Zoals een ware kunstenaar-in-de-maak, droom ik van een reis die ik nog eens moet verwezenlijken naar "João Pessoa", hoofdstad van de Staat van Paraiba, onze buurstaat, maar deze keer in de conditie van toerist en niet om er weeral ne keer mijn professionele plichten te vervullen, waar, hebben ze mij gezegd, op een afgelegen en bijna verlaten strand, elke avond, juist vóór zonsondergang, een eenzame ouderling, een uiterst emotioneel lied (voor wie daar gevoelig voor is) blaast op zijn saxofoon ("Bolero", van Ravel) en naargelang het volume stijgt, bijna zoals in het "Slavenkoor uit Nabucco", van Verdi, onweerstaanbaar uiteenbarst, tot het, wat later, toch weeral zielig uitsterft... beseffend, misschien, dat de enige hoop, morgen, bekwaam is terug te keren...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De beste manier om problemen op te lossen is rustig ergens te zitten meimeren en meerdere biertjes te bestellen om ze, zonder haast, in te slikken. De eerste slokken verstrekken geen duidelijke boodschappen of berichten, maar naargelang uw blaas vult, krijgt ge meer goesting om ne keer ferm te gaan pisschen en hoe meer ge pist, hoe rapper de slechte gedachten uit uw hoofd, naar beneden en onderen uit, samen, weg vloeien. Die maken dan plaats voor nieuwe ideeën en gedachten en vóór ge het beseft zijn al uw problemen (bijna) allemaal opgelost, zonder verplicht te zijn geweest één enkele inspanning te leveren.

Ik ben op tijd gestopt die dag, zoals alle dagen overigens, en ben tot het besluit gekomen dat ik niet hals-over-kop te werk mag gaan.

't Was eigenlijk mijn bedoeling niet geweest "Sombra" te verwittigen dat zijn talisman zo hevig aan het werk was geweest sedert hij me die, goedwillig, had overhandigd, dertig jaar geleden en mij zo verschrikkelijk veel heeft geholpen mijn aanvankelijke financiële moeilijkheden te overwinnen. Ik begrijp ook dat ik werkelijk niet had moeten vermelden dat de kandelaar zo fel op goud was beginnen te gelijken, nadat ik hem eens goed had opgepoetst, alhoewel het, op het eerste gezicht, messing leek te zijn, maar soms werpt men, zonder na te denken, de troeven op de tafel vooraleer de overwinning gegarandeerd is.

Van de andere kant, een mens moet, vroeg of laat, zijn kneukels aanbieden om er op geslagen te laten worden met de regel van de meester, als een wel verdiende penitentie.

Dus ben ik nu bereid de waarde van die kandelaar, in een verhouding van "fiftyfifty" met mijn geliefde "Sombra" te verdelen, in overweging genomen, alle verkregen gunsten die ik intussen al heb ingecasseerd. Ik ben er van overtuigd dat we er samen, in alle geval, nog altijd, enorm veel geld mee zouden kunnen verdienen, in de toekomst.

Zodus, Sombra, 't hangt nu alleen maar van uw geldoverschrijving af en het stevig verlangen uw (aanvankelijke) schrik te verliezen, om definitief gelukkig te worden. Ik zal uw € 50.000,00 met genoegen ontvangen en onze talisman, met de Expresmail, terug naar u opzenden, in Gent.

Van de gelegenheid gebruik makend en voor uw appreciatie, we beschikken hier in Brazilië, over ne hele grote voorraad van alle soorten wolken en ik ben wel bereid er enkele te vangen en in aangepaste luciferdoosjes te proppen om ze dan, samen met de kandelaar, rechtstreeks naar u op te sturen, voor laat zeggen één euro per doosje, als dat u belieft.

Wat vindt ge, intussen, ook van uwe nieuwe artiestennaam die ik, gedurende een moment van extreme concentratie voor u heb geimagineerd: "Sombrasso"? Alhoewel hij niet rechtstreeks verwijst naar "Picasso", zal dat toeval misschien wel nuttig zijn om er meer en meer "money, money" uit te doen sijpelen.

Ge weet natuurlijk dat alle belangrijke kunstenaars een bepaalde tijd alléén hebben moeten doorbrengen (hun zogezegde maturatie-periode) en dat ze dan, gedurende deze kwellende marteling, hun inspiratie hebben blijven broeden en zelfs bekwaam waren ze te doen wortelen, aangewakkerd door het pure gevoel van éénzaamheid en de indruk dat er één oor teveel aan zat.

Wij, van onze kant, zullen er ook nog bekend van worden: de broers van "Sombrasso"...!!

Ik begrijp niet waarom, maar iedere keer als ik aan u denk zweven mijn gedachten vervolgens ook naar Hilde. Toen zij nog leefde, gebeurde er iets gelijkaardigs: terstond zwierven mijn gedachten naar een "Urubu". Dat is een grote zwarte vogel die hier, in Zuid Amerika, de geraamten van de dode beesten (op de weien en de autostrades) van het laatste stukske vel en vlees ontdoet...

Gelukkig maar dat de natuur proper is. We zijn allemaal van stof gemaakt en tot stof zullen we allemaal terug keren (ik had eigenlijk gedacht dat sperma geen stof was, maar een vloeistof - maar dat zal wel een misse geweest zijn van diezelfde tolk, die zich ook al verward had over de oorsprong van Jezus, die helemaal niet de zoon was geweest van een timmerman, maar wel van een schriftgeleerde - blijkbaar een fout in de Griekse vertaling van deze anekdote).

Het geheim bestaat er dus in op tijd te stoppen met drinken, zodat de slechte gedachten niet meer terug keren, met grotere en grotere golven, tot ge volledig verloren en dwaas zit rond te gluren om te verifiëren of er iemand heeft opgemerkt dat ge met grote problemen aan het kempen zijt...