Het was werkelijk een superfeest (zie vorige post), met méér dan honderdtwintig uitgenodigde aanwezigen. De feestzaal was volledig versierd en de tientallen lange tafels waren bedekt met witte lakens die bijna tot aan de grond reikten. Ze had (mijn ex-meid), toen ik daar aangekomen was, zuchtend en zonder schaamte, voortdurend naar mijn “crotch” zitten staren (iedereen weet natuurlijk wat een "crotch-watcher" betekent), terwijl ik hier en daar mensen herkende en aansprak. Ik had echt geen goesting om dat vuur terug aan te wakkeren, maar ge kent dat, de drank, de muziek, de rook, de gezellige verlichting, de vele knappe meisjes, de algemeen ontspannen en zelfs vriendschappelijke, sfeer…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op een gegeven moment begon ik een stoel te zoeken voor mezelf, aan één van de tafels, toevallig dicht bij de rechtstaande moeder van de verjaarster, onze oude en uitbundige vriendin waarover ik vroeger al eens geschreven heb. Het duurde niet lang vooraleer ze zich schuin voor mij néér zette en we in een oppervlakkig gesprek verzeild geraakten, voor zover dat mogelijk was, met al dat lawaai. Háár moeder (die me vroeger had doen trillen van het genot, veroorzaakt door het voortdurend wrijven terwijl we dansten, herinnert ge dat?) geraakte er ook bij en wat later kwam haar zuster, de jongste, het team compleet maken. Iedereen was vrolijk en ontspannen. Ik zag scheefweg dat de meid (laten we ze Creuza noemen) struikelend over enkele stoelen, onopgemerkt, dichterbij was geschoven, naar onze tafel toe. Ze deed alsof ze een vork, of iets dergelijks, op de grond had zien liggen, bukte zich en verdween gewoonweg tussen de tafels en de stoelen, uit mijn gezicht. Ik vermoedde onmiddellijk dat ze iets in haar hoofd had. Misschien zelfs wraak?

De vrouwen aan de tafel waren nu luid aan het ná gaan wie er nog niet en wie er al wel aanwezig was en ik vond me een beetje vergeten in mijn kant, voor enkele momenten. Het duurde echter niet lang vooraleer ik een tikje aan mijn schoen voelde. De meid was erin geslaagd, onopgemerkt, onder enkele nabijstaande tafels te verdwijnen en vandaar uit tot onder de mijne te kruipen. Met dat tikje maakte ze meteen duidelijk dat ik me niet moest verrassen. Ik moet eerlijk bekennen dat het gedacht van wraak, van haar kant, me in het hoofd bleef spoken. Van de andere kant, waarom juist hier en op deze manier? Ik besloot het risico te aanvaarden en haar aanwezigheid, onder de tafel, aan de dichtbije gastvrouwen niet te verraden, wat tenandere ook zijn eigen gevaren kon teweeg brengen. Zo gedacht, zo gedaan en ze had mijn broekrits al open geprutst, vooraleer ik eigenlijk besloten had geen weerstand te bieden. Zoals vroeger had ze geen enkele moeite haar buit uit mijn onderbroek te vissen en nog minder haar natte lippen erover heen te schuiven. Ik durfde mij, vanzelfsprekend, niet bukken om, opvallend, onder de tafel te loeren en nog minder het tafellaken op te heffen, om vast te stellen wat er daar precies gaande was. Het begon er op te gelijken dat ze er weeral eens echt haar werk van wilde maken. Niemand zou haar missen, dacht ze waarschijnlijk. Ik, van mijn kant, vertrouwde erop dat iedereen me gerust zou laten terwijl ik van mijn glaasje bier aan het genieten was en niemand zou verrast zijn moest ik daar mijn tijd voor nemen. Dus zakte ik wat verder vooruit op mijn stoel om het allemaal wat gemakkelijker te maken. Voor mij en ook voor haar. Ik voelde haar altijd overvloedig speeksel naar beneden glijden, tot onder mijn zak. Echt relaxeerend en toch enorm geil. Ik sloot halvelings mijn ogen om er beter van te kunnen genieten. De luide muziek en het omringend gekletter begonnen mij nu meer op een zacht geruis te gelijken en ik begon me alléén (samen met de meid erbij, natuurlijk) in de feestzaal te voelen, terwijl ik me afvroeg hoelang ze het wel zou blijven volhouden. Haar voortdurend opengesperde kaakbenen zouden tot krampen kunnen leiden, vond ik, bekommerd. Blijkbaar vond ze dat ook en begon voor een kleine ontspanning te zorgen, terwijl ze haar tong in werking stelde, zonder dat ik de tijd kreeg de koelheid van de omringende lucht te ondervinden. Iets wat gerust uren zou mogen duren...

Plotseling, echter, werd ik terug tot het leven geroepen met een elleboogstamp in mijn lever door de zuster van de gastvrouw die, met veel lawaai, juist aan mijn rechterkant was neer geploft. Ewel, zijde gij al dronken misschien…?

Eerlijk gezegd, ik voelde mijn erectie, terstond, ontsnappen. Zó groot was het verschot geweest. De zuster (de die, die vroeger, zo in de wolken was geweest van anale seks) draaide zich half naar mij om en begon luid over haar ex-lief te klappen. Dat hij zo dom was en zo dit en zo dat en dat ze het nu wel beu was geworden met Brazilianen te vrijen, die er alleen maar op uit waren van haar gebruik te maken en geen echte, durende relatie wilden aangaan, niet serieus waren, enz.. enz… om dan geïnteresseerd te vragen of ik toevallig geen andere buitenlanders kende die ik aan haar zou kunnen voorstellen, enz…

Ze had daarbij onschuldig haar rechterhand boven op mijn rechterdij gelegd, terwijl ze haar linkerarm, achter mijn rug om, op de stoelleuning liet rusten. Ze liet haar hand daar gedurende enkele minuten, vriendschappelijk en zelfs broederlijk liggen, terwijl ze voort aan het tateren was. Ze had zich nu helemaal naar mij omgedraaid en door het praten heen begon ze haar hand voortdurend op en neer over mijn bovenbeen te bewegen, net alsof ze haar woorden daarmee wilde beklemtonen. Het feit dat de meid, op geen enkel moment gestopt was met haar recupererend werk, plus het voortdurend bewegen van het hand van de zuster, onbewust vermoedde ik, dichter en dichter naar mijn buik toe, zonder dat ze wist wat er op minder dan vijftien centimeter afstand aan het gebeuren was, bezorgde mij opeens een rillende, heroplevende, reactie, die zeker niet aan de aandacht van de meid ontsnapt kon geweest zijn. Zij zag natuurlijk wel, in de heersende schemering onder de tafel, hoe de hand van de zuster onschuldig maar voortdurend heen en weer over mijn bovenbeen had gewreven en waarschijnlijk, dacht ik, was ze die oplettend aan het trachten te ontwijken, terwijl ze haar eigen handen vol had. Tot mijn gedeeltelijke verrassing echter, voelde ik geen aanwijzingen, vanwege de meid, die naar een strategische terugtrekking van aanwezigheid zouden kunnen leiden. Integendeel, ze bleef, diep geconcentreerd, haar taak vervullen en ik hoopte bezorgd dat ze zichzelf niet zou verraden door toevallig met haar hand of hoofd tegen de hand van de zuster te botsen. Nú moeten stoppen zou het laatste geweest zijn wat ik verlangde. Alhoewel er nog geen eminente uitbarsting te vrezen was, zou een ervaren hand het werk zeker kunnen afronden in weinige minuten.

Ondertussen bleef de jongste zuster, altijd maar luider en luider, argumenten aanhalen met haar oudste zuster, aan de andere kant van de tafel en ook met haar moeder, die nu twee stoelen verder, aan mijn linkse kant, plaats had genomen en wie ze voortdurend, over mijn borst heen, aandachtig aankeek, tot ze plotseling, gedurende één volle seconde, ophield met tieren, om vervolgens schuin en glimlachend, naar mijn gelaat te kijken en dan het kletsen met haar moeder te hervatten. Meteen vreesde ik dat ze besefte wat er, daar beneden, precies aan de gang was, maar buiten die ene, medeplichtige, blik was er geen enkele andere hapering in het levendig gesprek vast te stellen. Af en toe kwamen er enkele mensen de moeder van het jarig kind proficiat wensen (de vader was voortdurend met de kelners en de muziek bezig) en zo moest ze geregeld opstaan om handen te schudden en wangen te kussen, gelukkig niet aan ónze kant van de tafel. Toch zou dat het gesprek tussen haar moeder en zuster niet onderbreken en ze waren nu zelfs volop aan het afspreken dat ze hun kleinkind en nichtje niet met de eerste de beste zouden laten vrijen, want integendeel, “en ge weet nog niet wat er met de die is gebeurd en dan die andere, die is al gescheiden, enz..”, plus nog ne hele hoop andere praat die ik niet geconcentreerd kon volgen, alhoewel ik voortdurend en met schijnbare belangstelling, mijn hoofd, van de ene naar de andere draaide. Feit was dat, onder de tafel, het leven verder zijne gang ging. De verborgen meid met haar gulzige mond aan de microfoon en de zuster, zonder tekens te geven van interesse voor mij, met haar wrijvende hand op mijn dij. Soms het ritme wat opdrijvend en de druk van de vingers intenser, als het gesprek opwinding veroorzaakte; soms strelend en zelfs genegen, haar vingertippen gebruikend om het vlees geniepig te betasten, alsof er overeenkomst en vrede te bespeuren was in de onderhandeling, maar nooit de prooi volledig bevrijdend. Het gehele gedoe was al een vijftiental minuten bezig en ik begon dringend naar verlossing te verlangen. Ik strekte langzaam mijn benen verder uit, weg van de stoel, mijn achterwerk dichter naar de rand schuivend om zo de meid werkelijk tussen mijn open benen te kunnen klemmen en haar terug meer plaats te geven voor haar vakkundig mond- en handwerk. Ze zou wel duidelijk mijn boodschap begrijpen, vond ik en er rap een einde aan maken. En inderdaad, het werk nam opeens aanzienlijk toe, toen de moeder besloot van stoel te veranderen en beleefd naast mij kwam zitten. Net zoals haar dochter eerder had gedaan, legde ze haar rechterhand op de uitgestrekte arm van haar dochter boven op de stoelleuning, achter mijn rug, draaide zich naar haar dochter toe, mij verplichtend wat naar voren te buigen en verdween tegelijkertijd met haar linkerhand onder het tafellaken, op mijn linkerdij, aan de eventuele toeschouwers de indruk gevend dat ze iets geheims in haar oor aan het fluisteren was. Die zat, peinzend, maar daarna met goedkeuring, já te knikken en toen begreep ik meteen dat ik in een val was gelopen. Ik deed geen enkele moeite meer om te begrijpen wat er aan het gebeuren was, staarde met glazen ogen naar de plafond en liet mijn meid, in vrede, haar werk voltooien...

Terwijl ze er voor zorgde dat er geen sporen zouden overblijven, draaiden de twee vrouwen naast mij zich kalm terug om naar voren, glimlachten ontspannen naar hun dochter/zuster aan de andere kant van de tafel en die, op haar beurt, begon uitbundig en tegelijkertijd, vingerwijzend naar mij, te lachen. Nogmaals verrast, moest ik vaststellen dat ook zij op de hoogte was van het gebeuren en er misschien zelfs de grootste verantwoordelijkheid voor droeg.

Later, die avond, vertelde de meid me (blozend) dat zij haar "patroa", na een geduldig en maandenlang onderzoek, haar ons intiem geheim eindelijk had opgebiecht en overwegend dat ze wist dat ik, op dat ogenblik, geen enkele vaste verhouding koesterde, ze beslist had me nog eens degelijk te verwennen. Ik heb, verlegen, moeten bekennen dat het me deugd had gedaan, terwijl de meid, schuchter haar ogen neerslaand, glimlachte, gelukkig dat ze was dat ik het niet erg had gevonden dat ze ons geheim had onthuld. Een schat van een meid, die meid…