♥♥۩۞۩ ♥♥ Openbare markten-Rommelmarkten-Brocante-Toerisme Ghent .♥♥۩۞۩ ♥♥

Hier gaan we: “I'm Popeye the Sailor Man (2x) (tuut tuut), I'm strong to the finish, cause I eats me spinach. I'm Popeye the Sailor Man. (tuut tuut)”. Wel, wars van het getuut en die krachtpatserij: de ijzersterk makende spinazie berust op een wetenschappelijke mythe. Spinazie bevat niet tien keer meer ijzer dan andere groenten. De wetenschappers hadden vorige eeuw, rond de tijd dat Popeye voor het eerst om het hoekje kwam tuten (1929), een komma verkeerd gezet. Dat betekent niet dat spinazie niet lekker en gezond is, en dat groenten geen goede aanvulling bij vlees kunnen zijn! Meer nog: groenten kunnen een volledige eigenstandige maaltijd leveren. Vraag dat maar aan het groeiend aantal vegetariërs en organisaties als het in Gent gestationeerde EVA (Ethisch Vegetarisch Alternatief). In elk geval: de sympathieke zeiler Popeye had er in elk geval geen te hoog ijzergehalte mee in zijn bloed. Olijfje mag gerust zijn.

Recent werd via een initiatief in de Senaat beslist om de leeftijd voor bloeddonoren op te trekken van 65 naar 70 jaar. Dat is nodig, want het Rode Kruis kampt op regelmatige basis met bloedtekorten en dat blijft ook na het optrekken van die leeftijdsgrens het geval. Blijkt nu dat jaarlijks 5000 zakjes goed bloed zomaar worden weggegooid. Dat komt omdat het bloed wordt afgetapt van mensen met hemochromatose of ijzerstapelingsziekte. Hemochromatose is een stofwisselingsstoornis waarbij het lichaam meer ijzer opneemt uit de voeding dan het nodig heeft; soms tot twee à driemaal teveel. In de medische vakliteratuur spreekt men ook van pigmentcirrose of de ziekte van Trousseau. Naar schatting zouden in Noord-Europa tot 4,5% van de mensen met deze aandoening kampen. In Noord-Amerika zou 1 op de 10 mannelijke blanke Amerikanen hemochromatose hebben.

Hun ‘ijzerzware bloed’ is eigenlijk perfect bruikbaar voor patiënten die bloed nodig hebben, maar bloeddonatie gebeurt nu eenmaal bij wet vrijwillig en mensen met hemochromatose moeten hun bloed laten aftappen om te vermijden dat overtollig ijzer zich opstapelt in hun organen (vooral de lever). Met de wet die nu in de Senaat ligt, kunnen we de zakjes afgetapt bloed perfect in het circuit van de bloeddonatie brengen.

Mits goede bijstand door een behandelende arts kan het bloedtekort middels deze extra donaties verder weggewerkt worden. In Frankrijk, Zweden, de Verenigde Staten, Canada, en Australië is het wettelijke verbod voor donatie bij ijzerstapelingsziekte al opgeheven.

Voedselverrijking…

Mensen met hemochromatose zijn geholpen met aderlatingen. Toch moeten zij ook uitkijken met voeding waar veel ijzer in zit: matig het eten van rood vlees, cornflakes en muesli en uiteraard voedingssupplementen met extra ijzer. Ijzerstapelingsziekte vermijden is altijd beter dan ze te behandelen. Naar aanleiding van dat laatste stelt de Hemochromatose Vereniging Nederland dat de discussie aangaande ijzer-verrijkte voedingsmiddelen en de limiet van ijzer in voedingssupplementen eens uitdrukkelijker aan de agenda mag komen. Om meer gevallen van hemochromatose in de toekomst te voorkomen, stelt deze organisatie voor om alleen op recept voedingssupplementen met ijzer te verstrekken.

Zo bestaan er in sommige landen ‘National Fortification Alliances’ waarin politici, industrie, internationale organisaties en zelfhulporganisaties bekijken of een voedingsproduct al dan niet mag worden verrijkt. Ook op een ander gebied kan dit soort bijeenkomsten zijn nut bewijzen. Zo is al jaren duidelijk dat het toevoegen van foliumzuur na de bevruchting Spina bifida (een open rug) bij borelingen kan vermijden. Maar de Hoge Gezondheidsraad in ons land is er niet voor gewonnen om dit dan maar meteen in het broodmeel te mengen, zodat iedereen het binnenkrijgt via de dagelijkse boterham. Ik denk dat er nog veel werk is en dat zo’n ‘nationale verrijkingsalliantie’ in ons land ook nuttig kan zijn om dit en andere soorten discussies te beslechten.

Maar ondertussen kan ik iedereen geruststellen die bloed krijgt van de ‘Popeye’s’ van deze wereld met teveel ijzer in het bloed. Dat is perfect bruikbaar en kan het bloedtekort helpen stelpen. Schol en doe de bloedzakjes nog eens vol!

Marleen Temmerman, 14 april 2012

‘Misschien was ik gelukkiger geweest als ik maar tot één universiteit was toegelaten, want ik heb me kapot gepiekerd. Maar ik geef toe: eigenlijk was het gewoon een luxeprobleem', zegt Jurgen Goossens.

Zoals zoveel knappe koppen hoopte de doctoraatsstudent rechten op een beurs om een jaar in de Verenigde Staten te studeren. Hij deed aanvragen bij vijf topuniversiteiten, in de hoop tot eentje te worden toegelaten. Hij kreeg een aanbod van alle vijf.

Naast Chicago, Columbia en NY University zitten bij die vijf ook dé twee beste Amerikaanse universiteiten op het gebied van rechten: Harvard en Yale. ‘Eind maart kwam ik uit de cinema toen ik een telefoontje kreeg van de universiteit van Yale. Ik was toegelaten tot hun master rechten. Mijn hart stond even stil. De volgende dag heb ik een feestje gebouwd.'

Een week later viel er brief in de bus van die andere topuniversiteit, Harvard. Toen volgde er geen feestje, maar wel veel muizenissen. ‘Een week lang heb ik mij kapot gepiekerd en met superveel mensen gepraat.' Na die week wist hij het zeker: volgend academiejaar trekt hij naar New Haven, naar de prestigieuze Yale-universiteit.

‘Harvard en Yale zijn allebei top, maar Yale is nóg exclusiever. Slechts 25 mensen worden tot de master toegelaten. Daardoor is het contact met de proffen veel intenser. Ik heb gehoord dat studenten zelfs bij hen thuis worden uitgenodigd. Ik kijk er echt naar uit om koffie te drinken met de mensen wier boeken in mijn kast staan en met hen te discussiëren over recht.'

Dat hij slim is, dat staat vast. Toch is Goossens niet het type dat door zijn schooltijd is gevlogen. ‘In de lagere school en het middelbaar was ik niet bij de slechtste leerlingen, maar zeker ook niet bij de beste.' Pas aan de unief werd hij een primus, door zijn grote passie: rechten. ‘Recht lijkt iets abstracts, maar het is overal mee verbonden. Een lettertje veranderen in een wettekst, kan gevolgen hebben voor heel veel mensen.'

Tijdens zijn eerste drie jaar rechten slaagde hij met grote onderscheiding en hij studeerde af als eerste, met liefst 87procent. Nadien vroeg professor Johan Vande Lanotte hem om te doctoreren. Keert hij na dat jaar nog wel terug naar Gent, of verzilvert hij zijn mooie diploma's in de States? ‘Natuurlijk keer ik terug. Ik heb een lief dat op mij wacht én een doctoraat dat af moet. Ik werk aan een model om ons gerecht te hervormen.'