Een koppel, de man rond de vijvenveertig en de vrouw rond de dertig, zijn met de auto van Gent naar Oostende aan het rijden. Na een eigenaardige, drukkende, stilte zegt de vrouw opeens tegen de man dat ze haar wettelijke scheiding, de volgende morgen, zal aanvragen. Ze voegt er kalm, maar vastberaden, aan toe dat ze in haar wekelijkse dansles een andere man heeft ontmoet waarop ze stapelverliefd is gevallen. Hij is jong, knap, danst uitstekend en heeft haar zijn liefde, gisteravond nog, verklaard. Helaas is hij werkloos en daarom is ze nu van plan enkele kleine gunstjes, met hem, af te spreken. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De man zegt niets en verhoogt de snelheid van de wagen van de zapige tachtig, naar een milde negentig km per uur. De vrouw, verzekerd van zijn kalm en begrijpend karakter, voegt er aan toe dat ze er op rekent dat hun beide kinderen, zonder verdere discussie, bij haar zullen mogen blijven inwonen en dat ze daarom zeventig percent van zijn wedde zal nodig hebben..

De man, blijkbaar diep nadenkend over die laatste, slechte berichten, drijft de snelheid van de auto langzaam op tot een veilige honderd km per uur. De vrouw, eigenlijk wat verrast door zijn voortdurend begrip, maar dan toch moedig voort tertend, voegt er aan toe dat ze ook verkiest in hun huis te blijven wonen, aangezien haar verse vrijer nog niet de gelegenheid heeft gehad zichzelf een woning aan te schaffen. Bovendien en voor diezelfde reden wil ze ook over hun auto beschikken.

Ietwat verbaasd vast stellend dat hij deze buikstootjes met merkwaardig begrip aan het incasseren is maakt ze er ook gebruik van hem te waarschuwen dat ze verlangt hun bankrekeningen en hun krediet kaarten alleen op háár naam te zetten.

De man, zonder enig teken van ontreddering of wanhoop, drijft de snelheid nog wat hoger op: honderd en twintig km per uur...

Een beetje geergerd over zijn langdurig stilzwijgen keert de vrouw zich om naar hem en vraagt aarzelend: en jij, wat ben je absoluut van plan voor jezelf te behouden?

De man, volledig geconcentreerd op de autostrada, verhoogt de snelheid naar een meer aangepaste honderd en veertig km per uur, terwijl hij tussen zijn tanden mompelt: "wees gerust moeke, ik moetekik absoluut nikske hebbenéé; ´k hebbekik al méér dan genoeg....., met den airbag!"