Vrijheid

Als de zee hobbelt, de golven kopjes boetseren,

windvlagen schuimwolken printen, mijn boot,

onder zijn witte zeilen, zwaar slokkend,

ruisend zingt, voel ik hoe één ik met dit alles word,

als klank in groenbruine kleur gegoten, als zonlicht,

op een gouden, door golfdruk gerimpelde plaat, die,

stromingsgewis met en onder de zeilboot, er soms,

onrustig met me vandoor gaat.

Naakt ben ik, gelijk de natuurlijkheid der dingen,

onbehouwen ook, al een naturist, die lichamelijkheid,

kruis bestuift, met de rijkdom van zijn zinnen,

boot en mens, als een drachtige dolfijn,

vrolijk springend op de watergrens,

gelukzaligheid zonder schijn… !

Noch het stampen, noch het hellen of het rollen,

van mijn drijvend onderkomen, noch de wind of,

de stroming kunnen me beroven van dit vrijheids-

gevoel, van deze vorm van enkel Zijn dat wat er is.

Ik , de wind en het water, als een eukinetisch dansen,

op en vanuit, dit zijnszijnde Zijn.

Hier voel ik op welke wijze, ik van mijn geliefde houd,

hoe wij versmolten in elkanders wezen, grenzeloos,

dit verenigd zijn beleven, terwijl er niets is,

 dat wij moeten vrezen.


Huub Onzia 27-06-2013