Gedurende één van mijn eerste bezoeken aan België, toen ik me al definitief in Brazilië had gevestigd, werd ik vriendelijk uitgenodigd door "Sombra", een goede kennis, een door hem georganizeerde openbare veiling bij te wonen van allerlei huiswaar, aangeslagen door het gerecht in Gent. Sombra zat toen nog, gelukkig, met zijn gat diep in de boter. Het geld kon nooit rap genoeg op en soms viel er zelfs een pakske uit zijn brede broekzakken, volledig volgepropt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Onveranderlijk werden we daarna uitgenodigd onze "penzen" ne keer heerlijk te gaan bijvullen, in sjieke restaurants in het centrum, betaald met de opbrengsten van die veilingen.

Diene zekere dag was de failliet verklaarde mens waarschijnlijk een Jood, want er zat veel kunstwerk tussen de opgestapelde bucht en brol, zoals schilderijen, standbeelden, juwelen en zelfs wat oude "Jacques" prentjes.

Op een zeker moment struikelde ik over een gevallen doos gevuld met verschillende voorwerpen (als ik het mij goed herinner, aan de voet van een brede trap) en een kandelaar (ik vermoed, van goud), typisch van Joodse afkomst - voor zeven kaarsen, viel juist vóór mij, op de grond.

Onmiddellijk wendde ik mij naar Sombra en vroeg hem beleefd of hij diene kandelaar voor mij kon reserveren, als souvenir. Zonder zich daar veel voor op te winden en druk te maken, stemde hij onmiddellijk toe. Hij is niet groter, de kandelaar dus, dan de palm van een hand, maar het is eigenaardig dat ik vanaf die dag, ineens, aanzienlijk rijker ben beginnen te worden, terwijl Sombra, vanaf die dag, zich dieper en dieper in de schulden heeft gewerkt.

Ik vraag mij af of 't ene eigenlijk niets te zien heeft met 't andere en ik vrees, soms, van wel. Sombra is nog altijd niet uit de put geraakt, terwijl hier, de wind flank in mijn zijlen blaast. Ik wordt vooruit gestuwd, op financieel en lichamelijk gebied, zoals door de kracht van een stormwind.

Het is dus niet ongepast, eindelijk, de aandacht te trekken van Sombra op deze bijzondere "talisman" die sedertdien in mijn bezit is gebleven en hem meteen ook gerust te stellen: ik heb hem goed en tot heden, bewaard in mijn brandkast.

Nu, echter, ben ik bereid en heb ik beslist de kandelaar te koop te stellen aan de eerste de beste die er mij honderdduizend euro's voor neer telt.

Wat denkt ge daarvan, Sombra?