Terugkerend naar mijn saai beroep, er zijn gebeurtenissen die een leven lang op uw maag blijven liggen en die ge nooit zult kunnen verteren, vooral als het zich om mensen betreft, of groepen van mensen, die andere mensen, alle verdomde dagen, door de stront sleuren, met het schuim van de haat en de dwaasheid rond hun assmond geplakt, hen voor alles en over alles verwijtend, hen alle mogelijke en onmogelijke schuld op de rug schuivend, hen verantwoordelijk makend voor alles wat er verkeerd is gebeurd, aan het gebeuren is, of nog zal gebeuren, in het verleden, heden en ook in de toekomst, van eender wat, maar die zelf en in geen enkel geval over de nodige moraal, het verleden en het gedrag beschikken, om iemand anders, gelijk wie, te mogen oordelen en/of veroordelen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Kranteigenaars (en hun corresponderende gat-af-lekkers) zijn daar absolute "meesters" in. De grote meerderheid van die kranten behoren aan (of worden bestuurd door) gewetenloze bandieten, die de kracht van de geschreven woorden gebruiken om te vervuilen, te belasten, te beschuldigen en te demoraliseren. Onverantwoordelijke en maatloze wezens die er niet voor terug schrikken alle soorten misdaden, hun eigen en die van hun eventuele vriendjes, te bedekken, te verzilveren en te vervormen in "gaven", terwijl ze er profijt, financieel of politiek, uitwringen, zolang die rotte verhouding "past" in hun onnatuurlijk wereldje, onveranderlijk besmet en aangetast door de ziekte van de smeerlapperij en ondermeer, afperserij, uitbuiting en machtsmisbruik, in overvloed, daarvoor gebruiken.

Kranten (en hun bloedverwante broers: de elektronische media), hier in Brazilië, vertegenwoordigen de eerste en meest belangrijke van de vier "machten" (vóór de executieve, de legislatieve en de rechterlijke macht) en hebben, daarvoor, de onbegreipbare gunst veroverd van vrijstelling van praktisch eender welke belasting, gestemd en goed gekeurd door hun medeplichtige en vastgekleefde politiekers, nu verzekerd in de GRONDWET van de Staat en die ze, onverlet van dat onbetaalbaar voordeel, toch compleet weten te beheren en te overmeesteren. Ze zijn absoluut ook niet te onderwerpen, in compensatie, aan geen enkele vorm van censuur, net alsof ze boven alle regels van de wet staan, en geen enkel compromis koesteren in verband met ethisch gedrag en strikte rechtvaardigheid. In 't kort, ze zijn, op zijn minst, de pot die de oude ketel verwijt, dat hij er zwart uit ziet. Onze enige hoop is dat ze, praktisch allemaal, rechtstreeks in de hel zullen belanden, om daar hun dagelijkse doodzonden oneindig lang te betalen, terwijl ze hier nog, intussen, hun heilige "God" mogen bedanken dat ze niet in China geboren zijn geweest.

Één van die gebeurtenissen wordt hieronder verteld, zonder namen aan de respectieve ezels te geven, voor vanzelfsprekende redens:

Enkele jaren geleden was de economische situatie van het land hier zodanig dat de zwarte markt koers van de dollar (illegaal en dus niet officieel aanvaard, onder geen enkele voorwaarde en in geen enkele situatie; op het papier, wel te verstaan) meer dan het dubbel bedroeg dan de officiële koers. In andere woorden, de waarde van de lokale munt werd toen, kunstmatig, door de heersende regering, voor motieven die zij alleen, misschien, kunnen expliceren, hoger (meer dan het dubbel) gehouden, dan hij in werkelijkheid waard was.

Verschillende kranten hebben daar systematisch ge(mis)bruik van gemaakt (ik veronderstel, ook andere takken van de nationale en internationale industrie) om fantastische zaken te verwezenlijken, of beter uitgedrukt, gewoonweg een part van hun bestaand kapitaal te verdubbelen, in een kwestie van amper enkele maanden, praktisch zonder risico. Wat ze nodig hadden was, natuurlijk, een zeker beginkapitaal, of het corresponderend krediet, nodig om de zogezegde investering te realiseren en de kennis en de medeplichtigheid, verstrekt door contactpersonen en zelfs firma's, aanwezig in het buitenland.

Één van die kranten is waard als voorbeeld gebruikt te worden. Het is toevallig ook diezelfde krant die tegenwoordig de fantastische figuur tracht te verwezenlijken van de heiligheid, puurheid en onschuldigheid en zichzelf voorstelt een voorbeeld te zijn voor alle andere kranten in het land.

Het is gebeurd op een ogenblik dat de oude eigenaar zich langzaam aan het verwijderen was van de directie van de krant, wegens ouderdom's en gezondheid's problemen en besloot zijn zoon (pas afgestudeerd en groen tot achter zijn oren, maar zichzelf, zoals alle andere jonge apen, beschouwde als uiterst intelligent, ondernemend en dynamisch) op zijn plaats te schuiven. Terwijl de vader nog leefde bleef het gedrag ven de zoon binnen de perken van het verdraagbare, maar eenmaal overleden, besloot de opvolger van de firma een plotselinge impuls te geven aan de vorm en de manier waarop de krant, oordeelde hij, moest geadministreerd worden en zich daarvoor en ondermeer, nieuwe drukmachines hoefde aan te schaffen, zonder er iets voor te willen betalen.

Zijn plan, uitgevoerd gedurende de jaren negentig, bestond er in zich rechtstreeks naar twee van de voornaamste krantdrukmachine fabrieken, in de wereld, te wenden. Hij had net wat engels gestudeerd gedurende zijn schooljaren en vond het overbodig de lokale vertegenwoordigers van die fabrieken hier in Brazilië, vooraf, te verwittigen of zowel te raadplegen. Hij rekende er nochtans niet mee dat hij absoluut niets verstond van drukmachines (hij had een "klerkachtige" opvoeding ontvangen) en verstond geen kloten van het verschil tussen één drukpers en de andere, één model en het ander, één fabriek en de andere, besluitend dat ze allemaal gelijk waren en met slechts één enkel doel: kranten te drukken. Hij verstond amper hoeveel één machine waard was, in vergelijking met een andere en had vast gesteld dat, percentwijze, belangrijke verschillen, in die zin, bestonden. In compensatie, hij besefte niet goed waarom juist.

Bij gebrek aan een beter idee besloot hij zich eerst, alleen, te wenden naar het kantoor van de president van de toen grootste krantdrukmachine fabriek en die hij uitsluitend wist te lokaliseren omwille van het feit dat de krant reeds over machines beschikte van dat zelfde merk en gemiddeld (ze bezaten er verschillende) twintig jaar oud. Om te vermijden niet ontvangen te worden, zonder vooraf aangekondigd te zijn geweest, stelde hij zichzelf voor, aan de portier van het gebouw, als de president van de grootste en belangrijkste krant van Zuid-Amerika. Zijn tactiek was uiterst simpel en direct; zijn bedoeling: uiterst gemeen en kwaadaardig. Hij vermelde dat hij over een offer beschikte van hun machine dat (laat ons zeggen) twintig miljoen dollars bedroeg. Vervolgens verklaarde hij dat hij ook een offer had ontvangen van hun belangrijkste concurrent, in de waarde van (laat ons zeggen) twaalf miljoen dollars. Zijn eenvoudig en onnozel voorstel was dat hij bereid was onmiddellijk, meteen en nu dadelijk de aankoop van hun machine te bevestigen, op voorwaarde dat hij een "afslag" (een batje) kon bekomen gelijk aan het verschil tussen de twee "prijzen"...

De president van deze fabriek, een oude aap, had nog honderden problemen op te lossen, diezelfde dag, was een beetje ongeduldig geworden het woord te hebben verleend aan zone jonge aap en besloot daarom, zonder meer, nog ne goeie dag te wensen aan diene verwende Zuid-Amerikaan en hem, beleefd, de deur te tonen, terwijl hij hem naar buiten loodste.

Gekwetst door die koude en onverschillige behandeling heeft onze jonge eigenaar een zetel (eerste klasse) gereserveerd in het volgend vliegtuig naar Europa en weeral was hij goed op weg een indecent offer te maken aan de volgende president, nu van de concurrerende firma. Onderweg besloot hij van tactiek te veranderen en in plaats van een grote "afslag" te pleiten wierp hij een nieuw voorstel op de tafel, iets wat hij had besloten te doen na enkele van zijn oude klasmakkers geraadpleegd te hebben, met name, twee van de geofferde machines te kopen (alleen maar op papier), er ook twee, officieel voor te betalen, maar enkel en alleen maar één ervan echt te laten inschepen en eisend het overschrijdend bedrag, daar in Europa, terug te krijgen, in cash, gedurende een daarvoor georganiseerde gelegenheid.

Zo gezegd, zo gedaan.

Drukmachines staan echter niet op de schelf in de winkel en kunnen dus niet direct besteld, ingepakt en mee genomen worden. Ze worden op bestelling gefabriceerd. Wat er mis is gelopen, is dat hij niet begreep wát precies hij aan het kopen was, technisch gezien en hij kattenvlees aan het kopen was voor de prijs van konijnvlees. Maar dat heeft hij maar later ontdekt.

Enkele maanden daarna was de machine klaar en heeft hij, zoals afgesproken, twee machines betaald, de officiële koers van de dollar daarvoor gebruikend, werden er twee machines vermeld op de factuur, maar werd er enkel maar één, effectief, ingescheept. Op dat moment is diene intelligente meneer terug gekeerd naar Europa en heeft daar het geld, opgezonden in exces (de waarde van de tweede machine), terug opgeëist. Met zijn zakken vol gepropt is hij terug gekeerd naar Brazilië en heeft daar zijn zwarte dollars op de zwarte markt verkocht, het dubbel verkrijgend in de locale munt, vergeleken met wat hij, eerst, had betaald aan de officiële koers. In andere woorden, hij had zijn splinternieuwe machine gratis gekocht en gekregen.

Een ware wonderzaak, dank zij God.

Het enige, te overwinnen, probleem was dat hij de Braziliaanse douanefiscaal heeft moeten overtuigen twee machines te tellen, waar er maar één te zien was. Dat is nochtans niet moeilijk geweest, onder andere omdat die machines niet in één enkele kist, of container, verzonden worden, maar zonder uitzondering in, somtijds, honderden houten kisten, kistjes en dozen en het praktisch onmogelijk is alles open te breken om alles, degelijk, te tellen en na te gaan...

Het slecht nieuws, voor onze jonge aap, was dat hij zich de verkeerde machine had aangeschaft. Eenmaal gearriveerd in zijn fysische installaties hebben zijn eigen ingenieurs hem verwittigd dat de machine niet diende voor de verwachtte taak.

Een deel van die bestelde drukpers (ze worden verkocht en geïnstalleerd uitgerust met een zeker aantal "units" en "folders") hebben ze kunnen "doorspelen" (met een excellente afslag) aan een andere, veel kleinere klant, in het noorden van Brazilië en de "rest" hebben ze, nog altijd in honderden kisten verpakt, verborgen, gedurende verschillende jaren, in een "onzijdige" opslagplaats, om niet in het zicht te lopen van mensen die beter konden tellen...