Na mijn terugkeer (op bezoek) van België, in de late jaren zeventig, heb ik dan mijn eerste appartement gekocht, dicht bij de “Praça da Bandeira”, waar Rudo Júnior toen plechtig in deze wereld is ontvangen geweest. Alhoewel ik in die dagen soms de tranen niet kon bedwingen, altijd alleen natuurlijk, voor redens die hier niet te pas komen, betekende zijn geboorte voor mij genoeg emotie om voor ene keer in een man's leven, ze zelfs niet in het publiek meester te kunnen zijn geweest. Vanaf het eerste ogenblik lag het er met pollepels op dat hij het vér zou brengen. Evenwichtig, intelligent, sober en wilskrachtig. Een droom van een jongen. Ze zeggen dat het “gene” van de intelligentie geërfd wordt van de moeder. Dat legt dus dát wel uit, in alle geval…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vanaf zijn eerste kreetjes kregen we dagelijks het bezoek van twee zusters, de dochters en hún nichtje van buren, die in hetzelfde residentiegebouw, enkele verdiepen lager, woonden om, onder andere dingen, op Júnior te letten en hem te vertroetelen. Zo groeide er vlug een overwelmende vriendschap tussen ons op. Intieme onderwerpen kwamen, vanaf het begin van ons contact, regelmatig en zonder schaamte, zelfs in de aanwezigheid van de jaloerse Hilma, op tafel. Nog jong, rond de achttien, maar al ervaren op het gebied van de seks, zouden beide zusters en dat nichtje, aan elkaar, zonder zich te storen aan mijn discrete aanwezigheid, uitleggen hoe en welke seks ze precies verkozen en bedreven met hun eventuele en/of toevallige vriendjes. Ze zouden, meestal met hun drieën aan de tafel verenigd, met hun hoofd op hun armen rustend en op hun tong bijtend, tekeningetjes zitten maken van verschillende soorten harde lullen waaruit het geil er met dikke stralen uit sprong en langdurig uitwijden over hun afmetingen, vorm of graad van kromheid. Ook de zak en de respectieve kloten kregen hun beurt. Daarna zouden ze elkaar herinneren aan de penis van de ene of de andere die ze gekend hadden, gevrijd hadden of niet en verwijzend naar het materiaal van hun neven (broers van hun nichtjes), bewezen dat ze blijkbaar zelfs intieme kennis hadden van hun eigen familieleden.

Nog eigenaardiger werd het pas echt toen de jongste van die twee zuster uitlegde, vanuit de achterbank van de auto, terwijl we naar het strand aan het rijden waren, aan de oudste, die van voren zat, hoe graag ze eigenlijk de anale seks bedreef. Het is een beetje zoals “naar binnen kakken” vergeleek ze, zonder het minste teken van verlegenheid. Eerst doet het wat pijn, maar daarna voelt het zalig, ging ze verder. Het nichtje daarentegen, nog maagd zoals ze zelf beweerde (waarin niemand geloofde), gedurende een bezoek aan mijn werkkamer samen met de jongste zuster, bleek de alternatieve, orale en manuale, seks te verkiezen, door het gemak dat het verschafte in de auto en in de bioscoop.

Daarna zouden ze, zich opeens naar mij wendend, alsof ze mijn aanwezigheid pas toen opgemerkt hadden, uitdagend en op wraak belust, me in een hoek van de kamer drijven om daar op mijn rug en schouders te springen en me een onderdanige pardon af te dwingen, op mijn knieën, vanwege de onbeleefdheid van mijn luisteren.

Een andere keer, terwijl Hilma gezellig in de keuken aan het rondpletsen was, zou de jongste zuster, die ook de sterkste en de grootste was van de drie, mijn rechterarm over haar rechterschouder trekken, mij haar rug, bukkend, toekerend, zoals in een judogreep, om me over haar rug heen te trachten doen kantelen, wat met mijn gewicht, natuurlijk, niet gemakkelijk was. Om haar te helpen en mijn weerstand te breken zouden de twee andere meisjes mij nerveus, overal, beginnen kittelen. Het enig merkbaar resultaat daarvan, echter, zou zijn dat mijn onderlichaam in een vreselijk direct contact werd gebracht met haar achterwerk en mijn lul, die al een beetje hard was geworden van al diene vuile praat, klem zou geraken tussen haar poepspleet. Het trekken en wrijven om me toch maar omver te draaien, plus dat gekietel, zou de toestand er niet op verbeteren. Integendeel. Maar dat schrok haar ook niet af. Ook integendeel. Op den duur zou een mens zich laten doen, maar ettelijke keren voelde ik, zonder daar speciaal naar gestreefd te hebben, hun volle borsten en mollige buiken op mijn rug wrijven en in mijn hals persen, tot ik hen, uitgeput, uiteindelijk toch om genade moest smeken.

Hun moeder was nu ook precies de heiligste niet, van de vier. We zouden dikwijls, allemaal samen, op de zaterdagavonden, een toen fameuse nachtclub (ik geloof de "Assyrius", in de Av. Rio Branco), in het centrum van Rio bezoeken, waar we, samen met Hilma, met wie ik toen nog steeds relaties had, urenlang blijven dansen. Doordat Hilma nogal rap moe werd, leende ze me, in volledig vertrouwen, uit aan de moeder, die, a propos, toen al weduwe was. Ze bleek altijd goesting te hebben naar een nader kontact en perste stevig haar onderbuik tegen de mijne, terwijl ze, wuivend en lachend naar Hilma, met mij over de dansvloer zweefde. Haar armen bleven altijd kuis over mijn schouders hangen, wat hielp om haar eigenaardig gedrag niet te verraden. Een erectie was echter, praktisch altijd, onvermijdbaar. De eerste keren pleegde ik verwoedde pogingen om die rechtstreekse druk te verlossen, door me wat méér naar links of naar rechts, ten opzichte van haar buik, te bewegen, maar ze zou me gewoon volgen en opnieuw plakken, terwijl stralend van het geluk, naar mij óp kijkend. Zonder schaamte, zoals dat blijkbaar in de gehele familie de gewoonte was. De zwakke verlichting en de schaduwen van de naakte meisjes die achter grote ruiten, aan de wanden, dansten, hielpen ook méé de heersende sfeer niet te verstoren. Hilma, van haar kant, zag niets en veronderstelde niets. Op den duur werd het een normale loop van zaken en moet ik eerlijk bekennen dat ik zo verschillende keren dicht bij een orgasme ben geraakt. Ik weet niet of dat voor de moeder voldoende was, maar méér dan dat is er echt niet gebeurd, tenware die ene verdere keer, waarover ik later misschien wel eens zal uitwijden (als er vraag naar is). Zonder schaamte; van beide kanten. Iets wat me eigenlijk van mezelf verbaasde, want ik ben altijd een nogal schuchter type geweest. Vooral op dat gebied. Ik denk dat het door haar leeftijd was (rond de veertig) en zelfs haar moederlijke zorg en figuur. Een vertrouwelijke zorg, waaraan zelfs Hilma niet twijfelde. Misschien dacht ze me een pleziertje te doen? Hilma had pas enkele maanden eerder "het licht" gegeven en ze veronderstelde dat ze nog in de heilperiode zat? (er was werkelijk een scheurtje in de omgeving daar, tussen de twee kanalen, over gebleven, wat ik verwijt aan een verstrooide dokter). Of betrof het zich om een natuurlijke drang naar simpel gedrag en zuiver genot, zonder die effectief te achtervolgen of compleet te willen maken?

Met de dochters was het in feite niet veel verschillend, maar Hilma zou er aandachtiger op letten. Toch heeft ze ons nooit op iets vreemds betrapt.

Op den duur echter begon mijn vrouw, elke keer dat ze bij hen thuis (in hun eigen appartement dus) op bezoek was, telefoontjes te ontvangen van een meiske dat haar dreigend aanraadde mij te verlaten, zogezegd omdat zij (dat meiske dus) “mijn minnares” was. Hilma werd daar natuurlijk ontzettend kwaad van, beschuldigde mij, zonder meer, van overspel en daar begon de eerste aftakeling van ons huwelijk. Een ongetemde jaloersheid. Zonder een werkelijke reden daarvoor, alleszins, van mijn kant, te hebben ontdekt, niet inbegrepen, natuurlijk, wat juist hierboven is vermeld geweest en eerlijk gezegd niet echt als overspel mag beschouwd worden. Ikzelf ben er nooit stil blijven bij staan, maar achteraf gezien denk ik toch dat iemand van die familie, die zo dicht bij ons leefde en deelde, gedurende de prille kinderjaren van Rudo Júnior en van wie Hilma nooit iets verdacht heeft, een mogelijke bron is geweest van die bijna dagelijkse, dreigende, telefoonverbindingen.

Wat later is de oudste van die twee zusters getrouwd met een andere Vlaming, die zich op een vrolijke oudejaarsavond, eindelijk, heeft laten verlokken op het strand van Copacabana en wie ze ’s nachts, in haar bed, letterlijk heeft ontmaagd. Ze heeft hem twee schone kinderen gegeven.

Ik weet niet of ze haar belofte heeft gehouden en haar dochter, kind nog toen, met haar vinger heeft ontmaagd, zodat ze daar zeker nooit ne meer last van zou hebben en de seks, van jongs af aan, als iets natuurlijks zou beschouwen. Haar woorden, toen.

Het nichtje heb ik langzaam uit het oog verloren, alhoewel die mij de grootste bekoring gaf. Ze had volle ronde borsten, met naar boven gerichte schijnwerpers, die altijd duidelijk te onderscheiden waren doorheen haar onschuldige, losse, T-shirts, waaronder ze nooit een bh droeg.