Eind jaren '80, begin jaren '90 kon je deze combinatie passagierstreinen tegenkomen op de grote lijnen. Getrokken treinen, want er waren nog niet genoeg ICE stellen beschikbaar en bovendien was er extra materieel nodig na de "Wende" en de Duitse éénmaking. De locs van de serie 103 moesten eigenlijk vervangen worden door de nieuwe 101 en de ICE treinstellen maar dat werd telkens uitgesteld door gebrek aan materieel. Een aantal 103's haalden zelfs nog het nieuwe millenium in normale dienst. Het zijn ten andere nu nog steeds de snelste locs die de DB ooit in dienst had.

21-08-2019 om 09:28 geschreven door Roger

Deze wagens hebben geen klassieke schroefkoppeling maar een automatische UIC-koppeling waardoor bij vervoer in de Benelux altijd een overgangskoppelwagen noodzakelijk was, totdat 18 in Nederland toegelaten locs van Baureihe 189 van een UIC-koppeling werden voorzien. Deze wagons hebben ook geen buffers. Ertstreinen met wagons van het type Falrrs rijden in Nederland hoofdzakelijk op Betuweroute. Of ze ook in België komen is me niet bekend.

Het model is van Roco. Het zijn fraaie wagens die voorzien zijn om ook op de modelbaan hun lading te kunnen lossen. Ik heb de metalen plaatjes die daarvoor voorzien zijn verwijderd waardoor het gewicht van een wagen duidelijk werd verminderd. Het resultaat is dat je een aantal extra wagens kan aankoppelen zonder de loc te overbelasten. 

20-08-2019 om 12:43 geschreven door Roger

Het eerste dat je ziet als je uit de tunnel komt en het station van Wiesel langs de westzijde binnenrijdt is de grote halfronde locomotiefloods van de W.E.G. De foto is genomen van net boven het tunnelportaal. De twee linkse sporen behoren tot de hoofdbaan. In het station zie je nog net de laatste wagens van een doorgaande goederentrein passeren. De rechtse sporen zijn van de lokaalbaan (S-bahn). Uiterst rechts zie je nog net een stukje van de heuvel waarop de burcht al eeuwenlang de omgeving bewaakt. De tweede foto is gemaakt op het stationsemplacement waar normaal geen derden mogen komen (veiligheid). Onze fotograaf had gelukkig een veiligheidspasje weten te bemachtigen. Van hieruit heb je een goed zicht op de historische locomotiefschatkamer die de loods herbergt! Volgend weekend zijn het weer stoomdagen.

16-08-2019 om 11:15 geschreven door Roger

Op basis van de dieseltreinstellen VT41 verschenen er tussen 1935 en 1937 14 nieuwe grotere dieseltreinstellen (reeks VT42). Deze hadden 2 dieselmotoren van 210 pk elk en konden 110 km/u halen. Na de oorlog werden ze omgenummerd tot de reeks 5042. Ze reden vooral op de Westbahn als exprestreinen. Door elektrificatie van de spoorwegen verdwenen ze langzamerhand naar zijlijnen in Niederösterreich.

Het model is een soundmodel van Roco. In één richting rijdt het nagenoeg perfect maar als je de rijrichting wisselt blijft het bij lage snelheid staan op de hartstukken van wissels. Geen idee wat hiervan de oorzaak kan zijn. Ik weet niet of alle modellen van dit type hetzelfde voor hebben maar ik vind het wel een ernstig minpunt. Bij een loc van bijna 400 euro zou dit niet mogen gebeuren in mijn ogen.

14-08-2019 om 10:53 geschreven door Roger

De iets minder jonge bloggers herkennen deze autootjes nog wel zeker? In en rond Antwerpen zag je ze in de jaren '60 en '70 regelmatig rondsnorren. Reddy Kilowatt was jaren de mascotte van het toenmalige Ebes dat in grote delen van België elektriciteit produceerde. Anders dan nu was Ebes aanspreekpunt voor elektriciteit, van productie in Doel tot bij de residentiële of industriële klant en al wat daar tussen lag. Nu zijn dat Elia en Fluvius geworden. Ebes zelf is begin jaren '90 opgegaan in Electrabel dat ondertussen ook al lang niet meer Belgisch is. Wie zei ook al weer lang geleden:" 't kan verkeren" ?

Toen ik onlangs dit wagentje in schaal 1/87 voor 10€ kon kopen, in Duitsland dan nog, moest ik dan ook niet lang nadenken.

13-08-2019 om 08:23 geschreven door Roger

In België, Nederland en nog enkele landen rijden de elektrische treinen op gelijkspanning terwijl ze elders wisselspanning gebruiken. Dit is historisch gegroeid. De motoren die het best geschikt waren om een trein aan te drijven moesten een zeer hoog koppel hebben op lage snelheden (het kost veel moeite een trein in gang te krijgen), terwijl eens de trein op snelheid is het betrekkelijk weinig energie vraagt om de trein te laten rijden. Het motortype dat hiervoor het best geschikt was is de gelijkstroom(serie)motor. Trams bvb. rijden meestal op 600V gelijkspanning. Voor treinen was dit niet zo geschikt wegens spanningsverliezen onderweg. In België opteerde men voor 3000V gelijkspanning (DC) en in Nederland 1500V DC. Zo moest het in Nederland mogelijk zijn met een houten ladder aan de rijdraad te werken zonder de spanning te moeten onderbreken. Of men dit nu nog zo doet is me onbekend. In de Duitstalige landen vind je meestal wisselspanning met een frequentie van 16 2/3 Hz terwijl ze in Frankrijk 50 Hz gebruiken. Maar da's een verhaal voor een andere keer.

11-08-2019 om 08:02 geschreven door Roger

Het openbaar busvervoer in en rond Wiesel is goed georganiseerd. Achter het station is het busstation aangelegd van waaruit de omliggende gemeenten bediend worden. Anders dan op veel plaatsen in België sluiten de uren van de bus goed aan op de dienstregeling van de treinen. Als je bij ons van de trein stapt heb je veel kans de bus net achter de hoek te zien verdwijnen en kan je een uur wachten op de volgende. De stads- en streekbussen zijn in Wiesel allemaal in het rood uitgedost. Er rijden ook lichtblauwe bussen rond van een privé firma en je kan zonder problemen van de ene op de andere maatschappij overstappen. Wat kan het leven toch simpel zijn !

08-08-2019 om 08:44 geschreven door Roger

Ik erger me regelmatig blauw aan de verkoopspolitiek van een aantal firma's in modelbouwland. OK, waarschijnlijk zijn wij, modelbouwers ooit met meer geweest maar da's niet de enige reden dat het slecht gaat met een aantal leveranciers. Vroeger vergaapten wij ons als kleine drops aan de "treintafels" die in de weken voor Sint kwam bij elke speelgoedwinkel en in grootwarenhuizen te zien waren. Da's al even geleden! De jeugd speelt liever computerspelletjes hoor je dan. Misschien wel maar als je iets niet meer ziet staat het ook niet in de belangstelling. Ga maar eens naar de beurs in Dortmund of Utrecht of Leuven, je loopt er over de koppen.

Echt goedkoop is onze hobby nooit geweest maar tegenwoordig swingt het soms een beetje de pan uit. 1000 euro voor een kraanwagen op rails zag ik onlangs, digitaal dat wel, maar wie kan of wil dit nog betalen. Zowel Märklin-Trix, Roco, ...., allemaal dezelfde ziekte. Gelukkig is er nog één uitzondering, en neen, ik heb geen aandelen van deze firma en ik krijg ook geen gratis locomotieven.

Piko uit de voormalige DDR boert nog wel goed. Als één van de weinige hebben zij nog een boekhouding zonder rode cijfers. Ja maar Piko, is dat geen speelgoed zoals Lima of Jouef vroeger? Wel dat was misschien ooit zo maar is al lang niet meer het geval. Ze hanteren verschillende categorieën gaande van eenvoudige hobbymodellen tot betere expertmodellen voor modelbouwers. En de prijs is meestal een aangename verrassing.

Of ben ik een ouwe zagevent aan het worden?

06-08-2019 om 08:57 geschreven door Roger

De baan van Wiesel naar Oberwiesel slingert zich door velden en naaldbossen. Halverwege zit er een serieuze haarspeldbocht van waaruit je een prachtig zicht hebt op de spoorwegbrug en de burcht. Omdat hier voortdurend voertuigen stoppen om een foto te nemen wordt er nu 100m verder een parking aangelegd van waaruit je binnenkort via een wandelweg door het bos, parallel met de weg, snel en veilig het uitzichtpunt kan bereiken.

04-08-2019 om 08:38 geschreven door Roger

De BR194/E94, ook wel “Duitse krokodil” of "Eisenschwein" genoemd werd in de periode 1940-1945 gebouwd door de firma’s AEG, SSW en Kraus-Maffei. De BR194/E94,s werden speciaal voor het zware goederenvervoer gebouwd maar werden echter ook regelmatig ingezet voor passagierstreinen. Tot 1945 werden er 146 van deze locomotieven geleverd . De locomotieven haalden een topsnelheid van ongeveer 90 tot 100 km/h. (Bij het voorttrekken van 2.000 ton haalde de locomotief nog een snelheid van zo’n 85km/h). Na de 2e wereldoorlog volgde aflevering van nog enkele loc’s en werden de locomotieven van de E94 opgedeeld tussen oost en west Duitsland en Oostenrijk. De meeste locomotieven gingen naar de DB. Bij de DR waren 30 stuks in het bestand en bij de Oostenrijkse ÖBB 44 stuks. In de periode 1954-1956 werd nog een serie van 43 stuks E94 locomotieven gebouwd en afgeleverd. In de 60’er jaren werden de daken verlengd en werden de aangepaste locomotieven als E194 verder. De reden om deze te verlengen lag in het feit dat de machinisten veel hinder van de zon ondervonden. In 1988 werd de laatste BR 194/E94 bij de DB buiten dienst genomen, in 1991 de laatste in de DDR, en in 1995 de laatste bij de ÖBB (Rh 1020).

Ons model is een soundloc van Roco. Prima trekkracht, deze loc trekt een trein met 12 zes-assige ertswagens zonder problemen op een 3% helling in een spiraal. Het is een machtig zicht deze trein langzaam het station te zien binnenrijden. Bij het naderen van het station worden eerst enkele geluidssignalen gegeven om de aankomst te melden gevolgd door het knarsen en piepen van de remmen tot alles stilstaat ! 

02-08-2019 om 09:11 geschreven door Roger

Behalve brandstof en bij stoomlocomotieven water heeft elke locomotief ook nog een voorziening om zand voor de aandrijfwielen te "sproeien".Dat moet doorslippen van de wielen trachten te voorkomen bij ijzel of de combinatie van nat en afgevallen bladeren zoals in het najaar. Vroeger vond je in elke locomotief verzorgingsplaats een gebouwtje waar een voorraad gestockeerd werd en een zandtoren waar de locs konden langsrijden om een voorraadje in te slaan. Beide zijn te zien op de foto.

Op onderstaande foto zie je het strooisysteem in actie bij een echte loc. Overigens wordt tegenwoordig geen gewoon zand gebruikt maar "sandlite", een mengsel van zand, aluminiumpoeder en een bindmiddel.

31-07-2019 om 08:58 geschreven door Roger

Deze locomotieven werden na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld en gebouwd door meerdere fabrikanten. Het ging hierbij om de bovenbouw gebouwd door Henschel, Krauss-Maffei en Krupp en de elektrische installatie gebouwd door AEG, BBC en Siemens.

In de herfst van 1952 vond de roll-out van de eerste locomotief de E10 001 bij Krauss-Maffei en AEG in München-Allach plaats.

In totaal werden er maar liefst 879 stuks van deze locs gebouwd tussen 1952 en 1973. Ze waren 100 km/u snel en hadden 3700 kW vermogen. Oorspronkelijk reden ze zowel reizigers- als goederentreinen maar de laatste jaren bijna uitsluitend in  goederendienst. 

De locomotieven hebben diverse huisstijlkleuren gekend. Na de eenwording van Duitsland en de rationalisering in het spoorvervoer zijn de locomotieven van de Baureihe 140 bij DB Cargo, de goederendivisie van de Deutsche Bahn, terechtgekomen. Inmiddels was het 'verkehrsrot' de nieuwe huisstijlkleur van DB. De Baureihe 140 werd ook in deze kleur geschilderd.

Uiteindelijk zijn de laatste locomotieven van de Baureihe 140 bij DB in 2016 buiten dienst gesteld, nadat de levensduur enkele jaren was verlengd door een groei in het goederenvervoer. Een deel van de locomotieven is doorverkocht aan private spoorvervoerders.

Ons Roco model rijdt in de DB "huisstijl" van de jaren '70 en trekt een goederentrein die toen bijna uitsluitend uit klassieke bruine wagons bestonden. 

29-07-2019 om 07:32 geschreven door Roger

De wijnbouwers in Oberwiesel houden hun hart vast. De druivenstokken hebben de hitte goed doorstaan en de oogst ziet er veelbelovend uit. Maar nu worden hevige onweders voorspeld compleet met hagel en alles erop en eraan. Zo'n hagelbui kan de ganse oogst op een kwartiertje om zeep helpen, hopelijk komt het niet zo ver. De kleur van de lucht voorspelt weinig goeds.

27-07-2019 om 09:04 geschreven door Roger

Al eens een tankstation voor treinen gezien ? Meestal staan die ver weg van plaatsen waar reizigers ze kunnen zien maar ze zijn er wel hoor ! En als zo'n diesel eens moet tanken is het al gauw een paar honderd liter in één keer. Ook Wiesel heeft zijn tankstation, een beetje verstopt tussen 2 locomotiefloodsen in.

25-07-2019 om 09:04 geschreven door Roger

Eind jaren 1960 nam het gewicht van de treinen, die over de Gotthard vervoerd moesten worden, nog steeds toe. De toenemende welvaart deden de goederenstromen toenemen. De tussenoplossing, de Re 4/4 met een gewijzigde overbrengingverhouding, bood nauwelijks soelaas: de maximumsnelheid in de krappe Gotthardbogen nam wel toe tot 80 km/h, maar de trekkracht en adhesie van een vierassige locomotief van toen waren in vele gevallen onvoldoende voor de toegenomen treingewichten.

Dit maakte dubbeltractie noodzakelijk, hetgeen in vele opzichten onaantrekkelijk was: het bond twee tractie-eenheden, er was nu een (onrendabel) overschot aan tractievermogen en het bijplaatsen en afrangeren van de tweede locomotief kost – hoe dan ook – kostbare tijd.

De hierboven genoemde feiten, maakten een zesassige locomotief de aangewezen constructie.

Het bestek stelde zware eisen: de nieuwe locomotief moest in staat zijn een trein van 800 ton met een constante snelheid 80 km/h helling op (26 ‰) te vervoeren en een trein van 400 ton met een constante snelheid van 80 km/h helling af (26 ‰) te vervoeren. Verder legde het bestek beperkingen op aan de dwarskrachten op het spoor in de Gotthardbogen (radius: 300 m) terwijl in deze bogen met 80 km/h gereden moest kunnen worden.

Deze eisen sloten een constructie uit als die van de Ae 6/6, de voorganger van Re 6/6 op de Gotthard. De Ae 6/6 heeft twee lange, drieassige draaistellen die zich als het ware door de bochten moeten wringen. In combinatie met de hoge op te brengen trekkrachten oefent deze locomotief in bogen grote dwarskrachten uit op het spoor en veroorzaakt zo (relatief forse) slijtage aan bogen en wissels, vooral op bergachtige trajecten zoals de Gotthard.

Een en ander dwong tot de constructie van een locomotief met 10.300 pk (7.600 kW) en drie tweeassige draaistellen om de geëiste zes assen te kunnen onderbrengen in de constructie. 

Het model op de foto is van Roco en is, net als zijn grote voorbeeld, een echte krachtpatser. Deze loc is nog in de groene beschildering van de jaren '70 actief. Later kregen ze een rood jasje en tegenwoordig zijn ze nog steeds actief in de blauw-rode kleurstelling van de SBB Cargo.

23-07-2019 om 08:10 geschreven door Roger

Van deze tenderlocomotieven voor personentreinen werden in de jaren '20 15 stuks door Henschel geconstrueerd. Deze locs waren voorzien voor diensten op korte sneltreintrajecten zonder mogelijkheid de loc te keren.  Een vermogen van 1680 pk was ruim voldoende in die dagen. De loc had een zeer gunstig kolen en waterverbruik. Na de oorlog bleven er 8 locs bij de DR en 7 bij de DB. Bij de DB werden ze buiten dienst gesteld einde jaren '50. Enkel de 62 003 hield het, als opleidingslok voor personeel, uit tot 1968. Bij de DR reed 62 007 in normale dienstregeling tot 1972.  Enkel 62 015 werd gered van de sloper en staat in het spoorwegmuseum in Dresden.

Ons model is van Lilliput en heeft behoorlijke rijeigenschappen. De rails in de bochten moeten wel netjes gelegd zijn, anders durven de kleine voorloopassen wel eens uit de sporen springen. Als extraatje kan je de rookkamerdeur van de ketel vooraan openen. 

21-07-2019 om 08:56 geschreven door Roger

De HEW (Historische Eisenbahn Wiesel) heeft steenkolen nodig om haar stoomlocomotieven van energie te voorzien tijdens de weekends. Ongeveer één keer per week, meestal op maandag komt er een trein met een aantal wagens verse kolen aan. Deze worden gestockeerd in de voorraadbunkers naast het spoor. Met behulp van de kraan gaan ze dan in de dagbunker waar de locs kunnen onder rijden. De locomotief laden gebeurt door de zwaartekracht. Veel handarbeid komt er niet meer bij kijken. De kraan zelf is ook al een oudje maar functioneert nog prima.

19-07-2019 om 07:05 geschreven door Roger

Na WO II, nadat de meeste trajecten hersteld en geëlektrificeerd waren, besloot de Österreichischen Bundesbahnen (ÖBB) om nieuwe elektrische locomotieven te laten bouwen voor de sneltreindiensten, die een snelheid van 110 of130 km/h konden halen en een vermogen van 4.000 kW hadden. De locomotieven werden gebouwd door ABES en SGP uit Graz. Tussen 1956 t/m 1961 werden 30 stuks afgeleverd aan de ÖBB. De locomotieven werden ingezet op de sneltreindiensten.Omdat de locomotieven op de Arlberg en Semmeringbaan werden ingezet moest de aslast beperkt blijven tot 18 ton. Dit kon alleen bereikt worden met 6 assige machines.

I

Met de komst van de snellere locomotieven van de serie 1044 veranderde het werkterrein van de Rh 1110 en werden ze ingezet voor goederentransporten.

In de periode 1974 t/m 1975 werden 10 locomotieven uitgerust met gelijkstroom elektrische weerstandsremmen. Deze locomotieven werden ingedeeld als Bouwserie 1110.500. Deze locomotieven werden tevens voorzien van een nieuw kleurenschema van rood met grijze sierbanden en werden de bedrijfsnummers omgenummerd naar 1110.5xx.

In 2003 werden alle nog actieve locomotieven van de bouwserie Rh 1110 en Rh 1110.500 uit dienst genomen. Sommige locs zijn nog rijvaardig en worden regelmatig ingezet op museumritten.

Op mijn modelbaan zijn zowel de oude als de nieuwe versie van de reeks 1110 vertegenwoordigd. Met alle 6 assen aangedreven is het Roco model een echte krachtpatser. Onze loc met de nieuwe looks trekt een express goederentrein met uitsluitend koelwagens. Dergelijke sneltreinen voor goederen ontstonden in de jaren "80 en waren het equivalent voor de toenmalige TEE treinen. Ze werden soms dan ook TEEM genoemd waarbij de m voor "marchandises" staat. Veel kans dat de sinaasappel die vandaag bij jou in de keuken ligt gisteren met de trein uit het zuiden naar hier is gebracht!

17-07-2019 om 09:22 geschreven door Roger

Ik ben reeds digitale fan vanaf het eerste uur. Ik kocht me indertijd dan ook snel een startset van de firma Lenz en enkele decoders. De nog niet omgebouwde analoge locs reden toen nog rond op kanaal 0 dat daarvoor speciaal voorzien was. Een decoder inbouwen was ook wat complexer dan tegenwoordig. Om een lang verhaal kort te maken: veel van die locs met decoders van toen zijn ondertussen meer dan 20 jaar oud en rijden nog vlot hun rondjes zonder problemen.

Dat kan ik echter jammer genoeg niet meer zeggen van de V2+ decoders van Lenz. De eerste 2 daarvan gaven de geest na enkele minuten rijden. OK, de firma Lenz deed niet moeilijk en de decoders werden gratis vervangen maar dat was niet het einde van de problemen. De nieuwellingen slaan soms op hol waarbij de trein naar maximale snelheid gaat en niet meer kan gestopt worden, enkel een algemene noodstop kan nog redding brengen. Als klap op de vuurpijl was er onlangs een trein op een nieuw opstelspoor die ongevraagd achteruit begon te rijden en waarbij een 75€ duur personenrijtuig van Acme op de vloer belandde waardoor de draaistellen afbraken. Goedkoop is dus nog maar eens niet hetzelfde als beterkoop. Volgende keer toch eens bij de concurrentie (ESU & Co) kijken.

15-07-2019 om 08:17 geschreven door Roger

In de jaren 1970 werd besloten een opvolger voor de locomotieven van de serie 110 te ontwikkelen. De ontwikkelingen stonden onder leiding van de firma Krauss-Maffei uit München-Allach waar in 1974 de eerste locomotief werd opgeleverd. Naast Krauss-Maffei bouwden ook Henschel en Krupp deze locomotieven. De elektrische installatie werd verzorgd door Siemens, AEG en BBC.

De laatste serie locomotieven was niet strikt noodzakelijk voor de bedrijfsvoering van de Deutsche Bundesbahn (DB) maar redde op dat moment een deel van de werkgelegenheid in de Duitse industrie. Er werden in totaal 227 stuks van dit type gebouwd.

Deze locs reden vooral passagierstreinen en kwamen ook regelmatig tot in Oostenrijk. Ze waren 150km/u (na 1980 160km/u) snel bij een vermogen tot 3700 kW.

Ze reden ook een tijd de S-Bahn Rhein-Ruhr. Een trein bestond uit rijtuigen van het type x met een stuurstand aan de ene zijde en een locomotief van deze serie de 111 aan de andere zijde. Later werden de locomotieven vervangen door locomotieven van de serie 143. 

De locomotief 111 227 was de laatste uitgerust met conventionele wisselstroom (AC) techniek. 

Op mijn baan verblijven 2 locs van de serie 111. Beide zijn van Roco en rijden voortreffelijk. De rode versie op de foto trekt een goederentrein beladen met containers en opleggers.In onze ideale modelwereld worden vrachtwagens over langere afstand zo veel mogelijk van de baan gehaald en per trein naar hunbestemming gebracht. Veilig en goed voor het milieu en de files worden er een stuk kleiner door. Ik ben ook nog de eigenaar van een blauw-ivoorkleurige versie die een personentrein uit de jaren 70-80 trekt. 

14-07-2019 om 09:19 geschreven door Roger