Je leeft, je laat
je wil het leven leven.
Je eist, je staat,
je gaat te vaak over de schreve.
Je zegt het niet, je praat,
je verhaalt iets zelden open.
Je pocht, je straalt,
je vriendschap wil je kopen.
Je vloekt, je baalt,
je 'zinnen' lijken nu wel paarden.
Je wankelt, je slaat,
de deuren hard en vol met haat.
Je droomt, je draalt,
je prins, prinses wil maar niet komen.
Je hakkelt, je staart,
je wereld vertraagt en is veel slomer.
Je zoekt, je vindt,
maar 't ligt op de verkeerde plaatsen.
Je handelt, je bent,
je snakt naar hechte waarden.
Je hengelt, je bengelt,
je krabt je door je wilde wolleharen.
Je groeit, je stoeit,
je wil een lief en ook wel paren.
Je lacht, je weent,
je hebt het nooit zo gemeend.
Je djengelt, je sms't,
je vingers bij je oren, zodat je niets mist.
Je graaft, je draaft,
je denkt: 'alleen de snelste kan winnen'.
Je bent, je wordt,
je innerlijke rijkdom moet je nog ontginnen.
Je wordt, je mag,
je zelf nog heel pijnlijk tegenkomen.
Je zal, je moet,
je trots vinden in het ontplooien.
Je leeft, je laat,
je eerste zelfzijn stuwen als een woeste zee.
Je zoekt, je vindt,
je eindelijke rust en alles zit je mee.
Je eist, je staat,
je weet nu wat te zeggen en te zwijgen.
je zegt,je duidt,
je weet nu iets te geven voor het krijgen.
Ik zeg je dit: 'dit is door iedereen te vrezen',
Laat ons hopen.., het tegendeel bewezen... .

24-03-2010 om 18:10 geschreven door Huub

24-03-2010 om 15:34 geschreven door trees