Mijn broer deelt me mee dat hij de waarheid betwijfelt over de episode van de travestieten/bandieten die ik, enkele dagen geleden, heb gepost. Oké, in dat geval bied ik hem een tweede versie aan, voor nieuwe evaluatie: xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zoals ik elke avond gewoon was, rond den elven, reed ik naar de "Flamingo", mijn toen verste stamcafé, juist vóór het strand en drie km weg van waar ik woon, om daar mijn dagelijkse portie bier en caipirinhas in te zwelgen terwijl ik serieus over de zin van het leven pieker, een videotape van de verlopen dag, op het scherm aan de binnenkant van mijn voorhoofd, laat afspelen en beslis wat ik ’s anderendaags allemaal NIET zal verrichten. Terwijl ik er mij dromend naar toe wendde besloot ik ook de evenwijdig bestaande straat eens af te rijden, altijd vol gepropt met, somtijds honderden, jonge vrouwkes die altijd persé hun schoonste kant willen tonen en daarna bewijzen hoe rap ze een man kunnen doen kreunen zonder hem pijn te doen. Wie weet bevond er zich geen fotogenieke tussen hen die me, voor een appel en een ei, in de auto, zonder seks, een foto van haar borsten zou toestaan, zodat ik daarna, met behulp van de e-mail, mijn broer G. in België, ervan zou kunnen overtuigen hoe heerlijk het leven hier wel is. Gewoonweg om hem wat jaloers te maken en in zijn hoofd te prenten dat sterven, na alleen maar met drie vrouwen genaaid te hebben, helemaal geen voordeel is. En inderdaad, daar stond er één, mij uitnodigend aanlokkend. Een lichtbruin figuurtje in een microrokje, een achteruit pruilend, goed gevormd achterwerk, schone rechte en lange benen, een sympathiek aangezichtje, niet al te grote maar toch opmerkbare tieten, enfin, iets juist gepasts voor de bedoeling. Doordat ik er al te ver weg van was gereden besloot ik de eerste straat rechts in te slaan, een tweehonderdtal meters de tegenoverstelde richting in te rijden en dan terug te keren. Ik stopte naast haar zijde. Ze was alleen, alhoewel er in de buurt nog een vijftal andere schepsels aanwezig waren. Van sommige kreeg ik echter de indruk dat het travestieten waren. Ik draaide de ruit naar beneden en vroeg haar, zonder blinken noch blozen en voor alle zekerheid, zijde gij "macho ou femea?". Ewel, wat denkte misschien? Een meiske natuurlijk. Moet ik het bewijzen? Neenee, 't is goed, allez, maar 't is 't volgende, ik wil alleen maar een foto trekken van uw tieten. Ik wil gene seks. Verstoade mij? Alleen maar een foto. Oké, da’s uitstekend. En hoeveel wilde dan voor alleen maar dadde? Vijf real. Oh, da’s een akkoord, das juist wa ‘t dak 'k wilde betalen voor ene, simpele, foto. Oké, stap dan maar in. Intussen kwam één van die andere madammekes op ons af huppelen, maar ik versnelde de auto. Twee kan ik niet zo goed controleren, vond ik. Als ge wilt, is ze bereid ook méé te gaan, suggereerde ze. Neenee, laat maar. Ten andere, zei ik, er zitten er hier te veel travestieten tussen en ik merk niet altijd goed het verschil op. Met dat, begon ik naar de ene en de andere te wijzen om te vragen, wie en wie niet, er een meiske was. En ze antwoordde zonder aarzelen. Terwijl ze nog op straat had gestaan had ik ze min of meer klein van gestalte gevonden, maar eens in de auto, vond ik ze nogal groot. Plaats innemend. En de onrust kwam terug. Ge zijt toch wel een meiske, hé? En meerderjarig? Ze zweerde terug van wel en weeral geloofde ik het. Ewel, goed, dan gaan we hier wat verder in een donker hoekje stoppen en dan ga ik een fotootje trekken van uw tieten. Goed zo. Heel goed. Oké. Maar allez, 't is ’t volgende hé, ik moet het eerlijk bekennen, hé, ‘k bennekik ook ne travestiet eigenlijk hé, maar kom, da’s toch allemaal ’t zelfde, hé? Neetje, neeneetje, bijlange niet, 't is iets helemaal anders en 't is goe da ge me van tevoren verwittigd hebt, kon ik er uit krijgen. Ik zal u 't beloofde geld geven, maar ik wil zelfs gene foto niemeer en ik zal u ook nog terug rijden naar de plaats waar ik u op gepikt heb. Oké, goed en voort waren we, terug den toer makend. Dichter aankomend begon ik me echter ongerust te maken. En moesten ze trachten mij te overvallen? Ik besloot haar enkele straatblokken eerder af te zetten. Maar nee, ze vond het te verre. Hier? Neenee, nóg te ver. Hier? Allez manneke, zet me maar af waar gij mij opgepikt hebt, hé! En rap hé, vooraleer ik me kwaad maak. Voor alle zekerheid besloot ik een blok verder te rijden dan wáár zij (?) het mij aanduidde. Maar haar onmiddellijke reactie had ik niet verwacht. Op het juiste moment dat we haar vriendinnen voorbij passeerden greep ze naar de sleutels in het contact, draaide de motor af en smeet de sleutels uit het venster. Een ogenblik later was de auto omringd door vier andere travestieten. De rest weet ge al.

Op mijn camera was er alleen maar één foto, van mijn vrouw, terwijl engels aan het studeren. De volgende dagen heb ik me allerlei kranten aangeschaft om uit te pluizen of mijn camera er niet te koop ín stond. Zulke mensen zullen waarschijnlijk nu nog aan het zoeken zijn wáár juist de film er uit moet gepeuterd worden. Oké, 't is goed, ik koop hem terug voor de prijs van een gewoon filmapparaat.

Maar neetje, ik heb niets gevonden. En ik heb me op den duur nen nieuwen moeten aanschaffen. Voor alle zekerheid en gemak, van hetzelfde merk en model. Nodig om in België, gedurende mijn volgend verblijf daar, foto’s te trekken van de hoertjes achter de gordijnen van de cafés in Gent en in Oostende. Tien afbetalingen. De woekeraars.