Nederlands cabaretier, onder meer bekend van zijn programma's samen met Gerard Cox en het duet Vluchten Kan Niet Meer met Jenny Arean.
1960 - 1966 Frans Halsema wordt als Franciscus Aert Maria Halsema op 1 september 1939 in Amsterdam geboren. Na onafgemaakte opleidingen bij de MULO en de banketbakkersschool en diverse baantjes treedt hij op in cafés en op bruiloften en partijen, zichzelf begeleidend op accordeon en piano. Tijdens zijn militaire dienstplicht (1958-1960) krijgt hij een schrijversopleiding en is hij in de gelegenheid 's avonds naar de cabaretschool van Bob Bouber in Amsterdam te gaan. Halsema debuteert in 1960 als cabaretier in het Pauze-Cabaret in de City Music Hall te Amsterdam. Een jaar later wordt hij pianist bij cabaret Lurelei van Eric Herfst en Ben Rowold. In 1964 presenteert Halsema samen met Rowold voor de VPRO-radio het amusementsprogramma Parlando. Na Lurelei treedt de cabaretier toe tot het ABC-cabaret van Wim Kan en Corry Vonk.
1967 - 1984 Halsema verlaat het gezelschap in 1967 en start een freelancecarrière. Hij ontmoet Gerard Cox in Klein Bellevue in Amsterdam. Samen met Adèle Bloemendaal spelen ze in 1968 het succesvolle programma Met Blijdschap Geven Wij Kennis. Het duet Vluchten Kan Niet Meer met Jenny Arean uit de musical En Nu Naar Bed van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink wordt een grote hit. Samen met Gerard Cox speelt Halsema vanaf 1973 nog twee seizoenen het programma Wat Je Zegt Dat Ben Je Zelf. Na de breuk met Cox staat Halsema op het toneel met zijn eerste onemanshow Ik, Ik En Nog 's Ik, gevolgd door de programma's Je Moet Er Geweest Zijn (samen met Guus Vleugel geschreven), Is Die Kruk Vrij (in 1981 met het muzikale damestrio The Angels Of Hope en regisseur Bram Vermeulen) en Dag Droom (1983). Op 24 februari 1984 overlijdt Frans Halsema op 44-jarige leeftijd aan keelkanker.
2005 De dvd De Laatste Tango is een hommage aan de cabaretier, samengesteld door diens zoon Marijn Halsema. De dvd bevat opnamen van succesnummers als Voor Haar, Zondagmiddag Buitenveldert, Miriam, Ik Mis en de originele theaterversie van Vluchten Kan Niet Meer met Jenny Arean. Daarnaast zijn liedjes te zien uit het tv-programma Frans Halsema In Spanje (1968) en privé-filmpjes. Als extra is de complete one man show Ik, Ik En Nog Eens Ik met Ruut Weissman uit 1979 op de dvd gezet.
Populair duo, dat halverwege de jaren zeventig van hippie-songs overstapt naar christelijke luisterliedjes voor volwassenen en kinderen.
1965 Elly Nieman (7 april 1946) wordt geboren als oudste van vijf kinderen in een winkeliersgezin in Hilversum. Al op jonge leeftijd schrijft ze liedjes en zingt ze die op school, in de kerk of in het clubhuis. In 1965 wint ze het Cabaret der Onbekenden. Hoofdprijs is het maken van een elpee voor Philips. Naast voornamelijk eigen nummers, zingt ze ook door anderen geschreven materiaal. O.a. van Lennaert Nijgh en Guus de Bakker.
1967 Rikkert Zuiderveld (Groningen, 5 februari 1947) groeit op in een onderwijzersgezin. Tijdens de middelbare school-periode houdt hij zich bezig met het schrijven van gedichten en liedjes. Als student geschiedenis in Amsterdam leert hij Job Pannekoek kennen. Via hem komt hij in contact met platenmaatschappij Philips, waarvoor hij de elpee Achter Glas opneemt. Pannekoek brengt hem ook in contact met Elly Nieman. Al snel zijn Elly & Rikkert een paar.
1968 Samen met Boudewijn de Groot scoort Elly Nieman een grote hit met het duet Meester Prikkebeen. Het duo was bij elkaar gebracht door Lennaert Nijgh. Elly en Rikkert blijven afzonderlijk optreden maar worden steeds vaker samen geboekt, zeker als ze in 1968 in het huwelijk treden.
1969 Op aandringen van producer Tony Vos maken Elly & Rikkert een duo-plaat, Een Ander Land. Het is een typisch hippie-album, vol filosofisch-mythologische teksten waarin het duo zich afzet tegen de gevestigde orde. Het album is behoorlijk succesvol.
1970 Geheel in de tijdgeest verhuizen Elly & Rikkert naar het platteland. Met producer Tim Griek neemt het duo het album De Draad Van Ariadne op. Ook deze elpee staat vol met hippiemuziek en één kinderliedje: De Kauwgomballenboom.
1971 De Kauwgomballenboom wordt op single uitgebracht en haalt de tipparade. Deze bescheiden notering is echter geen goede afspiegeling van de enorme populariteit van dit liedje bij kinderen. Ook de opvolger Alles Is Vrij geniet grote bekendheid. Later in het jaar volgt het album Parsifal, een soortgelijke plaat als het succesalbum De Draad Van Ariadne.
1972 Samen met Dimitri van Tooren nemen Elly & Rikkert het kinderalbum Het Oinkbeest op.
1973 De elpee Maarten En Het Witte Paard is een muzikaal sprookje voor volwassenen. Ondertussen verhuizen Elly & Rikkert naar Drenthe, waar ze hun intrek nemen in een commune. De mensen daar hebben een grote inbreng in het album Adem.
1974 Het uiteenvallen van de commune vormt de inspiratie voor de elpee Sta Op En Wandel.
1975 - 1983 Elly & Rikkert laten zich bekeren. Het geloof vindt ook zijn weerslag in de songteksten op de albums Levend Water, Al Je Haren Zijn Geteld, De Late Regen en Zend Mij. Een tijdlang treedt het duo alleen in religieuze kringen op.
1984 Het duo neemt enige afstand van het geloof met het album Maskers Af. Deze staat niet meer bol van (verwijzingen naar) bijbelverzen, maar behandelt realistische items als materialisme, politici en Freek De Jonge. Voor het eerst sinds jaren is het duo weer te horen bij andere omroepen dan de EO.
1985 Voor het aan EMI geliëerde Disky produceert het duo het project In Verwondering, waaraan onder andere Hans Vermeulen en Ruth Jacott meewerken.
1986 De opvolger Het Hart Op De Tong laat eenzelfde licht-kritische toon horen.
1988 Tijdens de opnamen van het album Jarenlang verongelukt producer Tim Griek. Verschillende teksten roepen hem in herinnering.
1990 Het duo maakt een album vol kinderliedjes.
1991 Het album Koorddanser bevat het nummer Rosa, over een meisje dat seksueel misbruikt is. Elly, zelf incestslachtoffer, krijgt daar veel reacties op. Naar aanleiding van dit nummer treedt ze geregeld op tijdens manifestaties van hulpverleningsorganisaties.
1995 Deze thematiek is ook aanwezig op de cd De Tranen Van De Kleine Mensen. Het nummer Anders handelt over mensen met een meervoudig persoonlijkheidssyndroom (MPS), iets wat veel bij incestslachtoffers voorkomt.
1997 Rond het verschijnen van de cd Van Het Water En De Oever geeft het zingende duo een benefietconcert om straatkinderen in Brazilie aan adoptieouders te helpen.
1998 Toneelstichting Tosti maakt van het album Het Oinkbeest een musical. Zesenveertig kinderen voeren het stuk op. Het duo werkt mee aan Uit De Wind, een cd rond het thema incest, de psychiatrie en rouwverwerking. Het is een project waaraan ook andere vocalisten en componisten meewerken. Van Elly & Rikkert verschijnt het dubbelalbum 30 Jaar Onderweg, dat een bloemlezing biedt uit hun oeuvre. Tien nummers worden hiervoor opnieuw opgenomen, waarbij o.a. Boudewijn de Groot, Dimitri van Tooren, Ernst Jansz, Johan Verminnen en Hans Vermeulen hun medewerking verlenen. Het verschijnen van de plaat is tevens de aanleiding voor een uitgebreide theatertournee. Het duo werkt zelf mee aan Over The Ages van Dick Le Mair en het radioprogramma Andermans Veren.
1999 Voor het eerst stelt het duo op veler verzoek een kerst-CD samen met zowel oude als nieuwe nummers. In dezelfde tijd komen er twee kinder-kerstmusicals uit: Piekobello en Glitter. Ook dit jaar zijn Elly & Rikkert te horen op een album van van Dick Le Mair met de titel Pilgrimage.
2000 Elly & Rikkert treden nog steeds enkele malen per week op, zowel met kinderprogramma's als met concerten voor volwassenen. Hierbij worden ze begeleid door percussionist Dick Le Mair en Jan Borger op toetsen. Violist Peter van Essen speelt af en toe ook mee. Naast de reguliere concerten treedt het paar ook regelmatig op in kerken, scholen, instellingen voor gehandicapten etc. Het werk dat het duo verricht gaat niet onopgemerkt, ze worden tijdens de jaarlijkse lintjesregen koninklijk onderscheiden. In november verschijnt het album Reisverhalen. Hierop staan luisterliedjes, ballades en zelfs wat steviger werk. Voor kinderen verschijnt de cd De Ark Van Stekeltje Gaat Op Reis.
2002 Elly & Rikkert presenteren samen met kinderkoor Vredoza op 1 juni hun album Bûter, Brea En Griene Tsiis. De cd bevat Friese vertalingen (ondermeer door Syb van der Ploeg, de neef van de zanger van De Kast) van liedjes die eerder in het Nederlands verschenen op hun laatste drie kinderalbums. Geloven Als Een Kind is een muziekboek plus cd met liedjes voor de kinderviering.
2003 Gefeliciteerd! is een kinder-cd waarop wordt meegezongen door de Fountainkoren uit Soest onder leiding van Liesbeth en Wilma van den Akker. Het album bevat een bonus-cd met zes kerstliedjes.
2004 Elly & Rikkert zijn betrokken bij de Karungu Kids, een project voor zo'n dertig weeskinderen in Kenia, Afrika. Zang van deze kinderen is te horen op een aantal kinderplaten van het duo. Voor kinderen verschijnen ook de verhalenbundel Door Het Brilletje Van Elly, de cd Op Reis, Op Reis en de dvd Kinderconcert. Voor volwassenen verschijnt de dvd Al Die Jaren met liedjes die in de loop der tijd voor tv-specials zijn opgenomen en Een Mens Is Nooit Te Fout Om Te Leren, een boekje van Rikkert met 150 oneliners over God en mensen. Vanaf 8 december verzorgt het duo weer kerstconcerten begeleid door Jan Borger, Dick Le Mair en Rob Vermeulen.
2005 De Steen Is Weg is een compilatie van liedjes rond Pasen, zowel voor kinderen als volwassenen, samengesteld door Co Hermans van het label Disky. De cd De Omgekeerde Wereld komt voort uit het bezoek aan het weeshuis in het Afrikaanse dorpje aan de rand van het Victoriameer. Het duo vertaalt en bewerkt enkele Afrikaanse liedjes en laat ze inzingen door de Kids Crew, Spetters, Friends en de Ridderkerkse Kinderkoren. De Engelstalige versie van de cd heet Amani/Peace.
2006 Ter gelegenheid van het 40-jarig artiestenjubileum van Elly & Rikkert schrijft de journalist Herman Veenhof het boek Vrije Vogels (De Omgekeerde Wereld Van Elly En Rikkert) over het leven van het duo. Voor het geschiedenisprogramma Andere Tijden van de NPS treden Elly & Rikkert voor het eerst sinds jaren weer op in De Waag te Haarlem met naast vaste begeleiders Jan Borger en Dick Le Mair ook bijdragen van Jaap van Beusekom en Joost Belinfante van CCC Inc. Elly maakt voor de EO het kinderprogramma Elly En De Wiebelwagen. Veertien liedjes over bijbelverhalen uit dit programma, gezongen samen met De Spettertjes van kinderkoor De Spetters, verschijnen in oktober op cd.
2007 Na veertig jaar brengt Rikkert Zuiderveld zijn tweede soloalbum uit: Solo.
Leidse formatie die midden jaren '70 het Nederlandse antwoord is op de Engelse glamgolf, aangevoerd door Slade, The Sweet en Mud. Dankzij een ijzersterk imago (oogverblindende kleding en opvallende kapsels) en pakkende singles heeft de band in Nederland en België veel succes. Na het wegebben van de glitterrage gaan de muzikanten verder als het productiebedrijf Cat Music.
1973 Geertjan Hessing, Erwin van Prehn, Aart Mol en Cees Bergman besluiten kort voor een zomervakantie in Spanje tot het oprichten van een groep. De muzikanten kennen elkaar reeds enkele jaren uit de muziekwereld van Leiden. Vanaf het begin is het motto: 'wat er ook gebeurt, we blijven bij elkaar'. Het verblijf aan de stranden van Lloret de Mar wordt gebruikt om plannen te smeden, waarbij vooral het succes van Mud, The Sweet en Slade als lichtend voorbeeld dient. In september wordt de groep gecompleteerd met toestenist Michael Eschauzier. In de eerste single worden de ervaringen aan het Spaanse strand verwerkt. De titel verwijst naar de aanmoediging van de vakantievriendinnen die hoorden van de wilde plannen: (We hope you're gonna) Hit The Big Time, die opgenomen wordt met producer Jaap Eggermont (ex-Golden Earrings). De band doet nog dat jaar de eerste optredens, als voorprogramma van Golden Earring. Het is Earring-zanger Barry Hay die de bandnaam bedenkt, terwijl kunstenaar Wim T. Schippers het logo voor zijn rekening neemt. De band modelleert zich naar de Britse voorbeelden: opvallend piekhaar en matje in de nek, glimjasjes, strakke kruippakjes en torenhoge plateauzolen.
1974 In februari komt de eerste single Hit The Big Time uit. Toetsenist Michael Eschauzier besluit de band te verlaten. Hij wordt in mei vervangen door Elmer Veerhoff. Hit The Big Time bereikt de 28ste positie in de Veronica top 40. Catapult treedt veel op in Nederland, België en Duitsland. De tweede single Let Your Hair Hang Down wordt een groot succes, het nummer haalt de 5de plaats in de top 40, nadat het Treiterschijf is geweest bij Radio Noordzee. Op de golven van dit succes wordt de single ook uitgebracht in Oostenrijk, Zwitserland, Engeland en Duitsland. In augustus en september worden met Jaap Eggermont in de studio van Phonogram en Frans Peters opnamen gemaakt voor de debuut-LP. Het jaar wordt afgesloten met een top 10-succes met het Catapult op het lijf geschreven Teeny Bopper Band.
1975 In januari 1975 komt het debuutalbum Catapult uit. De plaat wordt door Muziekkrant Oor ongenadig afgekraakt, maar wordt - desondanks - een bescheiden succes. Toch is Catapult ook dit jaar een groep die het van de singles moet hebben: Seven Eleven en The Stealer.
1976 De nieuwe single Remember September wordt nog wel troetelschijf bij Hilversum 3, maar dat kan niet verhullen dat het langzaam maar zeker minder wordt met de glambands. Nieuwe rages dienen zich aan en dat ondervindt ook Catapult. Er verschijnen nog wel singles, die steeds minder succes hebben in de hitparades, en later dat jaar nog de verzamel-LP Catapult. De inspiratie om zich nog in te spannen voor het zieltogende Catapult wordt kleiner, als de groep langzamerhand steeds meer materiaal schrijft en inspeelt voor andere artiesten en groepen. Zo profiteren vanaf 1976 onder meer André Hazes, Patricia Paay, Rita Hovink, Barry Hughes, André van Duin, Imca Marina, Lia Velasco en Liberation Of Man van het hitgevoelige materiaal dat de muzikanten aanleveren. Het toepasselijk getitelde Here We Go is in november de laatste single van Catapult die de top 40 weet te halen.
1977 Terwijl de media en platenkopers het laten afweten, de single Disco Njet - Wodka Da flopt, is Catapult op het podium nog wel een succes. Ook in het buitenland, zo wordt er in mei opgetreden in Oost-Duitsland, waar zelfs tv-opnamen worden gemaakt.
1978 Nieuwe singles floppen opnieuw, maar Catapult begeleidt dit jaar wel de drie Haagse zusjes The Internationals bij het Nationale Songfestival.
1979 Vanwege gebrek aan succes heft Catapult zich op. In het Feest-paleis in Beervelde (België) wordt op 23 december het laatste optreden gedaan.
1980 Het credo 'wat er ook gebeurt, we blijven bij elkaar' blijft gehandhaafd. De muzikanten richten Cat Music op, een studio en productiebedrijf waar men artiesten begeleidt en songs aanlevert. Om de - negatieve - associatie met Catapult te voorkomen voeren de muzikanten vanaf die tijd hun eigen werk uit in velerlei vermommingen, zoals The Surfers (Windsurfin'), Snoopy (No Time For Tango), The Monotones (Mono), Master Genius (Let's Break), De Videokids (Woodpeckers From Space, met zang van Peter Slaghuis), Rubberen Robbie (De Nederlandse Sterre Die Strale Overal), Holland (Aanvallen!), Ome Henk en Irene Moors & De Smurfen (No Limits). Zo blijft Catapult, zij het meer achter de schermen, ook in de jaren '80 en '90 een stempel op de polderpop drukken. Het glitterpak wordt af en toe nog eens uit de kast getrokken om in Leiden of omgeving een reünie-optreden te doen.
Adolphus (Dolf) Brouwers (Utrecht, 31 augustus 1912 Den Haag, 23 september 1997) was een Nederlands operazanger en komiek. Hij werd op zestigjarige leeftijd ontdekt door Wim T. Schippers en groeide als Sjef van Oekel uit tot hoofdrolspeler in een televisieshow van Schippers en in een reeks stripverhalen, getekend door Theo van den Boogaard.
Brouwers werd geboren te Utrecht en groeide op in Den Haag. Op zijn twaalfde werd hij timmermansknecht in Scheveningen, maar op zijn veertiende werd hij kappersknecht. Tot de klanten van Brouwers, die in de kapsalon graag operetteliederen zong, behoorden Prins Hendrik, en de directeur van het Scalatheater in Den Haag. Toen de laatste Brouwers hoorde zingen, vroeg hij hem voor het operettekoor van het theater. Bij het koor ontmoette Brouwers zijn vrouw Greet. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij opnieuw kapper en later reisleider. In de jaren vijftig schreef hij met tekstdichter Jack Bess liedjes onder het pseudoniem D. Goldstein, evenwel zonder succes. Toch was Dolf Brouwers vlak na de oorlog vaak op de radio te horen met het bekende lied "Eens zal de Betuwe in bloei weer staan".
In 1972 werd Brouwers ontdekt door Wim T. Schippers. Schippers zocht voor de Fred Hachéshow iemand voor een bijrolletje als de patatbakker 'S. van Oekel' uit het Belgische plaatsje Reet. (De naam had Schippers in België op een bedrijf in auto-accessoires zien staan.) Hoofdrolspeler Harry Touw dacht meteen aan Brouwers, die hij kende van de Haagse Artiesten Club. Brouwers gaf zijn personage de voornaam 'Sjefke' en kreeg vervolgens van Schippers verschillende bijrollen in het programma. In de volgende programmareeks, Barend is weer bezig, met IJf Blokker als 'Barend Servet' werd Brouwers' rol, nu als 'Sjef van Oekel', al belangrijker. Brouwers introduceerde een geheel eigen taalgebruik, vol Schippersvondsten als 'reeds', 'pardon reeds', 'dat ben ik dus' en 'ik word niet goed'. Op 9 april 1973 werkte Brouwers als Sjef van Oekel, directeur van Radio Stereo Petat, mee aan een eenmalige uitzending van klassieke muziek door het Comité Nederland Muziek vanaf het sportvissersschip MV De Morgenster, als persiflage op de een week eerder aan de grond gelopen zeezender Radio Veronica.
Af en toe barstte hij in de shows ook in zingen uit, wat Brouwers heel goed kon als ex-operettezanger, maar hier dik aanzette en met opzet net niet op toon. Nationaal bekend werd hij met het lied "Vette Jus" (1973), dat hij vanachter een volgeladen tafel zong, waarna hij tenslotte ter aarde stortte te midden van de borden en schotels. Uit hetzelfde jaar dateert "Juliana onze vorstin", een tekst van Schippers en Gied Jaspars; volgens de hoestekst van de single geschreven 'N.a.v. het 25-jarig jubileum van H.M. de Koningin'. Tenslotte kreeg hij in het seizoen 1974-1975 zijn eigen televisieprogramma: Van Oekels Discohoek.
Populairste televisiepersoonlijkheid Nadat Van Oekel tijdens de Kerstuitzending in de fietstas van zijn sidekick ir. Evert van der Pik (Jaap Bar) had gekotst, begon Henk van der Meyden een actie tegen het programma. De lezers van het tijdschrift Muziek Expres verkozen Sjef van Oekel echter tot populairste televisiepersoonlijkheid van 1974. In het seizoen 1978 was Brouwers tien afleveringen te zien als de verlopen nachtclubeigenaar 'Waldo van Dungen' in Het Is Weer Zo Laat (Waldolala). In 1979 nam hij een single op met Herman Brood (Nooit Meer Terug Naar Die Rotschool), en in 1980 volgde de carnavalskraker Oei Oei Dat Was Lekker. In 1981 speelde Brouwers in de serie De lachende scheerkwast, opnieuw geschreven door Wim T. Schippers. In 1984 speelde hij nog een bijrol in de serie Op zoek naar Yolanda.
Inmiddels was hij bezig afscheid te nemen van zijn personage. Onder zijn eigen naam werd hij in 1983 "parlementáár verslaggever van de Vara" in het VARA-radioprogramma Paviljoen Drie van Felix Meurders, en in 1985 nam hij onder zijn eigen naam de single Oh, Wat Is Het Toch Fijn Om Gelukkig Te Zijn op, die net geen hit werd. Met de show "De ondergang van de Onan" (waarmee een passagiersschip werd bedoeld waarop alle personages (in een zogenaamd toneelstuk) nog eens in allerlei idiote situaties ten tonele verschenen) werd het tijdperk Van Oekel zo'n beetje afgesloten.
In de negende aflevering van Kinderen voor Kinderen in 1988 figureerde Brouwers tijdens het lied "Sneu" als een vader die tot grote schaamte van zijn dochter in een bulderend gelach uitbarstte op een voor hem zeer typerende wijze.
In 1995 deed Brouwers nog een serie korte interviews voor de tv met bekende Nederlanders, die hij meenam ergens op een buitenlocatie om in de van hem bekende stijl met deze mensen te spreken (zoals met de operettezanger Marco Bakker: "ik heb in uw kleedkamer bij uw kostuum ook zo'n rijzweepje zien staan, is dat nou voor SM... of zoiets?")
In 1995 reikte burgemeester Wim Deetman aan Brouwers de Gouden Speld van de stad Den Haag uit. In datzelfde jaar overleed Brouwers' echtgenote. Brouwers zelf overleed twee jaar later op 85-jarige leeftijd in zijn woning te Den Haag.
Op 3 oktober 2004 vond de première plaats van de voorstelling Dolf Brouwers, Ben Ik Dat? geschreven door Rob van Dalen, met Manou Kersting als Dolf Brouwers, Marieke van Leeuwen als zijn vrouw Greet, Clous van Mechelen als zichzelf, en Johnny Kraaykamp jr. als Wim T. Schippers. De regie was van Guusje Eijbers.
Taalverrijking Ook is Dolf Brouwers verantwoordelijk voor diverse hedendaags gangbare uitspraken in de Nederlandse taal. Verreweg de bekendste daarvan zijn "Als het ware ...", "Maar ik kwam van rechts", "Dat ben ik dus" en "Pardon ... Reeds!".
Strip Vanaf 1976 verscheen de succesvolle strip Sjef van Oekel in het tijdschrift Nieuwe Revu en in stripalbums. Het scenario was van Wim T. Schippers en de tekeningen waren van Theo van den Boogaard. De strips werden goed verkocht en er verschenen vertalingen in Frankrijk (waar de hoofdpersoon Léon van Oukel heette, later: Léon la Terreur), Duitsland (Julius Patzenhofer), Denemarken en Spanje. Brouwers ontving echter niets van het met de strip verdiende geld, hoewel hij wel werd afgebeeld. Bovendien wenste hij niet langer vloekend of in pornografische situaties in beeld te worden gebracht. In 1989 spande hij een rechtszaak aan. In 1991 besliste de rechter dat Brouwers niet langer mocht worden afgebeeld in obscene of pornografische scènes. Over de financiële vergoeding bereikten Schippers en Brouwers in 1992 een schikking, waardoor het hoger beroep geen doorgang hoefde te vinden.
1978 Doe Maar wordt opgericht door Ernst Jansz en bassist Piet Dekker, die samen actief waren in de Slumberland Band en als begeleiders van Boudewijn de Groot op diens elpee Waar Ik Woon En Wie Ik Ben. Drummer is dan nog Carel Copier en het repertoire bestaat uit een mengeling van Nederlandstalige punk, rock'n'roll, calypso en ook al een flinke dosis reggae en ska.
1979 Opname van de eerste elpee voor Telstar, het label van schlagerkoning Johnny Hoes. Op de hoes van de plaat pronkt bassist Piet Dekker als potloodventer met zijn geslachtsdeel, al verhult een slim geplaatste sticker veel. De single Ik Zou Het Willen Doen haalt de tipparade en de groep is regelmatig te zien in het clubcircuit.
1980 Piet Dekker verlaat de band en wordt tijdelijk vervangen door Joost Belinfante totdat Henny Vrienten diens plaats inneemt. Ook Vrienten heeft al een behoorlijke staat van dienst. Hij heeft eind jaren zestig deel uitgemaakt van Les Cruches. In 1977 maakt hij als Paul Santos een solo-elpee en als componist levert hij met evenveel gemak werk aan voor de Twee Pinten als voor Sammy America's Gasphetti. Ernst Jansz kent Vrienten nog van een tournee met Boudewijn de Groot. Bij Doe Maar geeft Vrienten een impuls aan het songmateriaal op het tweede album in de vorm van drie door hem geschreven nummers waarvoor drie eerder geplande skanummers opzij worden gezet: Wegwerpaansteker van Joost Belinfante, Man O Man van Ernst Jansz (dat later op de B-kant van De Bom verschijnt) en het instrumentale titelnummer Skunk (een samentrekking van de termen punk en ska).
1981 De single Sinds 1 Dag Of 2 van het album van Skunk wordt pas opgepikt wanneer op advies van de toonaangevende DJ Frits Spits de titel van de eerste single wordt veranderd in 32 Jaar. De muziekpers neemt Doe Maar nauwelijks serieus. Het jongere poppubliek doet dat wel, ondanks dat de teksten regelmatig over typische dertigersproblemen gaan. Henny Vrienten maakt van een aantal nummers van het Doris Day album een eigen dub-variant op Doe De Dub. Drummer Copier maakt in november plaats voor de jeugdige René van Collum (zoon van filmprogrammamaker Simon van Collem).
1982 De grote doorbraak volgt met de singles Doris Day en Is Dit Alles? beide van het album Doris Day En Andere Stukken. Doe Maar ontketent een rage die slechts vergelijkbaar is met The Beatles in hun hoogtijdagen, compleet met flauwvallende meisjes, platina albums en een gigantische verkoop van allerlei prullaria. Binnen enkele maanden ziet het halve land fosforgroen en zuurstokroze. De single De Bom schiet binnen de kortste keren naar de eerste plaats van de hitparade. René van Collum past niet zo goed bij de andere, veel oudere bandleden en wordt op zijn beurt vervangen door Jan Pijnenburg. Als die kort na zijn toetreden tot de band een auto-ongeluk krijgt neemt Van Collum nog een half jaar lang voor hem waar. Doe Maar ontvangt de Zilveren Harp. Jansz, Hendriks en Belinfante maken deel uit van de eenmalige supergroep De Orde (ook samen met Bram Vermeulen).
1983 Release van de elpee 4Us, in muzikaal opzicht het meest gewaagde (en geslaagde) werkstuk van de groep. De mix van reggae en ska is inmiddels een volstrekt eigen geluid geworden. Oosterse invloeden en dub-effecten zorgen voor het nodige avontuur. Door titels als Je Loopt Je Lul Achterna en Heroïne Godverdomme maakt het album bij de ouders van de veelal jonge fans vaak heftige reacties los. Dit generatieconflict wordt door de band treffend verwoord in de nummer-1 hit Pa. Ondertussen neemt de Doe Maar-rage zulke vormen aan dat de band een publiciteitsstop afkondigt en het aantal optredens minimaliseert. Het effect is echter averechts: de roddelpers blijft de meest onzinnige verhalen publiceren. De fans kunnen zich, in afwachting van nieuw materiaal, laven aan de live-dubbelaar Lijf Aan Lijf, waarop zij vooral zelf te horen zijn. Van Ernst Jansz verschijnt de debuutroman Gideons Droom.
1984 In de winter van 83/84 wijdt Henny Vrienten zich aan het maken van een solo-album, Geen Ballade. De single Als Je Wint, een duet met Herman Brood, is in februari een hit. Het solo-album wordt, in tegenstelling tot het groepsmateriaal, wel door de muziekpers geprezen. Ondertussen verlopen de opnamen voor een nieuw Doe Maar-album moeizaam. Halverwege besluiten de bandleden ermee op te houden. De single Macho laat horen waarom: de creatieve pijp is leeg. De band geeft op 14 april twee emotionele afscheidsconcerten in de Maaspoort in s-Hertogenbosch, die live door de televisie worden uitgezonden. Daarna gaat ieder zijns weegs. Het dubbelalbum Het Complete Overzicht houdt aan het eind van 84 nog even de herinnering levend.
1985 - 1990 Ernst Jansz duikt samen met Jan Hendriks op in The Midnight Hour en Rienne Va Plus. Vrienten, Belinfante en Pijnenburg spelen enkele jaren met o.a. Fay Lovsky, Jakob Klaasse en Jan de Hont bekende filmthema's in The Magnificent Seven. Vrienten ontwikkelt zich tot een gevierd componist van filmmuziek (o.a. In De Schaduw Van De Overwinning, De Prooi, Spoorloos). Verder zijn zowel Vrienten, Jansz als Hendriks actief als producer.
1991 In 1991 leidt het verschijnen van de compilatie De Beste Van Doe Maar tot een heuse Doe Maar-revival en verschijnt Sinds 1 Dag Of 2 (32 Jaar) opnieuw in de hitlijsten.
1992 Slechts een zaal vol genodigden is er getuige van dat tijdens een reünie van CCC Inc., eind 92 in de Amsterdamse Melkweg, de Nederlandse fab four weer op het podium staat om nog één keer Joost Belinfantes klassieker Nederwiet te spelen.
1994 Het Doe Maar-oeuvre blijft in de jaren negentig onverminderd populair. Op dansavonden in het clubcircuit komen regelmatig liedjes als Sinds Een Dag Of 2 en Smoorverliefd voorbij. Het Complete Hitoverzicht staat enkele maanden lang in de albumlijst.
1996 De behoefte aan nieuw materiaal van Doe Maar kan worden gestild met een dubbel-cd van het afscheidsconcert in de Maaspoort in Den Bosch. Van dit concert verschijnt ook een videoband. Een reünie zit er echter niet in, zo vertellen de bandleden telkens in interviews. Wel zingt Henny samen met Herman Brood weer eens 32 jaar (ter gelegenheid van Hermans verjaardag in 50 jaar omgedoopt) de hitparade in.
1999 Op 2 november maakt Doe Maar tijdens een persconferentie in het Nationaal Pop Instituut bekend weer bij elkaar te komen. Heel Nederland is in rep en roer. Elke krant en elke (Nederlandse en Vlaamse) televisiezender besteedt er aandacht aan en de Doe Maar-hits zijn overal te horen. De band kondigt twee concerten in Ahoy aan (het worden er zestien) plus een nieuw album dat voor april 2000 staat gepland. De reünie wordt gesponsord door telefoonbedrijf Dutchtone, iets waar de bandleden vroeger altijd mordicus tegen waren.
2000 Via platenmaatschappij V2 verschijnt een compilatie-cd waarop de artiesten Postmen (met Def Rhymz), Bløf, Skik, Rowwen Hèze, Trijntje Oosterhuis, Caesar, Prodigal Sons, Grof Geschut, Daryll-Ann, Abel, Heideroosjes, Marcel de Groot, Bob Fosko en Osdorp Posse bijdragen leveren. Als voorloper van het album Klaar verschijnen tegelijkertijd twee singles, Watje en Als Niet Als. Het boek Doe Maar Het Virus - Het Boek verschijnt. Het is zonder medewerking van de band geschreven door Oor-journalist en voormalig winnaar van de pop-persprijs Tom Engelshoven. Watje berijkt de Top 10 in de hitparade. en op de dag van het eerste Ahoy' optreden ontvangt de band een platina plaat voor het album Klaar. De PTT geeft een Doe Maar postzegel uit. Supermarktketen Dirk van den Broek biedt tijdens een op=op actie de eerste vier albums van Doe Maar voor 14,95 aan. Dit schiet menig muziekwinkel in het verkeerde keelgat, maar platenmaatschappij RAM zegt er niks tegen te kunnen doen. Het live album Hees Van Ahoy verschijnt. Het Popinstituut heeft de primeur. Op haar website is het van de live-cd afkomstige nummer Belle Helène te downloaden voordat het album in de winkels ligt. Aan het eind van het jaar blijken de concerten in Ahoy' de bestbezochte van 2000 te zijn. In totaal 173.634 mensen waren bij de reünie-optredens aanwezig.
2005 In november wordt officieel bevestigd dat er een musical komt over de band Doe Maar. Bandleden Henny Vrienten, Ernst Jansz en Jan Hendriks zijn dat met theaterproducent V&V van Albert Verlinde overeengekomen. De muzikanten zullen niet zelf op het podium staan, hun rol wordt ingenomen door acteurs en vocalisten waaronder Lenette van Dongen en Kim-Lian. Volgens V&V wordt de voorstelling in de sfeer van de Abba-musical Mamma Mia gemaakt.
2006 Tekenaar Barbara Stok maakt een stripversie van Is Dit Alles? De strip maakt onderdeel uit van Strips In Stereo, een boek en cd met veertien stripversies van veertien Nederlandstalige liedjes. De uitgave wordt in maart in Paradiso gepresenteerd aan de vooravond van de Boekenweek 2006.
2007 Leden van Doe Maar zijn op 28 januari aanwezig tijdens première in Tilburg van de musical Doe Maar. De recensies zijn zeer lovend en de musical is in mei de grote winnaar tijdens de uitreiking van de John Kraaijkamp Musical Awards 2007 met naast de publieksprijs ook prijzen voor Daniël Boissevain, Annick Boer, Pieter van de Waterbeemd en Jan Elbertse. Het is 25 jaar geleden dat Doe Maar voor het eerst een nummer 1 hit scoorde met De Bom. Ter gelegenheid hiervan brengt platenmaatschappij CNR op 5 februari het nummer opnieuw uit in een gelimiteerde oplage op zowel cd als roze vinyl. Daarnaast worden alle nummers van Doe Maar voor het eerst samen in één box verzameld onder de titel Echt Alles.
2008 Doe Maar treedt 10 en 12 juli op in de Rotterdamse Kuip. Het is de eerste keer dat de band een stadionconcert geeft.
