Dag lieve mensen….,lezer, nieuwsgierige, toevallig blog-passant, IT’er die eens dieper graaft, sociaal investeerder die eens neuzen gaat, om zijn eigen belangen steun te geven, hij of gij die het leuk vindt de mening van een ander eens na te trekken, en hij of zij, die zomaar met een plons in mijn vaarwater valt… Alé, zo noem ik je in alle vertrouwen…

Ik ben zeiler, geen angst, je komt niet in contact met het malen van mijn schroef, al kan ik je geen garantie geven, dat je uit het koude water komt zonder vreselijke onderkoeling of enig verschijnselen daaromtrent…. Lees dus gewaarschuwd even verder!

Wat heb ik in de tussentijd op de levensschool geleerd (alhoewel dit voor velen een loos woord is hé…?).

Long time ago… Ik zwans, maar daar houdt de doorsnee mens van, maar naar ik hoop ben je als bezoeker niet zo iemand..!!! Dus, long…., och laat maar zitten, dus….

Ik heb een mooi leven, met enorme diepe vriendschapen, wondere liefdes (jaloers? Neen toch, ge moet daar aan werken, en vooral niet doen alsof, of erger nog enkel content zijn met…), veel zeilplezier, creatief genoegen, publiek positief contact, artistiek leuke ervaringen en heerlijke schrijfsels (ik zal ze je ooit eens laten lezen als ik stevig ouder ben..), en boeiende ziele warme indrukken… . (ik hoop dat je die ook dagelijks hebt, al is het maar 15 minuten… . Heb je die???).

Bon, zo ver zijn we dus al.Voor vele nuchtere denkers, dus nergens… Ohoohohoooo, je hebt het mis. Leef je wel? Je denkt misschien heel veel na, pieker je vooral over van alles en nog wat, hebt je angst voor deze en gene, en twijfelt je aan het waarachtig zijn van je bestaan, je taak thuis en op het werk, het nut van deze gegevens, en of, straks, als je licht uitgaat, het allemaal wel enige zin heeft gehad, meer dan de erfenis die je nalaat, en waarvan je hoopt dat men je daarom enige eer zal betonen. Ik zeg je nu al: ‘een uur misschien, daarna ben je stof en as, en voert de wind je weg, buiten elke verdere beschouwing, deel van het immense Niets, het absolute zijn van de Leegte. De ‘Mens erger je niet’ toestand…, 'we houden van jou, zolang..., tot dan...!

Goed, we zijn op dreef geraakt, volg je nog?

Kijk, ik ben een danser en zal dat altijd blijven. Maar, wat is dat dan? Het is een bewogen iemand zijn, en dat betekent dat er in het leven er van alles is dat mij in beweging zet, letterlijk, dus fysiek en of en vooral, mentaal actie doet ondernemen om iets creatief tot uiting te brengen. Dat gaat over een gedacht, iets schrijven, fotograferen, choreograferen, iets vertellen, tot gewoon poseren voor de kunstschilderklas… ZIJN dus. BEN je dat ook, of bestaat je leven vooral uit DOEN, en daardoor jezelf wijsmaken dat je bent, of nog erger, doen, hopeloos intens  en veel, en dan willen dat men zegt van je: ‘je bent zo actief, waar haal je de energie, gij zijt me er toch ene?’ of, waaauw, zo’n toffe(n), wat dat gij allemaal kunt….. .

Oooh, mocht je je herkennen, stopt hier dan..!

Ok, ik, en mijn vriendin, Carine, zeilen heel veel. Kon je lezen in vorige blog berichten… . Wij, ik en mijn vriendin, vormen op de boot een hecht team. Kan je vaak nauwelijks zeggen binnen relaties, binnen werksituaties, en zelfs, ja ik geef het toe, op boten… . ike ike, ga nooit van iets schrikke…!!! We kennen het allemaal, maar bijna, of zeer zelden geven we het toe dat het er is … . Tot op het punt dat het serieus wordt… . Eh, voila, daar ben ik intussen bij aanbeland!

Ik werk in de Brugse Musea (hoofdletters zeker, al heb ik daar mijn twijfels over…), als zaal wachter (suppoost, of beter en juister: ‘Patrimoniumbewaarder’, eigenlijk niets meer en min dan nummer 104 op de personeelslijst!)

Dit is mijn derde jaar, en over anderhalf jaar ben ik op pensioen, dus 65, en einde verhaal… .

Ik doe de job met passie, met ijver, vol inzet, gedwee soms, plichtsbewust, vol interesse voor elke nieuwe tentoonstelling, ga erin op, voel me goed en doe mijn uiterste best om het positief geheel!

Ik krijg veel mooie reacties van bezoekers (en vaak ken ik hen, en zij mij van een vorig dansleven, of uit de dokterskamers na een kwetsuur of zo…, of …), en de laatste tijd zo vaak met de opmerking: ‘je bent te slim voor die job, te vriendelijk, te taalvaardig, te menselijk in omgang, je past hier niet, al steek je kop en staart uit boven je collega’s, man, kunst is iets anders voor jou, is pure passie, is doorgeven van wat ‘ECHT’ is, niet iets wat een ander neerpoot en waar jij gewoon zorg voor draagt… .

En dan denk ik: ‘wie ben ik??’ Klein ding! Kruipdier… . Mijn bazen zijn de arenden… !

Zo half Juli, is er een jobstudente die met mij naar de Apotheek van het Memling museum meegaat, ’s morgens. Daar komt gebruikelijk bijna niemand in de voormiddag, en toch zeker zelden voor 10.30u. Ik zou dus dan ook dit deel maar openen vanaf die tijd, maar, wie ben ik… . Ok, we zijn daar. Niets te doen. Ik lees normaal iets, of eerder, ik schrijf of studeer iets.

Zij, leest ook iets, en toont duidelijk dat ze zich niet lekker voelt, vooral als ze haar hoofd draait. Ik vraag of ze iets heeft met haar nek, en ja, ze heeft echt veel nekpijn. Ik zeg, dat ik Kiné heb gestudeerd en ‘misschien’ met enige massage dat wat kan verlichten, zonder enige garantie. Ze stemt in, en intussen, hebben we al over gedichten gepraat, dans, het menselijk lichaam en hoe mooi we in elkaar zitten, vormelijk, chemisch en inhoudelijk (Körperwelten..), en, ik masseer. Op het einde zeg ik al lachend met een tik op haar dij: ‘ en, ok, voel je je beter? Einde verhaal. Mooi meisje, verder geen interesse, want wat zou ik… Ik vraag geen gsm nummer, geen e-mail, en ik ben haar naam totaal vergeten, en zie ze eigenlijk ook al helemaal niet eens meer voor me… . Ik heb iemand willen helpen, en dat is het. De eed van Hypo…. En, nu komt het verdere verhaal… . Van Hypocrates tot hypocrities…. .  

Zaterdag laatst ben ik op dienst in het museum, om alle duidelijkheid, in de kapel van het ook zo genoemd: ‘hospitaalmuseum St.Jan’. Komt een ploegbaas(ik weerhoud je zijn naam, want weet dat in een democratisch land, het erger is dan in het sovjetregime om namen te noemen van betrokkenen…!!! Ik was ooit getrouwd in CSSR, onder het strakke regime, met alle gevolgen van dien…) naar me met de melding, dat ik me zal moeten aandienen bij de directeur Manfred S., omdat ik handtastelijk geweest ben met een jobstudente, ttz, haar nek gemasseerd en mijn hand op haar dij gelegd heb (sic…welke dij??). Ik zeg: ‘ok, dat zal ik dan maar doen zeker..’, me niet bewust van enig kwaad, en nog minder van de ellende die erop volgen kan… . Die ploegbaas is van een andere relationele strekking dan de mijne, maar daar stoor ik mij niet aan, hij is best wie hij is, en doet zijn werk op zich goed. De dag erop, hetzelfde verhaal door dezelfde ploegbaas. Waar zit nu de adder? Die ploegbaas meldt me dat, terwijl het een andere ploegbazin is die het verhaal ter ore kreeg van die studente ergens eind Julie, terwijl ik in verlof was, en zij het vertikte me te contacteren en me te confronteren met die jobstudente. Ethisch en naar personeelbeleid toe: fout!! Ze had me bij het eerste signaal moeten bellen, ontbieden in haar bureau, met die studente toetsen of het verhalende wel klopt, en vooral zich vergewissen of het niet ontstaan is uit de zoveeeeelste roddel die zoveeeeel vrouwelijke collega’s rondstrooien uit frustratie, verveling en dommigheid. Maar niets daarvan, we wachten tot Huub(ik dus) uit verlof is, en dan nog eens zij zelf intussen, en dan gaan we dat eens grondig aanpakken… . En hoe?!! Ehwel, de studente zegt het een en ander (intussen weet ik niet eens wat, en heb ik dat kind niet eens gezien en of gehoord bij de ‘ondervragende veroordeling’….’t Zal Belgisch zijn zeker… of is dit soort rottigheid toch internationaal??!!) aan die ploegbazin, die zonder veel nadenken het verder verteld aan onze vrij nieuwe personeelsoverste (kunstenares op basketslofjes en rokende den sigaren… met twijfelend glimlachje om de mond, maar toch zo doortastend als een Tarmak Pletwals..), en die dit op haar beurt gaat communiceren aan onze artistieke directeur Manfred S. Een integer, onlangs gepromoveerd kunstkenner van formaat…. (Lees het tijdschrift van het ministerie cultuur..!). En hij, ontbiedt mij na vraag van ploegbaas Ann, bij hem op dinsdag 21 Aug. Om 9u. Ik was er, werd prompt gezegd waar ik ‘mocht’ zitten door Ann, en kwam naast een andere ploegbaas te zitten die er eigenlijk geen zaken mee heeft (Mijnheer A. VH.). De personeelsoverste schitterde door afwezigheid, en de jobstudente in kwestie ook… . Democratie!

We zijn vertrokken voor een potje doorgestoken kaart!! Herkent u het?

Meldpunt: mijn blog!! Met graagte.

Vlaanderen boven… Er is veel goeds in Vlaanderen , maar er is nog heeeeeel veeeeel goeds te doen voor het op iets ‘fatsoenlijks zal trekken’…. Laat de moordenaars los, herstel hun eer, en stop de lijken weg aub, ze rieken vies… Oh, geef me maar de Human Body, de plastinaten!!!

Heb je het moeilijk om dit verder te lezen? Sluit af, pak je telefoon, en bel de geheime politie, en laat me oppakken. Ik ben erop getraind in CSSR destijds. Iedere stap werd nagetrokken, elke brief geopend en elke telefoon afgetapt. En weet je, er zijn er al veel dood van die klootzakken die gedwee dat allemaal slaafs opvolgden. We sterven allemaal hoor, zij ook. Eervol hé...!!

Sorry, even een omweg.

Om een lang verhaal kort te maken.

Er valt tijdens het gesprek wel 10 keer (eerder 20) het woord ‘sexuele intimidatie’, er wordt beweerd dat ik pornoboekjes in hun handen steek, en ik moet mijn gedrag grondig herzien, want wie niet breeddenkend is moet beschermd worden tegen de invloed van libertijnen als ik… Dat ‘pornoboekje’ is een gedichtenbundel die te koop is en dus zeker niet schunnig, met foto’ van mezelf getrokken in dansbewegingen, vaak vrij naakt, maar dat is mijn instrument waarmee ik dans (ooit een violist zijn viool weten bespelen die nog in de kist zit…???), en ja, ik ben naturist, danser-choreograaf, zeezeiler, schrijver met scherpe pen, fotograaf met perspectief, kinesist van opleiding (KUL) en zaalwachter met oog voor het schone en waarachtige, maar geen ‘be-potelaar’, geen oud vies ventje (moet ik een lijstje publiceren, met het minnaarschap van menigeen die ik ken in hogere functies...??).

Ik heb drie peilers in mijn menszijn die me feilloos leiden: Eerlijkheid (liefde), Openheid (vreugde) en Vertrouwen (vrede). En juist die laatste snaar hebben ze nu weten stuk te trekken. Voor altijd!!! Moraal van het verhaal: wees hypocriet zoveel je kan, doe het daar waar je het zelfs niet mogelijk acht, en ga ervoor dat het zich verbreidt als brak giftig water in een sloot. U weze succes gegeven in overvloed… .

Ik woon in Brugge, een fantastische stad, maar zo dorps als ze groot is. De hele wereld komt naar ons kijken, en wij, wij kijken de andere kant op, die van de polders (mooi hoor, en zeker niets tegen!!), maar zo werkt het niet. Zelfs onze roemruchte zeehaven Zeebrugge lijdt onder deze malaise, en verliest terrein aan de meer kosmopolitisch denkende steden als Antwerpen en Rotterdam (om er maar een paar te noemen). De middeleeuwen overschaduwen onze stad, en dat mag, als daar de zon van deze tijd overheen straalt in zijn volle sterkte, maar, het is een flauw zonneke, met veel wolken… . En het stinkt er af en toe heel ferm. Veel gedekte viese potjes !!

Ok, ik steek mijn nek uit, maar wie heeft daar nog de moed toe? Alles is uiteindelijk God, Gat en Geld, en wie zegt dat het zo niet is, moet maar eens goed rond zich kijken… Moraal??? Ja, als je rechts pinkt en links indraait…. . Sociaal??? Als je links rijdt en je rechts laat voorbijsteken… . Oh, en jezelf zijn??? Kunt ge dat nog met zo'n democratische revolver tegen je slaap…?

Waarachtigheid, Authenticiteit, Eerlijkheid, Openheid, Vertrouwen, Passie, Sensualiteit, Levendigheid, Frisheid, Sportiviteit, VERDRAAGZAAMHEID en MEDEDOGEN…. Zeg het me na! Ik ben niet vrij van zonde, maar streef naar deze waarden… . Het mag niet meer!!

Het gaat u allen goed en zelfs steeds beter… , maar vergeet niet eens over de rand te kijken.

Tot later!

24-08-2012 om 23:12 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

24-08-2012 om 22:48 geschreven door Huub Onzia Derdeyn