Door de uitbarsting van een vulkaan in IJsland ligt (bijna) het ganse luchtverkeer stil in Europa. Of hoe een natuurfenomeen zeer zware gevolgen kan hebben. Steeds opnieuw worden vertrektijden van vliegtuigen uitgesteld naar later en daardoor is er een rush ontstaan op alternatieven zoals Eurostar, de ferries en carrentals die gouden tijden beleven. De één zijn dood is de ander zijn brood... Zelfs hoge pieten zoals een Obama, Merkel, prins Philip en Sarcozy worden erdoor getroffen. Zij wilden de begrafenis bijwonen van de verongelukte poolse president maar zij geraken niet op hun bestemming. Merkel probeerde nog vanuit de Verenigde Staten naar Rome te vliegen maar strandde ook daar. Veel toeristen hebben hun vakantie noodgedwogen met enkele dagen moeten verlengen want het ziet er voorlopig nog niet naar uit dat iedereen de eerste dagen terug naar huis zal kunnen. De touroperators zoeken naar alternatieven via trein of busvervoer maar ook daar waren de beschikbare plaatsen snel volzet. Heel wat leerlingen zullen dus maandag (joepie !) de eerste schooldag na de paasvakantie moeten missen. Ook heel wat werknemers zullen (nog) niet komen opdagen. Maar zij moeten niet vrezen voor ontslag als zij hun werkgever tijdig op de hoogte stellen want dit is overmacht. Mijn vriendin Mady zit met haar gezin in Dublin en wachtte daar op een vlucht met Air Lingus naar Zaventem. Intussen hebben zij beslist om maandag dan maar met trein en boot terug te keren. Dat dit alles moet gebeuren op één van de drukste dagen van het jaar (het einde van de paasvakantie) is natuurlijk dubbele pech. Alleen de inwoners van de gemeenten rond de luchthaven zullen ééns twee nachten heerlijk hebben kunnen slapen zonder vliegtuiggeronk. Of hoe elk nadeel ook zijn voordeel kan hebben.....
Als je in een kleine stad als Mortsel woont, heb je een kleinere tuin. Mortsel is naar ons werd verteld één van de drukst bewoonde steden van Vlaanderen. De tuintjes zijn er relatief klein. Ons perceel van 470 m2 is nog redelijk 'groot' te noemen voor een stedelijke agglomeratie. Maar so wie so heb je daardoor een intenser contact met de buren. Wij wonen nu al 23 jaar in ons huis tot onze grote tevredenheid. Maar dat kan niet gezegd worden over de contacten met de buren. Het lijkt wel of al onze buren het op onze bomen gemunt hebben. Kort nadat wij verhuisd waren vroeg onze rechterbuurman of hij de mooie esdoorn die in de rechterhoek stond wat mocht snoeien omdat hij in de weg stond van zijn antenne. Hij was (is ?) namelijk een fervent radioamateur en daarvoor had hij in zijn tuin een grote beweegbare antenne opgericht. Bij het draaien ervan raakte hij dan soms de takken van onze esdoorn. Wij zagen daar geen probleem in (je gunt je buurman toch zijn hobby) tot wij een bepaalde dag van een familiefeest terugkeerden en tot de pijnlijke ontdekking kwamen dat buurmanlief er niet beter had op gevonden om alle takken van die esdoorn af te zagen. Een drastische aanpak die resulteerde in het vellen van die mooie boom. Aan de linkerkant van onze tuin had zich een prachtige kersenboom spontaan uitgezaaid. Waarschijnlijk een gevolg van een namiddagje kersen eten op ons terras. De boom groeide en groeide en bloeide prachtig in het voorjaar. Tot onze buurvrouw vond dat die boom toch iets te dicht bij de afsluiting stond. Met spijt in het hart hebben wij hem laten vellen. Er blijft nu alleen nog een kaal stuk stronk op die plaats over. Aan de achterzijde kwamen door een nieuwe verkaveling van de binnengronden ook nieuwe buren wonen. Zij hadden dan weer problemen met onze cementplaten als afsluiting. Die moesten er uit en in de plaats wensten zij een groene draad doorweven met klimop. Omdat wij helemaal geen last hadden van die platen en er een vijftal jaar geleden een rij haagbeuk voor hadden geplant vonden wij dat wel wat overdreven. Die haag kon ook geen genade vinden in hun ogen (hoewel zij op de reglementaire afstand was geplant en intussen 2 meter hoog was geworden want zo'n haag werd te breed en een hek doorweven met klimop bleef smal. Bovendien zou het dan moeilijk zijn om de klimop te onderhouden (?!?) Die buurvrouw (die wij intussen madame draad hadden gedoopt) bleef er maar over doorzagen. Zij vond dat hun privacy werd aangetast (waarom kom je dan in godsnaam op een woonerf wonen ?) , zij had inmiddels onze buurvrouw van links al voor het vredegerecht en de rechtbank van eerste aanleg gedaagd omwille van een eik in haar tuin die er al langer dan 30 jaar stond maar die schaduw en bladeren (!) gaf op haar terras. Zij kreeg het nog gedaan ook dat die majestueuse eik moest geveld worden. Het had onze buurvrouw ook nog eens 1500 euro gerechtskosten gekost. Wij zijn dus maar voor de bijl (?!?) gegaan. De platen én de haagbeuk gaan er uit en de volgende weken worden de draadhekken met klimop geplaatst.... Onze linkerbuurvrouw gaat daarentegen niet akkoord en daar wordt het hek voor de platen geplaatst (?!?) De buurman rechts had intussen ook al bekomen dat onze berken werden geveld (gaven teveel schaduw in zijn tuin zodat zijn vrouw en dochter niet konden zonnen...) en nu zou hij nog willen dat onze oude pereboom die nog prachtig bloesemt en tot in de top begroeid is met een klimhortensia ook nog zou moeten verdwijnen. Maar Jan en ik hebben gezworen dat dat niet zal gebeuren. Je zal maar leven tussen boomvrezende buren.... Mijn zus en broer met respectievelijk een tuin van 5000 en 10000 m2 kennen die problemen natuurlijk niet maar moeten dan wel veel meer uren in hun tuin werken om alles wat op orde te houden.....
Vandaag zijn wij met de seniorenclub naar Schaffen en Diest gereden. In de voormiddag brachten wij een bezoek aan het opleidingscentrum voor parachutisten. Wij kregen een mooi beeld van deze training. Hoe de sprongen worden geoefend vanuit een ballon gevuld met helium en daarna met een sprong vanuit een C30, hoe zo'n valmscherm zich ontplooit, hoe de valmschermen daarna worden gedroogd en heel secuur worden opgevouwen, hoe mensen en materiaal worden gedropt in vaak moeilijke omstandigheden. Het was echt boeiend om dat allemaal van nabij te kunnen bekijken. Omdat er teveel wind stond konden wij helaas geen life dropping bijwonen. Na ons middagmaal kregen wij een gidsbeurt doorheen Diest. Deze stad aan de Demer heeft mooie gotische kerken, een historisch begijnhof met wel 80 huisjes, het gloednieuwe stadsmuseum De Hofstadt met prachtige schilderijen en beelden en een mooi provinciaal domein De Halve Maan. Tenslotte proefden wij nog het bier dat sinds kort in een huisbrouwerij in de stad werd gemaakt. Het was een mooie kennismaking met deze stad en zijn bewoners. Bovendien hadden wij prachtig weer en gaf de lente alles nog een mooiere kleur.
Vandaag hebben wij de wandelroute gevolgd langs de verschillende herdenkingsplaten van 5 april 1943. Op die mooie lentedag werd onze stad door de geallieerden per ongeluk gebombardeerd toen zij eigenlijk de Erla-fabriek wilden treffen. De bommen kwamen bijna allemaal op het centrum van onze stad terecht en doodden daar bijna 1000 inwoners. Daarmee vielen in onze stad het grootste aantal burgerslachtoffers in ons land in één keer in WOII. Er waren heel veel kinderen onder de slachtoffers omdat er ook drie scholen werden getroffen. Toen ik met mijn ouders in 1958 in Mortsel in de Edegemsestraat kwam wonen was de herinnering aan dit drama nog heel levendig. Iedereen in de straat had zelf familieleden verloren of kende iemand van de vele slachtoffers. Tijdens de viering van vorige week heeft de amerikaanse ambassadeur voor de eerste keer de herdenkingsplechtigheid bijgewoond. Velen hadden na al die jaren woorden van verontschuldiging verwacht maar het bleef beperkt tot een zich meevoelen met de talrijke doden en gewonden. De leerlingen van de middelbare scholen hebben de laatste getuigen van dit bombardement geinterviewd en die teksten werden gebruikt in een boek over de ramp : "Bommen over Mortsel" Het is goed dat deze ramp nog altijd wordt herdacht. Het toont zo scherp de waanzin aan van oorlog en welke verschrikkelijke gevolgen eruit kunnen voortvloeien.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
Als je in een kleine stad als Mortsel woont, heb je een kleinere tuin. Mortsel is naar ons werd verteld één van de drukst bewoonde steden van Vlaanderen. De tuintjes zijn er relatief klein. Ons perceel van 470 m2 is nog redelijk 'groot' te noemen voor een stedelijke agglomeratie. Maar so wie so heb je daardoor een intenser contact met de buren.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .