Terwijl we over schaamte en verlegenheid bezig zijn, dat herinnert me aan een andere episode, bijna zo erg of nog erger, dan diegene die ik, enkele post's geleden, heb verteld.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het is gebeurd bij ons thuis, op de avond juist vóór Kerstavond. Mijn vrouw had zes katholieke madammekes uitgenodigd, allen allang over de zestig, sommige al dichter bij de zeventig: weduwen, ongetrouwde moeders, verstikte vrijgezellinnen en andere kwezelaarinnen in het algemeen, om samen een "novena" (ik weet de juiste naam niet meer in het Vlaams, maar ik vermoed dat het "noveen" is) te verwezenlijken in onze eetplaats, rond onze zwarte tafel, wanneer ze luid en elk op hun beurt wat opgeschreven zinnen moesten lezen die de anderen dan, nog luider, moesten herhalen, tot ze twee of drie keer de tafel rond geraakten, dan baden, zongen en herbegonnen, tot iedereen luidruchtig begon te gapen om te tonen dat het al genoeg geweest was voor diene dag en verlangden dat er een einde aan gemaakt werd door de gastvrouw, die dat niet begreep natuurlijk en aan een nieuwe reeks begon.

Ik had elk van hen persoonlijk en met zorg ontvangen, want mijn vrouw heeft elk jaar méér tijd nodig om zichzelf op te kalefateren en is dus nooit stipt klaar om de uitgenodigde mensen welkom te heten wat ik dan, zonder veel goesting, op mijn eigen schouders had genomen. Vanaf het ogenblik dat ze zich allemaal rond de tafel hadden verzameld oordeelde ik het juist en rechtvaardig me terug naar mijn computer te wenden om daar wat verse pornosites op te zoeken, zoals dat nooit zelden een uitzondering is geweest, mijn aandacht concentrerend op sites met downloadable "black sister"-videoclips die er altijd een erepunt van maken duwend en strijdend één enkele gemeenschappelijke lekstok te veroveren. Ik had zelfs geniepig gewaagd het volume van de luidspreker wat óp te drijven, zodat de toon bij de daad werd gevoegd, zeker dat ik er van was dat ze het eigenaardig gekreun niet zouden opmerken tussen hun eigen gejank door. Om ongelukken te voorkomen had ik ook de hoogte van mijn directeurstype stoel wat aangepast, zodanig dat mijn rug, die volledig naar hen toegedraaid was, hun eventuele schuine blikken naar mijn scherm volledig zou verhinderen en ik rustig de natuur zijne gang kon laten gaan. Toen ik vast stelde dat het gezaag plots fel aan het verminderen was en ik, af en toe zelfs, een zedig lolleke meende te onderscheiden tussen het gezeur door, besloot ik de internet verbinding over te schakelen naar een katholieke site, om zo te vermijden onverwachts betrapt te worden op mijn vieze daden, niet vooraleer nog een laatste, digitale, fel belovende, download te starten van een video clip met een viertal, wat oudere en nogal struise "sisters", die een recht staande blanke man, uitgerust met een enorme, vooruitpuilende buik, aan het bepotelen waren. En inderdaad, het duurde niet langer dan enkele ogenblikken vooraleer drie van die vurige zondaressen zich naar mij wendden, met één oog op het scherm gericht (terwijl mijn vrouw de anderen aan het bezig houden was), om er zich van te verzekeren dat ik er geen misbruik aan het maken was smerige pornosites te bezichtigen, iets waar ze zelf intens naar verlangden en zich zelfs, voor dat doel, splinternieuwe computers hadden aangeschaft, mij uitnodigend deze te installeren, wat ik nooit echt had gewild en gedaan, met het oog op de morele schade die daardoor zou kunnen veroorzaakt worden, zodat ze nog altijd volledig ingepakt in hun keuken, onder de tafel, stonden te wachten op een geduldige martelaar en er, als boete, mij altijd trachtten op te betrappen kleine dagelijkse zonden te bedrijven op mijn eigen toestel, wat hen nochtans nooit was gelukt. Geduldig toonde ik hen meerdere beeldjes van verschillende katholieke heiligen, die er op de site te bezichtigen waren, beklemtonend dat ze allemaal maagd waren gestorven en dus nooit echte schade aan hun schede hadden geleden, wat ze ontroerd en genegen in hun handjes deed klappen. Intussen echter, was ik helemaal vergeten dat er een digitale download aan het gebeuren was en pas toen het zwart gekleurde kader van een videoclip opeens verscheen, kreeg ik in de gaten wat er terstond ging gebeuren en verrichtte ik verwoedde pogingen het kader in zijn minimale vorm om te vormen, maar nerveus klikte ik op het verkeerde knopje en de nog lege kader nam de vorm aan van het gehele scherm en vervolgens begon het filmfragment zich onmiddellijk en in al zijn totale glorie áf te spelen. De kwezelaars stonden in de vorm van een halve maan achter mijn stoel, diep gebukt, over mijn schouders, naar het scherm te gluren en ik meende zelfs de borsten van één ervan rond mijn nek te voelen rusten. Ik sloeg onmiddellijk rood uit maar ze hadden nog niet begrepen wat er aan de hand was. Het beeld toonde duidelijk hoe één van die zwarte "bitches" de man aan het aflekken was, haar hand rond zijn werktuig klemmend, terwijl een andere een vinger in zijn achterwerk pookte en nog een andere aan één van zijn tepels prutste terwijl ze haar dikke, slijmerige, tong in zijn mond wroette. De vierde was bezig één van zijn harige kuiten te strelen. "Wat is dat Rudo?", kraaide één van die vrouwen verrast (haar naam is Fátima, advocaat en ze had enkele weken eerder ergens nen oude pee van Portugal op gescharreld die er voortdurend had op aangedrongen anale seks met haar te bedrijven en ze had toen beleefd mijn vrouw gepolst over hoe ze zo'n geval moest aanpakken, want ze was eigenlijk van plan geweest eerst haar "verdroogd velleke" van van voren óp te offeren, maar hij had daar absoluut geen enkele belangstelling in getoond en mijn vrouw had haar streng aangeraden alles te doen wat ze echt wilde doen, maar toch zeker niet ná te laten een klontje boter bij de hand te hebben, vooral ná in overweging genomen te hebben de grootte van zijn kastaar, niet al te dik van voren maar van achteren uitgroeiend naar een werkelijke piramide, suggestie die ze later opgebiecht heeft, voldaan te hebben, zonder echter eerst de Portugees gewaarschuwd te hebben dat ze van "hemorroïden" aan haar uitlaatbuis aan het lijden was en wat hij later heeft aangewend als reden voor hun abrupte liefdesafbreuk), terwijl de ogen van de andere twee bijna uit hun kassen puilden. Ik, verlamd van de schaamte, kreeg er alleen maar uit, met een bibberende stem, dat ik het ook niet begreep; dat het die katholieke zender was die waarschijnlijk juist op dat moment een aanval aan het ondergaan was van protestantse "hackers"; dat het niet anders mogelijk was want dat ik een hekel had aan zo'n daden, vooral bedreven door zo'n lelijke oude wijven, terwijl ik met afschuw vast stelde dat de man een dikke straal spuug op de blonde pruik van de zuigende bitch aan het spuiten was, waar het er langzaam vanaf droop, moment waarop ik er eindelijk in slaagde het kader te minimaliseren, zodat het zondig gedoe geleidelijk aan verdween. "Wat was dat Rudo?" kraaide één van die andere zondaressen opnieuw (haar naam is Zezinha, ook advocaat en ze was ettelijke weken bezig geweest haar leraar Engels te trachten te verleiden, zonder echter te beseffen dat hij homoseksueel was en hij uiteindelijk en uitgeput besliste de vervelende zaak aan de eigenaar van de school op te biechten om haar van zijn klas te verwijderen en verdere storingen te vermijden, vooral ná te weten zijn gekomen dat ze al een kamer in een vijfsterren hotel had gereserveerd, voor hen beiden, om daar samen een heet weekeinde door te brengen en waar ze geduldig, in een vers gekochte doorschijnbare babydoll, op hem heeft blijven wachten, tot ze het beu werd en ons, mijn vrouw en ik, telefoneerde om het geïnvesteerde geld niet helemaal te verliezen en wat we ook niet aanvaard hebben want ze was bijna zo lelijk als die joodse vriendin van G.). Ik weet het ook niet goed, beweerde ik met een neergeslagen blik. 't Gelijkt een beetje op een pornofilm, vind ik; kon ik er uit krijgen. Een aanval van "hackers", zeker en vast. Onmogelijk, zo'n smeerlappen. "Ebde die straal gezien?", vroeg de derde (haar naam is Laura, socioloog en een ongetrouwde moeder die, gedurende de militaire dictatuur hier alle vuile boekjes moest lezen, om ze te rangschikken volgens de heersende censuur en meende alles te weten over seks en zijn afwijkingen). Dat was toch gene spuug zeker? reageerde Zezinha. Ze drongen nog dichter aan om zeker een eventuele nieuwe attack van de Sossen niet te missen en Laura spotte luid: "eide de vinger van die oere in zijn gat nie gezien?". "Njeenek, k'inder nie op gelet, maar eide gij diene spuug gezien?". Zone vuile smeerlap. Het duurde een tijdje vooraleer de ene de andere begon weg te trekken, bekommerd dat ze waren over een mogelijke nieuwe aanval, zodat ze zelfs hun hoofd niet meer om durfden draaien, vooraleer ze zich naar de voordeur wendden en beroerd aan Lígia mede deelden dat ik toch zone brave mens was die zelfs niet met rust werd gelaten terwijl ik godsdienstige sites aan het bewonderen was, maar dat zij, Lígia, toch eens bij mij moest aandringen om hun gekochte computers te installeren, want ze wilden echt iets méér leren over die vuile "hackers"..."

Met al mijn miserie besloot ik, vanaf die dag, beter op te passen en minder lang achter seks-sites te zitten jagen op het internet. Zo kreeg ik méér tijd om van het groeiend geweld hier te genieten. Ik vind dat ik er helemaal door omringd ben zelfs..