Zoals de zee…

We waren dicht bijeen, zoals, de maan bij de aarde,

of, dichter nog, zoals een vallei bij een bergketen,

of, als vissen in de zee, of als water, dat hen draagt.

We deden alles uit, omdat de huid het vroeg, zomaar,

omdat het zonder kleren, allemaal eerlijker bestaat… .

Naakt, of beter, zoals we werkelijk zijn, ja zo was het,

bloot, zoals anderen dat zien, omdat kleren, voor hen,

de man maken, tot je hun vetregels ziet, het teveel,

aan hebben, wat hun te weinig aan Zijn verbergt… .

We schoven dicht bijeen, huid omvattend dicht,

zoals warmte iets omgeven kan, een prikkeling,

die ons genoegen verschaft, een heerlijkheid die,

onomwondenheid tot een verhevenheid verheft.

Vormelijk hebben we elkaar betast, genadig om,

het vlees dat prikkelend met zinnelijkheid verrast.

Zoenend, hebben we mekaar bedropen, bekropen,

over elkaar heen, belust bestookt met kussen,

vocht met vocht vermengd, sappen opgewekt,

vloeisels laten lopen in elkanders tongenbed,

lichaamsdelen verkend, beglooid, gestreeld,

ontplooid, gekneed en ook roekeloos verwend.

Drang en wil getest, geplooid en uitvergroot,

gesmeed zoals heet ijzer, tot een lustmoment.

Dieper dan mijn adem, kwam ik in je vruchtvlees,

in een ritme dat jouw happen deed naar lucht… .

Lang, heel lang hebben we gepaard, verklaard,

hoe mooi dit alles is, hoe teder dit verlangen,

hoe uitgebreid de sensatie die ons zo beroert,

hoe smachtend wij om elkanders vreugde, dit,

feest wilden rekken, al was het vuurwerk,

een lichtspektakel, een feeëriek fenomeen,

dat slechts uit liefde kan ontstaan, daar huid,

op zich bestaand, geen passie in zich draagt.

Het was een geven en nemen, van alles wat,

een mensenhart verlangen kan en mag,

geen gestolen geflirt, maar overgave aan,

wat zielen één laat worden, huid gebonden,

zoveel meer dan wat vlees soms openbaart,

verrukking om wat intenser is dan.., seks.

Zoals de zee alles omarmd wat leven is,

alles draagt wat bewegen wil en kan,

alles aan land brengt en weer ophaalt,

zo zijn wij bijeen geweest, als liefde die,

alles omgeeft, en ons in zich opneemt…!

Golvend ging de extase door ons heen,

de adem tochtig als een Westerstorm,

deinend sloegen we om in dit genot,

dat ons overspoelde, als een getijde dat,

telkens wederkeert, het zeewier bespeelt,

onze zinnen bedeelt met hallucinaties,

bovenzinnelijke gewaarworden van iets,

waar onze geest alleen dan weet van heeft.

Zoals de zee, is het liefde die ons omgeeft!

31-01-2014 om 09:28 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

'Ihnga' is een hele lieve poes!

29-01-2014 om 12:30 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

28-01-2014 om 21:06 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

28-01-2014 om 21:06 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

28-01-2014 om 21:04 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

Dit zijn onze drie poezen.

'Camhie' is 18 maanden, 'Luna' is 7 maanden en 'Ihnga' is bijna 13 weken (we wachten op haar komst). Het zijn alle drie Maine Coons, van bij dezelfde kweker in Dudzele, bij Brugge. Een heel erg nette en heel correcte thuis voor katten die zich gecontroleerd mogen voortplanten, om dan iemand tot huisdier te dienen. Ik geef graag hun website door langs deze weg:

users.telenet.be/maine.coon.cattery.of.love.angels

28-01-2014 om 21:02 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

28-01-2014 om 09:29 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

Onze 'leeuwin' op jacht naar al wat beweegt... . Vliegjes vooral .

28-01-2014 om 00:00 geschreven door Huub Onzia Derdeyn

Beste lezers, ik liet een hele tijd niets meer op mijn blogje verschijnen, maar nu ben ik er even weer. Het leven gaat zijn gang zoals altijd, gevuld met nu en dan wat zeilen, ook nu het winter is, en beetje ijsschaatsen, wat gedichten schrijven, mensen ontmoeten, onze nieuwe raskatten begeleiden in hun opvoeding, al zijn Maine Coons gemakkelijke karakters, en de dingen van het dagelijkse leven.

Ik ben sedert 1 December met pensioen gegaan, niet dat je dan meer tijd hebt, maar de afwezigheid van de druk van een werk waar regels alles bepalen, maar voor de ene meer geldend zijn dan voor de andere, valt weg, en dat maakt een enorm verschil uit. Vrijheid is verantwoordelijkheid, en die blijf je altijd behouden t.o. jezelf en je medemens. Maar verantwoordelijkheid is voor velen een rekbare term, denken we maar aan onze eigen regeringsleiders, die kunnen ‘verkleuren’ als echte kameleons!

Wat ik intussen aan het leren ben, is het vliegen van radio bestuurde helikopters. Ik had namelijk een jeugdvriend, die eerst bij de paracommando’s was, maar daarna helikopter piloot werd bij het leger. Hij bracht me de passie bij van het vliegen, maar uiteindelijk vloog hij, en werd ik kinesist, danser - choreograaf. We gingen beiden wel vaker van de grond, maar het hoogte verschil was schril! Hij is al een tijdje op pensioen, en we hebben jammer genoeg geen contact meer. Hij woont in Vilvoorde… . Wat doe ik nu dus, ‘proberen’ de controle te krijgen over een toestel dat met collectief pitch vliegt, 3 assen gestuurd, en ik verzeker je, het is moeilijk om het in de vingers te krijgen, je niet te vergissen in een naar links of rechts bewegen ermee, gezien van achterop, vooraan, en of de beide zijden. Je oog – hand coördinatie wordt op de proef gesteld, en je zenuwen meteen ook! Toch is het een erg boeiende ervaring, omdat het je toelaat in alle richtingen te bewegen in de ruimte. Dat is uniek. Ik geef intussen ook weer wat hedentijdse dans... .

En verder schreef ik een dikke dichtbundel bijeen die vrij erotisch is, met de fluwelen titel: ‘jouw zijde zacht geweven huid’. Kwatongen beweren dat ‘50 tinten grijs’ erbij verbleekt… . Ik blijf pretentieloos beweren dat het wel eens zou kunnen, want ik las de tinten niet eens, dus ik vertrouw mijn lezers… ! Mocht er ergens een uitgever interesse hebben, dan mogen ze mij altijd vrijblijvend contacteren… .

Zo, we zijn weer bij gebeend. Graag tot later dan maar weer. By the way: ‘GELUKKIG NIEUWJAAR 2014!!!’

Ons sensueel erfgoed…

Er hangt een wonderlijke stilte,

in het Memling museum, een stilte,

waar mijn hart en ziel enorm van geniet.

Een stilte die mijn fantasie doorklieft,

honderden beelden in me oproept,

een stilte die in mij geest zinnen doet ontstaan,

die ik alleen hier en nu voel komen, zo spontaan.

Stilte, die de sfeer van een Middeleeuws hospitaal,

het ornaat aanmeet van een erotische bacchanaal… .

Bij mij, mijn liefje, borrelt uit die stilte,

jouw persoonlijke voeling op, zie ik vreugde stralen,

overheen een begrenzende morele bergtop,

geef ik het zoeken naar elk waarom op… .

Ervaar dit mee en wees vooral niet bang,

om de stilte die rond genieten hangt,

te doorbreken!

Maak je eigen vreugdegevoel herkenbaar,

laat je partner niet in onwetendheid steken,

ga jouw eigen fantasierijke voldoening tegemoet!

Zoek en vindt elkander, in dit genoegdoend,

mooi, en uit stilte geboren sensueel erfgoed!

Begeerte

In de plagerige stilte van je ogen,

lees ik de verleiding van je ziel,

zie ik jouw verlangen branden,

als deze van de vreugde die ik wil,

in het zien van jouw genieten van,

mijn lijfelijk bewegend zijn..,

die zinnelijke uitdrukking, lust,

die golvend als een oceaan, jou,

onderdompelt in je eigen begeerte.

Ik neem je hand en jij brengt me,

zo warm, groots tot leven,

een van jouw tepels voer ik op,

tot een gewas dat zich opricht,

een heuveltop op een welving.

In ons schroeit het hete vuur,

van het bevredigende stoeien,

de ontdekking van elkaar, als,

nooit gekend, verkend voorheen.

Mijn mond raakt jouw lippen,

zoeter dan een roze perzik,

tongen worden vingers, die,

elkander vragend betasten,

ruimte scheppend voor meer.

Ik ga lager naar je bloem toe,

streel je steeltje, je genotspit,

traag, zacht en toch beslist,

jij kreunt licht en lift je kontje,

er is plezier, in ’t natte frontje.

Zo plagen wij elkander verder, als,

twee minnaars die voor ’t eerst,

de liefde willen delen, geven van,

zichzelf, aan d’ ander, in vrijheid,

in blijheid om dit gezegend moment.

Ik raak mijn opwinding aan, hard,

sta ik voor jouw vallei, twijfelend,

of ik wel of niet nu ook in je afdaal,

en jij beneemt mijn lid en leidt me,

tot bij je natte kelkblaadjes lief,

mijn bekken kent de weg, het ritme,

toch wacht ik tot ik jouw genot,

ten volle heb genoten, voluit ook,

heb gehoord, gevoeld en opgedronken,

en verder kom ik niet, ik blijf stijf,

wachten tot jouw rust er nu ook is.

Ik moet niets meer dan dit gegeven,

deze verheven sensuele atmosfeer,

dit uniek schoonheidsbeleven, dat

mij geheel en zo volkomen bevredigt.

Een lach op je gezicht brengt soulaas,

ik mag mezelf bespelen, maar al ras,

is nu mijn rust toch ook weergekeerd,

en liggen wij zo mooi, naakt, ‘ons’

te wezen, een vrouw, een man, wij,

die in deze liefde en die begeerte, dit,

verlangen één te zijn, zijn verweven.

Uit: ‘Jouw zijde zacht geweven huid’

een essensueel belichte dichtbundel (139 pag.)

© Huub Onzia 2013

27-01-2014 om 17:33 geschreven door Huub Onzia Derdeyn