Susa Nina, De poppenstoet, Roosmarijntje, In de stille Kempen, Kempenland, Naar wat de dennen fluistren…

Het zijn maar enkele van de honderden liederen waarmee Armand Preud’homme de Vlaming aan het zingen bracht.

Preud’homme zag het levenslicht in Peer op 21 februari 1904 en overleed in Brasschaat op 7 februari 1986.

In 1974 gaf men hem de eretitel van ‘Prins van het Vlaamse lied’.

Opleiding

Vader Preud'homme was organist van de plaatselijke parochiekerk en gaf de liefde voor muziek door aan zijn zoon. Ook zijn oudste zus gaf hem muzieklessen.

Als 9-jarige verving hij zijn vader aan het orgel en op 13-jarige leeftijd schreef hij zijn eerste lied (‘Herinnering’) op tekst van zijn broer.

Armand Preud'homme volgde les aan de orgelschool van Hasselt bij Arthur Meulemans en studeerde orgel, harmonie en contrapunt aan het Lemmensinstituut te Mechelen bij Mgr. Jules Van Nuffel, Marinus De Jong, Flor Peeters en Staf Nees.

Professionele loopbaan

Van 1930 tot 1943 was hij organist in Geel, muziekleraar en fotograaf.  In 1943 werd hij directeur van de muziekschool in Mortsel (Oude God).

In 1938, dus voor de Tweede Wereldoorlog ontstond de melodie van ‘Kempenland’. Jozef Simons schreef tijdens de oorlog de tekst. Omwille van de versregel ‘Kempenland aan de Dietse kroon’ en het martiale karakter werd het tijdens de oorlog door veel verenigingen gezongen. Dat leidde na de bevrijding tot een veroordeling en gevangenisstraf van 6 maanden. In 1949 werd hij van elke blaam gezuiverd.

Toch ondervond hij veel problemen om opnieuw werk te vinden. Hij deed zowat van alles om aan de kost te komen: kippen kweken, wasmachines verkopen…

Na een kortstondige baan bij het Vlaams Economisch Verbond was hij verplicht te gaan stempelen samen met collega-componisten Renaat en Maurits Veremans, Hendrik Diels en Mark Liebrecht (Marcel Oger).

Enkele jaren werkte hij als organist in cinema's en restaurants en als begeleider van het Antwerpse Sint-Lievenskoor. Zo werd hij in het restaurant ‘Bristol’ aan de Frankrijklei te Antwerpen in het begin van de jaren 50 aangeworven om hammondorgel te spelen. De socialisten waren er goed thuis en als Camille Huysmans langskwam, speelde Preud'homme voor hem muziek van Peter Benoit.

Maar eind de jaren ‘50 woedde de schoolstrijd en Preud'hommes lied ‘Voor outer en heerd’ werd door de betogende katholieken als strijdlied gezongen. De socialisten dachten dat Preud'homme het speciaal voor die beweging had gecomponeerd en zetten hem – hoewel hij het tegendeel kon bewijzen – in de Bristol aan de deur.

Van 1957 tot 1968 was hij muziekleraar in Hasselt aan het Technisch Instituut van de Ursulinen. Hij gaf daarnaast ook les aan de Hasseltse orgelschool.

Intussen werd de componist ook voordrachtgever. Met een zelfgevormd trio (‘Trio Op de purperen hei’)  trok hij Vlaanderen rond voor muzikale avonden.

In 1968  werd hij samen met Willem De Meyer op culturele zending gestuurd naar Zuid-Afrika.

Dirigent

Preud'homme was dirigent van de Vlaamse harmonie in Geel en dirigeerde regelmatig op verschillende Vlaams-nationale manifestaties, de internationale Europeade en liederavonden. Op het Vlaams-Nationaal zangfeest was hij een graag geziene en geëerde dirigent. In 1967 weigerde hij echter samen met o.a. Wies Pee nog langer mee te werken omdat hij zijn liederen verdrongen voelde door kleinkunstliederen. Hij vond dat de koorfederatie van het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ) te veel de nadruk legde op het oude volkslied en de polyfonie ten nadele van (zijn eigen) volkse muziek. Later zou hij echter terugkeren en opnieuw dirigeren.

Componist

In Geel kwam Armand in contact met een operettegezelschap dat het zware repertoire niet aankon en componeerde enkele lichtere dingen voor hen.

Zijn eerste operette heette ‘Het leven bloeit open’ en werd 22 keer opgevoerd.

In de Geelse periode schreef hij ook nog ‘De helden van het land’ en ‘Het schoothondje van mevrouw Pips’.

Typisch aan Preud’hommes operettes en zangspelen is dat ze een aaneensluiting zijn van liedjes die elk ook een eigen leven kunnen leiden.

Stilaan begon hij meer liederen te schrijven. Emiel Hullebroeck was hierbij zijn lichtend voorbeeld.

Zijn favoriete tekstdichters waren Jozef Simons (‘Susa Nina’, ‘Heimwee doet ons hart verlangen’, ‘Voor outer en heerd’) en Eugeen de Ridder (‘Were di’, ‘De Bremer muzikanten’, ‘Kermis in de Kempen’…) die ook nog de teksten schreef voor de operettes ‘Mijn heerlijk Kempenland’ en ‘Op de purp'ren hei’.

Deze laatste operette was uiterst populair en werd meermaals succesvol uitgevoerd in de Koninklijke Vlaamse Opera (KVO) onder impuls van directeur en zanger Renaat Verbruggen. Dit zangspel kreeg zelfs een bewerking voor TV.

Ter gelegenheid van de viering van het 600-jarig bestaan van de stad Peer toondichtte hij de operette ‘Bengel’ op een libretto van Tine Van Rompuy-Janssens.

Als herinnering aan de repressieperiode schreef hij een ‘Amnestiemis’.

Op teksten van Bert Peleman componeerde hij o.a. ‘Laat ons liefste samen varen’, ‘O.L. Vrouw der schone Schelde’ en ‘Klein-Brabantlied’. Het frisse ‘Dag lieve juffrouw lente’ en ‘Ik drink’ zijn teksten van Louis Verbeeck.

Geleidelijk probeerde hij zich te vernieuwen met het schrijven van liederen voor kleinkunstzangers zoals Will Ferdy en Miel Cools.

De liedjes van Preud’homme zijn deels echte volksliederen (stap-, heimat-, kinder-, drink- en liefdesliedjes…) om door een massa gezongen te worden. Ze verklanken alle mogelijke emoties en gevoelens van de Vlaming van strijdvaardigheid over romantiek tot religiositeit. Typisch zijn de meeslepende melodieën en de refreinen met vaak een meerstemmigheid in terts of in canon. ‘Op eer en trouw’ is een voorbeeld van canonische structuur.

Daarnaast schreef hij luisterliedjes die het midden houden tussen kunstliederen en chansons (bv. ‘Twintig mezenvoetjes’ op een tekst van Guido Gezelle).

Armand Preud’homme componeerde verder religieuze liederen, missen (o.a. ‘Missa de angelis’ voor koor en orgel), ‘Ave Maria’ voor koor, orgelstukken, werken voor fanfare en harmonie en een cantate ter ere van de Geelse heilige Dimpna voor vierstemmig koor, orkest afgewisseld met bindteksten.

Erkenning

Preud’homme is ongetwijfeld van zijn generatie de liedercomponist die het meest gezongen en gelauwerd werd. Willem De Meyer promootte enthousiast de liederen van Preud’homme. De Roelanduitgaven publiceerden veel liedjes van hem en via LP’s werden veel liederen openbaar verspreid. De Meyer slaagde er in om Preud’hommes liederen vaak te laten uitzenden via de BRT en in het Belgisch leger zongen de soldatenkoren geestdriftig Preud’hommes liederen.

Klassieke zangers zoals Renaat Verbruggen, Pieter Vis en Koen Crucke zongen vaak Preud’homme naast vertegenwoordigers van het lichtere lied zoals Louis Neefs en Bob Benny.

Zijn werk werd bovendien fel gepropageerd door het Armand Preud'hommecomité en de Stichting Armand Preud'homme die het tijdschrift Eigen Aard uitgaf en zijn liederen op plaat zette.

In 1964 ontving hij de erepenning van de provincie Limburg en het eremetaal van SABAM. Hij werd uitgeroepen tot eresenator van Europa.

Op 12 januari 1968 ontving hij van Koning Boudewijn de Gouden medaille van de Kroonorde.

Voor zijn 70ste verjaardag werd hem een huldeboek aangeboden, samengesteld door Lambrecht Swerts, samen met huldeconcerten en plaatopnames.

De provincie Limburg bekroonde hem in 1975 met de driejaarlijkse muziekprijs.

Ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag werd zijn (geromanceerde) biografie geschreven door journalist René Melis: Op de heide waait de wind.

Op initiatief van de vereniging Vlaamse Culturele Producties werd op 31 mei 1981 in het Hasseltse stadspark een levensgroot bronzen beeld (gemaakt door Jan van de Brande) van Preud'homme onthuld.

Kort erna werd het beeld zwaar beschadigd door een bomaanslag. Het oorlogsverleden was bij sommigen nog niet begraven.

Armand Preud’homme is ereburger van Peer, Geel, Kampenhout, Kasterlee en Zichem.

Zijn geboortehuis in Peer werd ingericht als het Armand Preud'homme-museum.

Het kerstlied ‘Susa Nina’ ontstond in 1941 en werd in 18 talen vertaald. Het lied dankt zijn succes aan de eenvoudige en ontroerende melodie en aan de verwerking van ‘Stille Nacht’ in het refrein. Zelfs de wereldberoemde Wiener Sängerknaben zongen het.

O.a. in Geel, Beveren en Grimbergen is er een Armand Preud’hommestraat of -laan.

Te beluisteren

Naast LP’s en zelfs een cd (Armand in New Age) bevat YouTube heel wat opnames van liederen van Armand Preud’homme.

armand preud'homme - YouTube

VRIJDAG 19 APRIL OPERA van ANTWERPEN.

Het ANZ viert zijn 75ste verjaardag met een prachtig concert. Muziek van Vlaamse meesters uitgevoerd door 80 koorleden, 60 muzikanten en 4 solisten o.l.v. Edwig Abrath.

Meer info:

75 jaar ANZ - ANZ

Het oude jaar is bijna voorbij.

We blikken terug op wat mooi en minder mooi was in 2023 (resumamus = laten we hernemen), maar kijken ook hoopvol vooruit naar alle goeds dat komen mag in 2024....

Peter LEYS (1958): "Resumamus" (youtube.com)

Een laatste bijdrage.....

Contrebombarde.com Concert hall

Kerstmis:
https://www.contrebombarde.com/concerthall/music/35729

Kerstnacht: Stil nu 't kindje slapen wil...

Contrebombarde.com Concert hall

Peter Leys: Kerstleyse (youtube.com)

Zalig kerstfeest!

Herders, Hij is geboren - Tinel (youtube.com)

Een feestelijk orgelwerkje van Jef TINEL, gebaseerd op een gekend kerstlied:

Contrebombarde.com Concert hall

Op weg naar de vreugde van Kerstmis: 'Gaudeamus', een orgelwerkje van Jef TINEL.

Contrebombarde.com Concert hall

Een orgelwerkje van Jef TINEL als voorbereiding op Kerstmis: Het viel eens hemels douwe.

Contrebombarde.com Concert hall

"Ave maris stella" (Wees gegroet, ster der zee) van Jef TINEL (1885-1972):

Contrebombarde.com Concert hall

Een orgelwerkje in voorbereiding op Kerstmis: Onbevlekte maagd (Virgo immaculata):

Contrebombarde.com Concert hall

Zaterdagavond 25 november 2023. Sint-Catharinakerk Sinaai.

Vzw Edgar Tinelmuseum organiseerde een avondvullend concert met het Ensemble Voce d’ Oro onder de titel: Tinel en gouden stemmen.

Het ensemble Voce d’Oro bracht met accordeons, basaccordeon, bandoneon en hobo een kwaliteitsvol concert.

Op het programma stonden originele composities en bewerkingen van o.a. Adolf Götz, Leon Boëllmann, Johan-Sebastian Bach, Eddy Flecijn, Astor Piazzolla en Edgar Tinel. Klassieke muziek en meer volkse muziek met kleuren en tinten uit Andalusië, Ierland, Polen en de Slavische en Dalmatische oorden. Zelfs een Braziliaans bisnummer ontbrak niet in dat veelkleurig palet.

Wie dacht dat accordeons enkel van dienst kunnen zijn op volksbals of kermisfestivals, moest zijn mening ernstig bijstellen na dit sfeer- en stijlvol optreden. In de naar volksmuziek gekleurde stukken hoorden we echo’s van pizzicato’s van contrabassen of van trompetten of houtblazers. De accordeons klonken als een klassiek orkest in het fragment uit het derde Brandenburgs Concerto van Bach. De Gotische Suite van de hoogromantische orgelcomponist Boëllman klonk alsof het orgel vanop het doksaal werd bespeeld. Piazzolla’s Adios Nonino (afscheid aan zijn vader) bevatte een zeer stemmige dialoog tussen hobo en accordeons net zoals in Götz’ Servische dans Brzo.

Kortom, een zeer geslaagde en verrassende avond die zelfs door de meest fanatieke klassieke muziekliefhebber kon gesmaakt worden.   

Ontroering ging door de -zeker voor ¾ gevulde – kerk toen Eddy Flecijn soleerde in het Gedicht voor mijn moeder. Flecijn moest afscheid nemen van zijn moeder tijdens de Coronaquarantaine en schreef dit elegisch stukje muziek met de foto van zijn overleden moeder naast zich. Het was alsof ze aanwezig was tijdens de gevoelvolle uitvoering.

De trouwe fans van het Tinelmuseum keken natuurlijk nog meer uit naar hun kippenvelmoment. Eerst brachten drie accordeonisten het derde deel uit de Orgelsonate van de Sinaaise componist Edgar Tinel. Echte orgelklanken. Dit meesterwerk klonk overtuigend in deze originele bezetting.

Maar nog meer verwondering en emotie bij de wereldpremière van Edgar Tinels Gebed. Na een lange zoektocht dook de partituur van dit pianowerkje uit 1897 op in de Koninklijke Bibliotheek van België, zo vertelde gastheer Marc Laceur. Een verjaardaggeschenk voor Petrus Paulus Alberdingk-Thym. Een korte, innige, sobere en melodieuze compositie. Willem Ceuleers zette het om in een orgelpartituur, maar zaterdag kregen we een zeer mooie versie in een transcriptie voor drie accordeons.

Er is wellicht nooit eerder een openbare uitvoering van dit Gebed geweest. Het publiek kon dus de heuse wereldpremière van dit kleinood beleven. Zowel publiek als uitvoerders verklaarden nadien enthousiast dat er hopelijk nog meer uitvoeringen zullen volgen.

Na het concert hieven alle aanwezigen dankbaar en tevreden het glas – geschonken door Huis Jozef. Afspraak op het volgende concert in Sinaai!

’t Zijn weiden als wiegende zeeën die groenen langs stroom en rivier….

De beginzin van een lied als 16 jarige stiekem geschreven door Renaat Veremans.

Vandaag een uiterst populaire meezinger op Vlaams-Nationale Zangfeesten en andere Vlaamsgezinde bijeenkomsten: ‘Vlaanderen, van  Veremans’.

Hugo Verriest begroette de toondichter niet als meneer Veremans of Renaat maar kortweg als ‘Vlaanderen’.

Renaat Veremans was een geboren Lierenaar (2 maart 1894) die in Antwerpen overleed op 5 juni 1969. Hij was componist, professor, dirigent en organist.

Graag hier wat meer gegevens over zijn leven en werk.

Afkomst en opleiding

Renaat (Franciscus Gommarus) Veremans kreeg zijn eerste lessen notenleer en piano van zijn vader. Daarnaast volgde hij orgellessen en harmonie bij Paul Van Wassenhoven, de organist van de Sint-Gummaruskerk in Lier.

Na zijn studies aan het Gummaruscollege in Lier studeerde hij aan het Lemmensinstituut in Mechelen orgel en piano bij o.a. Arthur Meulemans, Oscar Depuydt en Aloys Desmet en ging daarna verder studeren aan het Conservatorium van Antwerpen (1914-1917) waar hij les kreeg van o.a. Arthur De Hovre (orgel) en August De Boeck (harmonie).

Hij volgde ook privélessen contrapunt, fuga en compositie bij Edward Verheyden.

Professionele loopbaan als organist, dirigent en pedagoog

Na zijn studies aan het Lemmensinstituut werd Renaat Veremans organist in de Dominicanenkerk in Lier. Daarna volgde hij Jan Broeckx op als kapelmeester en organist aan de Sint-Pauluskerk in Antwerpen (1917-1927).

In 1918 verscheen er in de pers een artikel waarin men meldde dat Renaat Veremans benoemd werd tot leraar notenleer aan het Antwerps conservatorium. Dit ging echter (voorlopig) niet door.

Van 1921 tot 1941 was hij dirigent van de Koninklijke Vlaamse Opera van Antwerpen.

Van 1928 tot 1959 (met een korte onderbreking na de bevrijding in 1944) was hij docent notenleer aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium van Antwerpen. 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog, meer bepaald van 1943 tot 1944, was hij directeur van het Stedelijk Conservatorium in Brugge nadat Joseph Ryelandt door maatregelen van de Duitse bezetter aan de kant was geschoven. Veremans moest echter wel weer plaatsmaken toen Ryelandt in september 1944 in zijn functie werd hersteld. Veremans behoorde immers tot de componisten die gelieerd waren met de Vlaamse Ontvoogdingsstrijd en dat na de oorlog bekocht hebben.

Tijdens die Brugse periode stichtte en dirigeerde Veremans een gemengd koor dat grote faam verwierf en decennia lang de Vlaamse koorwereld richting gaf als Renaat Veremanskoor.

Gedurende 35 jaar gaf hij les aan het Stedelijk Conservatorium van Lier.

Veremans trad vaak op als dirigent op Vlaams-Nationale manifestaties zoals het Vlaams-Nationaal Zangfeest en de IJzerbedevaart. Hij was muzikaal adviseur van het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ) dat de zangfeesten organiseer(t)(de) en ondervoorzitter van SABAM, de Belgische auteursvereniging.

Hij was tevens stichtend lid en eredeken van het Christelijk Vlaams Kunstenaarsverbond.

Als geboren Lierenaar raakte componist Veremans innig bevriend met die andere Lierenaar, de auteur Felix Timmermans, de Fé. Veremans schreef zelfs mee aan een boek over Timmermans, dat door het provinciebestuur van Antwerpen met een letterkundige prijs werd bekroond.

Op 1 juni 1969 tijdens dirigeerde Veremans tijdens het 32ste V. N. Zangfeest in het Antwerpse sportpaleis zijn ‘Vlaanderen’. Hij werd er feestelijk in de bloemetjes gezet omwille van zijn 75ste verjaardag.  Na afloop zei hij:  ‘Ik heb vandaag afscheid genomen van mijn volk’. 4 dagen later overleed hij onverwacht.

De componist

Als componist verwierf Renaat Veremans onsterfelijke roem met zijn lied ‘Vlaanderen’ op een tekst van Willem Gijssels. Met deze Vlaamse hymne won hij in 1910 een wedstrijd van de Maatschappij voor Taal en Volk. Een innige, romantische en meeslepende melodie.

Veremans was inderdaad een schitterende liedcomponist op teksten van Vlaamse dichters zoals Felix Timmermans (Adagioliederen), René De Clercq (Ik kan u niet vergeten), Willem Gijssels (Mijn land is Vlaanderen. Naar het IJzerkruis), Hubert Van Herreweghen (Payottenland), Anton Van  Wilderode (Vlaanderen herrijst), Steven Debroey (Wij groeten de vlag), Bert Peleman (Doorbraaklied voor Brussel; Scheldelandlied), Albrecht Rodenbach (De zanger), Guido Gezelle, Julia Tulkens en vele anderen. Zijn liedoeuvre telt zowat 200 liederen.

Voor solozang en koor componeerde Veremans heel veel kerstliederen, Marialiederen, religieuze en profane werken, missen en motetten. Zo verscheen in het Vlaams Romantisch Koorboek zijn subtiel en sfeerscheppend Schoone nacht.

Voor grote bezetting schreef hij cantates en oratoria. Vermelden we de oratoria voor koor, soli en orkest Vijf blijde mysteries op tekst van Bart Mesotten;  De 14 stonden of ‘De Bloedige Dagvaart ons Heren’ op gedichten van Guido Gezelle; Requiem; Te Deum en Mariacantate voor soli, vrouwenkoor, klavier en harmonium op een tekst van Frans Eykans. Voor de opening van de Waaslandtunnel in Antwerpen in 1933 schreef hij, in zuivere Peter Benoitstijl, de inhuldigingscantate Tunnelgroet.

Het is evident dat de dirigent ook componeerde voor zijn operahuis: operettes en opera’s: De legende van Beatrijs; Anna-Marie; Bietje; Lanceloot en Sanderien en toneelmuziek, zoals bij Macbeth van Shakespeare, Jozef in Dothan van Vondel en Judas van Cyriel Verschaeve.

Voor orkest componeerde Veremans 3 Symfonieën, concerti voor fluit, hobo, hoorn en trompet, symfonische gedichten zoals Nacht en morgenontwaken aan de Nete (met als ondertitel: In memoriam Felix Timmermans); Woudtaferelen; Faust en Alleen voor U. Daarnaast bevat Veremans’ opuslijst verschillende werken voor piano, orgel, harmonie en fanfare.

Opmerkelijk is zeker ook de sfeerscheppende en beschrijvende filmmuziek. Veremans schreef de muziek bij de eerste Vlaamse films zoals De Witte; Alleen voor u; Met de helm geboren; Uilenspiegel leeft nog en De wonderdoktoor.

Kenmerkend voor Veremans' muziek zijn de grote melodische gave en lyrische gevoeligheid, zijn gedegen vakkennis en zijn trouw aan de traditionele harmonie. Hij was een volbloed romanticus, trouw aan de 19de-eeuwse Vlaamse muzikale traditie, met verfijnde harmoniseringen en orkestraties à la August de Boeck,  met een  grote liefde voor de natuur, Vlaanderen en het katholieke geloof.

Veremans ademde muziek. Elke tekst die hem onder ogen kwam lonkte naar hem om getoonzet te worden. Hij was een echte veelschrijver. Zijn broer Maurits (1904 – 1964; zelf ook componist, muziekleraar en dirigent) placht te zeggen: ‘Geef onze René ne guide van den ijzerenweg, en hij schrijft er ook muziek op!’.

Erkenning

Veremans was bij leven en lang daarna een zeer populaire, gewaardeerde en gelauwerde toondichter en dirigent. Componist-dirigent Daniel Sternefeld verwees graag naar zijn gewezen leraar die hem inspireerde om te gaan componeren.

Aan zijn geboortehuis in Lier bracht men een  ereplakket aan en verschillende Vlaamse kunstenaars schilderden of boetseerden portretten van hem.

Jarenlang zond de BRT-radio op Goede Vrijdag de cantate ‘De 14 stonden’ uit.

De overbekende dirigent en operettecomponist Robert Stolz schreef in 1969: Mein lieber verehrter Freund - Meister Renaat Veremans war ein gottbegnadeter Komponist, dessen Werke ewig leben werden!

In een 8-tal steden of gemeenten waaronder o.a. Antwerpen, Beveren, Ekeren, Lier, Schelle en Leuven dragen straten of pleinen zijn naam.

Een grafmonument op het ereperk van het Schoonselhof houdt de herinnering aan de componist levend.

Te beluisteren

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­Bij Maestro Music Productions en Cultura verscheen het symfonisch gedicht Nacht en morgendontwaken aan de Nete. Alpha bracht Maannacht voor piano uit. Bij Talent Records verscheen een opname van Maria scone vrouwe voor solozang en orgel. Natuurlijk weerklinken liederen als Vlaanderen; Ik kan u niet vergeten en Mijn land is Vlaanderen op verschillende oude LP’s uitgegeven al dan niet onder impuls van  de legendarische bard Willem Demeyer.

Via renaat veremans - YouTube kan men ook enkele composities van Veremans beluisteren.

Quasi elke Vlaamse muziekliefhebber kent de Balladen, Vertelsels, Miniaturen, ....voor klavier van o.a. Peter Benoit, Edgar Tinel, Lodewijk Mortelmans, Marinus De Jong, Emmanuel Durlet....
Ook componist Jef Tinel (1885-1972) componeerde heel wat Walsen, beschrijvende verhaaltjes, balladen, wiegeliederen, en andere werkjes voor klavier.
De meeste zijn echter onuitgegeven.
Daarom verzamelden wij deze composities in 3 bundels die gratis te downloaden zijn via IMSLP.
Er is ook een geluidsbestand beschikbaar.

Hopelijk vinden deze fijne pianostukjes de weg naar uitvoerders en publiek.

Hierbij alvast de link naar de gedigitaliseerde partituren.

Orgelmuziek van Jef TINEL (1885-1972)

Jef TINEL (1885-1972): Verzameling orgelcomposities 3 - YouTube

STIJN HANSSENS LAAT VLAAMSE ORGELMUZIEK KLINKEN IN NIEUWPOORT

Reeds 20 jaar vindt er in de Westhoek (Koksijde, Veurne, Nieuwpoort, De Panne, Haringe en Stavele) een internationaal orgelfestival plaats, georganiseerd door Fugato de Furnis.

Zo konden we gisteren – 3 augustus- in Nieuwpoort luisteren naar de Halse organist Stijn Hanssens.

Hij concerteerde op het Loncke-orgel in de O.L. Vrouwkerk van Nieuwpoort Stad. Een groot orgel dat in 1966 gebouwd werd.

Hanssens (°1982) is organist in enkele Brusselse kerken (o.a. de koninklijke basiliek in Laken) en directeur van de Stedelijke Kunstacademie in Halle. Hij is een fiere oud-student van het Lemmensinstituut.

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat hij het concert opende met een Sonate van Jacques-Nicolas Lemmens die dit jaar precies 200 jaar zou worden. Stijn vertolkte de Sonate II ‘O Filii’ gebaseerd op het Gregoriaanse O Filii et Filiae. Een typisch romantisch orgelwerk voor plechtig gebruik met stille pianissimi, brede fortissimipassages en een obligate fuga.

Van de Brusselse componist Alphonse Mailly hoorden we een intieme, zachte en mediterende Invocation. Mailly zou dit jaar 190 jaar oud zijn geworden.

In dezelfde gewijde sfeer bracht de organist In stille aanbidding van Jef Tinel naar voren. Het werkje is echter iets bewogener, frisser en levendiger. Tinel – die vorig jaar exact 50 jaar overleden was - was zelf laureaat aan het Lemmensinstituut en een groot deel van zijn leven kerkorganist net zoals de uitvoerder van het concert.

Chris Dubois viert volgend jaar zijn 90ste verjaardag. Hij componeerde Meditaties op de hymne Abide with me (bij ons gekend als Blijf mij nabij). Deze variaties klinken boeiend en afwisselend gaande van een andante sostenuto tot een brede finale. In het dartele en frisse bicinium was de basismelodie wat moeilijker te herkennen.

De avond werd groots en majestatisch afgesloten met Flor Peeters’ Abdijvrede en het imposante Toccata, Fuga en Hymne op Ave Maris Stella. Alweer een compositie gebaseerd op een gregoriaans thema zoals het openingsstuk van de avond. Peeters – zelf ook een typische Lemmensfiguur -  zou dit jaar 120 jaar oud geworden zijn.

Deze en andere verjaardagen bepaalden mee de keuze van het gespeelde repertoire.

We konden genieten van een zeer aangenaam programma met – het mag gezegd – uitsluitend muziek van Vlaamse toondichters. Stijn Hanssens mag zich terecht een ambassadeur van de Vlaamse / Belgische muziek noemen. Zijn uitvoering deed recht aan de partituren en bewees dat de orgelmuziek van eigen bodem alle kansen op de oksalen verdient.

Het dankbare en lange applaus na de laatste akkoorden bevestigde mijn persoonlijke gevoel.

En als toemaatje veroverde de organist alle harten van de kuststadbewoners met een eigen improvisatie op het populaire liedje Aan het Noordzeestrand dat we kennen via Jo Vally. Heel wat aanwezigen neurieden of zongen zelfs enthousiast mee. Een fijn frivool orgelpunt na een voor het overige zeer ernstig, stijlvol en sterk gewaardeerd concert.