Over Hilde, onze enige en wat oudere, geliefde, zuster, ze is ook door een hel gegaan, het schaap. Eerst toen ze vernam dat Tante Georgine, zuster van Mama, alhoewel haar vage beloften op dat gebied, enkele jaren eerder, haar niet op haar testament had vermeld, maar ook en vooral en vele keren erger, omdat ze daarna, ik bedoel, na de dood van Nonkel Fons en Tante Georgine, ook een gelijkaardige ziekte heeft ontdekt, in haar darmen. Een strijd die ze uiteindelijk verloren heeft, niettegenstaande de kwakzalf-dokter van Oostduinkerke, waar ze woonde, die haar gedurende vier jaar modder heeft doen inslikken en een praktisch honderdtal pillekes en zalfkes, dagelijks, heeft vóór geschreven, mits harde en contante betaling en wanneer onmogelijk, onder meer ook via het regelmatig kuisen van zijn privaat toilet en het wassen van zijn onderbroeken en die allemaal samen niet genoeg zijn geweest om te vermijden dat haar dikke darm aan het verstoppen werd van dat gezwel. Het is zeker dat Hilde zelf ook, voor een groot deel, schuldig is aan het uitstellen van die noodzakelijke chirurgische ingreep, tenslotte toch gebeurd in een uiterst geval van wanhoop, toen ze al ettelijke weken haar opgepropte “afgang” niet meer kon verliezen, want ze wilde perse een dokter vinden die alles oploste door magische woorden uit te brabbelen en mysterieuze handopleggingen te bevorderen. Erger is dat een gediplomeerde mens zich daar ter beschikking voor stelt en zijn diensten "duur" voor aanbied. Heel zeker zal diene dokter ook gebuisd zijn geweest in zijn vijfde studiejaar en is er dan juist door gekrabbeld, de tweede keer, met een scheetje meer dan zestig percent van de punten.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Van de andere kant bezit hij waarschijnlijk de nodige zelfzekerheid om met andere mensen verschillende toertjes te kunnen maken, zonder met gewetensproblemen, daarna, te moeten kampen.