Winston

We keken vaak naar hem, groot,

zwart-wit zijn vacht, spitse oren,

zijn ogen oranje - geel gekleurd,

net lampjes, een feestelijke blik,

scherp zijn aandacht, heel alert,

sportief zijn houding, fier ook,

zoals het een kater betaamd.

Zelfstandig, ook dat was hij,

met nood aan warm gezelschap.

Hij sliep graag aan je hoofd,

op het bed, zijn voetjes licht,

tegen je haren aan, voelbaar,

maar, echt rustig en dankbaar.

Misschien was hij de baas, zo,

gedroeg hij zich wel niet, gaf,

ruimte aan de andere katers,

nodigde hen uit voor ’t spelen,

vond de tuin ingaan, exploratie,

en eens paaltje doen, soulaas… .

Zijn huis was daar waar mensen,

hem met liefde lieten leven en,

zichzelf zijn, hij, Winston, zo,

had men hem genoemd, daar,

wit op zwart, hem status gaf.

Hij was edel, mooi en groots,

en genoot van al wat bewoog.

Een veer kon hem doen dollen,

een balletje, maakte hem zot,

wat rinkelt trok zijn aandacht,

alles leek hem ook aan te staan,

hij was bijzonder, ja, voornaam.

Hij kon rennen achter d’ ander,

doch nooit was hij boos of zo,

zijn fair - play was grenzeloos.

Hij was een manneke, zonder,

rancune, geen straatjanus die,

leeft van restjes, zijn nagels,

slijpt, elk gevecht aanvaardt.

Neen, hij was anders dan die,

die misschien beter waren,

hij, woonde in een paradijs.

Nu, is hij op reis, ver weg,

daar waar hij op ons wacht,

want voor hem, waren wij,

zijn mensenwereld, klein,

tijd, was voor hem schijn.

Hij liep tussen de anderen,

niets liet vermoeden dat er,

ook maar iets fout zou gaan,

hij was zo jong nog, dapper,

speels en vooral heel trots,

iets wat ik in zijn houding,

aanzag als, iets heel edel.

Zijn uiterlijke rust, alert,

als hij altijd was, datgene,

wat hem, ook samen met,

zijn grote, oranje ogen,

een soort bovenaardse,

en bijna majestueuze,

indruk gaf, als kater.

Hij was niet dominant,

maar wel omni present.

Zijn dikke vacht, van zijde,

die vier lieve brede voeten,

zijn lange waaierende staart,

de pluimen op de beide oren,

hij, had ieders hart gestolen.

Winie, schonk het mooiste,

dat je als kat, aan mensen,

ooit ook maar kan geven!

Winston, is een Maine Coon kater van 15 maanden oud, die op vrijdag 31-10-2014, om 21.45u onwel werd en plots stierf. Wellicht het gevolg van CHM, met bloedklontervorming. Hij zag er tot voor het voorval heel gezond en levenslustig uit. Het was een prachtige zwarte kater met een witte onderkaak en borst, witte pootjes en ook een gouden karakter. Het doet ons echt verdriet!