Beertje Colargol is het geestelijk kind van de Franse Olga Pouchine, die de verhalen over Colargol verzon in 1960 voor haar zoontje.
De televisieserie met poppen werd in de jaren zeventig gemaakt door Albert Barillé, samen met de Poolse animator Tadeazs Wilkoz. De serie was erg duur omdat er gewerkt werd met poppen en men dus enkel heel langzaam kon werken. Een stukje animatie van nog geen kwartier kostte meer dan honderdduizend gulden.

In de Engels sprekende landen werd hij 'Barnaby the Bear' genoemd, en in Canada is hij bekend als 'Jeremy the Bear'.

Ook in Vlaanderen en Nederland kwam Beertje Colargol op de buis. Verschillen zijn niet heel erg duidelijk wegens te weinig info. De intro's en de stemmen waren anders. In Vlaanderen leefde Beertje Colargol in het Mooibos, in Nederland was dat het Bloesembos.

De Vlaamse versie van Beertje Colargol was samen met Bollie en Billie, Vrouwtje Theelepel, later Boes en Ovide, een jaar lang te zien in het zondagochtendprogramma 'Zoetekoek' op BRT1 eind jaren '80.

Waar ging het nu ook alweer over ?

Beertje Colargol woont samen met zijn ouders in Mooibos. Hij is een jong beertje dat wil zingen. Zijn ouders zijn er niet blij mee, want beren zingen nou eenmaal niet. Bovendien zingt Beertje Colargol vals. In het bos ontmoet Beertje Colargol een nachtegaal die héél mooi zingt. De nachtegaal vertelt dat dat komt door een fluitje in zijn keel. De Koning der Vogels maakt deze fluitjes, maar alleen voor kleine vogeltjes. Beertje Colargol besluit hem te bezoeken.

Dat lukt hem met behulp van de vogels die hem op een vliegend tapijt naar de Koning van de Vogels brengen. Weer thuis vinden zijn ouders het maar niks, en hij loopt daarom weg. Als de directeur van 'Circus Pimoulu' Colargol dan hoort zingen, krijgt hij een baantje in het circus. Als Colargol het circus weer wil verlaten, sluit Pimoulu hem op want hij wilt zijn ster niet kwijt. Maar één van Colargol's vrienden helpt hem ontsnappen.

Colargol wil dan leren zwemmen, maar hij wordt de zee ingesleurd en opgepikt door een schip dat op weg is naar de Noordpool. Op het schip moet hij hard werken, maar hij ontsnapt van het schip en wordt vriendjes met een pinguïn. Ook ontmoet zijn vriendinnetje Nordine op de Noordpool.

Na dit avontuur besluit hij naar de maan te gaan, om de sterren te zien. Uiteindelijk reist hij dan de hele wereld rond.

De Fransman Claude Laydu is de geestelijke vader van Barend de Beer (Nounours in het frans).

De serie komt in frankrijk voor het eerst op de buis in december 1962. Van januari 1964 tot maart 1965 werd Barend de Beer in Nederland door de ncrv nagesynchroniseerd uitgezonden. De uitzendingen waren in het begin nog onregelmatig maar na 60 afleveringen werd Barend zes dagen per week uitgezonden. In juni 1968 start de nts met een nieuwe serie van 122 afleveringen.

Barend (stem Jan Duiveman) kwam samen met zijn baasje, de Zandman (stem Piet Ekel), op een wolk aanzweven en daalde dan via een trap af in de huiskamer van de kinderen, Klaasje (stem Joke van den Berg) en Pimpernel (stem Sylvia Schippers).

Als Barend te lang bij de kinderen bleef haalde de Zandman hem weer op, en nadat Barend met zijn zware stem ‘Welterusten’ had geroepen gingen alle kleintjes slapen.

1e aflevering: 01-10-1972
NOS

Hoog in de wolken, in een luchtkasteel, woont Ti Ta Tovenaar met zijn dochter Tika. Hij probeert al tijden om aardbesiën in kamelen te veranderen. Het is hem, meen ik, nooit gelukt. Er gaat ook nogal eens iets mis met de toverkunsten van vooral Tika. Maar die moet alles ook nog leren, natuurlijk. Vooral het heertje uit het dorp beneden op de grond is slachtoffer van de mislukte toverpogingen. Maar ook de andere dorpsbewoners (het kruideniertje, de ober, de agent) ontkomen niet aan allerlei vreemde gebeurtenissen. Dan zit daar zomaar een aapje op de stoel! En dan is het plotseling weer weg........

Over aapjes gesproken, eerst was er Tato en later Titi. In de latere afleveringen maakten we nog kennis met Opa, Kwarkje en Grobelia uit het Grobbedal. De serie werd uitgezonden in dagelijkse afleveringen van zo'n 4 minuten. Later werd de serie nog eens herhaald, maar nu in afgeronde verhaaltjes van ongeveer een half uur. Ti Ta Tovenaar was een grote hit getuige ook de enorme hoeveelheid produkten die uit de serie voortkwamen. Boeken, platen, verzamelplaatjesalbums, toverkijker met toverstrips. Ja, zelfs een Albert Hein papieren boodschappenzak.

In 1992 werd door Disky een serie van vijf videobanden uitgegeven. Vanaf 2000 volgden er, nu door de firma Bridge Ent., nog eens vijftien (drie dubbelboxen plus acht losse banden) en een DVD. In 2003 is de serie weer te zien op televisie: op zondagmorgen bij de zender Yorin.