Gedurende een reis naar São Paulo, tussen twee huwelijken in, was ik 's avonds laat, alleen, in een nachtclub beland. Dicht bij het hotel, om precies te zijn. Ik had plaats genomen op een barkrukje. Twee krukjes verder zat er een slank maar groot, rond de tweeëntwintig jaar oud, meisje. Het duurde niet lang vooraleer we aan het babbelen geraakten. Op den duur kwam ze naast mij zitten. Er was niets aan dat meisje dat me speciaal aantrok, buiten haar boezem. Ze had twee enorme opgepropte borsten die boven haar decolleté uitpuilden. Ik heb geen speciale voorkeur voor grote en ook niet voor heel kleine borsten, alhoewel ze allemaal welkom zijn. Feit is dat ik er mijn blik niet vanaf kon wenden. Ze oefenen, ik begrijp nog altijd niet goed waarom, een uitzonderlijke aantrekkingskracht op me uit. Ik wist van tevoren af dat, eens ze haar bustehouder zou afschellen, haar borsten tot op haar navel zouden neer tuimelen. Ik was er zelfs absoluut zeker van, maar ik moest het met mijn eigen ogen zien. Hoe was het mogelijk, twee, zó vooruit puilende en toch slappe borsten? Ik heb ze dus wel gezien en ze zijn gevallen. Inderdaad. Twee duimen lager dan haar navel. We hebben ook gevogeld natuurlijk, want eens zover kunt ge niet meer terug krabbelen. Maar de grootte van haar boezem was rechtstreeks, maar omgekeerd, evenredig met de diepte van haar schacht. Ik heb hard moeten duwen om er een beetje in te kunnen geraken. En toch is het niet gelukt, want halverwege stuitte ik op haar baarmoeder. De prijs? Drie flessen bier. Van die “long-necks"….xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In Natal, hoofdstad van de Staat van Rio Grande Do Norte, was het pure liefde, praktisch gezien. Ik had ze ontmoet, samen met iemand die ik daar kende, beroepshalve, in een dansplaats waar er lokale muziek gespeeld werd, gekend als “forró”, afkomstig, in het Portugees, van de engelse uitdrukking “for all”, zestig jaar eerder geschapen, toen de Amerikanen daar een vliegtuigbasis onderhielden (nog altijd eigenlijk), met het oog op de Afrikaanse kust. De mensen dansen de forró met hun bovenlichaam ver van elkaar verwijderd (misschien vanwege de stinkende adem van de Amerikanen?), maar in compensatie, met hun onderlichaam dicht tegen mekaar geperst. Wij waren dus met ons tweeën en zij, met hun vieren. Één ervan was duidelijk in mij geïnteresseerd. Het gelaat van de drie andere kan ik me zelfs niet meer herinneren, want ik was volledig in beslag genomen door dat ene meisje. Later heb ik ontdekt dat ze allemaal maagden waren, rond de achttien en op zoek naar de man van hun leven. Hier moet ik er, tussen twee haakjes, aan toevoegen dat er in Brazilië meer vrouwen zijn dan mannen en dat van die mannen, één op elke vier, homofiel is (dat zijn wetenschappelijke statistieken hé, dus niet aan twijfelen). De verhouding tussen het aantal mannen en vrouwen, in sommige streken, is nog slechter. In steden zoals Natal, Belo Horizonte en Goiânia, beweert men, bestaan er drie of vier vrouwen voor elke, mannelijke, man. Vandaar dat ook de minder schone zielen een uitstekende kans krijgen een knappe vrouw aan de haak te slaan. Het is ook belangrijk te begrijpen dat, in Brazilië, men het grootste aantal schone vrouwen per vierkante kilometer, in de gehele wereld, kan ontmoeten. Een verschrikkelijke ramp. Voor de vrouwen, natuurlijk.

Terugkerend naar dat meisje, Walda, we zijn die avond en de twee volgende avonden, naar verschillende nachtclubs getoogt, altijd met de bedoeling dicht tegen elkaar aan te dansen, te kussen, te vrijen en ook te wrijven, waarom niet? Ze had er nooit genoeg van. Heet als de pest. En toch wou ze nooit haar schat prijs geven. Ze zou wel haar borsten laten betasten, haar poepje en zelfs haar poesje; alles, maar zonder penetratie. Ze was vurig, stuwde haar ongelooflijk hard achterwerk strak tegen mij op, terwijl we ergens in een kant aan het uitblazen waren, maar daar eindigde het feest in mijn broek. Een schande eigenlijk, met zoveel gratis ter beschikking staande “xoxotas”.

Nadat ik naar Rio terug was gekeerd, heeft ze me daar nog twee keren op gezocht, gedurende verschillende opeenvolgende dagen iedere keer, om onze, zogezegde “bijna verloving” terug óp te wakkeren, vooral t.o.v. van haar zusters, die haar vergezelden en daar levende getuigen wensten van te zijn. We zouden urenlang dansen en kussen, vooral in de “Roda Viva”, aan het strand van de Suikerberg (Pão de Açucar) en tegen het einde van de avond, bij de eerste stralen van de dag, zouden we ergens in een deurportaal, de lust ons laten overmeesteren en telkens weer zouden we, allebei, de climax bereiken zonder ooit tot de echte daad overgeschakeld te hebben. Ze was blank, middelmatig groot en bezat een verschrikkelijk uitpuilend en hard achterwerk, wat me het meest fascineerde, maar bezat, in compensatie, ook een klein wratje op haar neus, reden waarom ik dan toch niet ingescheept ben. Ze had me trouwens ook haar moeder voorgesteld en zo wist ik meteen hoe ze eruit zou zien binnen een twintigtal jaren en dat heeft dan het touw door gehakt. Een te verwachten teleurstelling. God heeft het mij vergeven...

In Belo Horizonte en in Curitiba moest ik, weeral beroepshalve, verschillende weken verblijven. Verschillende nieuwe machines waren geplant geïnstalleerd te worden en op den duur krijgt men de gelegenheid vastere relaties aan te gaan. Ook in deze omstandigheden betrof het zich om jongere meisjes, een romantische sfeer en toekomstplannen. Maar het was ook minder gepast voor mij, vanwege de te overbruggen afstand, na het afscheid. Men zou in een compleet nieuw leven, ook professioneel, moeten investeren om onszelf gereed te krijgen voor een evenwichtige en langdurende verhouding. Alleen de goesting, de seks en het lichaam waren niet voldoende, natuurlijk. Daarom zal ik hier, over deze relaties, niet verder uitwijden, tenware over dat ene meisje, van Belo Horizonte. Een schoon meisje. Een klassiek en aantrekkelijk aangezicht. Een reeks witte, perfecte, tanden, maar een beetje aan de mollige kant op. En toch hartstikke heet (a propos, dat is niet toevallig hé, dat is een noodzaak). Ik had ze ontmoet gedurende een carnaval in Rio, aan het strand. Later heb ik haar verschillende keren opgezocht in Belo Horizonte en is zij mij terug komen bezoeken in Rio. Ze kuste ontzettend goed en lang. Met haar volle mond en enorm lange tong. Ze hield intussen mijn nek stevig vast. Gedurende tientallen minuten en vooral terwijl we aan het dansen waren. Intussen zou ze mij opwrijven tot en met de uitbarsting (weeral) in mijn onderbroek. Ik veronderstel dat ze zelf ook wel een orgasme veroverde, maar het lag er met pollepels op dat haar grootste bedoeling was mij over de grens te krijgen, waar ze blijkbaar haar eigen genoegen in vond. Of was het om de man verslaafd op haar te maken? Ik weet niet zeker of ze nog maagd was, maar ik verdenk van wel. Ene keer gebeurde het op een verlaten strand, op een regenachtige dag, in Rio. Een andere keer in haar auto, in Belo Horizonte. Nog een andere keer in de woonkamer van het huis van haar vriendin, ook in Belo Horizonte, waar we een half uur alleen mochten verblijven en tenslotte in een bioscoop, terwijl we naar een film aan het kijken waren.