Bij het zeilen buitengaats…

(Een verhaal over, als je de stenen raakt, je ziel even kraakt, en je net niet in paniek geraakt)

Vandaag, bij het buitengaats varen in Blankenberge (RSYB), even een ommetje in de krul voor de haven naar zee, tegen de ZZW wind in, motor aan, maar geen stuwing op de schroef (versnelling uit). Ik had voor even het roer vastgezet met een koordje. Ik drijf zo naar de wind toe, Zuidelijke koers. Het groot zeil gaat moeizaam omhoog bij het hijsen, blijft wat haken achter krammen en zo, er gaat tijd verloren voor de aandacht aan de omgeving. De wind pakt het zeil, bolt het wat uit en even zeilt de boot wat voorwaarts. Met zijn 2250 Kg, stop je die snelheid, hoe klein ook, niet zomaar. Ik pruts verder en merk opeens dat de schuine stenen walkant vrij dichtbij komt, spoed me van de mast naar de kuip, los het fixatietouwtje van het roer en hoor een stem in mijn hoofd die zegt: "gooi het roer om!", automatisch handel ik en de boot zwenkt van pal voor, naar bakboord (links), glijdt (gelukkig traag) met zijn zijkant parallel aan de schuin oplopende muur, ergens onder water tegen de stenen walkant van de afdamming aan, een luide B O N K, een schok, even niets in mijn hoofd, en we gaan verder links om, wegdraaiend. Ik heb intussen de motor in de versnelling en geef gas, het roer nog meer om, om me van die muur vrij te varen... . Het lukt, gevaar geweken…! De zenuwen tot het uiterste gespannen, hartslag 240/min, en even klamme handen van de even plots opgekomen schrik (het “fight or flight” hormoon deed bijzonder goed zijn werk…).

Gevaar geweken denk ik rustig, en zeil de haven in, draai me terug op motor, check wat er geraakt is, zie geen water binnen komen, hoor niets raars, behalve de stem van een uitvarende lijnvisser in een motorboot die: "onnozelaar...!!" roept... . Ja, op gps naar buiten, enkel op motor, daar moet je niet veel voor geleerd hebben.(vaarbrevet volstaat..) , en dan gaan ze op anker aan de hand van hun fishfinder en na de vangst (dat hoop je dan toch maar) terug op gps naar binnen. Vaak moet iedereen dan nog uitwijken voor die blinde zeeduivels!

Enfin, ik besluit terug te varen naar mijn box en een melding te doen bij de havenmeester. Die aanhoort mijn leed, en de voorzitter zegt me ook nog: "het klinkt erger dan het is, wellicht heb je geen schade die bepalend is". Ze raden me aan een clublid die duikt, aan te spreken en jawel die doet na zijn kuis onder water van zijn eigen zeilboot, een inspectie van mijn boot en stelt vast dat er enkel wat krassen zijn in de verf op het onderste van mijn kielbalk, en dus geen lekken of rare dingen. Ik ga dan toch maar de zee op en geniet, na afkicken van mijn schrik, van het warme weer, flink op en neer zeilend tussen Blankenberge en Zeebrugge (tot 4x toe) goed ver weg van de kust en alle stenen afdammingen… ! Bij het toenemen van zware grijze - blauwe onweerswolken, vaar ik terug naar de box, even later valt een warme regen traagzaam uit de hemel. Tegen de tijd dat ik naar huis rijd, is het een zondvloed met ook nog sterk vertraagd verkeer door werken en slecht zicht. Doch, eind goed al goed, alle leed meteen ook weggespoeld... . Een leerzame dag met stevige prikkels, door even in de eigen spiegel te hebben moeten kijken!

Moraal: hijs je zeil op zee als je alleen zeilt, ruimte zat en geen vissers die je nakijken, als apen op een vislijnstok... , laat staan toe brullen met vieze woorden, die je niet verdient!

Conclusie: de ketting is zo sterk als de zwakste schakel, die je meestal zelf bent bij ‘t zeilen. 

21-05-2014 om 12:27 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

21-05-2014 om 12:09 geschreven door Huub Onzia Derdeyn