacraal, levendig leven. Zijnsvormelijkheid in zijn meest natuurlijke verschijning. Wonderlijke zijnsexplosie.
Ik ben Hubert Derdeyn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Onzia(mijn moeders familienaam).
Ik ben een man en woon in Brugge (België) en mijn beroep is (ex-)danser en choreograaf (33% handicap door arbeidsongeval in een theater in 1992).
Ik ben geboren op 26/11/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zijn en bewegen, digitale fotografie, zeilen, psychologie en filosofie.
Ik heb een heel intense passie voor alles wat met in beweging zijn te maken heeft. Na mijn licentie kinesitherapie, stapte ik in de danswereld en bouwde over de jaren heen, mijn eigen bewegingsleermethode uit. Ik geef avondles en stages.
Ik ben Hubert Derdeyn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Onzia(mijn moeders familienaam).