Inhoud blog
  • 1 jaar later
  • Foto's toegevoegd
  • De eerste werkdag
  • De eerste dagen thuis
  • De botafumeiro in beeld
    Zoeken in blog

    Over mijzelf
    Ik ben mark dejongh
    Ik ben een man en woon in Sint Gillis-Waas (Belgie) en mijn beroep is ziekenhuisapotheker.
    Ik ben geboren op 23/08/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: joggen, tafeltennis, fietsen.
    ik heb ook een mooie verzameling van meer dan 64.000 kroonkurken uit 200 verschillende landen. Maar veel belangrijker, al meer dan 35jr. gehuwd met Irma en vader van vele lieve kinderen : Christophe, Thomas, Tine, Katrijn, Frederik, en Roeland.
    opa gaat op stap
    Relaas van de wandeltocht van St. Gillis-Waas naar Santiago de Compostela
    112 dagen op pelgrimstocht : ontdekken, ontmoeten, onthaasten.
    13-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sneeuwwandeling vervolg

    "jour de pénitence!?" Vol goeie moed op weg!



    Niets houdt ons tegen





    "Picknick" met verkleumde handen, terwijl het sneeuwt en waait...





    Nog "maar" 4.5km te gaan. We zullen het halen !


    13-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Impressies van de sneeuwwandeling


















    13-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    12-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wonder of klein mirakel?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Na een copieus avondmaal in het "Centre d'Accueil" op de Col de la Loge slapen we heel goed na de zware tocht van gisteren.
    Maar er wacht ons een heel mooi stuk vandaag : Via Col du Béal stappen we naar Col des Supeyres. Bij mooi weer kan je vanop de bergkam de Alpen zien aan de ene kant en de Puy-de-Dome en andere uitgedoofde vulkanen aan de andere kant.
    Naar het schijnt echt supermooi. We zien het wel zitten.
    Omdat in de Col de Béal de chauffageleidingen kapotgevroren zijn deze winter is die gite halfweg gesloten. We moeten dus verder tot de volgende col. De reservatie is gelukt , gelukkig, want we zijn weer de eerste pelgrims , en het seizoen is nog niet bezig...
    We krijgen een uitgebreid ontbijt deze keer en eten ons buikje vol met veel brood en confituur, want meer krijg je niet op je bord in la Douce France 's morgens.
    Er zitten ook 6 mountainbikers te ontbijten wiens spullen zeiknat aan de open haard te drogen hingen sinds gisterenavond : sokken, handschoenen, koerstruien, broeken, hemdjes en noem maar op : al hun gerief was zeiknat...
    Ze kwamen via de Col du Béal  van de Col des Supeyres: ze hadden heel veel sneeuw gehad.
    We kijken eens naar mekaar maar zeggen niks: dat belooft denken we alle 3...
    Ik doe een onderhemdje extra aan, want we stijgen tot 1600m en hoger vandaag, da's hoger dan de oversteek van de Pyreneeën.
    We vertrekken in wat regen en smeltende sneeuw. Maar in het bos blijven we redelijk droog en het eerste uur valt alles nog best mee. We stijgen en komen op een hoogvlakte terecht vol heideplantjes, en geen bomen meer!
    Amai wat veel sneeuw en wind! We banen ons vol goeie moed een weg in de 5-10 cm sneeuw.
    De GR tekens zijn ondergesneeuwd hier en daar.
    Maar de wind waait ferm en onze poncho volstaat niet. In geen tijd is mijn broek kletsnat van de sneeuw!!
    Aan de Col du Béal raken we niet binnen zoals voorspeld: Alles toe, nergens een hoekje om te schuilen  en dus trekken we terug verder.
    Stilstaan is echt geen optie meer want dan begin je direct helemaal te verkleumen met je koude natte spullen in de ijzige wind.

    We nemen een (verboden) macadamweg van het Franse leger, parallel aan de GR, die ons omhoog leidt naar een grote ondergrondse bunker en 2 torens vol met allerlei satellietmateriaal en schotelantennes in La Pierre sur Haute. (Elisabeth zal me later vertellen dat die daar in de streek smalend "les Grandes Oreilles" worden genoemd).
    Die militaire weg is volledig sneeuwvrij gemaakt, zodat we makkelijker kunnen stappen, maar het stijgt alsmaar meer. Ondertussen zien we geen 50m meer voor ons ogen van de mist. De ijskoude wind doet ook helemaal geen deugd. We komen op de militaire basis zelf terecht, en willen ze oversteken. Maar er is maar 1 ingang en geen tweede uitgang, en we moeten terugkeren naar de plaats waar we de basis  "binnendrongen als ongewenste gasten". Gelukkig worden we niet als spionnen opgepakt want op het eerste gezicht is daar geen levende ziel te bespeuren.
    Na die militaire basis belanden we weer op de GR route in de sneeuw, maar we komen op de hoogvlakte en zien het wandelpad niet meer liggen tussen de ondergesneeuwde heideplantjes.
    Overal oneffenheden vol sneeuw, geen bomen, dus de GR tekens bevinden zich soms op een rots op de grond ONDER DE SNEEUW. Maar door die verse sneeuw zie je het smalle wandelpad niet meer in die vlakte. Het kan eigenlijk naar alle kanten lopen...
    Er hangt een dikke mist, dus je ziet niet waarheen de weg voor je neus zou kunnen leiden.
    Het geeft je echt een heel beangstigend gevoel.
    Gelukkig zijn we met 3. Terwijl ik "de weg" afdaal op zoek naar mogelijke GR-tekens op een klein paaltje daar beneden, in een drassig moeras, blijven de andere 2 wachten. Gelukkig maar, want van wat lager daar beneden zou ik in een totaal verkeerde richting terug gelopen zijn, helemaal gedesoriënteerd door die dikke mistbrij!!
    En zo hebben we samen deze dag overleefd: Jean-Louis met de stafkaarten van deze streek en Dénis met het kompas!! Een echte "jour de pénitence" zeggen die mannen. Het zal wel zo zijn zeker ? En misschien wel een klein wonder dat ik op 2e paasdag weer op die 2 supermannen ben gebotst om me hier door deze extreem moeilijke omstandigheden te loodsen waar ik helemaal niet op was voorzien.
    Leuk is wel wat anders: Zeiknat in de mistbrij en ploeteren in 10 cm sneeuw soms op hobbelige wegjes vol ondergesneeuwde keien. We passeren de plaats van het oneindig mooie vergezicht, en we zien wel 10 mont blancs, maar niet de echte, het zijn er hele kleintjes dicht bij.
    Soms houdt het wat op met sneeuwen.
    Aan de kant van een onbewoond huisje schrokken we al rechtstaande wat eten binnen rond half 2. En dan weer verder sukkelen in die sneeuw.
    Alleen maar sneeuwvlaktes, en heel soms een wit en een rood GR- lijntje dat ons de weg wijst op een kei waar er geen sneeuw op ligt.
    We hebben het gehaald, en een oud vrouwtje kwam ons al tegengewandeld. Ze wist van onze reservatie in de gite en was er eigenlijk niet zo gerust in.
    Ik kan mijn sokken uitwringen...
    Ik heb geprobeerd om wat foto's te trekken van de miserie van vandaag want eigenlijk schieten mijn woorden veel te kort.
    Morgen is het bergaf en is de sneeuwmiserie, toch al zeker voor een tijdje, van de baan....

    Pelgrimsgroeten

    Mark
    Ps : mijn buikje is al weggesmolten zoals sneeuw voor de zon de laatste dagen. En nu komen mijn vriendjes vragen waar ik uithang. Ik stop dus met tokkelen op de PC want er staat nog iets speciaals op de agenda: ik vier vandaag mijn 1000e km (ongeveer natuurlijk). Eerst een aperitief  aangeboden door mijn maten en ik zorg voor de pousse café: een Verveine du Velay, super lekker.


    12-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hard labeur na karig ontbijt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Van Chabreloche vertrekken we richting Col de la Loge
    Ik ga het kort houden:
    Een heel karig ontbijt in het hotel: één croissant, één stukje brood met confituur en een kleine tas thee.
    Maar mijn schoenen zijn gemaakt, joepie!
    Het regent al van 's morgens vroeg en we gaan ons direct weer bevoorraden bij de bakker. In het bos liggen een aantal bomen omgezaagd, en op die manier vinden we de GR-tekens niet. Ik geraak met moeite vooruit en we stoppen pas voor de picknick rond half 2. Ik heb dan al 2 bananen op... Als we ons goed en wel hebben geinstalleerd in het gras komt er een zoveelste ferme hagelbui. Het parcours is echt zwaar : steeds maar stijle hellingen en afdalingen over zandwegen bezaaid met grote en kleine rotsblokken, gevaarlijk met je rugzak...
    Rond een uur of 3 komen we aan in Couvent Notre Dame de l'Ermitage, op een hoogte gelegen midden in de bossen en met een prachtig vergezicht richting Alpen.
    De "buvette" is nog gesloten, maar ze doen die speciaal voor ons open ! We willen iets warm drinken, omdat het buiten al heel de dag zo koud is, maar bestellen dan toch maar een bruine Pelfort. Ik koop er uit sympathie ook een potje hééél dure "baume du pèlerin" voor 16€€! Het is waarschijnlijk een foutieve prijs want het staat op een klein etiketje met de hand geschreven. Ik kom later een pelgrim tegen, Alain die ook zo'n potje kocht in Rijsel voor 10€€ ...
    We gaan een half uurke later weer verder voor het laatste traject van onze wandeling. Het hagelt non stop en we worden moe. Om half 7 zijn we eindelijk op onze bestemming.
    Vandaag zijn we 1360 meter gestegen (met het GPSke van Jean-Louis gemeten).

    's Avonds is onze pijp uit na 31 km over zulk geaccidenteerd parcours met een zware rugzak ( vol proviand voor de volgende 3 dagen op de cols die volgen)

    Pelgrimsgroeten
    Mark

    12-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ongelijke strijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dinsdagmorgen bellen de 2 copains me al vroeg wakker op mijn GSM.
    Ze komen al langs om 8u., dat is een stuk vroeger dan daags voordien was afgesproken, om me op te pikken.
    Na enkele dagen van alleen stappen, omdat ze naar een familiefeest moesten, zijn we nu weer samen op weg met ons drie !
    "Waarom vertrekken we zo vroeg?" De gastheer waar ze sliepen stelde voor om hun bagage met zijn auto mee te pakken (al om 7u. 's morgens) tot in Lavoine, zo'n 15 km verder! Ze vonden dat ze dat voorstel niet konden afslaan...
    En zo sta ik daar dan met mijn Drappy volgestouwd met alle proviand die ik daags voordien kocht op de paasmarkt.
    En die andere 2 stappers lekker fris en monter, met een klein rugzakje op hun schouder... We wandelen eerst door St Clément en klimmen dan omhoog de bossen in langs een reeks windmolens in de mist die een geluid maken alsof er wat verder een helicopter staat te draaien.
    In Lavoine eten we samen in de Auberge des Bois Noirs ( zo noemen ze de bossen in deze streek : "Bois Noirs"). Een super menu met alles er op en er aan en nog een pint erbij en een fles wijn, voor nog geen 15€ per persoon. Echt aanbevolen!
    Buiten staat er een heel speciaal horloge dat werkt met lopend water in houten gootjes dat potjes vult, en door het gewicht van het water dan houten bollen laat rollen. Terwijl ik er op sta te kijken rolt er een bol uit zijn goot. Hopelijk kent er iemand wat van dat ingewikkelde mechanisme en komt de bol ooit weer op de goeie plaats terecht, anders zitten ze daar in Lavoine wel met een groot "tijdsprobleem" nu...
    Vanaf half 2 stappen we weer ieder met zijn zware rugzak verder naar Chabreloche.
    Daar staat ons bedje klaar in hotel Le Mandrin.
    Er is ook een schoenmaker, en ik weet niet of ik het al verteld heb, maar de naden van mijn schoenen scheurden open ! Eerst een heel klein beetje, maar met al die keien en heuvels van de Morvanstreek en die regen af en toe erboven op werd dat steeds maar erger.
    Nog 1700 km te gaan, dat zou nooit lukken zonder reparatie.
    We komen er pas aan rond half 7. Ik trek direct naar de schoenmaker twee straten verder op mijn sandalen, de botinnen in de hand, terwijl het flink regent.
    "Is het dringend? Anders neem ik ze mee naar de fabriek morgen? "
    "Ja eigenlijk nu direct, als het kan."
     Gelukkig staat er daar nog een aftandse stikmachine in de plaats waar vroeger het schoenmakerijtje was. En ja hoor, ik mag er een half uur later weer om komen...
    't Is 5 € en "ik heb er nog flink wat zeehondenvet aangesmeerd zodat het water er geen vat op heeft...". Ik wil 10€ geven voor de snelle service, maar dat wil de vriendelijke man niet!
    Wat zit dat weer even mee, juist op tijd een schoenmaker ( 't is de eerste die ik gezien heb op heel mijn tocht tot nu toe) en dan nog DIRECT geholpen....
    Het avondeten is niet super, maar dat geeft niet, want mijn schoenen zijn hersteld!
    We slapen samen op een familiekamer, ik slaap in het grote bed voor de ouders, en Jean-Louis en Denis in de "kinderbedden" in het kamertje ernaast...
    De badkamer moeten we delen. We zijn allen moe na 32 km wandelen en 1050 m stijgen (volgens het "slimme uurwerk" van Jean-Louis ).

    Mark

    12-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    10-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tweede paasdag, vervolg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zoals reeds eerder verteld had ik in de voormiddag een gebakje mogen kiezen bij de bakker in le Mayet de Montagne. In de namiddag heb ik dat samen met de hele familie op het terras van de bunglow opgegeten.
    "Kijk, daar nog 2 stappers" roept ineens iemand.
    Ik kijk om en ongelooflijk maar waar: Jean-Louis en Denis passeren op straat, aan de overkant van het riviertje dat langs de camping stroomt. Ze slapen ergens 1 km verder.
    Ik loop even naar hen toe en we spreken af om de dag erop weer samen al vroeg te vertrekken.
    Wat een verrassing of is het een helpende hand van mijn engelbewaarder hierboven die ervoor zorgt dat ik niet alleen in deze eenzame streek moet stappen ?  (dat zul je enkele verhaaltjes verder wel begrijpen)

    In de vooravond trekken alle leden van de gastvrije familie weer naar hun respectievelijke woonplaats: de vader en  zijn 3 kinderen (+ kleinkinderen) elk naar hun huis en ik blijf daar helemaal alleen in dat bungalowpark achter. Een beetje akelig, maar een kleine wandeling naar het klaterende riviertje vol forellen geeft me weer wat rust.


    Mark

    10-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    09-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen 2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Pasen 2012. 
    Om nooit te vergeten: bij het vertrek in de gîte in Droiturier krijg ik een potje zelfgemaakte confituur mee en enkele paaseitjes.
    Ik wandel recht naar Arfeuilles, via Chatelus en Bruyère, waar ik bij de bakker 2 broden koop. De kleine bakkerij staat proppensvol mensen die allen hun  reuzegrote paasbestelling komen afhalen. Het is er een gezellige drukte, maar ik voel me niet echt op mijn gemak: telkens er een klant buiten gaat zie ik het broodrek in de winkel steeds meer leeg geraken. En als het eindelijk mijn beurt is schiet er echt niet veel meer over. 
    Dan is het tijd voor een picknick maar het is maar 6 graden. In de café-tabac is het alleen maar "tabakwinkel" en geen "café". Dus ik stap verder en boven op een heuvel vraag ik of ik even binnen mag om te eten aan een meneer en mevrouw op het terras van hun huisje.
    Er woont  een oude dame alleen. Haar 2 kinderen en hun familie zijn op paasbezoek. Ik voel me niet op mijn gemak maar dat duurt maar even : apéritif maison (champagne) en dan een glas  rode wijn helpen me om me thuis te voelen..... Als mijn boterhammetjes op zijn krijg ik nog een lekker stukje taart aangeboden.
    Ik heb wel effe geluk zegt de oma, dat haar kinderen op bezoek  zijn want als ze alleen was zou ze me misschien niet hebben binnengelaten
    Ze vindt het ook wel een beetje gevaarlijk voor mij : zo alleen....
    Ik zeg haar dat ik me voel als een heel klein vogeltje in de handen van Onze Lieve Heer. En tot nu toe is dat altijd al super goed afgelopen vind ik, hopen dat het zo blijft;
    Een heel gezellige babbel nog met die toffe familie en dan trek ik vol goeie moed opnieuw verder, maar eerst nemen we nog een mooie foto van ons allen op het terras in het kille zonnetje.  Ik krijg nog een mooie chocolade paashaas mee als souvenir, die ik in de namiddag begin te verorberen in Charguéraud op een bankje, want ik ben moe...Ik was al gepasseerd in La Croix des Chabannes (wat een leuke namen toch hier voor al die gehuchtjes)
    Enkele uren verder in het bos staat een auto uit NL. aan een huisje.  Ik zeg  "dag" en prompt krijg ik iets (een Heineken) aangeboden om te drinken op het terras van de vrouw des huizes. Het is al wat warmer gelukkig dan vanmiddag. Een beetje later komt de heer des huizes erbij zitten, hij was zijn gras aan het afrijden...Het zijn 2 Rotterdammers.
    Weer kom ik niks te kort en ik krijg nog een busje ravioli, wat energiekoeken, en wat snelverband mee (dat had ik niet mee van thuis). Toen ik enkele dagen terug een goeie totter maakte 's avonds in de afdaling ontdekte ik dat een schaafwonde snel opgelopen is, zodus vroeg ik het nu maar aan die lieve mensen...
    De gastvrouw vertelt me nog dat de kat met een adder aan het spelen was die middag...

    Ik kom veilig aan rond half 7 in camping  les Plans in St. Clément en ik slaap in bungalow Hortensia.
    De sleutel  ligt onder de mat. Ik zoek eerst tevergeefs naar de sleutel onder de mat van bungalow les Bluets want ik was vergeten dat er nog een last minute wijziging naar mij was doorgebeld...

    Na de douche en het eten ga ik wat wandelen. In de bungalow bij de buren vraag ik een zakje thee. Het is  al donker. Ik moet binnenkomen. Een opa ("je suis le patriarch")  is daar met zijn kinderen en kleinkinderen op paasweekend in 2 bungalows. Weer een glaasje wijn en wat theezakjes en wat klontjes suiker cadeau gekregen. 
    Ik trek rond half 10 terug naar mijn bungalow en de patriarch gaat mee naar buiten om zijn pijp te roken:
    "Waar is uw vrouw?" "Die is het afgebold en heeft me laten zitten met de kinderen." Hij komt al meer dan 20 jaar telkens met zijn familie naar die camping met Pasen.
    In 1958 vocht hij met het Franse leger in Algerije: Ze zijn vertrokken met 20 en 2 jaar later kwamen ze terug naar huis met 6. Meer dan 50 jaar later heeft hij "er nog steeds veel last van..." "Tot morgen en à propos, hoe ken jij Filip, de eigenaar van de camping?" vraagt hij nog.
    Al die gastvrijheid en goedheid, ik ben er echt niet goed van.

    Maandag: 2e paasdag 

    Ik wordt wakker om half 9 en heb vannacht 11u geslapen. Het regent zachtjes heel de tijd door.
    Ik veeg de bungalow proper met een borstel, zoals gevraagd  in ruil voor het gratis verblijf. Om 10u30 stipt staan de buren aan mijn bungalow : zoals afgesproken nemen ze me mee MET DE AUTO naar de paasmarkt in Le Mayet de Montagne, een klein stadje in de buurt. Ik heb daar een paraplu gekocht en een nieuwe sim kaart voor de GSM. Verder nog wat bananen en Franse kaas.
    Ook een zakje paaseitjes voor Jules, Tom en Oscar, de 3 lieve kinderen van het koppel dat me meeneemt. Ik zeg hen : "je moet ze tellen om te zien of er even veel in zitten voor elk van jullie" Onmiddellijk begint de jongste te tellen : 20 eitjes, elk 6 en 1 voor mama en 1 voor papa. Dat is dan weer goed opgelost. Mama is een verpleegster, papa werkt op een bedrijf dat industriële afval verwerkt.
    Bij de bakker moet ik van hen een gebakje  kiezen om straks samen met hen op te eten!!!
    Al die vriendschap is ongelooflijk om te ervaren!!!

    De wereld is nog lang niet om zeep !!!
    Ik tik dit verhaaltje op het terras buiten (binnen heb ik geen internet verbinding) op een iPad van de papa van de drie jongens.("pas de problème, fais-ce que tu veux")
    Sorry voor de tikfouten (die ik nu, enkele dagen later verbeterd heb) : de pc verandert voortdurend al wat ik typ naar het Frans !!!
    Morgen ga ik weer verder op stap richting Santiago.. .
    Ik trek de bergskes van het Centraal Massief in !!!
    Hopelijk wordt het niet te koud daarboven. En hopelijk vind ik een slaapplaats want reserveren vandaag lukt niet tot op heden.
    En weer zeg ik: "je zal me even niet horen". 


    OOK NOG DANK VOOR AL JULLIE BERICHTJES.!! IK LEES ZE ALLEN MET VEEL PLEZIER !

    tot later !
    Mark

    09-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    08-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paaszaterdag in Droiturier

    Na de eenzame picknick in Bert trek ik via Loddes en Andelaroche naar Droiturier. Het zijn lichtlopende macadamwegeltjes in een prachtige natuur! In alle weiden staan er veel koetjes en ik voel me niet alleen.
    Achteraf hoor ik van Jean-Louis en Denis dat het restaurant in Bert werd uitgebaat door een koppel uit de Kempen. Ze kwamen daar ooit eten als toerist, en vroegen of het resto te koop was. Dat was toen niet het geval , maar ze lieten toch hun adres achter. Thuis in België krijgen ze de boodschap dat ze de zaak toch kunnen overnemen. Ze verkopen hun winkel in ?? en trekken naar Bert...
    In Droiturier bezoek ik nog even de gerestaureerde kerk en kom dan aan bij Brigitte.
    Het is er een kleine dierentuin : een "gepensioneerde" blinde-geleide hond, nog 2 andere honden en een papegaai. Het avondmaal is heel lekker en Alice eet ook mee, haar kleinkindje van 2 jaar. Echt gezellig. Ik kan ook nog een uurtje op de pc mijn verhaaltjes bijwerken  (gelukkig maar) en ik zie dat ik na 5 weken al mijn 6700e bezoeker heb. (140e in de top 200 van de blogs op seniorennet, wauw!!).
    Op Pasen vertrek ik met enkele paaseitjes en een potje zelfgemaakte confituur van Brigitte in mijn picknickdoos. Brigitte heeft me super in de watten gelegd. De eerstvolgende dorpjes zijn Chatelus en Bruyère.
    Ik moet op tijd in Arfeuilles raken want de bakker sluit op de middag !!!

    Pelgrimsgroeten 

    Mark 

    08-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    07-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een beetje geluk !

    Toen ik de bibliotheek (te) haastig verliet bij  sluitingstijd, vergat ik mijn boekje met de wegbeschrijving daar op een stoeltje. Ik sta buiten nog wat te treuzelen en ben langzaam  een klein eindje verder gewandeld. Ineens komt er een dame van de bib aangelopen met mijn boekje. Wat een geluk, ik kan me niet voorstellen hoe ik het zonder dat ding hier zou moeten stellen in deze streek!!!

    In de gite vind ik Denis en Jean-Louis terug en samen trekken we even naar de kerk naast onze gite. Daar staat een mooi beeld van St Jacobus. Ik ga hem even danken dat ik mijn boekje terug heb gekregen!

    pelgrimsgroeten
    mark

    07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid nemen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ja ik ben ze alweer kwijt , mijn 2 goeie maten
    Na een hele maand alleen, vond ik het best wel fijn om samen met hen op te trekken gedurende die 2 dagen.
    Ze moeten naar een feest van iemand in de familie die 60 wordt...
    Ik probeer me nog uit te nodigen, maar dat lukt niet, want ik heb gene plastron bij.
    Jean-Louis dropt de sleutel van de kleine gite in de brievenbus van het gemeentehuis  van Léonen onder een druilerige regen gaan we die mistige ochtend weer op pad.
    In Bert, na 12km. (zo heet dat dorpje) hebben ze afgesproken aan het kerkje met de vrouw van Jean-Louis.
    En zo ontdekken we nog dat wij, de stappers deze morgen heel veel geluk hebben gehad.
    Jean-Louis zijn vrouw had "emmers" water over haar auto gehad onderweg;
    Ik mag er niet aan denken, wij kwamen er vanaf met wat druppels in de mist.
    Vanaf vanmiddag moet ik weer zelf mijn kaart lezen, en mijn logies zoeken. Mijn 2 companen vragen of ik nog mee ga eten met hen in een klein restaurantje daar, maar ik wil het afscheid niet te lang uitstellen en ga niet in op hun mooie aanbod. Beter een korte pijn denk ik, want ik vrees dat het afscheid me anders heel zwaar zal vallen. Ik picknick een eindje verder in Bert in de kou aan de rand van een mooie vijvertje met zicht op het plaatselijk zwembad.
    Het worden nog moeilijke dagen : morgen Pasen, maandag weer alles gesloten en dan dinsdag en volgende dagen de eenzame bergen in.
    Ik moet morgen, met Pasen, zeker voor de middag in Arfeuilles geraken , en dan hopen dat de bakker nog open is!
    Als dat niet lukt wordt het schooien om wat brood hier en daar...
    We zullen wel zien.
    Eerst vanavond in Droiturier nog lekker aanschuiven in de chambre d'hôtes . En weer slapen in een zacht bed zal ook deugd doen.
    Morgen slaap ik in een bungalow op de camping in Saint Clément. Waarschijnlijk blijf ik daar een dagje rusten, want zonder het echt  te willen heb ik deze week verschillende dagen van +/- 30km op een zwaar terrein achter de rug.
    En dat laat zich voelen: mijn linker schouder heeft ambras met "Drappy" de rugzak.
    Ik zal "Drappy" vanavond eens goed insmeren met wat Voltaren gel, dan zal het wel weer beter gaan (of zou ik beter mijn schouder insmeren? )

    Tot binnen een week pas waarschijnlijk !
    Hopelijk wordt het geen te slecht weer , want de tijd van stralende zon is voorbij zeggen de "locals" hier.
    Komt wel goed

    Mark


    07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naar St Léon
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    6-4-2012
    We vertrekken om 9u en maken een omweg naar een heel mooi oud kerkje dat 1km buiten de route ligt in St Aubin: We bewonderen er muurschilderingen uit de XIIe eeuw, SUBLIEM. Dan komen we nog juist op tijd aan op de middag in Diou om daar onze inkopen te doen in de supermarkt voor ze sluit om 12u30. Ik doe mijn voorraad van chocolade, banaan en appels, brood en salami op.
    Terwijl ik boodschappen doe heeft Jean-Louis ons verblijf voor de avond kunnen regelen: We slapen in klein "kotje" van de gemeente St. Léon, dat te reserveren is  via  het gemeentehuis. Wat we niet  wisten is dat die mairie gesloten is op goede vrijdag
    Jean-Louis belt dan maar naar de apotheek in dat dorpke , en ja , die geeft het telefoonnummer door van de adjunct burgemeester, en na nog wat extra telefoontjes van Jean-Louis hebben we gelukkig een dak boven ons hoofd vanavond.
    Ik wil direct gaan picknicken (moet ge dat zo schrijven ??) maar Denis heeft een gezellig restaurantje gevonden met een compleet dagmenu van 12€€. De naam is niks origineels : "La tradition" maar het zit er stampvol, en pas binnen een kwartierke kunnen we in een hoekje een aperitief drinken, in afwachting van een tafeltje dat vrij komt.
    Jean-Louis heeft zijn twijfels om te gaan dineren want we moeten nog 5u30 stappen !! Dat is wel een heel lang eind
    Maar Denis is niet om te praten en gelukkig voor hem is het hééél lekker (charolaise-vlees) en het gaat er goed vooruit. We zijn na een uurke buiten en hebben de drank sober gehouden. Wel hebben Denis en ik het zakje, waarin ons bestek en onze serviette zat, gevuld met respectievelijk wat peper en zout. Gelukkig hielden de uitbaters ons niet al te zeer in het oog. We zaten wel opvallend hard te lachen ...
    Bij het buitengaan, om kwart na 2, ontdek ik dat de serveuze van Hoboken afkomstig is en al sedert 6 jaar in Frankrijk woont.
    Wat is de wereld klein !!
    Ik betaal heel het eetgelag met mijn bankkaart en mijn gezellen betalen mij met cash geld terug, want er is daar (weerom) geen geldautomaat. Zo kom ik terug aan wat baar geld.
    Onze tocht verloopt vlot: geen te zware hellingskes en goed begaanbare wegen . Het is al anders geweest in de Morvan vorige week...
    De aankomst om half 6 in de gite is ontnuchterend : Een klein kamerke met 1 tafel en enkele stoelen, een lavabo om de afwas te doen, een toilet en maar 2 veldbedden.
    Gelukkig heb ik mijn matraske bij.
    Ondanks onze aankopen van die middag gaat Denis bij de lokale bakker weer wat lekkers afhalen: Hij koopt voor ons 3 een aardappeltaartje ( nee, geen appeltaartje)  en laat dat daar in de microgolfoven opwarmen. Ik koop het dessertje. In de winkel naast de bakker kopen we 3 bierblikjes. Denis is een echte Franse Boergondiër. En wij genieten mee.
    De nacht verloopt niet zo goed: De veldbedden kraken enorm . We zingen "Pour un flirt" van Michel Delpèche, maar voegen de daad niet bij het woord...
    Denis en Jean-Louis proberen stil te liggen , maar dan krijgen ze krampen, dus ze houden mekaar en mij een hele poos wakker. Voor we gaan slapen nemen we nog wat actiefoto's in dit uitzonderlijke kader en lachen ons een breuk.
    Ik kreeg deze morgen wel een pluim dat ze mij niet hadden gehoord.
    Maar mijn nacht op die flinterdunne matras die zichzelf opblaast op een kille stenen vloer, was ook niet zoals ik het graag gehad zou hebben.
    Dat hoort er allemaal bij denken we dan en blij gemutst vertrokken we deze morgen weer op weg.

    Pelgrimsgroeten
    Mark

    07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Extra kilometers
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We vertrekken samen vanuit Issy l'Eveque richting Bourbon Lancy. Maar ik ga eerst nog langs bij de plaatselijke kruidenier om een nieuwe oplaadkaart voor mijn GSM. Het is er hemels druk met allemaal eenvoudige plattelandsvrouwen die elkaar kennen en daar hun inkopen doen. Ik krijg, voor het eerst sinds lang stress, omdat mijn 2 maten buiten op mij staan te wachten…
    In Grury kunnen we ons, volgens de Lepère-reisgids weer bevoorraden. Maar in de praktijk is de bakker verdwenen, en ook het kruidenierswinkeltje is er niet meer. De streek loopt hier leeg;
    Gelukkig hebben we nog voldoende  brood om te overleven.
    In Bourbon Lancy slapen we buiten het centrum bij een Zwitserse boerin. Mijn 2 gezellen nemen de kortste weg , en ik loop naar het centrum van Bourbon Lancy om een nieuwe SFR-sim kaart voor mijn "Franse GSM" te zoeken. In de cafe-tabac hebben ze er geen meer, maar 2km verder is er een gsm winkel en daar hebben ze het wel denkt de madame.
    2 km op het einde van een dag heen/terug is wel veel met een rugzak. Maar ik ben dapper , ik ga ervoor want ik wil een nieuw SIM-kaartje hebben.
    Altijd maar rechtdoor lopen langs de hoofdweg richting  Moulins, dus op de koop toe is het nog saai stappen.
    Ik vind het GSM-winkeltje zonder problemen, maar geraak daar ook niet gesteld. "Misschien in den "Atac", het grootwarenhuis hiernaast mijnheer?" . 
    Daar hebben ze spijtig genoeg geen SIM kaartjes, alleen maar herlaad- dinges aan de kassa...
    Heel die omweg voor niks.

    Ik bel naar Christophe en vraag hem om van op zijn PC thuis mijn gsm te deblokkeren want ik kan hem nog steeds niet heropladen. Ik voel me niet zo happy...
    En nu zoeken naar  de boerderij in Chevagny. Ik doe een auto stoppen : "eerste links" zegt hij. Een minuut later komt die auto terug in de andere richting gereden. Hij had gezien dat het niet de eerste , maar de 2e straat links was en keerde speciaal terug om me dat te vertellen !!! . Zou jij hetzelfde gedaan hebben voor mij ???
    Ik kom een uur of 2 na mijn copains doodmoe toe. Ze hebben er wel wat plezier in dat al die moeite voor niks is, het zijn dan ook ECHTE pelgrims die al 2 keer in Santiago zijn geweest. (maar die 2 deden het wel steeds maar in stukken van 1 maand)
    Onze Zwiterse gastvrouw kookt super lekker voor ons en het wordt een gezellige avond en een rustige nacht op de grote boerderij.
    De Zwitserse is een "echte boerin" die haar land verliet om hier van nul te beginnen in een streek waar er "veel meer ruimte" is. In het begin moest ze de boerenstiel echt leren, en van haar geburen-landbouwers kreeg ze niet echt veel steun. Maar nu loopt alles veel beter, en ze kweekt ook renpaarden op haar domein. Op het erf slapen 2 pauwen in de boom.
    Ondertussen probeert zoonlief van thuis uit tevergeefs mijn GSM nummer te deblokkeren en weer op te laden.  
    Weer een stapke dichter bij St Jacobus in Spanje.

    Mark

    07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Echte pelgrim?

    Ben ik wel een echte pelgrim?
    Ik denk het nog niet , ik ben zoals ik ben...ik heb zelfs 2 telefoontjes bij: 1 voor lokale reservaties in Frankrijk, en 1 van thuis.
    Ik voel me nog geen echte pelgrim, want toen gisteren het Telenet-netwerk overal uitviel had ik het even moeilijk. Mijn Franse GSM is namelijk ook al geblokkeerd.
    Bij de aankoop van je SIM-kaartje (enkele weken terug in Rocroi) moest ik papieren invullen. Ik heb dat mooi gedaan samen met de verkoper in het gazettenwinkeltje maar er is wat misgelopen bij de Franse post, terwijl ik zeker weet dat ik de enveloppe direct in een postbus heb gedropt daar.Maar  de enveloppe is blijkbaar nooit aangekomen. Nu na enkele weken hebben die mannen van SFR hem toch wel geblokkeerd zeker, de kl...zakken. Ik kan hem niet meer opladen en als ik naar een herstelnummer bel werkt het niet want ik heb ook geen belkrediet meer. Dat noemen ze een vicieuze cirkel!
    Ik wou dat ik een echte pelgrim was en mijn GSM kon missen...
    Ondertussen is het contact met de Belgische provider wel weer in orde gekomen, en als ik hier niet te ver in de bossen zit kan ik sms-jes maken of bellen. Maar soms zit ik uren zonder netwerk!!
    Gelukkig went dat snel en dan voel ik me weer wat meer pelgrim

    Mark

    07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    06-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spreuk 5
    EEN ENKELE REDEN WAAROM JE IETS DOET IS MEER WAARD DAN 100 REDENEN WAAROM JE IETS NIET DOET

    6/04/2012

    06-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    05-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spreuk 4
    HET MOOISTE OVERKOMT JE, HET MINSTE WORDT VOOR JE BEDACHT


    5/04/2012

    05-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    04-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Regen in de Morvan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag, dinsdag 3 april, wil ik van Athez naar Larochemillay stappen, 35km.
    Ik ben juist een maand geleden vertrokken en heb al een goeie 720 km gewandeld.
    Wat gaat het allemaal snel hé , ook voor een pelgrim die wil onthaasten.
    Ik ben al rond een uur of 7 wakker, en de hond van Pauline, de studente landbouw die ook in de gite slaapt, staat al te wachten om met me te spelen. Pauline niet ...
    Weer besluit ik om de GR kelk niet tot op de bodem te nuttigen en laat de beklimming van de Haut-Folin ( het hoogste punt van de Morvan) links (eigenlijk rechts ) liggen. Voor wie het niet zou weten : "Haut" is het Frans voor "hoog"...

    Ik wandel rechtdoor richting St.Prix en picknick in een klein bushokje.
    Daarna begint het zowaar te regenen, na 3 weken zonder 1 druppel nat.
    Ik moet nog uittesten hoe ik alleen mijn poncho moet aantrekken over mijn Drappy en mezelf.
    Voorwaar geen simpele klus, zeker niet als het rap moet gaan, maar in gedachten heb ik de oefening al dikwijls uitgevoerd de voorbije dagen. Mijn plannetje werkt perfect en de poncho zit al vlug op zijn plaats. Maar de wind maakt dat mijn broek wat later kletsnat is , en die poncho blijkt nog steeds  niet zo waterdicht als ik had gehoopt. ondanks het bespuiten met de spray in Leuven.
    Mijn planneke en de wegbeschrijving (in de kaarthouder die aan alle kanten vol tape hangt ondertussen) en mijn fototoestel en portefeuille zijn ook al nat. Ik geef alles een ander plaatsje in mijn vestzak in plaats van in mijn broekzak.
    Ik stap door en loop via de GR het  bos in. Hier komt de regen er zo niet door, maar alles wat nat is blijft wel nat...
    Boven op een berg kom ik ineens terecht in Bibracte, een stad uit de tijd dat Julius Caesar onze contreien veroverde. Deze nederzetting van enkele tientallen hectaren groot lag boven op een berg waar nu een groot bos is.
    Er gebeuren daar opgravingen en reconstructies onder een grote tent : echt de moeite waard, zeker als het droog is.
    Ik blijf niet hangen want het is ferm koud, ik ben doorweekt en op de koop toe hangt er daarboven een dichte mist. Ik raak er op een open vlakte de gr-tekens kwijt...
    Wat nu, terug, en weer zoeken maar niks te vinden in die stomme mist. Maar dan zendt de heilige Jacobus ineens een man naar mij, 't is te zeggen ik zie daar in dat rotweer iemand aan een schommel, bevestigd aan een grote boom, staan met zijn zoontje en ik vraag hem de weg.
    En ja hoor , hij kent de GR route daar en zet me direct weer op het rechte pad: ik was vergeten rechtsaf te draaien tussen die bomen ...
    Dat was effe geluk hebben, dat er in dat heel slechte koude en natte weer toch nog mensen "buiten lopen".
    En dan was het alsmaar bergaf , maar weer met losse keien soms.
    Ik zie nog een houthakker een hele hoge dode boom vellen : 1 minuutje werk met zijn kettingzaag en dan nog een kwartierke sleuren met zijne tractor.
    Nog een heel uur door de regen stappen en ik kom aan in Larochemillay.
    Ik heb nog steeds geen contact gekregen met de verantwoordelijke van de gite communale en bel terug naar het gemeentehuis van onder de hangar op een boerenhof waar er geen loslopende hond is. Ze hadden me toch wel de verkeerde GSMnummer doorgegeven zeker
    Hoe is dat nu mogelijk denk ik dan in zo'n klein dorp waar iedereen iedereen kent ?!
    Ik bel doorkleumd en onderkoeld naar het goeie nummer maar krijg weer geen antwoord!
    Dus bel ik terug naar de "mairie" en zeg dat ik niet wil buiten blijven staan in zo'n hondeweer.
    "Nee nee meneer , ga alvast maar naar boven ( Larochemillay ligt boven op een heuvel verdorie, en dat pikt als je kleddernat bent na zo een dagje stappen...) en de gite ligt daar naast de kerk. Wij zullen de verantwoordelijke voor U proberen bereiken".
    En ja hoor, als ik daar een kwartier later aankom staat ze me juist op te wachten, een jonge dame met enkele kleine kinderen in haar auto die ze juist van school had opgehaald.
    Eind goed, al goed, weer een dagje om niet al te snel te vergeten.
    Maar nee het is nog niet gedaan.
    Na het uittrekken van al mijn natte spullen zie ik 3 jonge gasten in de keuken : bonjour ...
    Ze zijn van Lokeren en hun ouders zijn nog boodschappen gaan doen (12km verder, maar met de auto is dat niet zo erg ver hé). Het wordt nog een gezellige babbel , en ik mag nog wat ravioli van hen meeëten ( gelukkig maar, want mijn blikje ravioli was wat klein uitgevallen als souper). Als toetje op de taart krijg ik ook nog enkele glaasjes rode wijn erbij!!
    En nog voor mijn souper komen er nog 2 waterkiekens aan (lees pelgrims): Denis en Jean-Louis.
    Ik had ze al ontmoet op het ontbijt in de gite van Vezelay en gisteren ook in Anost waar ze me passeerden toen ik stond te wachten.
    Met hen heb ik lekker gezellig ontbeten vanmorgen en nu zullen we weer een gite en zelfs dezelfde kamer delen denk ik (er zijn maar 6 bedden in die gite van Issy l' Eveque).

    Woensdag 4 april
    Vandaag was het off road stappen : dit wil zeggen ik volgde de GR niet maar ben recht naar Luzy gestapt (12km) om daar eten te kopen voor vanmiddag en vanavond. Het deed raar om nog eens een winkeltje te zien dat geopend was !
    Gelukkig bleef de regen weg en had ik tijd om wat koetjes in de weide te fotograferen, alsook een grote muskusrat die een vijvertje over zwom.
    Ik vergat nog bijna te vertellen dat ik vanmorgen een kleine levende tor uit mijne (nog natte) bottin haalde.... Hoe die erin kwam weet ik niet. Als groene jongen heb ik hem maar door het venster buitengezet, in plaats van hem te vermorzelen onder mijn schoen.
    En ook leuk om te vermelden : ineens staan er na die regen van gisteren heel veel groene blaadjes aan de bomen .
    Het landschap zal er in de komende dagen heel anders uit zien. LENTE !!!
    De bibliotheek gaat hier sluiten om 17u en ik zal mijne gite eens gaan zoeken.
    Stel het wel daar. Ik doe hier hetzelfde onderweg naar Le Puy en Velay;

    Pelgrimsgroeten
    Mark

    PS. het zal weer wel enkele dagen duren voor ik een PC vind, vandaag was echt toeval !!

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag gesloten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik sta op en er hangt een geurtje in de bungalow: Ik heb mijn Damarke wat te dicht bij de chauffage gehangen, verdorie toch...
    Gelukkig is ie niet verder gekrompen , of verbrand, want hij is al nipt door te wassen bij 50° vorige week ergens ...
    In la douce France is er heel veel gesloten op maandag. Ik weet dat al uit ervaring.
    Het enige plaatske waar ik me kan bevoorraden vandaag is in Anost op 18 km van de Lac des Settons.
    Bovendien passeer ik ook morgen, dinsdag, nergens voorbij een winkeltje waar ik me kan bevoorraden: dinsdag wordt een "bosdag" in de Morvan.
    Bij het vertrek zie ik een lokale fietser met een stokbrood: Hij stelt me gerust : in Anost is "het" op maandag ook open.
    Een pak van mijn hart, want een dag stappen zonder eten op GR paden is onmogelijk (voor mij).
    Ik heb ondertussen ook al proberen bellen naar de gite in Athez waar ik wil overnachten, maar ik kom steeds op een antwoordapparaat terecht.
    Ik heb in mijn bungalow toevallig vanmorgen boven de dampkap ook de telefoon van het gemeentehuis van Anost gevonden, en daar weten ze te vertellen dat het een verkeerd telefoonnr is dat wordt vermeld in mijn reisgidsje (Lepère) Vezelay - Le Puy-en-Velay ....(misschien een helpende hand van St.Jacques deze morgen?)
    Op de picknick aan een tafeltje van een buitenverblijf aan de bosrand, eet ik alles behalve 1 boterham op. Maar ik nader de winkel toch om mijn eetvoorraad weer aan te vullen. Terwijl ik nog wat nageniet van mijn lekkere picknick passeren daar de 2 pelgrims die ik in Vézelay een dag voor mij zag vertrekken.
    Om 14u30 kom ik aan in Anost. Wat later kom ik de 2 pelgrims van Vézelay ook weer tegen : "Ik zit hier te wachten tot de winkel opengaat" roep ik hen toe, en ze wandelen rustig verder.
    De eerste winkel ( een supermarkt), maar ook de bakker, de beenhouwer , het café-tabac, alles is gesloten.
    Dan loop ik verder naar het gemeentehuis.
    Ook dat is gesloten op maandag, maar ze doen open voor "Urgences" hangt er op de deur. Ik vind dat het toch wel dringend is, mijn probleem van deze maandag.
    Ik klop en leg mijn geval uit : "Ha ben jij die pelgrim die deze morgen belde ?" zegt de mevrouw.
    Ik krijg een stempelke en het advies om naar het 2e winkeltje 100m verder te gaan ofwel naar de pizzeria op het plein ernaast.
    De tweede winkel gaat open om 16u volgens een kaartje met de openingsuren dat aan de deur hangt.
    Ik besluit nog 3 kwartier te wachten want anders heb ik niks om te eten voor de avond en ook niet voor morgen dinsdag.
    Het is 16u10 en nog steeds geen beweging in dat winkeltje ...
    De eigenaar woont wat verder, maar de buurman wil zijn adres niet geven.
    Laatste hoop : de café- pizzeria daarnaast.
    Er hangt een handgeschreven papierke aan de deur: "ouverture 17h".
    Daar zit niks anders op dan weer te wachten. Ik vind nog een appel in mijn rugzak
    Om 17u stipt komen er 2 mensen toe en ook wat caféklanten . Het is de bazin met haar duim in een groot verband die  terugkomt van het ziekenhuis: ze had  's middags met een broodsnijmachien voor baguettes in haar duim "gehakt" en ze was voor verzorging naar het ziekenhuis gevoerd.
    "De keuken opent pas om 18u meneer ..."
    Wat een dag, wat een dag
    Nog een uur wachten, ik bestel een biertje, en na een half uur een tweede.
    Een tooghanger vraagt : "Tu veux encore une mousse?" Ik begrijp hem niet goed en knik ja.
    "Une mousse" is het dialect voor een biertje , dat viel mee, maar 't was wel mijn derde op een nuchtere maag.
    Gelukkig was de pizza heel lekker en groot.
    Ook heb ik van de bazin nog een oud stokbrood van de dag daarvoor kunnen overkopen voor 1€
    Om 19u heb ik  nog 5 km te stappen naar mijn dortoir communale.
    Weer het bos in.
    Ineens sta ik oog in oog met een hert aan de bosrand. Toch nog een leuke ontmoeting om die klotedag af te sluiten.
    Wat verder mis ik een GR pijltje en loop een kwartier alle mogelijkheden af op dat kleine "kruispunt". Ondertussen belt mijn dochter Katrijn: "Papa waar zit ge met Pasen, we gaan je komen bezoeken!" "Al die moeite moet je niet doen , mijn kind, ik trek mijn plan en weet echt niet waar ik dan zal zitten in deze desolate streek. Bespaar jullie die moeite om zo ver (meer dan 700km enkel ) heen en terug te rijden op een weekend met jullie 2 kleine spruiten al  die uren in de auto." Ik heb het even kwaad...
    Uiteindelijk had ik een klein GR-pijltje in het schemerdonker in het bos gemist...
    Ik begin me te haasten want de avond valt hier snel.
    Maar haast en spoed is zelden goed : Ik schuif uit en val op mijne zijkant => mijn heup, mijn knie en mijn onderbeen zijn geschaafd , want Drappy, de rugzak  laat niet met zich sollen en liet me een flinke totter maken.
    Gelukkig geen verrekking of nog erger en een kwartierke later ben ik in mijn gite aangekomen in het donker.
    Er slaapt nog een studente landbouw en haar hond. Pauline maakt nog een lekker tasje thee voor mij en we eten samen nog een boterhammetje met zelfgemaakte paté die ik in Anost kreeg van een dame die toevallig aan het winkeltje passeerde en aan wie ik om wat eten vroeg...
    Vlug een douche en het is weeral bedtijd want de volgende etappe naar Larochemillay is er een van 35km volgens het boekje.

    Pelgrimsgroeten
    Mark

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kortere weg naar Lac des Settons
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Patrick was 's avonds nog aan de deur van de gite geweest voor een babbel, maar ik lag al om kwart na 9  in bed te ronken...
    Dus kwam hij de volgende morgen terug om me een streekkaart toe te stoppen van de Morvan. Om 8u15 ben ik al op weg, in het gezelschap van Patrick en zijn grote dalmatiër die hem overal heensleurt in plaats van rustig naast zijn baasje te lopen. Ik kan een stukje korter lopen en een hoekje afsnijden : eerst nog op de GR tot Bonaré (10 huisjes) stappen. Daar staat een oude meneer in zijn groententuin en ik begin over "de lente": "neen, het is nog lang geen lente , want de noordenwind is koud en droog". Hij voorspelt nog sneeuw, "want die kille wind in de Goede Week is niet goed" . Later zal blijken dat dit profetische woorden zijn !!!
    Dan afslaan op de "départementale" naar Dun-les-Places via Mézauguichard (wat een naam) en daarna naar Montsauche.
    Zo worden de 32 km een beetje ingekort.
    In Dun les Places hebben ze in WO II 28 verzetsstrijders gefusilleerd. Picknicken bij het herdenkingsmonument aan de kerk en dan stap ik verder naar de Lac des Settons. Ik had iemand gebeld om een bungalowke te huren in zijn vakantiepark, maar het toeristisch seizoen was nog niet begonnen en het park is nog gesloten.
    Om me uit de nood te helpen doet ie bungalow nr 5 (V) open voor mij en legt uit hoe ik moet stappen: "langs de oostelijke oever van het meer  en dan over een "passerelle". De sleutel ligt onder de mat.
    Wat ie niet vermeldt is de afstand: 7km. (gelukkig dat ik vanmorgen een verkorte versie van de route nam)
    Ik begin te twijfelen, maar de talrijke zondagswandelaars bevestigen keer op keer dat ik nog steeds op de goeie weg ben naar die passerelle.

    Het is heel mooi om te stappen tussen de dennenbomen naast het meer onder het kille zonnetje, en ineens krijg ik een SMS van de schoonzoon (dank U Stefaan!!) om te zeggen dat het Tom Boonen is die de Ronde van Vlaanderen gewonnen heeft.
    Ik ben er weer even bovenop met dat leuke nieuws.
    Uiteindelijk is het 18u als ik pompaf toekom: helemaal alleen in het bungalowpark...(allez er staat ook een loslopend paardje aan mijn bungalow te grazen...)
    Als de dochter van de eigenaar even langskomt om te zien of ik alles goed gevonden heb, vraag ik een theezakje , want er is echt niks in de keukenkastjes te vinden na het lange winterseizoen.
    "Wacht een beetje" zegt ze en wat later komt ze met 2 pakken koekjes (gaufrettes met aardbeismaak, vervaldatum 3-2012), suiker, oploskoffie en thee en een mandarijntje terug. Van geluk gesproken.
    Tijd voor een handwaske van mijn vuile kleertjes en mijn zondagavond is gevuld. Ik hang mijn damarke iets te dicht bij de verwarming, en er hangt een brandluchtje... Gelukkig loopt het goed af...
    Boven de dampkap ligt er allerlei toeristische info van de Morvan-streek. Ik vind daar ook de telefoonnummer van  de gite in Athez, mijn volgende mogelijke slaapplaats en het gemeentehuis in Anost. Dit helpt me heel veel verder want de telefoonnummers in mijn Lepère wandelgids kloppen niet meer!!!
    Het geld voor mijn overnachting laat ik achter in een enveloppe en de sleutel leg ik weer onder de mat...

    Pelgrimsgroeten,
    Mark

    Bijlagen:
    Santiago 29-02-12 tem 26-04-12 (461).JPG (52.3 KB)   

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de bibliotheek
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hallo allemaal !
    het geluk is met mij vandaag: ik ben in Issy l'Eveque en bij het binnenkomen van dat stadje zie ik een huisje staan : de bibliotheek. Ze is open op wo- namiddag en op zaterdagvoormiddag. En daarenboven mag ik daar gratis op de PC werken.(Wat een verschil met Vézelay !)
    Door omstandigheden ben ik hier al vroeg aangekomen zodat ik wel even de tijd heb om jullie op de hoogte te houden.
    Vooreerst leuk om mijn kleinkindje Fela en haar ouders, Flore en Frederik zo te zien glunderen. Opa is heel fier en blij om vanuit de verre Morvanstreek de baby op zijn blog te zien verschijnen, bedankt Roel voor die mooie foto's  

    En nu nog een klein addendum
    Het restaurant-café-winkeltje in Marigny l' Eglise had ook nog een postkantoortje ergens in een hoek.
    Ik wou dit nog effe graag vermelden om volledig te zijn
    Bij deze  gebeurd

    Mark

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    01-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rustdag in Vézelay
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    :-)Normaal mag een pelgrim maar 1 dagske blijven in deze "herberg",
    maar er wordt zonder veel problemen een uitzondering gemaakt voor de "echte" die al van "ver" komen...
    Ik eet die avond in het kleine refterke mijn oud brood op. Bij mij slaapt een pelgrim, 71 jaar oud, uit Parijs, die onderweg is naar Jeruzalem!! Een diepchristelijk man die in Frankrijk zoveel mogelijk in kloosters slaapt, dank zij de tussenkomst van zijn 2 zonen, 2 priesters in de regio van Parijs... En 's nachts komt er nog een Nederlandse pelgrim bij ons bij slapen.
    Ik sta al om 6u op om naar de laudes te gaan in de kathedraal en de pelgrimszegen te ontvangen samen met de man uit Parijs en Jean-Louis en Denis, 2 vrienden die vandaag hun zoveelste pelgrimstocht starten van Vézelay naar Lyon, waar Jean-Louis ergens in de buurt woont.
    Op het kamerke waar ik slaap is er een bed kapot. En om 9u30, wanneer de pelgrims normaal allemaal vertrokken zijn, komen er 2 jonge nonnekes in hun lange pij binnen met een gereedschapskist en een boormachien in de hand om dat bed te repareren.
    Mijn ogen rollen uit mijne kop. "Vous avez deux "mains droits" mes soeurs" laat ik me ontvallen.
    Zuster X (ik ken haar naam niet) richt haar boormachine al lachend op mij : "pas op, ik ben gevaarlijk".
    Ik maak me gauw uit de voeten , anders moet ik misschien nog helpen, en ik ben al zo handig ...
    Ik trek dan het kleine stadje in en haal een pakje met landkaarten op dat mijn vrouwtje me "poste restante" opstuurde in het postkantoor van Vézelay. Dan zoek ik de toeristische dienst op want daar staat een PC. Ik ben er 2 uur bezig om de belevenissen van de laatste dagen te vertellen en het kost me welgeteld 12€€ , flink wat geld, om al die verhaaltjes te vertellen. Maar het was nodig hé want ik ben al enkele dagen "off-line" geweest.
    's Middags eet ik op mijn eentje een salade in een klein restaurant en in de namiddag wandel ik wat rond en bezoek een dame uit Verviers die naast de kathedraal een klein winkeltje / atelier heeft waar ze echte iconen schildert volgens de geldende regels. De dag vliegt snel voorbij en bij de vespers 's avonds ontmoet ik Eric Heyna. Het is een Franse pelgrim, die nog niet lang vertrokken is en ook via Le Puy wandelt naar Santiago. Maar hij wil de pelgrimstocht HEEN en WEER stappen gedurende 5 maanden. We hebben direct een heel intense band met elkaar.

    pelgrimsgroeten

    Mark

    01-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)


    Blog als favoriet !

    Gastenboek
  • Een aangename regen donderdag groet
  • fijne maandag
  • proficiat
  • Ben is op bezoek geweest. (I like it)
  • Vanuit Noord-Holland

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per maand
  • 06-2013
  • 10-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!