Robert (Rob) de Nijs (Amsterdam, 26 december 1942) is een Nederlands zanger en acteur.

Biografie

De Nijs werd geboren als zoon van een rijschoolhouder. Toen hij 6 jaar was, ging hij vanwege zijn astmatische bronchitis naar de openluchtschool in het Oosterpark. Toen hij 8 jaar was, kreeg hij zijn eerste accordeonles.

De Nijs won in 1962 op 19-jarige leeftijd een talentenjacht met zijn band Rob de Nijs & The Lords. De eerste prijs was een platencontract. De eerste (De liefste die ik ken) en tweede (Jenny) singles flopten, maar het nummer Ritme van de regen uit 1963 werd een grote hit, waarvan in totaal bijna 100.000 exemplaren verkocht werden. In 1963 deed hij mee aan het songfestival in Knokke.

In juni 1963 werd zijn eerste "Rob de Nijs en the Lords fanclub" opgericht. In november 1965 gingen De Nijs en The Lords uit elkaar. Hij ging werken bij Circus Boltini. In juli 1968 trouwde hij met Elly Hesseling, zij was zijn eerste vrouw en dochter van een clubeigenaar in Bergen op Zoom. Hesseling en De Nijs huwden op 30 juli 1968 en scheidden in 1981. Het huwelijk bleef kinderloos. De Nijs ging in 1968 werken in de clubs van haar vader (Jan Hesseling) t.w. "Rob de Nijs" en "Het Wapen Van Engeland" te Bergen op Zoom.

Eind '69 kreeg hij een rol in Oebele als Bello Billy Biggelaar. Dat leverde hem in 1971 de rol van Bertram Bierenbroodspot op in de t.v. serie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?. Deze serie liep tot 1976. In 1970 deed hij mee aan een musical 'Salvation', en kwam hij in contact met Lennaert Nijgh. Lennaert Nijgh besluit samen met Boudewijn de Groot een aantal nummers voor De Nijs te schrijven, om zo zijn carrière weer op gang te brengen.

In mei 1973 kwam de eerste vrucht van deze samenwerking, Jan Klaassen de trompetter, in de hitparade, in september gevolgd door Zuster Ursula. Hierna volgden mindere successen met Mirella en Hé speelman. Hierna komt zijn waarschijnlijk bekendste hit uit: Malle Babbe een nummer dat Boudewijn de Groot ook zelf regelmatig zal spelen tijdens concerten. Na de albums In de uren van de middag en Kijken hoe het morgen wordt, beiden ook geproduceerd door De Groot, beëindigen de twee de samenwerking. Lennaert Nijgh blijft wel betrokken bij de carrière van De Nijs als tekstschrijver.

In 1976 werd hij door het NIPO uitgeroepen tot populairste zanger van Nederland. In 1977 kreeg hij zijn eigen special bij de VARA. In 1980 werd hij door de Hitkrant uitgeroepen populairste Nederlandse zanger.

In december 1980 ontmoette hij Belinda Meuldijk die veel teksten voor hem zou gaan schrijven. In juli 1984 (inmiddels gescheiden van Elly) trouwde hij met haar. Dit huwelijk zou, gezien de aard hiervan, de jaren hierna een belangrijke rol gaan spelen in de roddelbladen.

In 1985 scoort hij zijn grootste hit tot dan toe. Het vredeslied Alles wat ademt, geschreven door Gerard Stellaard, Lennaert Nijgh en Belinda Meuldijk, stijgt tijdens de kersttijd naar de tweede plaats. In 1996 neemt hij revanche en scoorde hij zijn eerste en enige nummer 1 hit met Banger hart, dat 5 weken op de toppositie in de Mega Top 50 staat.

In 2001 wordt De Nijs onderscheiden met de Radio 2 Zendtijd Prijs. Deze prijs wordt toegekend door Conamus en Radio 2 aan een uitvoerend artiest die van blijvende betekenis is voor de Nederlandse radio. Diverse artiesten waaronder Boudewijn de Groot, Hans Vermeulen, Frédérique Spigt en Skik brengen daar live een eerbetoon aan De Nijs, door een van zijn nummers te vertolken. Enige smet is er als Freek de Jonge de carrière van De Nijs op de korrel neemt: "Welkom op het 60-jarig artiesten jubileum van Rob de Nijs. Hoewel het kan ook 70 jaar zijn".

Op 21 december 2005 werd bekend dat De Nijs en Meuldijk gaan scheiden. Volgens hun advocaat zien de twee geen toegevoegde waarde om deze samenlevingsvorm vanuit een huwelijkse staat voort te zetten.

Eind 2005 bereikt Boudewijn de Groot de eerste plaats van Radio 2's Top 2000 met het nummer Avond. Een nummer dat De Nijs in 1973 al opnam op de plaat In de uren van de middag.

In 2006 krijgt De Nijs een blessure aan zijn achillespees. Hierdoor is hij zes weken uit de roulatie.

De Nijs heeft inmiddels een nieuwe vriendin, zijn persoonlijk assistente Henriette Koetschruiter. In 2007 kondigen zij aan te gaan trouwen.

In mei 2007 neemt hij met Julien Clerc een duet op voor zijn nieuwe album Chansons. De release van het album met enkel Franse liedjes werd diverse keren uitgesteld vanwege de perikelen tussen Meuldijk en De Nijs. Het album lag vanaf 14 maart 2008 in de winkels.

Op 16 maart 2008 gaf De Nijs een jubileumconcert met het Metropole Orkest in een uitverkocht Carré. Het concert werd gegeven vanwege het 45 jarig artiestenjubileum van de zanger en het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Tijdens dit concert werd bekend dat er een tulp naar hem vernoemd zal worden. De burgemeester van Anna Paulowna (waar ook Wieringerwaard onder valt) maakte dit bekend. De tulp is begin mei, tijdens de Bloemendagen in die gemeente, gedoopt.

De Nijs' repertoire blijkt nog steeds volop gedraaid te worden op de diverse radiozenders getuige het feit dat hij nog steeds in de top 10 staat van meest gedraaide Nederlandstalige artiesten/groepen (8e in 2005).

Trivia

Op 6 juni 2007 plaatst het roddelblad Privé foto's van de ernstig bevuilde villa van Belinda Meuldijk in Bosch en Duin. Voormalig echtgenoot De Nijs bekent de foto's in augustus 2006 te hebben gemaakt, maar ontkent ten stelligste het beeldmateriaal aan het weekblad te hebben geleverd. Meuldijk spande een kort geding tegen het blad aan. De rechter stelde Meuldijk in het gelijk en bepaalde dat de gegevens van de fotograaf en de verkoper van de onrechtmatig gemaakte foto’s bekend gemaakt moesten worden. Meuldijk liet toen weten dat ze die informatie openbaar zou maken.

In de uitzending van RTL Boulevard van dinsdag 13 juni 2007 wordt bekend dat belspel presentator Martijn van den Bergh de foto's aan Privé heeft geleverd. Hij bevestigt dat het verspreiden van de foto's mede op initiatief van de zanger is gebeurd. Van den Bergh was voorheen ook werkzaam bij de bladen Privé en Party. Zowel Meuldijk als De Nijs besluiten om juridische stappen tegen Van den Bergh te ondernemen.

Op 2 mei 2008 is de scheiding tussen De Nijs en zijn ex-vrouw Belinda Meuldijk definitief geworden.

Rob de Nijs en Hendrina Maria Catharina (Henriëtte) Koetschruiter zijn op 28 mei 2008 in hun woonplaats Ede in ondertrouw gegaan.

Het huwelijk vond plaats op 25 juni 2008 in de gemeente Rozendaal, en werd ingezegend in de oude kerk aan de Benedendorpsweg te Oosterbeek.

Marco Roberto Borsato (Alkmaar, 21 december 1966) is een Nederlandse zanger. Borsato zong aanvankelijk in het Italiaans, maar brak pas echt door toen hij in 1994 overschakelde naar het Nederlands. Hij is getrouwd met Leontine Ruiters en heeft 3 kinderen.

Biografie

Borsato is geboren in het Wilhelmina Ziekenhuis in Alkmaar als zoon van Roberto Borsato en Mary de Graaf. Het gezin verhuisde naar Italië, waar Borsato's vader een restaurant aan het Gardameer ging runnen. Zijn vader, Roberto Borsato overleed in de nacht van 22 januari op 23 januari 2009 op 69-jarige leeftijd. Borsato heeft veel tijd in Italië doorgebracht en spreekt dan ook vloeiend Italiaans. Het gezin telt verder nog een zoon, Armando, en een dochter, Sylvana.

Borsato brak door als zanger nadat hij op 7 april 1990 de Soundmixshow won met zijn vertolking van het nummer At This Moment van Billy Vera. Vanaf 1990 bracht Borsato drie Italiaanstalige albums uit. In 1994 stapte hij over op Nederlandstalige nummers (waarvan vele vertaald zijn uit het Italiaans). Hij brak door met het nummer Dromen zijn bedrog en zou vervolgens uitgroeien tot een van Nederlands succesvolste zangers.

Sinds 1998 vervult Borsato de rol van ambassadeur van de Stichting War Child, een organisatie die zich inzet om kinderen te helpen traumatische oorlogservaringen te verwerken. Ook trouwt hij in dat jaar met Leontine Ruiters in Venetië. Samen krijgen ze drie kinderen: Luca (1998), Senna (2001) en Jada (2002).

Het vermogen van Borsato werd in 2006 door de Quote 500 geschat op 27 miljoen euro^[1]. Hij is daarmee de bestbetaalde zanger van Nederland.

Zangcarrière

1990-1993: Begin

Borsato verwierf enige bekendheid nadat hij op 7 april 1990 de Nederlandse versie van de Soundmixshow won met zijn vertolking van het nummer At This Moment van Billy Vera. Hierna tekende hij een contract bij platenmaatschappij Polydor. Van 1990 tot 1992 bracht Borsato drie Italiaanstalige albums uit, getiteld Emozioni, Sento en Giorno per giorno. Op de single Emozioni na, dat op nummer 4 van de Nederlandse Top 40 terecht kwam, behaalde hij hiermee maar weinig succes.

1994: Doorbraak

Omdat Borsato in 1993 in de vergetelheid dreigde te raken, besloot hij op aandringen van zijn platenmaatschappij over te stappen op Nederlandstalige muziek. Hij liet oorspronkelijk Italiaanse liedjes in het Nederlands vertalen of er werd een nieuwe tekst bij geschreven. In 1994 beleefde hij vervolgens zijn grote doorbraak. Zijn eerste Nederlandstalige single Dromen zijn bedrog (een cover van Storie di tutti i giorni van Riccardo Fogli) belandde op de eerste plaats in de Nederlandse Top 40 en zou daar uiteindelijk 12 weken blijven staan. Hij kwam hiermee in het Guinness Book of Records. Enkele maanden later stond ook het nummer Waarom nou jij (een cover van Quando Finisce Un Amore van Riccardo Cocciante) op de eerste plaats. Zijn eerste Nederlandstalige album, Marco, was eveneens een succes en bereikte 2x platina.

1995-2000: Verdere successen

In 1995 kwam het tweede album van Borsato, Als geen ander (4x platina), uit. Op dit album werd de succesformule van Italiaanse liedjes met een Nederlandstalige tekst, doorgezet. De nummers Je hoeft niet naar huis vannacht (een cover van You don't have to go home tonight van The Triplets), Kom maar bij mij (een cover van Come Saprei van Giorgia), Ik leef niet meer voor jou (een cover van Cervo a Primavera van Riccardo Cocciante) , Vrij zijn (een cover van Sempre van Paolo Vallesi) en Margherita (een cover van Margherita van Riccardo Cocciante) werden als singles uitgebracht. Alleen Kom maar bij mij wist de top 10 van de Nederlandse Top 40 niet te halen.

Eind 1996 kwam Borsato's derde album, De waarheid (6x platina), uit. De bijbehorende singles De waarheid en Wereld zonder jou, een duet met Trijntje Oosterhuis, werden beide grote hits. In hetzelfde jaar speelde hij op Parkpop in Den Haag.

In 1998 won Borsato de Popprijs en kwam zijn vierde album, De bestemming (5x platina), uit. Hiervan bereikte de single De bestemming (een cover van The Destiny) de nummer 1-positie in de Top 40. De tweede single van het album werd Het water, dat samen met de B-kant De speeltuin op nummer 10 in de Top 40 terecht kwam.

In 2000 kwam zijn vijfde album, Luid en duidelijk (5x platina), uit. De eerste single Binnen stond drie weken op nummer 1 in de Top 40. De tweede single Wat is mijn hart deed het een stuk minder en kwam niet hoger dan nummer 16.

2002: Onderweg

Na een periode van relatieve afwezigheid stond Borsato begin 2002 weer in de schijnwerpers. Ter gelegenheid van het huwelijk van Prins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta bracht Borsato samen met Sita de single Lopen op het water (een cover van This Mystery van Troy Verges & Hillary Lindsey) uit. Op 1 februari 2002 brachten Borsato en Sita het nummer live ten gehore in de Amsterdam ArenA. De single stond vier weken op de eerste plaats.

In maart 2002 bracht Borsato het verzamelalbum Onderweg uit. Later dat jaar volgde de single Zij, de single is tot nu toe de laatste single van Borsato geweest die in de Nederlandse Top 40 niet op nummer 1 kwam. Het nummer bleef steken op nummer 11.

2004: Zien

Op 24 januari 2004 belandde zijn nummer Afscheid nemen bestaat niet op nummer 1 in de Single Top 100. Een paar weken later steeg het nummer Voorbij, een duet met zangeres Do, naar de eerste plaats. Op 18 maart 2004 kwam zijn zesde album, Zien (4x platina) uit, hoewel alleen in DVD-formaat.

2004-2007: Diverse duetten

In juni 2004 gaf Borsato zes uitverkochte concerten in De Kuip. Met rapper Ali B, één van de gastartiesten, zong Borsato een bewerkte versie van het lied Nooit meer een morgen. Op 25 september 2004 kwam deze live-versie, getiteld Wat zou je doen, binnen op nummer 1. De opbrengsten van de single gingen naar War Child. Eind 2004 eindigde hij ook op nr. 38 in de verkiezing van De grootste Nederlander.

Op 19 maart 2006 ontving Borsato de Radio 2-zendtijdprijs. Diverse artiesten waren aanwezig en zongen een nummer van Borsato en een van zichzelf. Deze show was live te horen op Radio 2 en een week later te zien op tv.

In mei 2006 begon Borsato met de kaartverkoop van zijn concertreeks Symphonica in Rosso, dat datzelfde jaar tussen 20 oktober en 4 november plaatsvond in het Gelredome in Arnhem. De eerste vier concerten waren al snel uitverkocht. Uiteindelijk werden er tien uitverkochte concerten gegeven.

Met Rood behaalde Borsato in 2006 zijn tiende nummer 1-hit in de Nederlandse hitlijsten. In de Single Top 100 was Rood zijn eerste hit die nieuw binnenkwam op de eerste plaats. Het werd in Nederland de bestverkochte single van 2006. Ook in Vlaanderen had deze single van Borsato veel succes, daar stond het nummer een recordtijd van 46 weken in de hitlijsten.

Later in 2006 nam Borsato een duet op met de Britse zangeres Lucie Silvas, genaamd Everytime I think of you (oorspronkelijk van The Babys). Het betekende zijn elfde nummer 1-hit.

Van 1994 tot 2006 heeft Borsato opgeteld een heel jaar (52 weken) op nummer één gestaan in de Top 40.

Borsato heeft van 1996 tot en met 2006 alle versies van de TMF-awards gewonnen als Beste Zanger Nationaal, waarna de prijs hernoemd werd tot Borsato Award. Ook won hij in 2004 en 2005 de Vlaamse TMF-award voor Beste Zanger Internationaal.

In 2007 bracht Borsato wederom een verzamelalbum uit, Borsato Box. Het bereikte slechts de nummer 7-positie in de Album Top 100.

2008: Wit Licht

Borsato maakt zijn debuut als acteur in de film Wit Licht, die in december 2008 uitkwam. Wit Licht is tevens de naam van een single die op 21 april 2008 verscheen en drie weken op nummer 1 stond, zijn laatste album, dat op vrijdag 19 september 2008 verscheen, en zijn reeks concerten in het Gelredome in oktober 2008 en ook nog vele malen ik het sportpaleis in antwerpen. Samen maakt dit een succesvol drieluik.

In september 2008 staat de single Stop de tijd op de eerste plaats. Het nummer verdwijnt net als zijn voorganger Wit licht al na negen weken uit de Top 40, ongewoon snel voor een Borsato-nummer. De derde single van het album, Dochters, stijgt in november 2008 naar nummer 1 in de Top 40 en betekent zijn veertiende nummer 1-hit.

War Child

Borsato is sinds 1998 ambassadeur van War Child Nederland. Hij steunt War Child met fondsenwervende en promotionele activiteiten en bezoekt projecten. Hij schreef reisverslagen over zijn bezoeken aan onder andere Ingoesjetië, Kosovo,Sierra Leone en Afghanistan.

Voor War Child werd het nummer 'De Speeltuin' geschreven; inmiddels een ode aan de vrede voor kinderen.

Borsato heeft zich op vele manieren ingezet om de situatie van oorlogskinderen en het werk van War Child onder de aandacht te brengen. Zo reisde hij in februari 2004 naar Afghanistan voor opnames van een documentaire. In juni 2004 legde hij tijdens zijn 16 optredens in De Kuip en in het Sportpaleis in Antwerpen de show stil om aandacht te vragen voor War Child. Daarnaast was hij ook een belangrijke kracht achter de organisatie van het Friends for War Child concerten in Ahoy. Samen met Ali B was hij verantwoordelijk voor de hitsingle Wat zou je doen, waarvan de opbrengsten ten goede kwamen aan War Child.

Standbeeld van James Brown in Augusta

James Joseph Brown (Barnwell, 3 mei 1933 — Atlanta, 25 december 2006) was een Amerikaanse zanger. Hij was een van de belangrijkste muzikanten van de 20e eeuw en had een belangrijke invloed op de ontwikkeling van gospel en rhythm and blues in soul en funk. Zijn bijnaam was de "Godfather of Soul".

Biografie

Jeugd

Brown zou geboren zijn in Barnwell in 1933, maar sommige bronnen noemen 1928 als zijn geboortejaar en Pulaski (Tennessee) als zijn geboorteplaats. Hij groeide op in een bordeel, in de crisisjaren '30 in Augusta (Georgia). Op 16-jarige leeftijd werd hij veroordeeld voor een gewapende overval. Na drie jaar werd hij op voorspraak van Bobby Byrd vrijgelaten op voorwaarde dat hij zich niet meer in Augusta zou laten zien en dat hij een baan zou zoeken. Na een korte sportcarrière in boksen en baseball zocht hij zijn heil in de muziek.

Hij was vier keer gehuwd; achtereenvolgens met Deidre Jenkins, Velma Warren (1954 - 1969) en Adrienne Rodriguez. Dit laatste huwelijk hield twaalf jaar stand, tot z'n vrouw in 2002. In dat jaar trouwde James Brown een laatste keer, met Tommie Rae Hynie.

Carrière

Gedurende zijn carrière heeft hij veel muzikanten beïnvloed. In de jaren '60 werd hij door andere artiesten geïmiteerd. Halverwege de jaren '70 verlieten diverse muzikanten zijn band en gingen meer de funkkant op, à la George Clinton. In de late jaren '70 en jaren '80 was Brown een inspiratiebron voor rap, breakdance en hiphop, dj's als Grandmaster Flash gebruikten veelvuldig samples van Browns werk. Met de Egyptische zanger Hakim zong hij 'Leila' (2004).

James Brown wordt vaak The Godfather of Soul, Soul Brother Number One en Mr. Dynamite genoemd. Op 23 januari 1986 werd Brown opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en op 14 november 2006 in de UK Music Hall of Fame.

Dood

In december 2004 werd bij Brown prostaatkanker vastgesteld. Hij overleed op 73-jarige leeftijd op eerste kerstdag 2006 om 07:45 uur CET, nadat hij een dag eerder in het ziekenhuis was opgenomen met een longontsteking. De doodsoorzaak was congestief hartfalen veroorzaakt door de longontsteking. In maart 2007 werd bekend dat het lichaam van James Brown bijgezet is in een crypte bij het huis van een van zijn dochters in Columbia (South Carolina).

Bee Gees was een popgroep rond de tweelingbroers Robin Gibb (22 december 1949, zang) en Maurice Gibb (22 december 1949 – 12 januari 2003, basgitaar, keyboard en zang) en hun oudere broer Barry Gibb (1 september 1946, gitaar en zang). De naam van de groep is - in tegenstelling tot wat velen denken - niet de afkorting "Brothers Gibb". Oorspronkelijk speelden de broers samen als the Rattlesnakes, later werd dat Wee Johnny Hayes & the Bluecats en onder die naam werden ze geïntroduceerd bij radio DJ Bill Gates. Dat gebeurde door Bill Goode, nadat hij hen aan het werk zag op het Brisbane Speedway Circuit. Bill Gates bedacht de naam "Bee Gees" en baseerde zich daarbij op zijn en Goode's initialen: BG.

Biografie

De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.

Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin' in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.

De Bee Gees schrijven en produceren in die tijd platen van o.a. Barbra Streisand, Dionne Warwick en Diana Ross. Robin Gibb maakt wederom in 1983 een solo-LP.

Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun derde come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb, eind jaren '70 van de vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in 1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari 2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame aandoening die soms optreedt bij een draaiing van de darmen waarbij het darmkanaal (meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op.

Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen.

Robert Nesta (Bob) Marley (Nine Miles, 6 februari 1945 – Miami, 11 mei 1981) was een Jamaicaans reggae-artiest. Hij was een van de belangrijkste verantwoordelijken voor de doorbraak van reggae buiten Jamaica en gold tevens als belangrijk voorvechter van het rastageloof.

Bob Marley had tijdens de jaren 70 over de hele wereld enorme reggaehits, als No Woman, No Cry en I Shot The Sheriff. Hij bracht wereldberoemde reggaealbums uit als Exodus en Uprising. Samen met zijn vrouw Rita Marley is hij het symbool voor de rastafari-beweging.

Biografie

Jeugd

Bob praatte veel over muziek met Clarence Malcolm (een familielid), een voormalige gitarist. Op zijn tiende, terwijl hij nog op een armoedig schooltje zat, verdiende Bob een pond met zingen op straat. Zijn gitaar maakte hij van afval. Hij had veel vrienden en was een mooie, aardige jongen. Zijn beste vakken waren Wiskunde en Frans, maar hij ging liever voetballen.

The Wailers

In 1962, het jaar dat Jamaica onafhankelijk werd, nam Bob Marley solo zijn eerste single op Judge Not. Later dat jaar volgden nog twee andere nummers, echter zonder succes. Na al een tijdje met Bunny Livingston te hebben opgetrokken, besloten de twee om samen met Peter Tosh, een andere jongen uit de buurt een groep op te richten. Ze noemden zichzelf de Wailing Rudeboys, later werd dit The Wailing Wailers. Weer later werd dit veranderd in The Wailers. Hun eerste opname was Simmer Down (1964) voor het Studio One label van Clement "Coxsone" Dodd, één van de meest succesvolle producers van dat moment. Het nummer werd al snel een succes en vanaf dat moment waren The Wailers niet langer weg te slaan uit de Jamaicaanse hitlijsten. Deze eerste Wailers songs waren gebaseerd op de populaire dansmuziek ska. De relatie tussen de Wailers en hun producer verslechterde echter na enkele jaren. Niet alleen bleven de rechten voor de nummers in handen van Clement Dodd, ook betaalde hij hun slechts een fractie van datgene hij verdiende aan de hits. Ontevreden over deze situatie besloten de Wailers in 1967 om een eigen muzieklabel op te richten.

Bob Marley trouwde op 10 februari 1966 met Rita Anderson; een jaar later werd hun eerste kind geboren. Onder invloed van Rita kreeg Marley belangstelling voor de Rastafari-beweging. Hij zou later uitgroeien tot een van de bekendste uitdragers van dat geloof.

Er werden toen in Jamaica een aantal albums uitgebracht, echter zonder succes. Enkele hiervan waren Soul Rebel en Soul Revulotion Part I/II.

1972 was een goed jaar voor de Wailers. Tijdens een verblijf in Londen ontmoetten ze Chris Blackwell, eigenaar van Island Records. Hij had al enkele nummers van de Wailers gehoord en was ook onder de indruk van hun stoutmoedige en zelfverzekerde houding. Hij besloot het erop te wagen en bood hen een contract en een bedrag van 8000 pond aan om een album op te nemen. Het was voor het eerst in de geschiedenis dat een gerenommeerd label een platencontract aan een reggaeband gaf. Ze keerden terug naar Jamaica en gingen onmiddellijk aan de slag in de studio. Het eerste album Catch a Fire was geen groot succes. Er waren in een jaar maar 14.000 exemplaren verkocht. Voordien verscheen reggae alleen op singles of goedkope compilatiealbums en werd buiten Jamaica meestal als een vorm van novelty-muziek beschouwd.

In oktober 1973 werd het album Burnin' uitgebracht. Dit album bevatte de hitsingle I Shot The Sherriff (een jaar later scoorde Eric Clapton er een internationale hit mee) en het bekende protestlied Get Up, Stand Up. Het album was een groter succes dan Catch A Fire.

Bob Marley richte ook zijn eigen label Tuff Gong op. Zijn albums werden voortaan uitgebracht onder het label Island/Tuff Gong.

In 1973 verlieten zowel Peter Tosh als Bunny Livingston de groep om een solocarrière uit te bouwen.

 Internationaal succes

In 1974 gaf Marley de groep een nieuwe 'look'. Doordat de vocale ondersteuning van Peter en Bunny wegviel, besloot Bob om zangeressen Rita Marley, Marcia Griffiths en Judy Mowatt (samen de I-Threes) in de band op te nemen. Bovendien werd de naam veranderd naar Bob Marley and the Wailers. Het eerste album dat in de nieuwe bezetting werd opgenomen, was het alom geprezen Natty Dread. Het nummer No Woman, No Cry uit dit album zou hun eerste internationale hitsingle worden. Met nieuwe energie en een opeenvolging van internationale tours tilde Bob de reggaestijl naar internationaal niveau. In 1976 was er een heuse reggae-mania in de Verenigde Staten en Bob Marley & The Wailers werden door Rolling Stone Magazine uitgeroepen tot "band van het jaar".

In december 1976 werd een aanslag gepleegd op Marley en zijn familie. Schutters slopen het huis binnen en losten meerdere schoten op Bob. Hij werd wel geraakt in zijn buik en arm, maar was niet in levensgevaar. Hoewel hij volgens sommigen wist wie de daders waren heeft hij de politie niet ingelicht, omdat dit volgens hem niets zou oplossen. De precieze omstandigheden rond deze aanslag blijven tot op vandaag onbekend, maar er wordt aangenomen dat het om een politiek geïnspireerde aanval ging. Door deel te nemen aan het Smile Jamaica concert, georganiseerd door de toenmalige eerste minister enkele dagen later, vonden bepaalde groeperingen dat Bob duidelijk een kant had gekozen.

Ondanks de aanslag en de opgelopen verwondingen besloot Bob toch deel te nemen aan het concert. Hij wilde de mensen laten zien dat 'politricks' hem niet konden tegenhouden. Echter voor zichzelf had hij besloten dat het beter zou zijn om Jamaica voor een tijdje te verlaten. Vrijwel onmiddellijk na het optreden nam hij het vliegtuig richting Londen. Tijdens hun verblijf in Londen namen Bob en de Wailers de nummers op die op beide albums Exodus en Kaya kwamen. Enkele van deze nummers verwijzen duidelijk naar de moordaanslag.

Het album Exodus werd opnieuw een internationaal succes met de hitsingles Jamming, Waiting In Vain, One Love/People Get Ready en Three Little Birds.

Na bijna 16 maanden in het buitenland te hebben verbleven, trad Bob in april 1978 voor het eerst terug op in Jamaica op het One Love Peace Concert. Het was een concert om de wapenstilstand tussen de twee belangrijkste politieke groeperingen in Jamaica te onderstrepen. Vlak voor het einde van zijn optreden vroeg hij de politieke leiders, die beiden uitgenodigd waren, op het toneel te komen. Daar liet hij de twee aartsvijanden elkaar de hand schudden met de boodschap: One Love. Later dat jaar kreeg Bob "the Peace Medal of the Third World" van de Verenigde Naties.

Een andere gebeurtenis waaraan door de rasta's een groot symbolisch belang werd gehecht was in 1977, toen Bob de ring werd overhandigd die afkomstig was van de Ethiopische keizer Haile Selassie, die in 1975 was gestorven.

In het najaar van 1978 begon Bob aan een droomproject van hem te werken: een eigen opnamestudio. De studio werd gebouwd op de benedenverdieping van zijn huis in 56 Hope Road in Kingston. De studio werd Tuff Gong Studio genoemd, naar Bob's bijnaam toen hij in Trenchtown leefde. Toen de studio afgewerkt was, begonnen ze vrijwel onmiddellijk met de opnames voor hun volgende plaat, Survival. Om dit album te promoten volgde in 1979 een uitgebreide tour door de VS. Survival was niet zo'n succes als Exodus, maar bevatte wel de kleine hit Africa Unite.

Het einde

In 1977 kreeg Bob Marley last van een wondje aan zijn grote teen. Hij nam aanvankelijk aan dat het een voetbalblessure was maar toen de wond niet genas werd de diagnose melanoom (huidkanker) onder zijn nagel gesteld. Hij wilde de teen niet laten amputeren omdat dat in strijd met zijn geloofsovertuiging was. De kanker sloeg vervolgens over naar zijn maag, zijn longen en zijn hersenen. In 1980 stortte hij tijdens het joggen in ten gevolge van een hersentumor. Volgens dokters had hij niet langer dan drie weken meer te leven. Toch stond Bob erop verder te reizen voor zijn volgende concert. Hij gaf zijn allerlaatste concert op 23 september in Pittsburgh, VS. Hierna werd hij te ziek om nog verder op te treden. Hij ging voor behandeling naar Duitsland, waar ook longkanker en maagkanker werden geconstateerd. Hij besloot terug te vliegen naar Jamaica om daar te sterven, maar kwam niet verder dan Miami waar hij op 11 mei 1981 overleed. Zijn lichaam werd bijgezet in een mausoleum in zijn geboortedorp.

In 1980 was nog wel het enorme succes Uprising uitgebracht, met de hits Could You Be Loved en Redemption Song. In 1983 werd er nog een studio album uitgebracht dat nog niet helemaal af was voor Bob's dood, maar het werd aangevuld met nummers die ze nog hadden liggen; Confrontation. Marley had over de hele wereld een hit met het nummer Buffalo Soldier. In 1984 werd het compilatiealbum Legend uitgebracht, dat al zijn hits bevat.

Kinderen

Een aantal van Marley's kinderen werd ook reggae-zanger. Ziggy Marley is hiervan waarschijnlijk het bekendste, met hits als Love Is My Religion. Ook Damian Marley had een aantal hits, waarvan de bekendste Welcome To Jamrock is. De groep Ziggy Marley & The Melody Makers (actief van 1986 tot 2000) bestaat ook uit kinderen van Marley.

Bob Marleys zoon Stephen heeft in 2007 zijn debuutalbum Mind Control uitgebracht. Ook Ky-Mani Marley en Julian Marley zitten in de muziek, maar zij hebben tot nu toe nog geen succes gehad met hun albums.

Hij heeft 12 kinderen; drie met zijn vrouw Rita, twee geadopteerd van Rita's vorige huwelijk, en de overige zeven bij verschillende vrouwen.