Planten vrolijken woon- en werkruimtes op. Een beetje groen zorgt voor de gezelligheid en warmte. Eigenlijk bestaan er geen 'kamerplanten', ze groeien van oorsprong niet binnenshuis. De meeste 'kamerplanten' komen voor in de vrije natuur en zijn afkomstig uit de tropische gebieden. Gedurende de laatste 100 jaar werden ze stelselmatig ingevoerd in Europa en via kruisingen, selecties en mutaties allerhande gekweekt. Is een kamerplant dan wel geschikt om lange tijd in een gesloten ruimte te worden geplaatst?
Cattleya: (Zuid Amerika)
Cattleya's worden vaak ook corsage orchideeën genoemd. De bloemen kunnen heel groot worden, tot wel 20 centimeter. Ze zijn vaak geurend. Het enige negatieve is dat de bloemen maar 2 - 3 weken bloeien. Vocht is erg belangrijk voor Cattleya's. Het zijn epifyten wat betekent dat ze niet alleen pseudo-bulpen hebben, maar ze hebben ook grote wortels die uit de pot willen klimmen.
Bevochtig deze wortels zo nu en dan. Cattleya's hebben veel licht nodig, minstens een halve dag en als het klimaat gunstig is, kunnen zijn de zomer buiten staan met half licht en half schaduw. Tussen het water geven door kunnen Cattleya's bijna uitdrogen. Overdag hebben ze een temperatuur van 21- 32 graden nodig en 's nachts 16 - 24 graden Celsius.
Cattleya's willen graag iedere twee jaar een grotere pot. Gebruik fijne bark (potgrond) als de orchidee kleine bladeren heeft en grotere bark als de orchidee grotere bladeren heeft.

  Het stadhuis - "'t Schoon verdiep"     Gebouwd tussen 1561 en 1564 in een eigenaardige Vlaams-Italiaanse renaissance stijl. Ontworpen door Cornelis Floris en anderen. Door oorlogsomstandigheden en met name de inval der Gelderse onder Maarten van Rossum in 1542, is Antwerpen in het bezit geraakt van een renaissance-stadhuis, dat op 27 februari 1565 werd ingehuldigd.   


     De Groenplaats, die een blauwe maandag als 'Place Rubens' door het leven ging, altijd een belangrijk plekje in het leven van de Antwerpse bevolking geweest.             

Jacob Jordaens, Als 14-jarige ging de koopmanszoon Jordaens in de leer bij Adam van Noort. In 1615 schreef hij zich in bij het gilde. Het jaar daarop huwde hij Van Noorts dochter. Jordaens schilderde vooral grote historiestukken, maar ook genrestukken en portretten, en hij was ontwerper van wandtapijten. In tegenstelling tot Van Dyck en Rubens was Jordaens nooit hofschilder. Wel kreeg hij in de jaren '40, na de dood van zijn rivalen, steeds meer (vorstelijke) opdrachten uit het buitenland. Zo leverde hij schilderijen voor de Oranjezaal van Huis ten Bosch. Jordaens woonde en werkte zijn hele leven in Antwerpen. Omstreeks 1650 werd hij calvinist. Jordaens was een welvarend man en tot op hoge leeftijd productief. Hij stierf in 1678 aan een epidemie.

    Geboortehuis van Jacob Jordaens in de Hoogstraat.

Het Antwerpse Steen (klik) en De Lange Wapper, Mythische plaaggeest die vooral in het Antwerpse opduikt in allerlei volksverhalen. Volgens legenden uit de 16e eeuw vertoeft Lange Wapper graag in de buurt van water. Aan de kust is hij bekend uit een aloude Blankenbergse sage. In het binnenland maakt hij de mistige Netedijken onveilig, volgens dorpsverhalen uit Bevel, Kessel en Nijlen. Maar het liefst van al doolt hij langs de oevers van de Schelde in Antwerpen. Daar kreeg de beroemde plaaggeest in 1963 een standbeeld van Albert Poels. Die bronzen Wapper staat pal voor het Steen, dat nu het Nationaal Scheepvaartmuseum herbergt en in het verleden dienst deed als gevangenis, tolhuis en burcht.

Klimop is een geslacht van de familie araliaceae die staat voor vriendschap en trouw. Het zijn houtachtige wintergroene struiken die met behulp van hechtwortels kunnen klimmen en kruipen, zowel aan een muur als tegen een boom.  Ook als struik te gebruiken of eventueel voor snoeivorm. Deze plant zal wellicht je boom overleven en kan zo’n honderd jaar oud worden. Klimop is een prachtige groene groeier waar je verschillende doeleinden kan mee bereiken. Over het algemeen is klimop een zeer gemakkelijke plant die niet veel eisen stelt en kan zowel binnen als buiten worden toegepast.
Snoeien
Ieder moment van het jaar kan je snoeien als het gaat om ranken die in de weg zitten. Fors terugsnoeien doe je in april, oogt niet zo fraai in het begin maar in mei krijg je terug fris groen blad.
Een Klimopblad wordt ongeveer 28 maanden, het wordt geel en valt dan af.
Zieke bladeren dien je natuurlijk onmiddellijk te verwijderen.
Klimop laat in de zomer zijn oude bladeren afvallen. Daar is weinig tegen te doen behalve bij de tuinliefhebber die nu ingrijpt. Met de haagschaar knip je de klimop kort in waardoor hij compact tegen de schutting of muur aan blijft groeien.

Hoe werkt nu deze rosmolen?
In het midden staat een zware houten spil van 3,80 m hoogte, de koningsspil of boom. Aan de onderkant van deze centrale spil bevindt zich een ijzeren pen (taats) die draait in een taats- of vetpot die in de ankerbalk ingewerkt is. Daardoor kreeg men wat meer ruimte in het niet al te groot gebouw. Op 2,40 m van de onderzijde krijgt de spil die eerst vierzijdig en daarna achtzijdig is, een ronde doorsnede (versterkt met acht ijzeren staven), daar waar de spil doorheen het kransstuk draait.
Bovenaan buiten wordt dit afgedekt met een kapje tegen de regen. Aan het boveneind van de koningsspil is een staart gemaakt die schuin naar beneden loopt. Beneden de staart worden twee paarden met een zwingel vastgemaakt, die de molen kunnen doen draaien. Een vastgemaakt touw leidt de paarden en belet hen rechtdoor te lopen. De deur van de rosmolen is zo gemonteerd dat die naar binnen draait, om te beletten dat de paarden er tegenaan lopen. Het kroonwiel is aan de koningsspil bevestigd door een kruis met dubbele armen die hier uitzonderlijk aan de bovenkant is geplaatst. De kammen van dit groot kamwiel passen in de staven van de schijfloop (lantaarn) die gemonteerd is op een houten spil die zelf met een ijzeren pen in de taatpot draait. Aan deze spil bevindt zich onder aan een kamwiel dat de beweging van de spil overzet op een kleiner kamwiel dat gemonteerd is op het klauwijzer onder de maalstenen. Dit klauwijzer, dat op een beweegbare steunbalk rust, brengt door een opening in de vastliggende ondersteen (ligger) de bovensteen (loper) aan het draaien.

"Welkom in het jaar 1742"
Vlakbij de Duitse grens, in het mooie Westerwolde, ligt de vesting Bourtange. Een historisch verdedigingswerk dat zijn gelijke niet kent. De vesting Bourtange is in alle opzichten uniek. Heden en verleden gaan perfect samen in deze kleine, sfeervolle vestingstad.
Voor het ontstaan van de vesting moeten we terug naar de Tachtigjarige Oorlog. In de 16e eeuw beheersten onze voorouders de grondwaterstand nog niet. Grote onbegaanbare moerassen bedekten de helft van de huidige provincies Groningen en Drenthe. Die moerassen waren slechts op enkele plaatsen, harde zanderige passen, doorgankelijk, waaronder de 'twee uur gaans lange, slechte pas' over de plaats waar later Bourtange zou ontstaan. In maart 1580 kwam door het verraad van George van Lalaing, graaf van Rennenberg, de in 1577 door de Staten-Generaal benoemde stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe, de stad Groningen in handen van de Spanjaarden. Later in het jaar 1580 gaf prins Willem van Oranje opdracht om een schans met vijf bastions aan te leggen op de zandrug in het moerasgebied op de grens met Duitsland. Over deze zandrug, of tange, liep de weg die de stad Groningen verbond met Lingen en Westfalen. De Spanjaarden gebruikten deze route onder meer om de stad te bevoorraden. De prins hoopte door het aanleggen van de schans deze belangrijke route te blokkeren, zodat de stad Groningen geheel geïsoleerd zou komen te liggen.

Een bridgevriend nodigde ons uit om samen met 70 andere genodigden de verjaardag te vieren van 'zijn' Sarah. Bijgevoegde tekst had Adriaan voor zijn jarige Betsie gemaakt en voorgedragen. Wat kan liefde en geluk hand in hand toch zeer mooi zijn.


"Je bent een engel"
Betsie ik hou zo verdomt veel van jou.
Soms wil je het niet geloven, maar ik blijf je trouw.
In goede en slechte tijden stond jij altijd voor me klaar.
Bets je bent een engel, we blijven bij elkaar.
Betsie je bent een engel, we blijven bij elkaar.

We hebben in ons leven heel veel mee gemaakt.
Maar jij, jij zette door.
Waar ik al had gestaan.
Je stond altijd aan mijn zijde, want niks was je te veel.
Betsie je hield me altijd keurig in gereel.
Je zei: 'al is het nog zo donker, het wordt altijd wel weer licht.'
Zag ik het niet meer zitten, bracht jij geluk voor jou en mij in zicht.

Betsie ik hou zo verdomt veel van jou.
Soms wil je het niet geloven, maar ik blijf je trouw.
In goede en slechte tijden stond jij altijd voor me klaar.
Bets je bent een engel, we blijven bij elkaar.
Betsie je bent een engel, we blijven bij elkaar.

Betsie je bent een engel, we blijven bij elkaar.
Opgedragen aan Adriaan, Betsie, Adri junior en Liesbeth.

De eikels van een Amerikaanse eik vallen nu al op de grond......... Is dat de voorbode van een komende strenge winter?

Zuurgraad bepaalt kleur
Naar de verkleuring van de bloem van hortensia is veel onderzoek gedaan. Vooral roze hortensia's hebben het vermogen om van kleur te verschieten en wel naar blauw en zelfs omgekeerd. De plantkundige Molish begon als eerste te experimenteren. Hij kwam tot de ontdekking dat ijzer en aluminium invloed hebben op de kleur van de bloem. De Amerikaan Allen constateerde dat deze chemische elementen niet alleen voor de verkleuring konden zorgen.
De kleur van de hortensiabloem reageert op de zuurgraad van de grond. De zuurgraad van een grond wordt uitgedrukt in pH, een getal. Zure gronden hebben een pH-getal tussen 4,5 - 5,5, lichtzure gronden hebben een pH van 5,6 - 6,5 en basische gronden een pH tussen 6,6 - 7,2. Naarmate de grond zuurder is, kunnen meer metalen oplossen. De aanwezigheid van ijzer en/of aluminium in zure gronden bleken de verkleuring te veroorzaken. (Info: Neerlans Tuin)
(eigen foto @Pedro@)

Sint Jacobskruiskruid, zeer giftige plant!
Er is de laatste tijd al veel te doen geweest rond deze wilde plant. 'Het gele gevaar', groeit vooral langs onze bermen in heel Vlaanderen. Hoe meer men het sint-jacobskruiskruid maait, hoe meer hij groeit en bloeit. Deze wilde plant is zeer giftig voor alle zoogdieren, dus ook voor de mens. Het is GEEN ingrediënt in kruidenproducten maar wel een kruid dat belangrijk is om te kennen! Het kruid bevat stoffen die de lever aantasten en inname ervan kan de dood tot gevolg hebben. Een volledige bestrijding van Jacobskruiskruid in de wei en de directe omgeving ervan is beslist raadzaam. Maaien en mesten werkt voor de bestrijding van Jacobskruiskruid niet. Bovendien is hooi met Jacobskruiskruid ongeschikt om te voeren. Het kruid bestrijdt u alleen maar door het met wortel en al uit de grond te trekken, voordat de plant zaad gevormd heeft. Hoe eerder u dit onkruid verwijdert, hoe beter. Het is niet verstandig om Jacobskruiskruid met blote handen te verwijderen, ook voor mensen is het schadelijk. Jacobskruidkruid is 30-90 cm hoog en heeft gele bloemetjes. De stengel is alleen boven het midden vertakt en is meestal roodpaars maar soms ook groen. Aan de bovenkant is de stengel donkergroen en glad, de onderkant van de stengel heeft viltachtige haartjes.
(Foto: Sint-Jacobskruiskruid)

Tijdens de prehistorie al liep er volk rond in Turnhout. Het oudste document stamt uit de 12de eeuw. Het leert ons dat het vroegste Turnhout in het huidige Oud-Turnhout lag. In het begin van de 13de eeuw gaf de hertog van Brabant vrijheidsrechten aan de woonkern rond de nieuwe parochie van Sint-Pieter en vlakbij het kasteel.
Door zijn functie van administratief, economisch en militair centrum, overvleugelde het nieuwe Turnhout al snel het oude Turnhout van de Tempeliers. Halverwege de 14de eeuw vormde zich het Land van Turnhout, dat tot op het einde van het Ancien Régime een apart bestuur en financieel beleid behield. Door de eeuwen heen bloeiden de ambachten, liet het wapengekletter zijn sporen na en vonden verschillende kloosterordes hun weg naar Turnhout. In de 19de eeuw verloor de stad het grootste gehucht Oud-Turnhout, maar brak tegelijkertijd door zijn isolement heen dankzij het spoor en het kanaal. Op het einde van de 20ste eeuw is Turnhout een regionale stad, met alle faciliteiten van dien.
(foto: kunstwerk aan het gerechtshof; eigen foto)

Mispeldonk is een prachtig natuurgebied langs de rechteroever van de Dijle te Bonheiden. Om zoveel mogelijk mensen van deze natuur te laten genieten, groeide de idee om een wandelpad aan te leggen. Mispeldonk leent zich immers voor een wandeling vol afwisseling en avontuur. De mooi kronkelende Boeimeerbeek, hagen vol bloesems en bessen, bloemrijke hooiweiden, bossen met mooie voorjaarsflora of gewoon prachtige weidse gezichten…in elk seizoen valt er wel wat te beleven.
Op de foto: 'de Argusvlinder', tussen de netels.....
De vlinder vliegt meestal in twee generaties per jaar: de eerste vliegt van eind april tot midden juni (met een piek tussen 10 en 31 mei) en de tweede van midden juli tot begin september (met een piek tussen 20 juli en 10 augustus). In warme jaren kan een derde generatie vliegen van begin september tot begin november (met een piek tussen 20 september en 10 oktober).