Verwijzend naar een vorige post waarin ik vertelde hoe ik, samen met enkele mechaniekers van Recife, een machine aan het demonteren was geweest in Salvador (en waar er een hamer op mijn kop was gevallen), we hadden toen een appartement gehuurd, op wandelafstand van de job, om zo de kosten van verschillende kamers in een hotel en de daarmee gepaarde taxi's, beter te kunnen administreren. Na het accident besloot ik die dag áf te maken. Thuis gekomen vond ik er niets beters op de nodige maatregelen te treffen om de overbodige last die wat verder, in mijn darmen, naar beneden was geschoven, er vanonderen, definitief uit te stoten. Gelukkig beschikten we over twee WC’s en bezorgd over het algemeen welzijn van de overige collega's, die in de woonkamer aan het kaarten waren, wendde ik mij naar de badkamer van de meid. Ik had echter niet verwacht dat iemand, zonder opzet, de keukendeur, die ik zorgvuldig achter mij had gesloten, terug had open gezet. Het was wat beginnen waaien buiten en vooraleer ik het besefte waren de ontsnapte winden niet alleen tot in de keuken door gedrongen, maar ook tot in de woonkamer, zodat ik het niet kon nalaten te polsen wie er één had laten vliegen. Toen ze mij allemaal verrast aanstaarden, viel mijne frank en rood tot achter mijn oren heb ik ergens diene spray “verse lucht” kunnen vinden om onmiddellijk de verraderlijke sporen te verwijderen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Enkele dagen later, hersteld van het ongeluk en met het werk praktisch voltooid, besloten we onszelf te belonen voor de geleverde prestatie, in record tijd volbracht. We stonden buiten, in een kring, met de bedoeling overeenstemming te verkrijgen over de meest geschikte plaats. Het gebouw waarin we aan het werken waren bevatte niet alleen de sluitende krant maar ook een daar nog functionerende radiozender waar er, op dat ogenblik, een liveshow aan het gebeuren was die vooral door het wat jonger "vrouwvolk" werd geapprecieerd. Veel van hen waren nog aan het proberen gratis ingang biljetjes te verkrijgen aan de receptie en wierpen ons van daaruit onderzoekende blikken toe, alsof ze er ons van verdachten part te zijn van de troep technische mensen die normalerwijze beroemde zangers vergezellen: jonge gezonde mannen die er vreemd uitzagen en waarschijnlijk zekere deuren zouden kunnen doen openen (met diene alom gekende "abra cadabra") voor gelukkige avonturen, zonder onkosten. Het duurde dan ook niet lang vooraleer er een zwerm op ons dak landde met de vraag wat wij daar juist verrichtten en of we soms ook artiesten waren.

Jajaatje, zekers en vaste, wij zijn ook artiesten, maar we hebben nu eigenlijk méér goesting een ontspannende plaats te ontdekken waar we een verfrissend biertje kunnen appreciëren, wat te zeveren over koetjes en kalfkes en kennis te maken met enkele afgevaardigden van het vrouwelijk geslacht, voorkeur verstrekkend, eerst en vooral, aan onze eigen fans. Ewel natuurlijk, jazeker, hier dichtbij bestaat er een geschikte plaats. Terstond stapten we verschillende taxi's in en weg waren we.

Éénmaal daar beland, terwijl het juist begon te schemeren, bezetten we twee grote, tegen elkaar geschoven, tafels in een ruime omgeving, waarschijnlijk een markt, omringd, om de twintig meter, door muziek produceerde cafeetjes (een beetje zoals gedurende de Gentse feesten gebeurt) en van zodra iedereen diep verzeild geraakte in zijn eigen doen en laten, begon ik geduldig uit te leggen aan twee van die meisjes, aan een hoek van de tafel, dat ze vooral niet aan drugs verslaafd moesten geraken en zelfs op moesten passen voor drank en sigaretten. Ik weet niet wat ze peinsden in verband met drugs, want ze hadden eenvoudige colaatjes besteld. Toch zogen ze diep aan hun sigaretten, waarschijnlijk om te bewijzen dat ze daar ondervinding in hadden. Mijn collega’s, één na één, lieten het weten, elk vergezeld van een vers gevangen prooi, verschillende richtingen inslaand, vooral naar nabij gelegen hotellekes, geil dat ze waren van de opgekropte goesting, verzameld gedurende de voorafgaande dagen, terwijl ook de wijfkes wilden bewijzen dat ze niet van plan waren terug te deinzen in hun voorstel en absoluut gene schrik koesterden voor worsten van eender welk type, kleur en grootte. Op den duur bleef ik over met die twee meisjes, mijn vennoot in de gecontracteerde opdracht en zijn eigen slachtoffer, ook een sympathiek vrouwke. Het voortdurend aandringen van mijn twee gezellinnen, terwijl ze met hun blik “laat ons gaan” insinueerden, met een oog wenkend in de richting van een rood geverfd hotel, zichtbaar van waar we zaten (het leek mij een goedkope nabootsing te zijn van de Moulin Rouge) en het ander oog, op elkaar gevestigd, deed me op den duur besluiten dat ze van plan waren twee sabelbewaarders tot mijn beschikking te stellen. Meteen foefelde ik het verzamelde geld in de handen van mijn vriend, deed er nog enkele scheppen bij, wenste hem amusement en verdween in de menigte, met aan mijn beide zijden, mijn twee lieverdjes geplakt. Eindelijk zou ik dan toch eens mijne wens kunnen vervullen, de daad met twee vrouwmenschen, tegelijkertijd, te bedrijven. Ik had er al menige keren over gefantaseerd (vooral sedert diene ene keer, gedurende carnaval, in Rio nog) en het beste van alles was dat ik er gene frank zou voor moeten betalen, uitzondering gemaakt voor een zakske frieten met mayonaise en wat colaatjes. Vooraleer het motel binnen te treden polste ik hen nog over het eventueel obstakel verhinderd te worden, aan de receptie, terwijl ik daar met twee vrouwen tezelfdertijd zou trachten binnen te glijden. Het scheen dat dat geen enkel probleem vertegenwoordigde (ze hadden het blijkbaar al eerder gedaan), maar ze verkozen me gerust te stellen: “ga jij eerst met haar en ik voeg me zo bij jullie”, zei het ander, zonder er veel over te twijfelen. En waarlijk, niemand lette op iets, of lette helemaal op niets, gewend dat ze er aan waren iedere dag nieuwe, vreemde, situaties te ontdekken. Iedereen is van iedereen, of zowel, niemand is van iemand. De totale vrijheid, op zijn minst op dat gebied, en fuck (vogel) de rest. En dat was het dus, iedereen was bijna aan het fucken (vogelen) of zou binnen een beetje, gefuckd (gevogeld) worden.

Wordt vervolgd!