Terugkerend naar mijn zondig leven, in Rio De Janeiro nog, gedurende mijn vrije tijd, herinner ik me dat ik toen, zonder een vast lief en met een altijd vervelende goesting in mijn broek, regelmatig het bezoek kreeg van enkele van mijn beste vriendinnen die ik eerder, in de “Club de Paris”, had ontmoet. Ze waren definitief niet aan het beroep van “hoer” geraakt en in plaats daarvan hadden ze werk gezocht en soms gevonden als oppasmeisjes of familiemeiden, alhoewel dat de goesting niet uit hun versleten en verslenste minislipjes had verdreven, wat ze geregeld bewezen door zich dáár, zonder veel valse schaamte, met inzet te scharten, iedere keer dat het jeukte. Sommige ervan heb ik verschillende keren mee kunnen lokken naar mijn gastvrije slaapkamer. Ze waren geduldig, niet opdringerig en protesteerden niet wanneer ik voorstelde naakte foto’s van hen te trekken, zogezegd om ze op te zenden naar magazines voor mannen waar ze misschien nog “ontdekt” zouden kunnen worden en een extra bijverdienste zouden kunnen garanderen. Ze openden dan lachend en vrijwillig hun slanke benen, zowel van voren, liggend op het bed of zittend op een stoel of in de sofa, als van achteren, naar voren bukkend en pronkten met hun nog weinig (daar ben ik niet helemaal zeker van) betastte borsten, maar zouden eigenlijk nooit echt succes hebben gehad in de wereld van de prostitutie. Ze waren wel bezeten van de hete lust, maar de commerciële kant ontbrak er een beetje aan. Om het in ’t kort te zeggen: ze waren geen echte hoeren, maar meer te vergelijken met “deurklinken” (iedereen mag er zijn handen óp leggen). Ze beseften, van de andere kant, dat het ook niet genoeg was alleen maar de benen, gewillig, open te houden. Ze zouden ook het initiatief nemen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eens, met Gerald (die Zwitser, herinnert ge u?) erbij, konden we twee ervan overtuigen zich te ontkleden in de woonkamer om ze elkaar hun eigen intieme delen te doen vergelijken. De vorm en de grootte van hun borsten, hun platte buiken en hun achteruit puilende “bundas”. Dan is de temperatuur rap opgelopen geweest (alhoewel we trachtten professioneel te blijven) en hebben we, na wat bewijzende geile foto’s getrokken te hebben, onszelf afgezonderd in onze respectieve slaapkamers om daar het ongeduldig wachtend werk te voltooien en uiteindelijk onze lang uitgestrekte ganzennekken te versmooren.

Één van die meisjes wilde op den duur en persé, als meid, voor mij blijven werken. Ik had eigenlijk wel iemand nodig, ja, maar het is moeilijk zo’n verhouding in stand te blijven houden zonder jaloersheid op te wekken. Vandaag of morgen wilde ik haar wel eens néér spijkeren, maar dan overmorgen zou ik toch nog een andere kans niet willen verliezen en zo begon de ruzie, eerst stilletjes, maar dan met tranen. Ze was lichtbruin en had een schoon fris lichaam, met een platte buik en harde, ietwat kleine, borsten. Haar vriendin, integendeel, was wat donkerder en molliger, met zachte ronde borsten, die ze me opzettelijk liet bewonderen door altijd van die enorm diepe decolleté’s te gebruiken. Het gevolg was dat ze me hen ook gretig lieten betasten iedere keer we “toevallig”, op mekaar botsten, vooral in de keuken, waar de plaats wet enger was. Op een zonnige zondagmiddag, na het strand, had ze me eens schuchter gevraagd foto’s van haar te trekken, om ze zogezegd op te zenden naar haar ouders, in het binnenland. Beetje bij beetje, maar zonder veel moeite, heb ik er haar kunnen van overtuigen, eerst haar borsten te ontbloten, dan zich van haar jeans te ontdoen, haar slipje naar omlaag te trekken, eerst van achteren en daarna ook van voren, tot ze op den duur alle schaamte verloor en alle standjes nabootste die ik haar toonde in een Amerikaans tijdschrift, ik geloof de “Hustler”. We hebben daarna op ons gemak gefuckd, in mijn bed, op de missionarisstijl. Het kon wel beter geweest zijn, maar voor die dag was het voldoende.

Een andere vriendin was blank, klein en mager en uitzonderlijk lief. Ik zou het eigenlijk een zonde gevonden hebben haar te willen neuken en we zouden niet verder gaan dan gezellig samen te zitten kletsen over het leven, in de sofa. Nooit meer dan dat. Behalve die ene enkele keer dat ze me één borst toonde, haar bloesje en beha lichtjes naar beneden trekkend, om te weten of ze niet wat te klein geschapen was. Dat heb ik dan kordaat ontkend, voor de beleefdheid natuurlijk, want ze was niet ver van de waarheid beland. Bovendien hing hij wat naar beneden, zoals een gebruikte koffiezak. Zeker en vast niet veroorzaakt door overvloedige behandeling. Eerder een familietrek, veronderstelde ik.

Nog een andere vriendin (die dan toch waarschijnlijk het beroep, later, met liefde heeft omhelst, want ze was verschrikkelijk vurig) twijfelde er niet aan mij regelmatig op het middaguur, midden in de week, zonder enige waarschuwing, te bezoeken, onveranderlijk met één van die kleurige, loshangende minirokjes uitgerust, een beetje langer van voren dan van achteren, omdat het de heuvel van haar preuts achterwerk moest overbruggen en dan zonder veel blabla, schrijlings over mijn schoot plaats nam, terwijl ik me op mijn stoel aan de eettafel bevond. Na onbeschaamd één van haar rap ontblootte harde....censuur.....

Een vijfde vriendin nog, was een ware negerin, mager en groot. Onbeschaamd. Ze zou niet terug deinzen voor gemeenschappelijke seks of zelfs een orgie. Nu spijt het me, maar toen, op het laatste moment, verkoos ik toch iedere keer de intimiteit met alleen maar één van hen, op hetzelfde moment, te bedrijven.