Het was eigenlijk niet helemaal onbegrijpelijk de manier waarop mijn schouder ineens was ontwricht geweest tijdens dat wijkfeestje in Gent.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Enkele maanden voordien, nog in Recife dus, had ik aan de dokter, een orthopedist, geklaagd dat ik last had van pijn in mijn rechtse schouder, vooral 's morgens vroeg, wanneer ik uit het bed klom (na eerst nog eens deftig gepoept te hebben) en ik gedurende verschillende ogenblikken moest bekomen om in staat te zijn mijn arm te kunnen bewegen. Zijn prompte conclusie was dat ik leed aan "bursitis" (gewricht's ontsteking) en hij schreef me, bijgevolg, drie "infiltraties" voor met een bepaald medicament (ik heb de juiste naam ergens bewaard in een dossier met de titel "aan te vragen schadevergoedingen na mijn dood", maar ik herinner me nu, op dit ogenblik, niet meer waar ik die precies heb bewaard).

Ik, gedisciplineerd vanaf mijn geboorte en eraan gewend de bevelen van alle dokters stipt en zonder reclamaties op te volgen, liet hem meteen de eerste infiltratie toedienen terwijl hij erop aandrong dat ik de twee daarop volgende toepassingen absoluut niet uit het oog mocht verliezen, want ze waren hoogst belangrijk om een bevredigend resultaat te bekomen, terwijl hij er, peinzend, aan toevoegde dat de meerderheid van de aangetaste mensen, na de eerste behandeling niet meer opdaagden, met als resultaat dat ze daar, na enkele maanden terug keerden, met de klacht dat ze van hun bursitis niet waren genezen geweest.

Ik wilde hem bewijzen dat ik absoluut niet aan die klasse van ongehoorzame patiënten behoorde en daar was ik terug, enkele weken later, om de tweede en daarna de derde pikuur niet te missen.

Een maand daarna, mezelf al veel beter voelend, hoorde ik op de TV dat het Ministerie van Gezondheid opeens had beslist dat speciaal medicament, dat ik al drie keren gehoorzaam had laten inspuiten, uit de markt te nemen omdat het, zo beweerden ze, kanker veroorzaakte in de botten, alleszins op lange termijn.

Diezelfde avond heb ik weinig kunnen slapen en de nacht daarop ook eigenlijk, terwijl ik zat te gapen van de verveling. Nog een dag later heb ik het besluit genomen terug te keren naar het hospitaal waar die dokter dagelijks zijn wachtdienst pleegde, gewoonweg om hem een verklarende uitleg te vragen, maar toen ik daar arriveerde hoorde ik treurig dat hij besloten had onverwachts verlof aan te vragen en toen ik aandrong om toch een afspraak te regelen, na zijn verlof, lichtte de receptioniste mij in dat hij, na zijn verlof, besloten had ook (voortijdig) op pensioen te gaan.

Met mijn mond vol tanden en met mijn botten klapperend van de verwachting wist ik niet meer met wie juist mijn verdriet te delen en ben ik weer naar huis vertrokken om over een mogelijke oplossing te meimeren, wat ik nog altijd bezig ben te doen, want ik weet niet hoe ik dat product daar (uit mijn schouder) zal kunnen verwijderen, want het schijnt dat het, in geen enkel geval, opgelost, of opgeslorpt, wordt door het lichaam.

Feit is dat ik nu aan het beslissen ben aan wie ik een klacht zal indienen. Is er iemand beschikbaar in België?

Spreek me intussen niet meer van orthopedisten die niet weten wat ze voorschrijven en dan nog aandringen dat ge geen enkele van de geplande toepassingen moogt missen..